Bokt.nl

**Geplaatst:** 06-02-18 10:37

Volwassen als je ouders scheiden

Geplaatst: 06-02-18 10:37

Naar aanleiding van een artikel dat ik zo net las ben ik benieuwd welke invloed de scheiding van jouw ouders heeft gehad op jou leven, als volwassene zijnde.

Mijn vader heeft 2,5 jaar geleden besloten mijn moeder te verlaten. Ik was toen bijna 23. Ik woonde nog thuis dus heb alles van dicht ervaren. De band tussen mijn ouders en mij was al niet goed (door zaken uit het verleden). Ik wou dat ik kon zeggen dat die scheiding dat ging verbeteren maar helaas. Mijn vader is de typische man gebleken die niet alleen zijn vrouw verlaat maar ook zijn kinderen. Mijn moeder is het huis uit gegaan en opeens stond ik er alleen voor met mijn zusje van 17. Nu denken jullie wel: Ach, bijna volwassen. Maar nee. Zus zat in een zware depressie, nog maar net afgekickt van het witte spul. Ondertussen ging mijn vader de bloemetjes buiten zetten en had elke 2 weken een nieuwe vriendin.

Mijn moeder is ons beginnen lastig vallen met elle lange sms’en. Over hoe slecht mijn vader wel niet was etc. In diezelfde periode is mijn moeder toegekomen op een zaterdagochtend met verschillende mensen en is het huis gewoon beginnen leeghalen inclusief mijn kamer. Tot op de dag van vandaag ben ik nog steeds waardevolle spullen kwijt. Wat waren die eerste maanden heftig. De scheiding was geen verrassen, hun gedrag ook niet, maar toch haalde het mijn leven overhoop en kwetste het mij.

Ondertussen zijn wij 2,5 jaar verder. Ik ben al een jaar verhuisd, mijn zusje is buiten gegooid door mijn vader terwijl zij nog schoolgaande is want hij wou het huis weg hebben. Kon hij bij zijn nieuwe vriendin gaan wonen. Terwijl ik mijn geluk heb gevonden zie ik mijn zus worstelen. Omdat ze financieel niet rond komt woont ze nu bij mijn grootouders. Wij kunnen haar helaas niet in huis halen vanwege de afstand (ze moet dan 3 uur pendelen met het ov)

Ondanks dat het goed gaat met mij blijf ik boos op mijn ouders. Liegen, bedriegen. Het blijft standaard kost. Toen mijn vader in financiele moeilijkheden zat heb ik de trailer over gekocht van hem. Nu blijkt hij dit nooit aan mijn moeder gezegd te hebben en haar ook de helft niet te hebben gegeven. Nu wil mijn moeder natuurlijk haar deel. De kans zit er in dat ze hem komt halen. Maar dan moet ik maar gewoon zwijgen van mijn vader en hem laten weghalen. Hij ‘regelt’ dat dan wel. Toen ik zei dat als ze hier stond voor de trailer ik het haar gewoon zeg dat ik hem heb betaald was het natuurlijk drama.

Ik heb paarden moeten verkopen, mijn moeder heeft beslag op mijn loon proberen leggen, mijn vader heeft gedreigd zelfmoord te plegen etc. Te veel om op te noemen en neer te typen. Ondertussen heb ik nog nauwelijks contact met beide ouders. Mijn moeder weet dat er een baby onderweg is, maar die laat niet van zich horen. Mijn vader hoor ik enkel om te klagen over mijn moeder.

Hoe gaan jullie ermee om? Ondanks dat ik er heel sterk in sta, prikt het toch af en toe door een zachte plek heen. En dan denk ik: Kom op, je bent volwassen, ga verder met jou leven. Maar hoe dan ook, ik ben mijn ouders volledig kwijt. Ik heb het gevoel geen ouders te hebben.

Sorry voor de warige post. Er gaat zo veel door mijn hoofd dat ik niet weet waar te beginnen eigenlijk...

**Geplaatst:** 06-02-18 10:54

Re: Volwassen als je ouders scheiden

Geplaatst: 06-02-18 10:54

Ach jeetje wat een hoop onrust en onzekerheden. Logisch dat je niet weet waar te beginnen. Ook al ben je volwassen je ouders wil je toch altijd als voorbeelden zien en waar je kleine dingen zelf beter van wilt doen later als je "groot" bent. En dan zie je je zusje ook nog zo worstelen en ze betrekken je er ook niet in tussen hun problemen. Nee je zou voor minder in de war raken.

Ik hoop dat het een plekje kan krijgen, dat je er rust in kan vinden en dat er een manier gaat komen dat je ouders jou met rust laten en alleen een normaal contact met je kunnen hebben. Probeer idd vooral voor jezelf op te komen en duidelijk aan te geven wat de grenzen zijn. Hopelijk kan zusje ook haar draai weer gaan vinden.

those we loved don't go away they walk beside us everyday
unseen, unheard, but always there still loved still missed still very dear

**Geplaatst:** 06-02-18 10:55

Geplaatst: 06-02-18 10:55

Wat een beroerde ouders heb je.
Onvoorstelbaar zoals zij met jou en je zus omgaan.

Staat de trailer op jouw naam? Slot erop?
Aangifte doen als je moeder hem probeert weg te halen.

Je ouders ook niet meer helpen, financieel en emotioneel ze het laten uitzoeken.

Zo jammer dat je niet je ouders kan uitkiezen.

**Geplaatst:** 06-02-18 11:05

Geplaatst: 06-02-18 11:05

Beste TS, wat naar voor je. Een scheiding is nooit leuk. Niet als jong kind, maar ook niet als volwassenen. Het blijven je ouders en je blijft er altijd soort van tussenin staan. Ik heb zelf geen ervaring met een scheiding, maar wel met dergelijk gedrag (wel in veel mindere mate). Dat jij lekker op jezelf woont maakt denk ik al veel goed. Dit klinkt misschien raar, maar jij hebt weinig tot niets met de scheiding te maken, dus zou ik het maar zoveel mogelijk van je af zetten.
Ik vind je ouders er wel heel kinderachtig mee om gaan. Zij moeten hun verantwoordelijkheden nemen, zowel tegenover elkaar als tegenover jou en je zusje. Zoals je spullen weghalen uit huis en beslag op je loon willen leggen kan in mijn ogen echt niet. Ook dat met die trailer is iets tussen je vader en moeder, jij hebt het geld gegeven dus in principe is hij nu van jou. Het is aan je vader dat hij je moeder de helft van het geld had moeten geven.
Ik vind dat je er heel goed mee omgaat, maar het blijft altijd steken. Of je nou volwassen bent of niet, zo'n rommelige scheiding doet iets met je. Voor mij helpt het altijd om uit mezelf te treden en de situatie als onafhankelijke persoon te bekijken: als iets, zeg de trailer-situatie, tussen twee voor mij vreemde mensen zou gebeuren, hoe zou ik daarop reageren? Wat zou ik daarvan vinden? Daar probeer ik dan ook naar te handelen. Want ook al zijn het je ouders, ze dienen je gewoon respectvol te behandelen en dat doen ze (in mijn ogen) niet. Schroom ook niet steun of psychologische hulp te zoeken. Erover praten (inclusie schelden en tieren) met iemand doet vaak veel goed.
Ik maak me vooral ook zorgen om je zusje, omdat zij nog een stuk jonger is, met die depressie zit en er veel dichter bij lijkt te staan. Jij bent wat ouder dus kan het misschien beter relativeren dan zij (maar misschien ook niet, ik ken jullie natuurlijk niet). Ik weet niet hoe je relatie met haar is en haar relatie met jullie ouders, maar misschien is het een idee om haar af en toe een weekendje bij je uit te nodigen of samen leuke dingen te gaan doen?

Heel veel sterkte in ieder geval want jeetje wat hebben je ouders er een k*tzooi van gemaakt :(:)

https://ko-fi.com/O4O4CQF6

**Geplaatst:** 06-02-18 11:10

Geplaatst: 06-02-18 11:10

Waarom probeert je moeder in godsnaam nog beslag op jouw loon te leggen? Hoe durft ze

Bizar verhaal, ik zou direct dat contact verbreken, want op deze manier werkt het ook niet. Sterkte in elk geval :(:)

**Geplaatst:** 06-02-18 11:12

Geplaatst: 06-02-18 11:12

Oh wat (deels) herkenbaar. Mijn ouders zijn nu een jaar of 4 gescheiden, ik was 28 en sindsdien heb ik praktisch gezien eigenlijk geen vader meer.

Mijn moeder is (terecht) nog steeds boos op mijn vader maar de hele situatie is soms ingewikkeld.

Ook als volwassen kind kun je er tussenin komen te staan inderdaad.

Ik vind het een worsteling.

**Geplaatst:** 06-02-18 11:16

Geplaatst: 06-02-18 11:16

Hee TS

, ik heb je een pbtje gestuurd..

**Geplaatst:** 06-02-18 11:19

Geplaatst: 06-02-18 11:19

Verhaal is niet zo warrig maar wel heel verdrietig. Typisch voorbeeld van zeer egoistische volwassenen die hun eigen behoeftes voor laten gaan. De enigste tip die ik je kan geven is het totaal afkappen van enig contact. Je kunt het verleden niet veranderen maar je toekomst heb je zelf in de hand, ook je eigen geluk. Dus totaal kappen met je ouders en jezelf op nummer 1 zetten, dan komt er in ieder geval rust in je leven.

We live in a time where intelligent people are being silenced so that stupid people won’t be offended.

**Geplaatst:** 06-02-18 11:25

Geplaatst: 06-02-18 11:25

Zware situatie TS!

Hier helaas ook midden in een soort scheiding, ik ben 22 overigens. Nog geen jaar geleden heeft mijn vader het leven van mijn moeder gered midden in de nacht, na 4 weken IC, hartlongmachine en twee openhartoperaties mocht ze weer naar huis om te revalideren. Wij hebben er thuis alles aan gedaan, mijn moeder was de hoofdkostwinner (deels ZZP ook) en mijn vader heeft zijn best gedaan om het hoofd boven water te houden. De revalidatie verliep niet best en tot op de dag van vandaag is ze nog steeds niet de oude. Helaas heeft mijn moeder afgelopen november besloten dat ze er geen zin meer in had en is vertrokken. Ze woont nu ergens anders, terwijl ze in principe niet goed voor zichzelf kan zorgen door haar medische geschiedenis.

Ik woon hier nog bij mijn vader en heb weinig contact met mijn moeder, ze heeft ons gewoon laten vallen in principe. Helaas brengt dit ook ontzettend veel financiële problemen mee en moet mijn vader het huis waarschijnlijk verkopen, terwijl mijn moeder doodleuk weer is begonnen met roken, wekelijks geld uitgeeft aan beauty dingen en kleding etc. Er is nog geen officiële scheiding uitgesproken, want dat wil mijn moeder blijkbaar ook niet, maar daardoor wordt mijn vader aan het lijntje gehouden. Gelukkig heeft mijn vader besloten om gewoon door te gaan met zijn leven en leuke dingen te ondernemen met (oude) vrienden en familie

Maar pff.. wat is het zwaar en oneerlijk. Ik ben dan ook nog steeds boos op mijn moeder, het verhaal is te complex om hier zo op te schrijven want er speelt nog veel meer. Het is en blijft mijn moeder, maar dit is niet hoe ik mijn leven op mijn 22e voor me zag

Coaster Quest: Theme Park blogs
Finn - B+9 (PR 206)

**Geplaatst:** 06-02-18 11:30

Geplaatst: 06-02-18 11:30

Ghostattack schreef:
Zware situatie TS!

Hier helaas ook midden in een soort scheiding, ik ben 22 overigens. Nog geen jaar geleden heeft mijn vader het leven van mijn moeder gered midden in de nacht, na 4 weken IC, hartlongmachine en twee openhartoperaties mocht ze weer naar huis om te revalideren. Wij hebben er thuis alles aan gedaan, mijn moeder was de hoofdkostwinner (deels ZZP ook) en mijn vader heeft zijn best gedaan om het hoofd boven water te houden. De revalidatie verliep niet best en tot op de dag van vandaag is ze nog steeds niet de oude. Helaas heeft mijn moeder afgelopen november besloten dat ze er geen zin meer in had en is vertrokken. Ze woont nu ergens anders, terwijl ze in principe niet goed voor zichzelf kan zorgen door haar medische geschiedenis.

Ik woon hier nog bij mijn vader en heb weinig contact met mijn moeder, ze heeft ons gewoon laten vallen in principe. Helaas brengt dit ook ontzettend veel financiële problemen mee en moet mijn vader het huis waarschijnlijk verkopen, terwijl mijn moeder doodleuk weer is begonnen met roken, wekelijks geld uitgeeft aan beauty dingen en kleding etc. Er is nog geen officiële scheiding uitgesproken, want dat wil mijn moeder blijkbaar ook niet, maar daardoor wordt mijn vader aan het lijntje gehouden. Gelukkig heeft mijn vader besloten om gewoon door te gaan met zijn leven en leuke dingen te ondernemen met (oude) vrienden en familie

Maar pff.. wat is het zwaar en oneerlijk. Ik ben dan ook nog steeds boos op mijn moeder, het verhaal is te complex om hier zo op te schrijven want er speelt nog veel meer. Het is en blijft mijn moeder, maar dit is niet hoe ik mijn leven op mijn 22e voor me zag

Jij ook sterkte maar als ik lees wat je moeder is overkomen dan kan ik me haar gedrag voorstellen. De dood flink in de ogen gekeken en dat verandert een mens voor altijd. Dat kan positief of negatief uitpakken. Ik snap dat het voor jullie heel erg zwaar is maar in dit specifieke geval denk ik dat je moeder het gewoon niet meer zag zitten om terug te gaan naar haar oude leven. En gewoon heel egoistisch heeft gekozen voor haar zelf.

We live in a time where intelligent people are being silenced so that stupid people won’t be offended.

**Geplaatst:** 06-02-18 11:32

Geplaatst: 06-02-18 11:32

Klopt bigone, dat is wat wij ook denken. Heel jammer, want ze laat veel achter zich en stapt nu in een leven vol onzekerheden.

Coaster Quest: Theme Park blogs
Finn - B+9 (PR 206)

**Geplaatst:** 06-02-18 11:55

Geplaatst: 06-02-18 11:55

Ach meid wat een klote situatie.. Het probleem met ouders is dat je daar psychisch nooit helemaal van los komt zolang ze leven en soms zelfs niet er na. We hebben naar onze ouders toe een loyaliteit ingebouwd gekregen die alles overtreft, zelfs hun meest vreselijk oneerlijke acties. Ik denk dat je jezelf te kort doet door jezelf hierin "een schop voor je kont te willen geven" ook al weet ik dat dat ergens ook zelfbescherming is. Maarje kan niet "gewoon" verder met je leven.

Dit is niet iets waar je je "gewoon overheen" zet. Je leert er beter mee functioneren maar meer niet. En 2.5 jaar is nog vreselijk kort om dat te leren.

Dat heeft echt meer tijd nodig :(:)

En hoe je daar mee om gaat... Daar gaat iedereen anders mee om... Ik geef mijn goed advies weg maar blijven praten... Elke keer als het je hoog zit praten... Dat lost het probleem niet op maar het haalt wel de druk van de ketel in jouw hoofd. :-)

Laatst bijgewerkt door Ayasha op 06-02-18 11:58, in het totaal 1 keer bewerkt

Those who suffer, heal. Everything destroyed gets rebuilt. And our towers grow a little taller every time. - Tolkien
[VN] [Blog] Troubles in paradise: Rauwe rouw.
[RIJ-ITP] SuperSam zijn superzelf wezen!
[RIJ-ITP] Het eerste seizoen van Rêve D'or
[RIJ-ITP] Rêve d'or in volle (winter)glorie

**Geplaatst:** 06-02-18 11:56

Geplaatst: 06-02-18 11:56

Lunerancea: Mijn zus is hier recent een weekend geweest maar dat is niet lekker gegaan. Ondanks dat wij hadden aangegeven dat ze geen vriendinnen mocht mee nemen (zijn voor ons volstrekt vreemden) stond ze hier toch met een vriendin voor de deur. Haar gedrag tegen mijn vriend was ook volledig ondermaats. Achteraf zegt ze wel: Ja maar ik voel mij niet goed. Ok, snap ik. Daarom ben je ook welkom en mag je blijven zolang je wilt. Maar eisen dat wij per direct 2 paarden zadelen zodat je met jou vriendin kunt wandelen is not done. Beiden zonder rijervaring, dat stuur ik niet zo maar op pad. Als mijn vriend 3 keer vraagt: Wat moet ik koken. Waar heb je zin in? Heeft ze niet willen antwoorden en opeens staan ze met eten aan de deur, voor hun 2 alleen. Tja, weet je. Moet wel nog wat fatsoen zijn.

Ze is op mijn verjaardag geweest. Ze wou niet mee naar de echo (niet erg, is haar keus) Ze wou enkel wandelen en naar huis, wou niet bij mijn zijn. Dan is het gewoon heel moeilijk om fatsoenlijk te communiceren. Nu, ik heb ook nog in een depressie gezeten, dus ik snap wel waar het van komt en veroordeel haar er niet op. Ze is hier nog altijd even welkom. Maar dan moet het met wat fatsoen en respect.

Voor de rest komt het contact enkel van mijn kant. Ze sluit zich volledig af dus van haar zelf zegt ze niet iets.

Nayomie: Toen ik nog thuis woonde ging ze al met mijn geld lopen. Dat ben ik haar schuldig omdat ze mij ‘gebaard’ heeft. Ik heb meer dan een jaar het contact verbroken met als gevolg dat op het einde ik 3/4 smekende voicemails met een huilende moeder had. Uiteindelijk toch toegegeven en nu zie ik haar 2x per jaar. Meer interesseerd haar toch niet. Ze weet nu al een maand een half dat er een baby onderweg is. Hele jankpartij toen ik het vertelde. Sindsdien heb ik ze niet meer gehoord. Ik doe de moeite niet meer om zelf wat te sturen want ze antwoord toch niet.

Bigone: Daar ben ik langzaam maar zeker mee bezig. Het contact is al met 95% verminderd. Maar het is heel moeilijk om die laatste touwtjes ook volledig door te hakken. Dit vooral omdat mijn ouders dan echt gaan stalken. Maar eigenlijk zou ik het moeten doen, want ze gaan constat over mijn grenzen. Vorige week bv aangegeven aan mijn vader dat wij niemand verwittigen als de bevalling begint, maar pas als de baby er is. Dat was ongehoord en ik MOET hem verwittigen. Net zoals hij deze week nog eens op bezoek ging komen ik uiteindelijk telefoon kreeg of ik hem niet ging halen want hij had geen zin meer om verder te rijden (zijn motor moest op onderhoud bij een dealer een half uur van bij ons) Dus ik alles laten vallen, erachter gereden en terug gebracht. Vriend zei dat ik hem had moeten laten staan en hij heeft gelijk. De enigste reden dat hij op bezoek kwam was om zijn beklag te doen over mijn moeder, te eten en te slapen in de zetel tot hij terug moest. Ik wou hem wat vroeger terug doen want vriend en ik moesten nog weg. Dat wou hij niet. Dus ik gaf aan dat hij desnoods wel mee mocht en ik hem daarna weg deed. Wou hij ook niet. Hij is blijven zitten en ik mocht hem pas weg doen als het hem schikte. Gevolg: Vriend boos dat ik hem gewoon had moeten laten zitten want daardoor hadden we de afspraak gemist. En hij heeft gelijk. Als je geen zin meer hebt om verder te rijden en iemand speciaal laat afkomen respecteer je het toch ook als die jou wat vroeger terug wil brengen? Hij ging maar een half uur vroeger in de garage terug zijn.

Ghostattack: Wat heftig zeg, weet niet echt wat moet ik zeggen behalve een symbolische dikke knuffel.

**Geplaatst:** 06-02-18 12:01

Re: Volwassen als je ouders scheiden

Geplaatst: 06-02-18 12:01

Ts, zo te lezen is die laatste 5 % toch echt nodig. En stalken?? Ander telefoonnummer, op sociale media blokkeren enz, jij moet heel erg op gaan passen dat dit geen wig tussen jou en je vriend gaat drijven en ook je zus zou ik even(lang) in haar sop laten gaarkoken, die walst aan alle kanten over je heen en niet zo zuinig ook. Pas wanneer zij zich houd aan jullie regels is ze weer welkom. Kies voor jezelf en jouw vriend en kind.

We live in a time where intelligent people are being silenced so that stupid people won’t be offended.

**Geplaatst:** 06-02-18 12:02

Re: Volwassen als je ouders scheiden

Geplaatst: 06-02-18 12:02

Dat is veelal een stuk simpeler gezegd dan gedaan bigone.. Klinkt allemaal heel simpel en heel terecht en zelfs als TS dat zelf ook weet/denkt/voelt dan is er toch een stemmetje dat zeurt....

Those who suffer, heal. Everything destroyed gets rebuilt. And our towers grow a little taller every time. - Tolkien
[VN] [Blog] Troubles in paradise: Rauwe rouw.
[RIJ-ITP] SuperSam zijn superzelf wezen!
[RIJ-ITP] Het eerste seizoen van Rêve D'or
[RIJ-ITP] Rêve d'or in volle (winter)glorie

**Geplaatst:** 06-02-18 12:06

Geplaatst: 06-02-18 12:06

Ayasha schreef:
Dat is veelal een stuk simpeler gezegd dan gedaan bigone.. Klinkt allemaal heel simpel en heel terecht en zelfs als TS dat zelf ook weet/denkt/voelt dan is er toch een stemmetje dat zeurt....

Helemaal met je een Ayasha, echter, dat stemmetje hoor je altijd want ja, het is wel je familie. Of je er nu mee kapt, dan hoor je stemmetje maar ook wanneer je niet kapt. Het voordeel van kappen kan zijn dat je rust ervaart en eindelijk niet meer over je laat lopen omdat het nu eenmaal familie is. Gewoon kloten maar je familie krijg je en kies je niet. Voorbeelden te over van mensen die doodongelukkig zijn in familieverband . En dan kun je beter heel egoistisch voor je eigen toekomst en geluk kiezen, dan maar een bitch.

We live in a time where intelligent people are being silenced so that stupid people won’t be offended.

**Geplaatst:** 06-02-18 12:10

Re: Volwassen als je ouders scheiden

Geplaatst: 06-02-18 12:10

Hier nog eentje. Ik ben 22, mijn vader heeft van de zomer besloten weg te gaan en de dag na kerst is hij verhuisd. Zij liggen dus nog midden in de daadwerkelijke scheiding. Tot nu toe zonder al te veel kwaad bloed gelukkig, maar makkelijk is het niet.

Voor mij was het lastige vooral dat mijn ouders me zagen als een soort praatpaal waar ze hun emoties tegen konden uiten terwijl ik met mijn eigen gevoelens zat. Natuurlijk waren ze welkom om verhaal bij me te doen, maar op een gegeven moment walsten ze allebei echt flink over me heen. Ik ben daarvoor in therapie geweest en nu gaat het een stuk beter (al woon ik op dit moment in het buitenland, dus heel veel 'last' heb ik er sowieso niet van). Vind het vooral heel moeilijk om mijn moeder achter te laten.

**Geplaatst:** 06-02-18 12:12

Geplaatst: 06-02-18 12:12

Wat een rotsituatie TS en wat gedragen jouw ouders zich kinderachtig. Geen ervaring die ik kan delen, wil je wel een hart onder de riem steken :(:)

bigone schreef:
Helemaal met je een Ayasha, echter, dat stemmetje hoor je altijd want ja, het is wel je familie. Of je er nu mee kapt, dan hoor je stemmetje maar ook wanneer je niet kapt. Het voordeel van kappen kan zijn dat je rust ervaart en eindelijk niet meer over je laat lopen omdat het nu eenmaal familie is. Gewoon kloten maar je familie krijg je en kies je niet. Voorbeelden te over van mensen die doodongelukkig zijn in familieverband . En dan kun je beter heel egoistisch voor je eigen toekomst en geluk kiezen, dan maar een bitch.

Ik denk dat iedereen dat stemmetje herkent, maar het is wel goed dat TS er keer op keer op gewezen wordt dat de enige manier om dit op te lossen afstand (fysiek en/of mentaal) de enige oplossing is.

Wit beyond measure is man's greatest treasure

**Geplaatst:** 06-02-18 12:14

Geplaatst: 06-02-18 12:14

Gedeeltelijk herkenbaar. Wat mij helpt is me te focussen op mijn eigen leven.

Karaat_the_newforest op Instagram

**Geplaatst:** 06-02-18 12:15

Geplaatst: 06-02-18 12:15

Veel mensen hebben mij al veroordeeld omdat ik nu zo weinig contact heb. Dan komt het standaard zinnetje: Ja maar het blijven toch jou ouders? En dan antwoord ik: Ja maar ik blijf toch ook hun dochter?

Bij de verhuis bv was mijn vader zelfs te beroerd om te helpen. Zelfs geen doos heeft hij in de auto gestoken. Toen hij is verhuisd heeft hij mij dus ook niet gezien...

Ik kies nu al meer en meer voor mijn gezin

Ondanks dat mijn vader vindt dat wij moeten verwittigen hebben mijn vriend en ik duidelijk afgesproken dat hij pas wordt verwittigd als ik daar behoefte aan heb. Eerder niet. Mijn moeder, tja, die neemt toch niet op en leest haar berichten niet. Die zal het sowieso pas na 5-6 dagen door hebben.

Mijn vader was nu al bezig dat ons kind altijd welkom is. Als wij het naar daar brengen en komen halen. Ja daaag. Ik ga geen 200 kilometer enkel rijden omdat jij het eens wilt zien. Hij is verdorie op pensioen op zijn 51ste. Tijd genoeg lijkt mij.

Emmaa: Ook een heel herkenbaar iets. Zo heeft mijn vader uitvoerig elke seksbuddy die hij had met mij besproken. Ouders snappen niet dat ze die last niet op de schouders van hun kinderen mogen leggen. Jij blijft het kind en niet het luisterend oor. Wel fijn dat het voor de rest wel netjes lijkt te gaan. Dat is al veel!

**Geplaatst:** 06-02-18 12:16

Geplaatst: 06-02-18 12:16

Jeetje wat heftig, weet ook niet zo goed wat te zeggen.
Probeer in ieder geval voor jezelf de rust te vinden en voor je kindje. Ongewenst krijgen die veel van de stress mee in de buik las ik ergens.

Don't live the limited life, live the unlimited one.

**Geplaatst:** 06-02-18 12:16

Geplaatst: 06-02-18 12:16

Wat een ellendige situatie.

Mijn ouders zijn ook gescheiden, maar die hebben het gelukkig niet zo bont gemaakt.

Wat ik zou doen in jouw situatie, het contact helemaal verbreken met je ouders.
Ze maken je kapot en slepen je de afgrond in, ze hebben geen toegevoegde waarde in je leven als ik dit allemaal lees.
Kies voor jezelf, je zusje en je gezin :(:)

sterkte!

F zegt;"Ik heb ook een pony, maar die is in de hemel".
Je wordt gemist kleine witte vriend.
Rust zacht

**Geplaatst:** 06-02-18 12:26

Geplaatst: 06-02-18 12:26

Kies voor jezelf en voor je kindje. Steek geen energie in een verloren zaak en/of negativiteit.

Ik was 27 toen mijn ouders uit elkaar gingen. Ga niet het verhaal online mikken. Maar het contact is nu nog altijd niet wat het geweest is.

Natuurlijk is het jammer dat wij niet meer iedere week samen aan tafel zitten en de week doorspreken. Maar ik heb een super goede relatie en daar haal ik meer dan genoeg uit om gelukkig te zijn.

Laatst bijgewerkt door Selka op 06-02-18 12:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 06-02-18 12:28

Geplaatst: 06-02-18 12:28

je ouders blijven toch altijd een geval apart. dus ts en gostattack, vooral de schuld niet bij jezelf zoeken.
als ik het zo lees TS doe je je best en weet je het zelf ook wel dat geen contact misschien beter is. maar ja.. het blijven wel je ouders.

mijn ouders zijn gescheiden toen ik 18 was. en ondanks dat je veel minder afhankelijk bent blijft het gewoon niet leuk. mijn moeder had echt problemen met haar zelf en mijn vader was er klaar mee. maar toch is je hele gezin dan uit elkaar. bij mijn vader voelde het net als visite en mijn moeder ging dus meer haar eigen gang.

inmiddels is dit allemaal in goede banen en hebben mijn ouders goed contact. (deze zomer zelfs met zijn allen een weekendje weg). dus dat scheelt. ook hebben ze het bijna nooit via ons gespeeld en hebben we ze het lekker samen laten oplossen. dus ik denk dat er ook een groot verschil zit tussen hoe je ouders het oppakken.

Be your best self

**Geplaatst:** 06-02-18 12:29

Geplaatst: 06-02-18 12:29

Pfoe, TS, wat een verhaal...
Weet niet goed wat ik hierop moet zeggen behalve "veel sterkte" en dat dekt de lading helemaal niet.

Ik heb de ouders van mijn schoonzus uit elkaar zien gaan deze zomer, zij was toen 24, en dat was al op niet zo'n schappelijke manier, maar bij jou tart het alle verbeelding wel.

Zoals Ayasha al zegt, het is veel simpeler gezegd dan gedaan, maar ik denk toch ook dat een volledige breuk met beide ouders je veel rust zou geven. Denk je niet dat ze na een tijdje het zelf zouden opgeven, wat het stalken betreft? Want zoals je zelf aanhaalt, heeft je moeder heel wat gehuild toen ze hoorde dat je zwanger was, maar volgde er daarna niets meer. Zou ze het dan bij een volledige breuk ook na een tijdje niet opgeven?
Mij lijkt dit zo emotioneel vermoeiend, op het randje van emotionele uitbuiting af, dat jij zo aan je ouders moet tegemoetkomen. Je vriend en kindje-to-be moeten nu op de eerste plaats komen, zowel je hoofd als lichaam moeten zich in alle rust kunnen voorbereiding op de bevalling.
Dat zou bij mij de hoogste prioriteit zijn, zeker gezien de voorbeelden die je zelf al aanhaalt, omdat je je anders toch schikt naar wat zij willen.

I'm addicted to the way I feel when I think of you.

Wie is er online