Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
BarbaLala schreef:Na het lezen van je post vraag ik me vooral af of jij je trauma mbt vertrouwen wel hebt verwerkt? (En dus inderdaad geen verlatings- en bindingsangst hebt.)
Als je het fysieke mist dan is fwb of een lekkere scharrel misschien ook een optie als je geen trek hebt in een relatie.
Kwestie van zelfkennis en uitproberen als je het niet weet.
Die vraag kan een ander namelijk nooit voor je beantwoorden.
dieseltje09 schreef:Erg herkenbaar, hier dan wel man en pas deze zomer 30, dus echt advies kan ik je niet geven.Ja topic nummero 906383 over het andere geslacht
Even kleine introductie, ik ben de 30 gepasseerd, huisje boompje beestje(s) en happy single.
Athans dat happy dacht ik altijd maar de laatste tijd knaagt er wat, ik mis de kleine dingen uit een relatie, arm om je heen, samen op de bank, naast iemand aankruipen in bed. Ach jullie begrijpen de gedachte wel.
Ik heb jaren geleden relaties afgezworen, vertrouwen heeft een mega deuk opgelopen door een toemalige partner en ik was er klaar mee. Kreeg al jeuk bij de gedachte. Dat verwaterde en nu ja nu verlang ik er stiekem toch zelfs wel weer naar!
Mààr ik ben echt een ramp in daten is de laatste tijd wel gebleken! Tinder ben ik na paar keer heen en weer chatten al zat, leuke jongen op het oog via facebook ontmoet maar ook daar was ik na een paar dagen al wel weer klaar mee, nou klaar, ik liet het gesprek bewust doodbloeden
Ik ben altijd iemand geweest die een soort van chemie moet voelen, beetje op 1 lijn zitten en dat lukt niet online blijkt.
Maar waar vind je dan wel een leuke date? In de kroeg kom ik ze niet tegen(misschien ook omdat ik er zelde kom haha), op stal zeker niet
Of hou ik toch onbewust express de boot af? En geniet ik nu nog te veel van het vrije leven, geen verantwoording af te hoeven leggen, staan en gaan waar je wilt? En zitten hoofd en hart gewoon niet op 1 lijn?
Zijn er meer bokkers die in het zelfde schuitje zitten?
Dus aan de ene kant wel willen maar aan de andere kant niet slagen omdat ze het niet vinden, omdat ze niet echt zoeken en/of te kritisch zijn?
Djali schreef:Spot onHeb ik ook gehad.
Ik was zo klaar met mannen dat ik jaren in afzondering heb geleefd en niets of niemand toeliet.
Maar op een gegeven moment begin je inderdaad toch te dromen over de ontmoeting met je soulmate, samen een wijntje drinken bij zonsondergang, iemand die je in zijn armen neemt als je heel verdrietig bent. Als dat verlangen er is, dan zit je goed. Want dat is de eerste stap naar een relatie.
Vanaf dan moet je gaan leven alsof 'the one' elk moment in je leven kan stappen. Met andere woorden, jezelf mooi maken en klaar zijn om hem te ontmoeten, je huis moet toegankelijk zijn voor romantische avondjes, enzovoort. En verder moet je er gewoon heel de tijd wéten dat hij op komst is.
Ook al kan dat nog jaren duren zo...
Een liefde vinden via Tinder of andere online manieren kan wel, ik ken mooie koppels die zo gevormd zijn. Maar ikzelf geloof nog in het lot
Je moet alleen een goede portie geduld hebben. En geen hele waslijst vol onrealistische eisen. Want op die manier zou je je ware liefde wel eens voorbij kunnen lopen.
Wat je vertrouwen in mannen betreft, eens je de juiste man hebt gevonden, zal hij je door de jaren heen er bovenop helpen, en je helpen je vertrouwen te herstellen.
daantjuhhh schreef:Ik ben nu 33, heb een eigen huisje, beestjes en een leuke baan.
Ik denk vaak dat het komt omdat ik het wel prima heb zo.
Ik vermaak mij wel ook alleen.
dandy123 schreef:Ik ben nu 35 en al 10 jaar single,bevalt me goed meestal,wel mannen leren kennen die intresse hadden.
Maar op een of andere manier stoot ik ze af ,zodra ze te dichtbij komen .
Denk ook omdat ik zo gewend ben om mijn eigen dingen te doen ,en geen zin heb om rekening met iemand te houden .