Je opa is overleden, jij hebt deze man je hele leven gekend, met hem gespeeld, van hem gehouden en van hem geleerd.
Het vriendinnetje van je broer komt eigenlijk net om de hoek kijken, en word meteen als even belangrijk aangemerkt, terwijl zíj niet met hem heeft gespeeld vroeger, en op geen enkele manier kan begrijp wat hij voor jou betekende. Dat voelt invasief en niet eerlijk. Alsof ze inbreekt in een super intiem moment dat eigenlijk gereserveerd zou moeten zijn voor jou en je famillie.
Toch is dit niet jouw keuze. Je opa was de man van je oma, en zij heeft het laatste woord. Het vriendinnetje van je broer doet dit waarschijnlijk ook niet omdat het zo verschrikkelijk leuk vind om op een begrafenis te zitten. Ik ben zelf twee keer bij een begrafenis van een familielid van mijn partner geweest (oma en tante) die ik beide nauwelijks kende, en ik kan je vertellen dat het knap ongemakkelijk is om tussen de familie te zitten in de familiekamer. Je wéét dat je er niet 100% bijhoort, en je ziet iedereen denken; goh, dat meisje ken ik helemaal niet. Wat had zij met oma/tante?
Toch heeft mijn vriend hier onwijs veel steun aan gehad, en is mij hier nog steeds heel erg dankbaar voor. Ik zou het ook zo weer doen.
Als jouw broer steun kan halen uit zijn vriendin heb je dit gewoon te accepteren, zeker als de rest van de familie het er gewoon mee eens is. Wel heb je het recht je gevoelens uit te spreken en het er met ze over te hebben.
Ik wil je heel erg veel sterkte toewensen de komende tijd, ook met de begrafenis. Richt je op jezelf en je eigen rouw, en de herinneringen die je aan je opa hebt.
Voor de mensen hier die zeggen dat TS gevoelloos, egoïstisch oid is; dit is een heftige periode. Haar opa is overleden en ze is in rouw. Een van de dingen die daarbij de kop kunnen opsteken is jaloezie. De dood van een geliefde doet echt héle rare dingen met je hoofd, daar kan niemand iets aan doen en TS hoeft daar zéker niet op aangesproken te worden.
Zeker als je autisme hebt, en al heel slecht met veranderingen en onbekende mensen om kunt gaat, kan zoiets als dit extra impact hebben. Ik heb ook autisme en ik ben zo een paar dagen van de leg als er zonder aankondiging op bezoek komt. Daar kan die persoon niks aan doen, maar op dat moment kan ik die persoon wel schieten. Dus oordeel niet te hard over TS haar blik op haar broers vriendin. Het is gewoon een kwestie van wennen, geen onwil.
