Hoe moet ik verder?

Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli

 
 
Anoniem

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-05-18 11:47

Wat goed van je dat je thuis zit. Ok niet leuk natuurlijk. Maar sterk van je.

En dat werken, ik zou even wachten totdat je dat goed getackeld hebt met je psycholoog. Want als je begint met werken voordat je de problemen daarin hebt opgelost, sta je alweer met 0-1 achter.

Het contact met mensen is uittesten en heeft tijd nodig. Zo maar even alles open gooien zoals ik deed, is lang niet voor iedereen weggelegd. Vooral als je vertrouwen in de mens blijkbaar niet zo sterk is als wat jij hebt.


fjaril
Berichten: 488
Geregistreerd: 24-12-17

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 07-05-18 12:32

Het probleem voor mij is vooral dat hoe meer mensen het weten, hoe groter de kans is dat mijn fam het via via hoort.
En dat ik zo gauw het idee heb mezelf te moeten verantwoorden, tegen onbegrip aan te stuiten en er telkens mee geconfronteerd te worden als mensen er naar vragen.

Anoniem

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-05-18 12:39

Ook dat is een proces waar je mee om leert gaan. Je therapeut kan je helpen om met dat gevoel om te gaan. Is wel een proces hoor, want je wilt graag dat de mensen om je heen veranderen, maar je zult zelf moeten veranderen.

Ik ben dus altijd eerlijk geweest, wel iets selectief, maar ik ben vrijwel tegen iedereen open geweest, en dat heeft eigenlijk alleen maar voor goede berichten gezorgd. Ik ben er bijna niemand aan verloren, niemand veroordeeld me of kijken me anders aan. sterker nog, ik heb juist heel veel respect en begrip gekregen.
Ok, mijn moeder vond het allemaal maar niks in het begin, maar toen ik anders met haar reactie om ging, veranderde ook de relatie met haar tot het positieve.

fjaril
Berichten: 488
Geregistreerd: 24-12-17

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 08-05-18 12:59

Mijn psycholoog adviseerde me om me voor onbepaalde tijd ziek te melden. Vind het doodeng.. Mijn hart zit in mijn keel.. Maar goed.. Ga zo bellen en zeggen dat ik deze week en volgende week sowieso nog niet kom. De rest bepaal ik dan wel met de bedrijfsarts..

Voel me minder moe en heb het niet meer iedere keer nodig om overdag te gaan slapen, dus dan heb ik gelijk de neiging om te denken: ik kan me niet langer ziekmelden.. Maar eigenlijk is dat niet zo en moet ik die energie die ik heb in mijn therapie stoppen.

fjaril
Berichten: 488
Geregistreerd: 24-12-17

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 08-05-18 17:04

Er is een bedrijfsarts (gelukkig!) ingeschakeld. Ik stress hem zo.. Ben bang dat ik dichtklap en niet weet wat ik moet zeggen..
Mijn werk wordt opgevangen. Daar hoef ik me niet druk om te maken. Maar ondanks dat iedereen zegt: ziekmelden! heb ik nog steeds zoiets van: maar dat doe je toch pas als je huilend naar je werk rijdt, maar twee uur slaapt per nacht?
Ik voel me ook gewoon beter nu dan van het weekend.

pateeke
Berichten: 2207
Geregistreerd: 12-05-06

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-05-18 17:25

Dat lijkt me niet zo vreemd, fjaril. Altijd maar doorgaan, jezelf wegcijferen, niet luisteren naar je lichaam, ... inclusief de bijbehorende gedachten kunnen ook een overlevingsstrategie zijn. Die gedachtenpatronen en overlevingsstrategie buig je niet in 1, 2, 3 om. Je moet jezelf een nieuwe gewoonte in de plaats leren, nl voor jezelf zorgen en luisteren naar je lichaam. Dat kost tijd.
Een ding is zeker: je zet nu heel wat belangrijke stappen! Doe zo verder :)

Urbanus

Berichten: 44932
Geregistreerd: 05-02-08
Woonplaats: Tollembeek

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-05-18 20:13

Ik denk dat je heel veel aan Joolien kunt hebben in deze, ts. Die weet van de hoed en de rand en zegt zinnige dingen. Bovendien komt ze zelf van heel diep dus haar woorden betekenen ook echt iets.

quera. Voor altijd en langer


Me. An empath.

fjaril
Berichten: 488
Geregistreerd: 24-12-17

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 08-05-18 20:53

Pateeke, daar zou je weleens gelijk in kunnen hebben. Misschien moet ik het maar wat meer los proberen te laten. Komt tijd komt raad, tenslotte. Mijn manager was ook begripvol vanmiddag. Het komt vast op zijn pootjes terecht uiteindelijk, maar het voelt zo tegenstrijdig. Mijn verstand en jullie zeggen: ziekmelden. Mijn gevoel zegt: ben je mal, doorgaan! Daarin de juiste keuze maken, is moeilijk. Maar jullie meedenken helpt me ontzettend!
En inderdaad, Lieveli, die van Jolien in het bijzonder. Thanks daarvoor!
Het is niet zo dat ik jullie woorden in de wind sla of dat ik zin heb om even lekker te klagen of zielig te doen, als ik weer eens lekker pessimistisch ben. Dit topic is echt mijn uitlaatklep waar ik alles kan zeggen, rauw, zoals het is, zonder dat ik teveel ga bedenken of het raar is. En dat is ook weleens fijn

tamary

Berichten: 29055
Geregistreerd: 19-06-02
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-05-18 20:56

fjaril schreef:
Er is een bedrijfsarts (gelukkig!) ingeschakeld. Ik stress hem zo.. Ben bang dat ik dichtklap en niet weet wat ik moet zeggen..
Mijn werk wordt opgevangen. Daar hoef ik me niet druk om te maken. Maar ondanks dat iedereen zegt: ziekmelden! heb ik nog steeds zoiets van: maar dat doe je toch pas als je huilend naar je werk rijdt, maar twee uur slaapt per nacht?
Ik voel me ook gewoon beter nu dan van het weekend.

De bedrijfsarts vertel je het advies van je behandelend arts/psyoloog : "ziekmelden voor onbepaalde tijd." En aangezien je beter wil worden is dat het advies wat je opvolgt.

[o]
Bayo - 01-01-1996 - 15-04-2017 ;(
“Technological progress has merely provided us with more efficient means for going backwards.” – Aldous Huxley –

Urbanus

Berichten: 44932
Geregistreerd: 05-02-08
Woonplaats: Tollembeek

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-05-18 20:58

fjaril schreef:
Het is niet zo dat ik jullie woorden in de wind sla of dat ik zin heb om even lekker te klagen of zielig te doen, als ik weer eens lekker pessimistisch ben. Dit topic is echt mijn uitlaatklep waar ik alles kan zeggen, rauw, zoals het is, zonder dat ik teveel ga bedenken of het raar is. En dat is ook weleens fijn


Gewoon blijven doen vrouw!

quera. Voor altijd en langer


Me. An empath.

senna21

Berichten: 11748
Geregistreerd: 17-03-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-05-18 20:59

tamary schreef:
fjaril schreef:
Er is een bedrijfsarts (gelukkig!) ingeschakeld. Ik stress hem zo.. Ben bang dat ik dichtklap en niet weet wat ik moet zeggen..
Mijn werk wordt opgevangen. Daar hoef ik me niet druk om te maken. Maar ondanks dat iedereen zegt: ziekmelden! heb ik nog steeds zoiets van: maar dat doe je toch pas als je huilend naar je werk rijdt, maar twee uur slaapt per nacht?
Ik voel me ook gewoon beter nu dan van het weekend.

De bedrijfsarts vertel je het advies van je behandelend arts/psyoloog : "ziekmelden voor onbepaalde tijd." En aangezien je beter wil worden is dat het advies wat je opvolgt.

Dít dus! De behandelend arts kent jouw situatie veel beter.

Books, minds and umbrella's only work when they are open.

fjaril
Berichten: 488
Geregistreerd: 24-12-17

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 08-05-18 21:38

O ik zeg het niet goed.. Ik bedoel mijn haptonoom. Is dat ook geldig?
Mijn psych spreek ik maandag weer.. Die heb ik nog niet gesproken sinds ik me ziek heb gemeld..
Gebruik altijd het woord psych voor allebei, omdat veel mensen toch niet weten de verschillen zijn tussen alle soorten peuten en psychen. Beetje automatisme om dat dan hier ook te doen.

Mijn collega appte me net dat mijn andere collega's vragen wat er is. Ik wil niet teveel prijs geven, maar hou er ook niet van om stiekem te doen ofzo.. Wat zeiden jullie in zo'n situatie?

En als iemand weet hoe ik mijn gedachten wat aan de kant kan zetten of kan laten stoppen met schreeuwen, houd ik me van harte aanbevolen. Als ik hoor dat mijn manager best wel geschrokken was van mijn verhaal, schreeuwt het: maar zo erg is het niet! Ik lig niet in de kreukels, toch maar gaan werken voor halve dagen..?
Als mijn collega's naar me vragen: maar daar heb ik geen zin in. Zo erg is het niet en die aandacht is het niet waard. Toch maar gaan werken..?

Hoe langer ik thuis zit, hoe beter ik me ga voelen, hoe erger de twijfels en hoe groter het schuldgevoel. Des te groter de angst dat ik het niet kan uitleggen richting de bedrijfsarts. Want stel dat het een moment was dat ik me echt even slecht voelde en het nu beter gaat. Kan ik nu wel halve dagen werken, toch? Vanaf volgende week ofzo.
En dan moet ik heel eerlijk zijn dat ik vandaag weer op een normale manier wat huishoudelijke klusjes heb kunnen doen. Dat ik nu al twee dagen niet meer overdag slaap. Met dat ik het schrijf, klinkt het gek, twee dagen nog maar.. Maar ik voel me best oke! Dus waarom nog langer teren op de baas zijn geld? Het voelt zo onnatuurlijk, zo egoistisch, zo eng..

senna21

Berichten: 11748
Geregistreerd: 17-03-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-05-18 22:24

Het pad wat je nu bent ingeslagen, is de weg naar herstel. Maar dat is wel een hobbelige weg. Al je twijfels en onzekerheden horen daar ook bij. Het is nu voor jou beter om thuis te zijn. Je bent overbelast, oververmoeid.
Ik hoop dat je psycholoog je kan helpen om je proces te begrijpen.

Books, minds and umbrella's only work when they are open.

hagelslag
Berichten: 8933
Geregistreerd: 18-09-10

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-05-18 06:22

Tegen je collega's zeggen dat je een priveprobleem hebt en dit graag eerst wil oplossen zodat je weer volle 110% kunt werken ipv 40%

Rocamor

Berichten: 10732
Geregistreerd: 21-11-02

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-05-18 06:30

Heb je überhaupt zin om collega's te spreken?
Anders zou ik dat ook gewoon aangeven. Bijvoorbeeld, ik zit momenteel op advies van psycholoog voor onbepaalde tijd thuis. Momenteel heb ik erg veel moeite met prikkels van buitenaf, dus voorlopig zullen jullie niets van mij horen.

Volg het advies van je hapto maar op. Jij bent zo ontzettend sterk (geweest / met het overschrijden van jouw eigen grenzen / jouw eigen kunnen) dat je nu even een rem van buitenaf nodig hebt.

Ik denk dat velen in dit topic, helaas met als jíj, daar ervaringsdeskundige in zijn

Rockes <3

fjaril
Berichten: 488
Geregistreerd: 24-12-17

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 09-05-18 12:06

Rocamor, dat is wel een goeie inderdaad. Dat ik op advies van de psycholoog thuis ben.
Ga vanmiddag de directrice bellen.

fjaril
Berichten: 488
Geregistreerd: 24-12-17

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-05-18 23:44

De afgelopen dagen heb ik qua werk wat meer rust kunnen vinden. Ik probeer het beste er van te maken. Voelde me afgelopen dagen weer afzakken richting een depressieve bui. Gelukkig heb ik dat redelijk op kunnen vangen! Ik heb mensen opgezocht en heb doelen bedacht om mijn dagen nuttiger te maken. En ben juist wel naar buiten gegaan. Ondanks dat ik dat op de een of andere manier weer enger ben gaan vinden. Ik voel me bekeken, durf mezelf minder te laten zien. In letterlijke zin dat ik sommige kleding niet aan durf waar ik mee eerst heel comfortabel in voelde. Maar ook als ik me bijvoorbeeld voor neem om te gaan hardlopen. Het duurt al een half uur om mezelf zo ver te krijgen dat ik naar buiten ga. Eenmaal buiten voel ik me onveilig, ga ik mezelf afkraken, kom ik in een negatieve spiraal en ga ik na nog geen kilometer maar weer naar huis met het monstertje op mijn schouder. "Lekker bezig joh.. Zo val je nooit af. Stel je niet zo aan. Vroeger deed je het ook, slappeling!"

Ik vind het zo moeilijk om rust te vinden. In mijn hoofd zit zo'n enorme onrust dat ik telkens vlucht in mijn mobiel, social media, filmpjes kijken. Om vervolgens nog overprikkelder te zijn en te balen van mijn niet-productieve keuze.
Ik maak me zorgen. Om heel veel dingen. Meestal niet echt gegrond. Of in ieder geval, overdreven zorgen en om dingen waarbij het niet helpt om me zorgen te maken.
Ik ben een paar kilo aangekomen. Dat zit me zo enorm dwars dat ik het gewoon lastig vindt om mezelf in de spiegel te zien en ik me zo kleed dat het niet opvalt. Ook al heb ik echt geen overgewicht, ik schaam me voor mijn lijf. Afvallen lukt niet echt.. Krijg er gewoon buikpijn van. Er wat aan doen, zou prima zijn. Maar ervan wakker liggen is niet bepaald helpend.
Ik maak me nog meer zorgen. Om dingen die ik me voorneem om te doen en niet uit de verf komen. Zoals minder geld uitgeven, lijstjes bijhouden, dagboek bijhouden, opruimen. Allemaal dingen die ik mezelf opleg, maar niet perse nodig zijn. Maar toch lig ik er wakker van.
Dingen die ik nog moet doen. Ook zoiets.. alles wat 'moet' geeft me per definitie stress. Een mail sturen, geld overmaken, opruimen, boodschappen doen, verjaardagscadeau maken etc etc. Zo erg soms dat ik het uitstel en uiteindelijk met zweethandjes en het hart in de keel toch maar ga doen. Lastig, want het is nergens voor nodig en het zijn vaak dingen die iedere week terugkomen.
Ik maak me zorgen dat ik zoveel op mijn mobiel zit, terwijl ik daar uiteindelijk niet gelukkig van wordt. Toch grijp ik er naar terug. Het geeft me even de mogelijkheid om te vluchten en soms denk ik dat het is om een endorfine-stoot te krijgen ofzo.
Ik zou er heel wat voor over hebben om meer rust in mijn leven te hebben. Alles moet snel, efficiënt, goed. Dat zit me zo in de weg dat ik verre van productief ben. Want na al die stress van een mailtje sturen, vlucht ik van mijn gevoel in bokken, youtube etc.. Om mezelf vervolgens nog meer op te fokken, want van al die prikkels raak ik alleen maar meer over de zeik.
En met alles wat ik doe ben ik in mijn hoofd bezig met planningen maken, to do lijstjes maken, stressen om wat ik allang had moeten doen. Ik schrijf het vaak op om het uit mijn hoofd te krijgen, maar het helpt niet. Het is ook niet zo dat ik die dingen dan daadwerkelijk afhandel. Nee, dat geeft me ook weer stress, waardoor ik uitstel. En de stress aanhoudt..
Ik snap niet waarom het me zoveel stress geeft om een simpel mailtje te beantwoorden.
Het is een cirkel waar ik me nu ineens meer bewust van ben nu ik al mijn tijd zelf in moet delen.

fjaril
Berichten: 488
Geregistreerd: 24-12-17

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-05-18 19:32

Morgen is een spannende dag.. De dag dat ik het gesprek aan ga met mijn ma. Ik zie er best wel tegenop. Die strijd vanbinnen. Aan de ene kant loyaliteit (het is toch mijn ma..) en aan de andere kant rechtvaardigheid..
Ik heb geen idee hoe het gesprek zal gaan. Mijn ma kennende is ze meer meegaand dan wanneer ik haar een op een spreek.
Ik ben bang dat ik ga huilen. Want diep in mij zit een meisje dat gewoon haar moeder mist.. Ik voel me zo eenzaam..
Maar ik wil haar ook weer niet teveel tegemoetkomen.
Hopelijk kan ik vannacht een beetje slapen.

Anoniem

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-05-18 19:49

Dat is niet erg, polariseren heet dat. Je ziet het goede van je moeder, maar ook het slechte. Dat blijft altijd zo.
Ik wil je meegeven om niet teveel van je moeder te verwachten. Blijkbaar heeft ze nooit gegeven wat je nodig had, de kans dat ze dat nu anders gaat doen, is niet zo groot. Als je die verwachting teveel hebt, kan het enkel tegenvallen. Ga het gesprek in voor jezelf, zodat je kan zeggen wat je wilt. En ook al huil je, je mag best dat kleine meisje wat in je zit erkennen. Dat je moeder dat niet doet, hoeft niet te zeggen dat jij dat niet doet.
Maar schrik niet als het gaat tegenvallen, want dat gaat het waarschijnlijk doen. Dus houdt de verwachting vooral laag. Zeg wat je wil zeggen, en laat dat het belangrijkste zijn.

Dikke knuffel :(:)

Rocamor

Berichten: 10732
Geregistreerd: 21-11-02

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-05-18 10:48

Ts, wat is er mis met huilen? Iemand heeft daar ooit een negatieve lading aan gehangen. Zonde, want huilen kam juist heel erg opluchten. Je moet juist heel sterk zijn om te kunnen huilen in de buurt van anderen.

Jouw moeder zal je vast niet kunnen veranderen. Maar ze mag best onder ogen zien wat jou is aangedaan.

Hoe is het nu met je?

Rockes <3

Shiloh

Berichten: 19774
Geregistreerd: 23-07-02
Woonplaats: Eindhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-05-18 11:43

Rocamor schreef:
Ts, wat is er mis met huilen? Iemand heeft daar ooit een negatieve lading aan gehangen. Zonde, want huilen kam juist heel erg opluchten. Je moet juist heel sterk zijn om te kunnen huilen in de buurt van anderen.


*\o/* _/-\o_ +:)+

Helemaal mee eens. Het is een beetje mijn speerpunt geworden van de afgelopen maanden.

De preceptie is dat verdriet tegenwoordig vooral zo kort mogelijkmoet duren en niemand mag het zien. Ik vind dat dus zo'n onzin! Rouw en verdriet of een depressie heeft de tijd nodig die het nodig heeft! Je verdriet dan proberen te negeren lost helemaal niks op, behalve dat je het nog verder op kropt. Het zijn gevoelens die bij het leven horen, en daar mag je alle ruimte aan geven. Zeker voor mensen die gewoon kei hard knokken om er iets van te maken.

Van de week deed dit nummer me daar weer aan denken (dat alles in het leven bestaat uit tegenstrijdigheden en dat beide kanten bij het leven horen en je het een niet kan hebben zonder het andere) ...
https://www.youtube.com/watch?v=esFAe2BDwIc

Twee stukjes daaruit:

"It takes some fears to make you trust
It takes those tears to make it rust
It takes the dust to have it polished"

"It takes some silence to make sound
It takes a loss before you found it
And it takes a road to go nowhere
It takes a toll to make you care
It takes a hole to make a mountain"

"Every song has a CODA, a final movement. Whether it fades out or crashes away. Every song ends. Is that any reason not to enjoy the music?"

fjaril
Berichten: 488
Geregistreerd: 24-12-17

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 14-05-18 16:07

Even gauw een update, later uitgebreider.
Gesprek met mijn ma ging boven verwachtingen goed. Ze stond open voor mij, probeerde me te begrijpen.
Er zijn nog veel meer dingen die ik haar wil zeggen en ik heb echt nog mijn twijfels bij alles. Het is al zo vaak gebeurd dat er goede voornemens waren die niet waargemaakt zijn. Maar het begin is er en er staat een nieuwe afspraak.

Naar mijn psych heb ik open kunnen zijn over hoe het echt gaat nu. Over de zorgen die ik heb, de hoge eisen naar mezelf, het perfect moeten zijn.
Ze adviseerde om nu even geen emdr te doen. Omdat ik niet stabiel genoeg ben en de gesprekken met ma ook veel vragen.

Heb net de directrice gebeld. Even kort samengevat wat ze zei: denk vooral om jezelf, maak je niet druk om het werk, volg het advies van je therapeut op (ook al wil je weer werken, niet te hard van stapel lopen). En wat betreft de bedrijfsarts. Als die een advies geeft, pin je daar niet op vast. Kom langs als je het er niet mee eens bent en ga je niet toch aan het schema houden, anders zit je zo weer thuis.
Al met al, kan me geen fijnere directrice wensen in deze situatie! Ze vertrouwt blindelings op mijn peut. Die heeft meer in te brengen dan de bedrijfsarts. Gelukkig..!
Een hele opluchting :)

senna21

Berichten: 11748
Geregistreerd: 17-03-09

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-05-18 16:20

Fijn zo!!!
Zo zie je maar dat de meeste gedachten/zorgen niet waar blijken te zijn (lees je eerste berichten eens terug).
"Geloof niet alles wat je denkt" :D

Books, minds and umbrella's only work when they are open.

Veldbloem

Berichten: 501
Geregistreerd: 25-06-15
Woonplaats: Noord Nederland

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-05-18 16:57

Fjaril, weer een virtuele knuffel, hou vol! :(:)

Rocamor

Berichten: 10732
Geregistreerd: 21-11-02

Re: Hoe moet ik verder?

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-05-18 19:11

Zo dat klinkt goed. Aan alle kanten.

Nu kun je echt rustig aan gaan doen...

Ik vind je een topper

Rockes <3


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: GrapeshotBot, YandexBot en 34 bezoekers