Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
fjaril schreef:Vanmorgen weer naar huis gereden. Voel me zwaar *piep* Zou zo een potje willen janken. Ben weer eens goed op de feiten gedrukt dat het systeem in het gezin nog gewoon hetzelfde is. Dat wil zeggen dat mijn broer de vader heeft die ik ook zo graag zou willen en dat ik onbewust nog dat lastige kind ben die niet in dat 'veilige' systeem past. Ook al gaat het zo voor het oog best heel prima, tussen de regels door, is het er. En dat doet píjn.
Bovendien zie ik weer eens als een berg op tegen de werkweek. Heb morgen nog een dagje vrij, maar ik knijp hem nu al..
fjaril schreef:Ik hoop dat ik ooit dat zware blok, of een deel daarvan, af kan gooien en kan gaan leven.
Citaat:Over medicatie heb ik nooit nagedacht eigenlijk. Liever zou ik het zonder doen, maar misschien best een optie.
Citaat:Ik zat gisteren zo eens te denken. Wat nou als die rem die ik voel, geen behoefte aan sociaal contact, er tegenop zien om de deur uit te gaan, niet naar mijn werk willen, al moeite hebben met de simpele huishoudelijke klusjes, wat nou als dat voor een groot deel gewoon komt, omdat ik al jaren op mijn tandvlees loop? Dan helpt het toch niet om het maar gewoon te doen, want 'dan wordt het steeds makkelijker'?
fjaril schreef:Ga ik doen!
Minder met hem samenwerken is echt geen optie helaas.. We werken met een paar mensen op dezelfde afdeling.
Het speelt wel door mijn hoofd om minder te willen werken. Dan maar naar een arboarts. Want met door rennen, sta ik alleen maar mijn eigen herstel in de weg. Alleen geen idee hoe ik dat aan ga pakken en of ik dat überhaupt wel aan durf te geven.
fjaril schreef:Ik heb hem al in twee zinnen verteld wat er speelt. Omdat ik zelf ook dacht: wie weet valt hij heel erg mee en is het een last van mijn schouders. Maar open zijn richting hem en zeggen dat ik moeite heb met zijn gedrag, zie ik echt niet zitten. Volgens mij is hij niet zo sociaal dat hij dat gaat begrijpen. En mijn leidinggevende is ook niet zo thuis in deze wereld dat ik bang ben niet serieus genomen te worden, of voor gek verklaard te worden.
fjaril schreef:Janneke, dat zal ik gaan proberen. Wat er telkens gebeurd, is dat hij in zijn manier van praten over anderen een beetje neerbuigend kan zijn en hij maakt eigenlijk een spelletje van de omgang met anderen. (als ik het zus zeg, krijg ik dat en dat terug. Als ik me zo voor doe, krijg ik wat ik wil. Hij is onecht)