Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-03-18 09:34

Hoe de bomma gelukkig houden

Geplaatst: 23-03-18 09:34

Misschien een raar topic, weet ook niet echt waarom ik hem open. Ik ben totaal geen familiemens en het kan mij eigenlijk niets schelen. Maar mijn vriend heeft er wel verdriet over.

Mijn vriend is (helaas/gelukkig) gezegend met een heel grote familie. Hij probeert ook intensief het contact te onderhouden met zijn grootouders. Met zijn oma en opa gaat dit makkelijk. Die wonen 4 kilometer van ons, dus als we eens tijd over hebben springen we eens binnen.

De bomma is een ander verhaal. Zij woont op een 240 kilometer van ons. Dan ga je niet al snel even langs, zeker niet met de werkweken die zowel mijn vriend als ik hebben. De bomma kan niet met de auto rijden en ondanks een goede verbinding wil ze ook niet met de trein eens langskomen. Dus, wij moeten altijd naar daar.

Ok goed, geen probleem. We proberen 1x per maand langs te gaan. Vaker lukt echt niet. Laten we het erop houden dat ik die bezoekjes verre van fijn vind. Grote portie zelfmedelijde, een hele dag geklaag en gezaag. Maar goed, het is mijn vriend zijn bomma. Dus ik ga telkens mee, met een grote glimlach en een taartje. Luister een hele dag naar haar klaagzang, kijk eens naar haar moestuin en we zijn weer naar huis. Nu vind de bomma dat we niet genoeg langskomen. Ze voelt zich verwaarloosd. Want de andere kleinkinderen komen veel vaker. Wat ook logisch is, die wonen er 10 kilometer van.

We hebben aangegeven dat dit voor ons echt niet gaat. We vinden gewoon nergens meer tijd. Dus, wij blijven maandelijks gaan. Maar de voorbije tijd doet de bomma ‘lastig’. Dan bellen we voor af te spreken en steeds vaker zijn we niet welkom. Of we zijn welkom tot we een paar dagen op voorhand nog eens bellen, dan wil ze het opeens niet meer. Hier heeft ze verschillende redenen voor. Dan is ze bv naar de camping gebracht en ‘geraakt ze niet thuis’ Als we aangeven haar gerust te komen halen of op de camping op bezoek te komen, wil ze niet.

Of 1 van de neven zou tegen de avond eens een kwartiertje binnenspringen. Dan vindt ze het te druk in huis, ook al willen we gerust vertrekken voor de neef er is.
De laatste tijd vind ze altijd wel iets. En dat kwetst mijn vriend. Deze week hadden we weer via via moeten horen dat we alweer veel te lang niet waren langs gekomen. Ze zegt dit niet zelf tegen ons, maar belt dan naar mijn vriend zijn ouders. Dus wij direct gebeld (waren we sowieso van plan maar altijd laat thuis gekomen) en aangegeven op Paasmaandag te kunnen. Toen mijn vriend neerlegde zei ik verbaast: Je hebt geen uur afgesproken. Waarop hij vrij boos/verdrietig antwoorde: Ik moet volgende week nog eens terug bellen of we mogen komen. Ze wil grote kuis houden.

Ik ben dan iemand die denkt: Ach, volgende maand nieuwe poging. Terwijl mijn vriend dan denkt: Ze is al boven de 80+, wat als ik ze nooit meer zie.

Nu wil ik eigenlijk vooral weten hoe ik mijn vriend hier wat in kan steunen. Hij krijgt quasi constant een schuldgevoel aangepraat. Maar als we dan willen afspreken krijgen we het deksel tegen de neus.

**Geplaatst**: 23-03-18 09:37

Re: Hoe de bomma gelukkig houden

Geplaatst: 23-03-18 09:37

Bomma is overgrootmoeder?

Ik vind jullie heel schappelijk.
Lastig als de verwachtingen anders liggen. Wat zeggen je schoonouders ervan?

**Geplaatst**: 23-03-18 09:39

Re: Hoe de bomma gelukkig houden

Geplaatst: 23-03-18 09:39

Ja, wat is een Bomma?

Betovergrootmoeder?

**Geplaatst**: 23-03-18 09:40

Geplaatst: 23-03-18 09:40

Nee, dat is de grootmoeder van mijn vriend

De schoonouders zijn er niet blij mee dat ze zo doet. Die geraken er zelfs maar 1x om de 2 maand dus vinden dat bomma juist blij moet zijn dat we zoveel moeite doen en letterlijk ons enige vrije weekend opgeven om haar dan nog te gaan bezoeken. Vooral mijn schoonvader heeft het er moeillijk mee. Hij heeft al proberen bemiddelen maar daar zijn we niet verder mee gekomen.

**Geplaatst**: 23-03-18 09:41

Geplaatst: 23-03-18 09:41

Je kan ook vragen of je vriend haar er op aan wil spreken.
Je wil 1 keer per maand langskomen. Zij laat het afweten maar klaagt hier vervolgens wel over.
Je vriend kan dit op een normale manier aankaarten dat hij dit niet prettig vind.

**Geplaatst**: 23-03-18 09:45

Geplaatst: 23-03-18 09:45

Als bomma de grootmoeder van je vriend is, (Oma in Nederland), is oma en opa in belgie dan gewoon de ouders van je vriend? (Wat in Nederland vader en moeder is?) Ben erg nieuwsgierig!

Ik vind jullie overigens meer dan schappelijk. Jullie maken tijd vrij om een hele lange reis te maken om haar te bezoeken. Ik vind dat ze daar best eens mee geconfronteerd mag worden en dat je vriend daarbij mag aangeven dat zij het te ver vindt om naar jullie toe te komen..
Vind het wel erg sneu voor je vriend en lief van je dat je hem probeert te helpen :(:)

**Geplaatst**: 23-03-18 09:48

Geplaatst: 23-03-18 09:48

Dat heeft mijn vriend ook al geprobeerd. Ook al aangegeven dat als ze afzegd/niet wil dat we komen we er pas echt de maand erop weer geraken. Dat vind ze op het moment zelf wel ok, maar volgens mij dringt het niet echt door.

Ik denk persoonlijk dat er meer aan de hand is. Zo zegt de laatste tijd alles 3/4 keer zonder te beseffen dat ze het al heeft gevraagd/gezegd. Of dan vergeet ze dat wij hebben gebeld. Onlangs was ze ziek en ze had het zelf niet door. Het was dat ik haar wees op vreemde vlekken op haar huid dat ze het doorhad. Het was haar nog niet opgevallen, terwijl de vlekken zodanig groot waren dat je er niet naast kunt kijken.

Frummels: Nee, dat zijn ook de grootouders maar dan langs de andere kant van de familie. Zo noemen mijn grootouders langs kant 1 ook oma en opa, maar langs kant 2 meme en pepe. Terwijl bij mijn vriend zijn familie pepe en meme dan weer staat voor peter en meter. We komen nochtans uit hetzelfde land

En mijn schoonouders zijn dan weer moeke en vake voor de kleinkinderen. Een beetje het principe: Als het kind maar een naam heeft

**Geplaatst**: 23-03-18 09:56

Re: Hoe de bomma gelukkig houden

Geplaatst: 23-03-18 09:56

Bedankt voor je uitleg. Vind dat soort dingen altijd leuk om te weten

Ik hoop dat jullie eruit komen en dat je vriend zich minder rot kan gaan voelen. :(:)

**Geplaatst**: 23-03-18 09:59

Geplaatst: 23-03-18 09:59

Kunnen jullie toevallig een keer samen met je schoonouders erheen gaan?
Dan weet je zeker dat ze thuis is. En kan je haar face to face aanspreken en er ook in gesprek over gaan.

**Geplaatst**: 23-03-18 10:05

Geplaatst: 23-03-18 10:05

Ja, dat hoop ik ook. Mij doet het niet veel, ben ook niet echt een familiemens en ga enkel mee voor mijn vriend een plezier te doen. Maar de teleurstelling en verdriet zien bij hem doet mij wel wat. Hij weet dat hij niet het lievelingetje is en heeft daar geen probleem mee. Maar niet mogen komen vanwege de grote kuis, terwijl die gerust op een andere dag kan lijkt mij, tja, dat vindt hij uiteraard wel erg. Ik heb hem al knuffels gegeven, gevraagd of hij erover wilt praten etc, maar uiteindelijk neemt dat het gevoel niet weg.
Als ze dan ook nog klaagr dat we te weinig komen, dan wordt mijn vriend boos. Terecht ook. Hij doet zijn stinkende best.

Quera: Kunnen we zeker proberen! Het enigste nadeel is dat zowel de schoonmoeder als ik in shiften werken, ook op zaterdag en zondag. We werken beiden 2/3 weekends per maand. Mijn vriend doet dan ook nog eens veel uren, die is nu zelfs bezig aan dag 13 zonder een rustdag er tussen. Het zal dus flink plannen zijn, maar daar moeten we desnoods maar eens samen vrij voor nemen dan

Had ik eerlijk gezegd nog niet aan gedacht!

**Geplaatst**: 23-03-18 10:05

Geplaatst: 23-03-18 10:05

DeMolenhoek schreef:
Dat heeft mijn vriend ook al geprobeerd. Ook al aangegeven dat als ze afzegd/niet wil dat we komen we er pas echt de maand erop weer geraken. Dat vind ze op het moment zelf wel ok, maar volgens mij dringt het niet echt door.

Ik denk persoonlijk dat er meer aan de hand is. Zo zegt de laatste tijd alles 3/4 keer zonder te beseffen dat ze het al heeft gevraagd/gezegd. Of dan vergeet ze dat wij hebben gebeld. Onlangs was ze ziek en ze had het zelf niet door. Het was dat ik haar wees op vreemde vlekken op haar huid dat ze het doorhad. Het was haar nog niet opgevallen, terwijl de vlekken zodanig groot waren dat je er niet naast kunt kijken.

Frummels: Nee, dat zijn ook de grootouders maar dan langs de andere kant van de familie. Zo noemen mijn grootouders langs kant 1 ook oma en opa, maar langs kant 2 meme en pepe. Terwijl bij mijn vriend zijn familie pepe en meme dan weer staat voor peter en meter. We komen nochtans uit hetzelfde land En mijn schoonouders zijn dan weer moeke en vake voor de kleinkinderen. Een beetje het principe: Als het kind maar een naam heeft

En dan was de voertaal op bokt nog wel Nederlands

.

Grapje..

Wat zeggen jouw schoonouders hiervan of heb ik daar overheen gelezen?

Lastige situatie, maar niemand zit erop te wachten dat jullie je over de kop werkt.

**Geplaatst**: 23-03-18 10:08

Geplaatst: 23-03-18 10:08

Rocamor: Inderdaad overheen gelezen

DeMolenhoek schreef:
Nee, dat is de grootmoeder van mijn vriend

De schoonouders zijn er niet blij mee dat ze zo doet. Die geraken er zelfs maar 1x om de 2 maand dus vinden dat bomma juist blij moet zijn dat we zoveel moeite doen en letterlijk ons enige vrije weekend opgeven om haar dan nog te gaan bezoeken. Vooral mijn schoonvader heeft het er moeillijk mee. Hij heeft al proberen bemiddelen maar daar zijn we niet verder mee gekomen.

**Geplaatst**: 23-03-18 10:08

Geplaatst: 23-03-18 10:08

Wel heel herkenbaar hoor wat je zegt!
Mijn grootouders zijn al heel lang geleden overleden, maar mijn moeder is 81 geworden en die kon ook altijd zo lekker mopperen

Ik vind het wel heel typisch iets voor de oudere mensen.
Ze worden vergeetachtig, mopperig, en het is meestal jouw schuld.
Probeer het naast je neer te leggen, ga niet teveel in/mee met haar gemopper en geklaag.

Mijn broer woonde ook verder van mijn moeder, dus kon hij ook minder vaak komen.
Zij mopperde daar dan ook weer over.
Dat mijn broer dan wel spontaan op de stoep stond vergat ze.
en ik moest haar er vaak aan herinneren dat als ze weer mopperde dat ze hem zo weinig zag hij net de week er voor spontaan langs was geweest.

Geheugen word minder bij ze, kunnen ze niet veel aan doen dat ze dan jullie bezoekjes eigenlijk wat vergeet
Probeer het je niet te erg aan te trekken.
Misschien ook een idee om dan juist niet af te spreken,maar er spntaan heen te gaan.
dan is de verrassing juist des te groter?

Heeft ze verder in haar buurt wel mensen die langskomen, of haar helpen?

**Geplaatst**: 23-03-18 10:12

Geplaatst: 23-03-18 10:12

DeMolenhoek schreef:
Rocamor: Inderdaad overheen gelezen

DeMolenhoek schreef:
Nee, dat is de grootmoeder van mijn vriend

De schoonouders zijn er niet blij mee dat ze zo doet. Die geraken er zelfs maar 1x om de 2 maand dus vinden dat bomma juist blij moet zijn dat we zoveel moeite doen en letterlijk ons enige vrije weekend opgeven om haar dan nog te gaan bezoeken. Vooral mijn schoonvader heeft het er moeillijk mee. Hij heeft al proberen bemiddelen maar daar zijn we niet verder mee gekomen.

Excuus!

En als je vriend het eens omdraait. Niet naar de pijpen van bomma dansen, maar zagen dat hij haar nooit ziet omdat hij nooit mag langskomen. Terwijl andere familie wel mag langskomen.

**Geplaatst**: 23-03-18 10:16

Geplaatst: 23-03-18 10:16

Oh nee, spontaan langs komen moeten we niet doen. Dan is ze helemaal van slag en kan ze boos worden. Ook al heeft ze die dag niets te doen, dan is haar planning volledig in de war.

Ze heeft in de buurt wel een heel groot netwerk qua hulp etc. Maar vaak kiest ze ervoor geen hulp te aanvaarden. Zoals boodschappen bv. Voor €1 is er een persoon die haar komt ophalen thuis, naar de winkel brengt, daar wacht en haar terug thuis afzet. Dit komt van een vzw uit. Dit weigert ze. Want dat kost dan wekelijks een euro. Ze vind dat haar kinderen dat maar moeten doen. Fijn voor mijn schoonmoeder die dan 240 kilometer moet rijden voor even naar de winkel te gaan. 8)7

Dus die doet dat niet en dan is er ‘weer niemand die even komt helpen’ De rest mag dan niet komen helpen want het is niet hun beurt.

Rocamor: Dat is misschien wel een idee ja

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 23-03-18 10:17, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-03-18 10:17

Geplaatst: 23-03-18 10:17

DeMolenhoek schreef:
Ik denk persoonlijk dat er meer aan de hand is. Zo zegt de laatste tijd alles 3/4 keer zonder te beseffen dat ze het al heeft gevraagd/gezegd. Of dan vergeet ze dat wij hebben gebeld. Onlangs was ze ziek en ze had het zelf niet door. Het was dat ik haar wees op vreemde vlekken op haar huid dat ze het doorhad. Het was haar nog niet opgevallen, terwijl de vlekken zodanig groot waren dat je er niet naast kunt kijken.

Klinkt of ze wat aan het dementeren is. Als oudjes aan het dementeren zijn neemt ook het gevoel van alleen zijn toe. Ze kunnen de tijd niet meer goed inschatten of vergeten gewoon dat je langs bent geweest.
Heeft ze wel iemand in de buurt die naar haar omkijkt? Die ze veel ziet. Want als dat niet zo is, dan zou ik me wel zorgen maken.
*edit* ik zie dat je daar al antwoord op geeft net. Tja, anderen voelen toch een beetje als vreemden.
Maar inderdaad, 80+ reken er maar op dat dit erger gaat worden. Hebben jullie wel contact met mensen uit haar netwerk die haar goed in de gaten houden? Dat ze bv niet gaat dwalen? En aangeven wanneer het tijd is voor een zorginstelling?

**Geplaatst**: 23-03-18 10:22

Re: Hoe de bomma gelukkig houden

Geplaatst: 23-03-18 10:22

Ja, ze heeft veel mensen om haar heen

Kleinkinderen, neven en nichten, een buur die het wat in de gaten houd etc. Dus op dat vlak zijn we gerust. Ik denk ook in de richting van dementie maar momenteel volgt de rest mijn mening nog niet.

**Geplaatst**: 23-03-18 10:23

Geplaatst: 23-03-18 10:23

Past er wel bij hoor,oudere mensen hebben hun dag structuur en als dat afwijkt....oh jee!!
Mijn moeder zei ook altijd van ja ik moet me er op kunnen instellen dat er iemand komt.
Liep mijn broer dan ineens achterom dan was ze even van slag,maar vond het eigenlijk prachtig dat hij er was.
Dus het is wat dubbel dan.

Ze lijken haast wel wat autistisch op dat moment!
Als je ze een beetje zo behandeld kom je al een heel eind.
Maar je doet wat je kunt, meer kun je niet doen toch?
Voor je vriend zou het dus echt makkelijker zijn als hij het wat naast zich neer kan leggen.
Is moeilijk snap ik, mijn mam was eigenlijk net als jouw bomma.

Wat rocamor zegt vind ik ook wel een goede haha.
Maar ja...is natuurlijk wel erg moeilijk voor haar om met openbaar vervoer te gaan.
dat is vreemd en anders, past niet zo goed in de planning denk ik.
Dan zou ze juist gehaald moeten worden , nachtje logeren en de volgende dag terug brengen?

**Geplaatst**: 23-03-18 10:26

Re: Hoe de bomma gelukkig houden

Geplaatst: 23-03-18 10:26

Mijn intentie was niet dat ze naar ts en vriend zou moeten komen (met een overnachting erbij kost het nog meer tijd), maar de rest van de familie mag wel bij bomma langskomen. Waarom vriend dan niet

**Geplaatst**: 23-03-18 10:29

Geplaatst: 23-03-18 10:29

Haha hier dezelfde benamingen; oma en opa langs mama haar kant (die Nederlands is), bomma en bompa langs papa zijn kant (gewoon Belgisch)

Ik herken het wel, en ik denk ook dat ze misschien wat gaat dementeren. Je kunt nog proberen of je vriend wilt bellen en zeggen: ik kom op die datum, om zo laat.
Niet vragen, gewoon zeggen dat jullie gaan komen. Maar verder kun je er weinig aan doen denk ik. Openbaar vervoer kun je inderdaad moeilijk verwachten als ze het nooit gedaan heeft, die van mij durft sinds kort ook niet meer auto te rijden en die komt nergens meer. Moet ook altijd maar horen dat ze hele dagen alleen thuis zit etc.. terwijl haar zoon, mijn oom, echt overal met haar gaat wanneer ze maar wilt. En wij gaan ook gewoon vaak langs.
Beetje de leeftijd denk ik

**Geplaatst**: 23-03-18 10:33

Geplaatst: 23-03-18 10:33

Ik vind juist dat jullie erg veel gaan gezien de afstand.
Als ik het zo lees denk ik dat tevreden stellen wel eens geen optie kon zijn, zo te zien zit ze een beetje met zichzelf in de rats en dan moet je kunnen mopperen op iemand en nu zijn jullie dat

**Geplaatst**: 23-03-18 11:15

Re: Hoe de bomma gelukkig houden

Geplaatst: 23-03-18 11:15

Als ik dit zo hoor, begint de leeftijd te spelen bij bomma. Wat vergeetachtig, misschien zelf een begin van dementie? Wat het is, maakt niet uit, jullie hebben ermee te dealen, maar het kan het wel wat in perspectief zetten.

Veel oudere mensen kunnen flink klagen en vergeten dan ook nog eens wanneer je bent geweest of wie je bent. Kan heel frustrerend zijn!
Mijn opa is flink dement, waardoor een "gesprek" niet meer mogelijk is. Ik woon ook op 1,5 uur treinen, dus ik ga er niet vaak heen. Als ik ga, zorg ik ervoor dat ik niet alleen voor hem ga (soms ligt hij namelijk te slapen en wil hij gewoon echt niet wakker worden, of is hij chagrijnig en sta ik na een half uur alweer buiten). Ik combineer het met bezoeken van andere familie, vrienden of een middagje shoppen in die omgeving. Het helpt mij ook om samen met andere familie te gaan, dan is de drempel wat minder hoog.
Oh en soms gewoon gaan, ook al zegt hij dat het niet kan (die tijd is ondertussen alweer voorbij, we bellen niet meer, dat vergeet hij toch weer... ik vraag me zelfs af of hij nog kan bellen), als je er bent, is hij super gelukkig.

**Geplaatst**: 23-03-18 11:44

Re: Hoe de bomma gelukkig houden

Geplaatst: 23-03-18 11:44

Klinkt als mijn moeder. Al kom je alle dagen, dan is het nog niet genoeg want het liefst wil ze 24/7 mensen om haar heen die haar gezeur aanhoren.

Het is niet jullie verantwoording om haar gelukkig te houden en dat gaat ook niet lukken bij chronische aandachtstrekkers tenzij je gaat inwonen.

Wat je kunt doen is af en toe een kaartje of een foto sturen. Dan is er een tastbaar iets dat aantoont dat jullie haar niet vergeten zijn en aan haar denken. Ook kan ze aan andere mensen laten zien dat jullie aan haar gedacht hebben en dit plant dan weer een positief zaadje, zogezegd. Desnoods koop je een album waar ze de kaartjes/foto´s in kan plakken.

**Geplaatst**: 24-03-18 10:59

Geplaatst: 24-03-18 10:59

Lusitana schreef:
Wat je kunt doen is af en toe een kaartje of een foto sturen. Dan is er een tastbaar iets dat aantoont dat jullie haar niet vergeten zijn en aan haar denken. Ook kan ze aan andere mensen laten zien dat jullie aan haar gedacht hebben en dit plant dan weer een positief zaadje, zogezegd. Desnoods koop je een album waar ze de kaartjes/foto´s in kan plakken.

Dit vind ik een heel goed idee.

Ik denk ook net als de rest dat het met de leeftijd te maken heeft.
Toen de man van een kennis van mij overleed besloot ze haar moeder te bellen zodat ze opgehaald zou worden om haar dochter te steunen.
Dit was niet mogelijk want de monteur zou langs komen :roll:

Als je hun verwachte planning aantast kunnen ze helemaal van het padje raken. Terwijl de planning leeg is.

**Geplaatst**: 29-03-18 21:09

Geplaatst: 29-03-18 21:09

Even een update: Vandaag terug gebeld om te horen of wij nu maandag welkom waren. Dat kon niet. Normaal was ze zondagnamiddag al thuis, maar lievelingskleinkind heeft gebeld en die heeft voorrang gekregen. Ze ziet hem verdorie wekelijks. Vriend is flink gekwetst, ook al zegt hij dat het hem niets doet. Bomma zei (ik citeer) Maar dan kom je dan maar eens heel weekend hé, want je hebt toch tijd genoeg.

Vriend is zodanig boos dat hij heeft gezegd dat hij pas vanaf augustus weer tijd heeft. Hier was bomma heel erg overstuur door. Vriend heeft aangegeven dat ze maar al te goed weet dat we het heel druk hebben. Nu is hij zodanig kwaad dat hij zelfs niet meer wil bellen de komende tijd. Blijkbaar is bij hem de emmer nu wel overgelopen.

Ik moet zeggen dat het mij deze keer ook niet onberoerd laat. Zeker de manier dat ze het verwoorde: Ah ja, maar ik kan niet. A blijft misschien op de camping en vroeg of ik langer wou blijven. Kheb gezegd dat ik kan want ik had toch nog niets gepland hé. Ah ja, want wij hadden nog niet definitief afgesproken en je kunt wel een andere keer hé.
We hadden nota bene nog niet definitief afgesproken omdat bomma weer moeilijk deed...