Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 03-11-18 18:41

Geplaatst door de TopicStarter: 03-11-18 18:41

Mooi omschreven Jolien. Het vliegt echt alle kanten op. En meestal als ik een bepaald standpunt ervaar, durf ik daar niks mee te doen, omdat ik weet dat de kans groot is dat ik er volgende week heel anders over denk. Daarom heb ik ook nog niet kunnen beslissen of ik een gesprek met mijn ouders wil. Ik merk wel dat ik voorzichtig dichter bij 'wat ik wil' kom.
Ik frustreert me er wel over dat ik niet gewoon een standpunt kan innemen, maar het is wel logisch inderdaad.
Mooi ook wat je schrijft over dat vallen en opstaan. Iedere keer als ik een dal heb, kom ik er sterker uit, voel ik me vrijer en ben ik dichter bij mezelf gekomen.

Mijn pa heeft in een gesprek met mijn zus gezegd dat hij echt wel van mij houdt. Ik kóts daarvan. Heb tegen haar gezegd dat liefde moet blijken uit je daden, niet uit je woorden en dat ik nóóit ergens uit op heb kunnen maken dat hij van mij houdt.
Wat hij met mij heeft gedaan (en dan spreek ik niet alleen over het misbruik) zou ik mijn ergste vijand nog niet aan willen doen.
Het waren niet alleen momenten dat hij uit zijn slof schoot en dingen zei die hij eigenlijk niet meende. Veel momenten waren doordacht, uitgekiend. Of zelfs buiten mijn weten om. Hij heeft eens een briefje geschreven waarin hij mij helemaal omlaag heeft gehaald. Dat briefje vond ik toevallig op mijn ouders slaapkamer. Heeft hij puur voor zichzelf geschreven niet met de bedoeling dat aan mij te laten lezen. Mijn moeder overigens wist niet hoe gauw ze dat briefje van me moest afpakken. Met een "dit is niet handig, maar hij houdt heus wel van je".
Of de keren dat ik bovenaan de trap stond te luisteren hoe hij mij tegenover mijn moeder helemaal zwart stond te maken. Dat ging over dingen als: "Ik vroeg wat ze wilde drinken en toen wilde ze niks, maar een uur later schenkt ze notabene zelf water in!" "Maandag had ze haar schoenen niet opgeruimd" (die van hem waren zélden opgeruimd en vaak had ik die van mij met een reden niet opgeruimd, natgeregend oid) "Twee weken geleden fronste ze toen ik iets van haar vroeg." "Ze zet de hele koelkast vol met haar spullen" (mijn smoothie heeft er een paar uurtjes ingestaan) En dat breed uitgemeten, zwaar overdreven. Een betoog tot hij mijn ma overtuigd had dat het inderdaad wel hóóg tijd was om eens met mij te gaan praten, want het liep toch wel de spuigaten uit.
Hij zócht dingen om mij op te pakken. Lokte me uit de tent, stelde vragen waarvan hij al wist hoe ik erop zou reageren en pakte me op mijn antwoord.
Ook het misbruik, het jaren ontkennen ervan. Dat zijn bewuste keuzes geweest. Hij heeft een kronkel in zijn kop, dat moge duidelijk zijn. Maar dat hij dan gaat vertellen dat hij echt wel van mij houdt en hoe schappelijk hij wel niet is dat hij het contact van mij af laat hangen(terwijl hij mij alleen maar grond in kan trappen, negeren, kwetsen als ik hem zie) bevestigd dat alleen maar.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 08-11-18 01:43

Geplaatst door de TopicStarter: 08-11-18 01:43

Het gaat niet goed

Mijn zus heeft me net leuk lopen vertellen dat ik me niet zo moet laten leiden door het misbruik. Ze kende zoveel meiden die wel gewoon een normaal leven hebben. En als haar buurman aan het bladblazen was, dacht ze ook bij zichzelf: niet teveel van aantrekken. Dus dat moest ik ook maar denken, want ik werd er alleen maar somber van.
En bovendien, pa wíl praten, pa wíl mij de ruimte geven. Eigenlijk was het een verkapt verwijt dat het mijn schuld is dat het gezin uit elkaar ligt. En als ik dan zei dat ze niet wist hoe eenzaam ik was en hoe hard ik eraan werkte om alles te verwerken, en dat ik deze situatie niet veroorzaakt heb, zei ze dat ik niet alles op pa's bordje moet schuiven.
Haar vriendin heeft ook haar verkrachter vergeven, dus ik moet dat ook gewoon doen.
Wat ik ook zei, ze luisterde niet en begreep me niet en zat me maar aan mijn verstand te peuteren dat mijn pa wel wil, maar ik niet en dat het gezin weer bij elkaar moet komen. En hoe moeilijk dit wel niet is voor haar.
Toen moest ik huilen. En ze ging maar door en door...
Ze heeft me huilend naar huis gestuurd.
Toen ik thuis was, belde ze. Ze was bang dat ik voor de trein was gesprongen. Ik zei dat ik zo graag een knuffel had willen hebben toen ik moest huilen. Toen zei ze dat ze daar absoluut niet de behoefte voor voelde en dat het ook niet het moment was om te knuffelen.
Het deed zo'n pijn...

Heb de ogen uit mijn kop gejankt. En voor het eerst in jaren mezelf weer pijn gedaan...
Ik voelde zoveel pijn, ik kon niet anders...
Het was of het misbruik gisteren gebeurd is, of ik er midden in zit. Ik durf niet te slapen

We hebben afgesproken dat we niet meer over pa en ma praten. Voor mij is het niet klaar, maar ik probeer maar tegen mezelf te zeggen dat het haar gebrek is dat ze het niet snapt. Binnenin me ben ik woest op haar, wat denkt ze wel niet!
Maar het heeft geen zin, ze begrijpt me niet. Het kost me alleen maar energie als ik me er druk om ga maken.
Ik weet wel dat ik niks meer tegen haar ga zeggen over mezelf. Ze kan heel lief en heel meelevend zijn. Maar deze kant heeft ze dus ook. En daar maak ik niet graag nog een keer kennis mee..

**Geplaatst:** 08-11-18 01:55

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 08-11-18 01:55

Nee! Wat grenzeloos! Wat ziek, naar, oneerlijk en wreed van je zus. Maar vooral zo grenzeloos. En onbegrijpelijk. Vette dikke megaknuffel. Je vader is een gore hond. Je hebt alle recht om boos te zijn!

quera. Voor altijd en langer

Me. An empath.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 08-11-18 01:58

Geplaatst door de TopicStarter: 08-11-18 01:58

Het was zo vreselijk..
Lees jouw berichtje en moet gelijk weer huilen..
Ik snap echt wel dat het voor haar moeilijk is. Dat ze het gevoel heeft te moeten kiezen. En dat zij een paar antennes mist, weet ik.
Maar dit... Dit kan écht niet..
Ik voel me zo ontzettend alleen en had zo graag een arm om me heen gehad, maar die is er niet..

Ik weet echt even niet meer hoe het verder moet. Zonder dat ze dit gezegd had, was het al rete zwaar.. En nu..
Ik voel me gewoon klote

Ik weet het gewoon niet meer

Dankjewel voor je knuffel

**Geplaatst:** 08-11-18 02:08

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 08-11-18 02:08

Het is walgelijk. Echt walgelijk. Je verdient dit niet en het is NIET jouw schuld. Jouw vader heeft het aller- allerergste gedaan wat hij had kunnen doen en je zus zou in jouw team moeten zitten. Ik begrijp dat het nu laat is en he vast ook moe bent. Neem een kop thee en zoek even afleiding, probeer met een rustig hartje te slapen. Netflix/youtube.

Er schijnt een hilarisch filmpje te staan op youtube, 'tiktok cringe'.

Morgen zijn er weer bokkers wakker die hier veel constructiever en genuanceerder zijn dan ik en die veel beter kunnen helpen. Morgen nieuwe dag, nieuwe start. Dan zet je de teller weer op 0.

quera. Voor altijd en langer

Me. An empath.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 08-11-18 02:14

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst door de TopicStarter: 08-11-18 02:14

Thanks.. ik weet dat ze geen gelijk heeft, wat dat betreft hecht ik geen waarde aan haar woorden. Ze zit fout, heel fout. En ik heb alle recht om mijn ouders niet te willen zien, en het is niet mijn schuld dat het gezin uit elkaar valt.
Fijn voor haar dat pa wil praten, hij heeft iets kapot gemaakt wat nooit meer gemaakt kan worden.

Ik ga een kop thee zetten, goed idee. En je filmpje opzoeken. Misschien even een luisterboek luisteren en dan hopelijk slapen, want ik ben echt moe.
Ben bang voor nare dromen..

Je hebt me geholpen, hoor lieveli! Voel me in ieder geval wat minder alleen.

**Geplaatst:** 08-11-18 02:16

Geplaatst: 08-11-18 02:16

Deze jongen jaagt alle nachtmerries weg!

quera. Voor altijd en langer

Me. An empath.

**Geplaatst:** 08-11-18 08:45

Geplaatst: 08-11-18 08:45

Oh Fjaril, wat een vreselijke ervaring. Je zus heeft dingen gezegd die in mijn ogen niet kunnen.

En gezegend is zij dat zij niet hoeft te kunnen snappen dat in deze situatie echt alles teveel is. Moordneigingen als iemand de tv iets te hard zet. Als een kind loopt te krijsen in de stad. Als iemand voorbij loopt met een geur op die je een uur later nog in je neus hebt.

Je bent gezegend als je je daar niets bij hoeft te kunnen voorstellen. En bekrompen als je je niet wilt inleven in die ander om dat te kunnen snappen.

Die vriendin is kennelijk een stap verder in het proces. Daar zal ongetwijfeld ook geen toverfee aan te pas gekomen zijn. Dat heeft tijd nodig.

Ik hoop dat je volgende x, mocht die komen, de kracht en de moed hebt om tegen de persoon in kwestie te zeggen:"fijn dat jij zo kunt denken. Ik heb dingen meegemaakt en zit momenteel zo diep dat ik dat niet meer kan. Ik voel me aangevallen door je houding en woorden. Dus tenzij we nu over minder beladen onderwerpen gaan praten, ga ik naar huis / wil ik jou verzoeken om te gaan!" Kies voor jezelf. Bescherm jezelf. Durf voor jezelf op te staan. En eenieder die jou wenst te domineren of te kleineren terug te zetten op de plek die voor jou acceptabel is. Want wat je vader en zus doen, is onacceptabel.

Kop op hoor meissie, virtuele knuffel hier voor jou.

Ik hoop dat je ooit je pa kunt vergeven. Ooit, wellicht, als je daar ooit de kracht voor kunt vinden. Dat doe je niet voor hem / hen. Maar voor jezelf.

Ik vind het trouwens nu klinken of je zus je vader kopieert. Alles is de schuld van een ander. Net als je moeder, is ze goed geconditioneerd.

Rockes

**Geplaatst:** 08-11-18 10:26

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 08-11-18 10:26

Ach meis toch....! :(:)

Wat intens triest dat iemand zo over je heen walst...!
Je hebt je kranig gehouden, bijvoorbeeld door te zeggen dat je liever een knuffel had gehad toen je huilde. - maar "nee".
Ze mist een serie belangrijke antennes.

En ikmga ook mee met: ze copieert het gedrag van je vader: zij vindt de situatie moeilijk en dat is jouw schuld.
...het is ook mijn ervaring: "het gezin moet én zal weer bij elkaar", dus of ik maar efkes op wil houden met raar doen.
_-:(

Terwijl het zoveel fijner zou zijn als ze in jouw team zou zitten....

Dat telefoontje of je wel,veilig thuis bent gekomen vind Ik helemaal van de zotte. Ze weet dat ze verkeerd bezig is, maar geen excuses ofzo. Zelfs bijna "zo erg was het nou ook weer niet, he".

JA, het is WEL heel erg!!!!!

Jij bent op je ziel getrapt en dat had nooit gemogen.
Ze heeft twintig oordelen minstens over iets waar ze geen snars van begrijpt.

En vandaag extra goed voor jezelf zorgen!
Bel je therapeut, ga de zon in, zet je lekkerste kopjes thee en koffie.
Dit soort zaken moet echt met nadruk betijen.

:(:)

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

**Geplaatst:** 08-11-18 11:50

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 08-11-18 11:50

Dus jou zus zou in de sloot springen omdat alle anderen dat ook doen?

Meidz je doet er hartstike goed aan om het te verwerken!!
En niet alle mensen zijn gelijk. Je hebt dikke je hebt dunne je hebt slimme je hebt domme je hebt gevoelige je hebt gevoelloze etcetc!

Vergeet niet ieder mens is uniek en mooi op zijn eigen manier!!!

https://gofund.me/f1ad2c3c
https://tikkie.me/pay/ctnbidh9j25i94tlol7q
https://gofund.me/32fa9b94
Help iris met een kleine donatie

**Geplaatst:** 08-11-18 12:20

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 08-11-18 12:20

Wauw, wat heeft je zus zich laten kennen en jou pijn gedaan.

Wat verdrietig zeg, misschien nog niet eens over wat ze heeft gezegd, maar wat ze heeft gedaan. Dat is pijnlijk, jou laten vallen, jou de schuldige laten zijn van alles.
Een hele dikke knuffel gewenst, en zoek contact met anderen vandaag, praat erover, ventileer, zoek afleiding

**Geplaatst:** 08-11-18 12:58

Geplaatst: 08-11-18 12:58

Alles is min of meer gezegd, en ik sta achter de rest.

Jij zit NIET fout. Je familie is verknipt, niet jij.
Dit is NIET normaal.

Zoek je afleiding. Neem (even) afstand. Blijf de stappen zetten die je zet. Je bent goed bezig! Echt!

Topper!

"Every song has a CODA, a final movement. Whether it fades out or crashes away. Every song ends. Is that any reason not to enjoy the music?"

**Geplaatst:** 08-11-18 15:08

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 08-11-18 15:08

Griet, hoe heb je geslapen?

quera. Voor altijd en langer

Me. An empath.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 08-11-18 15:38

Geplaatst door de TopicStarter: 08-11-18 15:38

Bedankt voor jullie lieve reacties. Het is fijn om te lezen dat er mensen zijn die me steunen en achter me staan.
Het is teveel om op iedereen persoonlijk te reageren, maar iedere reactie heeft me ontzettend goed gedaan.

Het was gewoon eng, zo gevoelloos als ze was. Ze stond tegen het aanrecht aangeleund, keek me amper aan en stond gewoon van zich af te praten. Waarom ze doorging toen ik huilde? Daar kon zij niks aan doen, dat was mijn probleem. Ik moest me niet zo laten leiden door alles.
Dat ze me kwetste, kon zij niks aan doen. Precies mijn pa. Toen ze me vervolgens kwalijk nam dat ik hierover met haar praatte, zei ik dat zij hierover begonnen was, niet ik. Maar dat kwam ook niet aan, want een gesprek voer je samen.

Ik durfde er ook geen stampij van te maken of te zeggen dat ik weg ging, want ze zou in staat zijn me op te sluiten in haar huis of mijn banden lek te steken. Zal niet de eerste keer zijn dat ik doodsbedreigingen krijg.
Dus om een escalatie te voorkomen (er was niemand in de buurt), ben ik rustig gebleven. Maar ze zat op slot voor wat ik zei, luisterde niet en kaatste alles terug wat kant nog wal raakte.

Wat zij zei, waren mijn pa's woorden. Ze heeft een enorme plaat voor de kop en probeert uit paniek te doen lijken of er niks aan de hand is, koste wat het kost.

Ik haat haar momenteel echt even. Haar vriend vind ook dat het misbruik vroeger geweest is, dus dat is klaar.
Zie nog gebeuren dat zij ook uit mijn leven gaat verdwijnen als ze deze instelling houdt.

Ik durfde vannacht rond vier uur pas te gaan slapen. Toen was ik aardig gekalmeerd. Heb gelukkig geen nachtmerries gehad en best aardig geslapen uiteindelijk.

Vanmiddag moest ik naar de bedrijfsarts. Ze vroeg hoe het me me ging en toen heb ik het verteld. Meteen moest ik weer huilen.
Gelukkig ging ze ermee akkoord dat ik niet meer ga werken de komende tijd.
Op de terugweg heb ik een kop thee met een muffin gehaald bij de Starbucks. En de rest van de dag ga ik extra lief voor mezelf zijn.

Ik ben bang voor de toekomst. Als iedereen me af zou vallen (wat ik me niet voor kan stellen). Of als er twee partijen komen waar ik tussen kom te staan. Ik ben sterk, maar ik kan ook niet alles hebben.

**Geplaatst:** 08-11-18 18:07

Geplaatst: 08-11-18 18:07

Ik heb het al eens eerder gezegd, maar ik geloof wel dat dat moeilijk is om vertrouwen in te hebben....

Hoe meer jij jezelf mooi en goed en volwaardig vind zoals je bent, hoe meer goede gezonde evenwichtige relaties je gaat krijgen.

Zie het verlies van mensen niet als een verlies, maar als een winst. De mensen die je nu verliest zijn de mensen waar je ongezonde relaties mee hebt. Die niet de sterke power-vrouw fjaril willen, maar het kleine schuchtere meisje die ze kunnen manipuleren.

Jij bent bezig een leven voor jezelf te creeeren waarin jij jezelf goed vind. Waarin je niet meer over jezelf heen laat lopen. Je huidige relaties (familie, vriendschappen, wellicht collega’s) zijn dat niet gewend van je.

Vele zullen er niet tegen kunnen als jij je niet meer door hen in een hoekje laat drukken of je laat gebruiken. Die mensen zul je “verliezen”. Maar eigenlijk is dat niet verliezen. Het is een winst. Een winst om vrij te komen van de mensen die jou klein houden. Echt waar.

Het is eng om mensen te verliezen als je al eenzaam bent. In het verleden klampte je je vast aan die paar om je heen, hoe slecht ze je ook behandelde.... Je verdient beter. Je verdient meer. En ik merk zo door de maanden heen dat je dat zelf steeds meer gaat geloven en steeds meer gaat afdwingen.

Je verdient het. En als jij dat ook geloofd, dan gebeurd dat vanzelf. Maakt het nu ff niet minder poedersuiker... maar het gebeurd. Echt!

"Every song has a CODA, a final movement. Whether it fades out or crashes away. Every song ends. Is that any reason not to enjoy the music?"

**Geplaatst door de TopicStarter:** 08-11-18 20:11

Geplaatst door de TopicStarter: 08-11-18 20:11

Daar houd ik me maar aan vast. Want je hebt wel gelijk inderdaad. De mensen die me laten vallen, zijn tot nu toe ook de mensen die me energie kosten, die me niet iets geven, maar alleen maar egoïstisch nemen. Mensen die van me profiteren en als ze me niet nodig hebben niks voor me willen doen.

Ik investeer meer in de vriendschappen van vrienden die dichtbij wonen en die toch een beetje verwaterd waren. Dat geeft me wel steun en mooie momenten. Mensen die vragen of ze een bakkie kunnen komen doen, mensen die aanbieden om voor me te rijden.

En inderdaad, ik ben wel gegroeid. Dat ik nu een melding bij de politie wil gaan maken en met mijn tante af heb gesproken, doodeng! Ik had nooit gedacht dat ik het zou doen. Maar ik wordt bijna gedwongen om het wel te doen. Ironisch genoeg juist door de mensen die het niet willen. Mijn zus, mijn ouders. Maar zij zijn er niet voor me, laten me vallen en dus zal ik het ergens anders moeten zoeken.

Soms denk ik weleens, als ik nu een vriend had.. Dan had ik iemand die altijd achter me stond. Dat zou het zoveel makkelijk maken. Maar dat is niet zo. En dat is misschien ook niet voor niks.

**Geplaatst:** 08-11-18 20:28

Geplaatst: 08-11-18 20:28

fjaril schreef:
Ik haat haar momenteel echt even. Haar vriend vind ook dat het misbruik vroeger geweest is, dus dat is klaar.
Zie nog gebeuren dat zij ook uit mijn leven gaat verdwijnen als ze deze instelling houdt.

Ach meisje toch... ik weet dat dit heel lastig is, maar wat maakt het uit dat haar vriend vindt dat het misbruik vroeger is geweest? Hij was er niet bij, en sowieso: hij kent alleen de kant van het verhaal die je zus vertelt. En was zij erbij?
Dacht het niet toch?
En sowieso, wat maakt het eigenlijk uit wat hij van je vindt? Hij is de vriend van je zus, niet van jou.

Wat ik mooi vind om te lezen is dat je de verantwoordelijkheid om deel uit te mogen maken van jouw leven bij haar legt, want dat is precies wat het is. Het is haar verantwoordelijkheid om die plaat voor haar kop weg te leggen (en dat is eng!) en zich in te leven in jouw situatie. Ondanks dat ze het misschien niet begrijpt. Om deel uit te mógen maken van jouw leven.
Familie krijg je, vrienden kies je.

Ik vind je top zoals je je nu opstelt. Je laat je niet meer omverblazen door een familielid met een bord voor haar kop die jouw gevoelens en emoties ontkent.
Dat is in mijn ogen echt een mega overwinning.
Logisch dat je van je stuk bent, dat is goed, want anders deed het je niets meer. En jij voelt het wel degelijk, maar bent in staat om er mee te dealen.
Helemaal geweldig, jij bent een topper!

**Geplaatst:** 08-11-18 20:42

Geplaatst: 08-11-18 20:42

Wat een moeilijke situatie, en TS, wat ben je dapper!
De reactie van je zus is ronduit vreselijk. En toch is het in het licht van de dynamiek van het familiesysteem te verklaren. Maar daar heb jij op dit moment niets aan.
De pijn die je hebt opgelopen in je familie, laat zich niet in je familie oplossen. Hoe moeilijk ook, kies voor je eigen geluk.
Heel veel sterkte gewenst.

Books, minds and umbrella's only work when they are open.

**Geplaatst:** 09-11-18 00:46

Geplaatst: 09-11-18 00:46

Ach en meid, die verkering komt vanzelf wel. En het is dan maar misschien virtueel maar wij zitten allemaal in jouw team. Jouw team! Wij! En we moedigen je aan, hebben vertrouwen in jou. Je biedt de uitdagingen die voor je liggen het hoofd en je focust je op de persoon die je wilt zijn.

En dat je dan eens poedersuiker in je vel zit en een klein uitglijdertje maakt, ach. Dat kom je te boven. Langzaam vul je je leven met mensen die het waard zijn en neem je afscheid van mensen die jou belemmeren. Dat heet groeien. En je groeit top!

Slaap lekker vrouw!

PS: Het loopt in de wei, en helpt tegen menstuatie?

Een tampony

quera. Voor altijd en langer

Me. An empath.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 09-11-18 14:08

Geplaatst door de TopicStarter: 09-11-18 14:08

Wendy, het doet heel veel met me. Iedere keer mijn eigen pijn te moeten verdedigen en te horen dat mijn pijn er niet toe doet. Ook al weet ik dat zij fout zitten.

Wat ze tegen me zei, was gewoon een samenvatting van alles wat mijn pa tegen me gezegd heeft vroeger. En de conclusie erbij dat hij gelijk heeft en dat ik verkeerd bezig ben. Vroeger was ik al verantwoordelijk voor het gedrag van mijn zusje. Als ze onredelijk was en ik verdedigde mezelf en zij ontplofte, keken mijn ouders naar mij en zeiden ze: lekker bezig, Fjaril.
Dat mijn pa vaak boos op me was, was mijn schuld. Want door mijn gedrag maakte ik het hem onmogelijk om normaal tegen me te doen (dingen als voor mezelf opkomen of met mijn mond open tandenpoetsen had hij het dan over)
Het is voor haar de makkelijkste weg om mij de schuld te geven, want dan heeft ze haar ouders, haar vriend, iedereen om zich heen die het met haar eens zijn.
En daarom, Senna, snap ik inderdaad dat dit te verklaren is. Als je het bekijkt vanuit disfunctionele gezinnen etc, is dit een reactie uit het boekje.
Maar ik neem het haar ontzettend kwalijk.

Lieveli, het is zo fijn om te weten dat ik mensen achter me heb staan.

:')

heb momenteel best behoefte om even een pony te knuffelen eerlijk gezegd

Vannacht heb ik weer heel slecht geslapen. Als ik mijn ogen dicht doe, speelt de film weer af. Dan zie ik voor mijn ogen gebeuren wat ik eigenlijk had willen doen. Sterk zijn, zeggen dat ik niet op deze manier met haar ga praten en gaan. Maar het eindigt dan met een woedende zus die met een mes achter me aanrent, me in elkaar timmert, mijn banden lek steekt en me voor oud vuil buiten achter laat. Vervolgens zie ik mezelf ergens aanbellen en wordt het en enkeltje HAP. En dan het machteloze gevoel dat zij beschermd wordt.
Vandaag ook, de hele dag zit het in mijn hoofd. Ik probeer afleiding te zoeken, maar dat is moeilijk.
Ergens voel ik me zwak dat ik er zo van ondersteboven ben. Maar dat zijn mijn zusjes woorden.
Ze weet me precies te pakken op mijn gevoelige plekken en is net zo gehaaid als mijn pa.
En ze kickt erop als ik moest huilen. Ze voelt zich sterk. Samen met de ouders tegen mij.
Het is gewoon ziek! Mijn pa hoeft helemaal niks te doen of te zeggen. Dat lossen mijn ma en mijn zus wel voor hem op! Telkens, met alles verdedigen ze hem!
En dan baal ik. Waarom heb ik mijn pijn aan haar laten zien.
Maar aan de andere kant heb ik mijn woede kunnen beheersen, heb ik geen enkel woord tegen haar gezegd dat haar kwetst of waar ik spijt van heb. Ik heb als een volwassene met haar proberen te praten. Met mijn emoties. En dat zij er als een beest mee omgaat, is van haar.
Ze verweet het me zelfs dat ik hier met haar over heb gepraat. Zij begon erover, ik bewust niet. Toen ik dat zei, zei ze met zo'n vies glad stemmetje: een gesprek voer je samen he.
Nou kijk, daar kan ik dus niks mee.

Vertelde het tegen mijn leidinggevende vandaag. Heel de wereld mag het weten wat mij betreft. Hij stond met zijn oren te klapperen toen hij het hoorde.

Ik kan gewoon nog niet geloven dat dit allemaal gebeurd is.

**Geplaatst:** 09-11-18 14:20

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 09-11-18 14:20

Fijn dat je naar de politie gaat. Dat zal helpen in je verwerking wat ook de gevolgen zijn. Je trekt geen gezin uit elkaar want dat gezin bestaat niet, enkel je biologische verwekker met een paar slaven om hem heen die door hem gemanipuleerd zijn. Moeilijk voor jou maar wel noodzakelijk om echt voor jezelf te kiezen wil je nog een fijne toekomst hebben. Jij bent niet van hen afhankelijk maar ook verantwoordelijk voor je eigen geluk en dat zit ergens verborgen maar met elke stap die jij doet komt het dichterbij, hele dikke knuf en schouderklop voor je, je word steeds sterker alhoewel dat nu nog moeilijk te bevatten is. Je breekt los uit de kettingen en dat daarbij slachtoffers vallen, het zij zo. Jij bent het lang genoeg geweest.

We live in a time where intelligent people are being silenced so that stupid people won’t be offended.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 09-11-18 17:30

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst door de TopicStarter: 09-11-18 17:30

Dankjewel, je zegt precies wat ik van binnen ook ergens voel.
Maar toch voelt het ook of het hele gezin, het lot van de familie op mijn schouders rust.
Het is moeilijk om daar los van te komen.

**Geplaatst:** 09-11-18 18:22

Geplaatst: 09-11-18 18:22

Ik vind jou zo vreselijk moedig, weet gewoon even niet wat te zeggen.

Maar mocht je zin hebben om paarden te knuffelen ben je van harte welkom hoor.

**Geplaatst:** 09-11-18 18:40

Geplaatst: 09-11-18 18:40

fjaril schreef:
Dankjewel, je zegt precies wat ik van binnen ook ergens voel.
Maar toch voelt het ook of het hele gezin, het lot van de familie op mijn schouders rust.
Het is moeilijk om daar los van te komen.

Iedereen bepaalt zijn eigen lot, jouw familie heeft hun lot bepaald door te misbruiken en dan nu nog steeds af te doen met: Je moet niet zeuren , zo erg is het niet.
Zo erg is het wel en wanneer zij geen verantwoording nemen dan kun je alleen maar voor jezelf opkomen, top dat je dat ook werkelijk aan het doen bent.

We live in a time where intelligent people are being silenced so that stupid people won’t be offended.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 10-11-18 15:06

Geplaatst door de TopicStarter: 10-11-18 15:06

Wendy, dankjewel..
You will never know how strong you are, untill being strong is the only choice you have, is zo'n beetje mijn lijfspreuk en zo waar.

Bedankt voor je lieve aanbod! Je woont niet bij me in de buurt helaas

Bigone, klopt.. het is meer weer eens heel duidelijk geworden dat ik alleen geduld wordt in de positie van het zwarte schaap.

Wie is er online