Er is een verschil tussen zijn therapeut uithangen, en rekening houden met wat hij wel en niet kan. Hij zal dingen niet aan jou zien, of zal op sommige dingen niet reageren wat je wilt. Iemand met ASS kan niet zomaar aanvoelen wat je van hem verwacht, dat zal hij moeten leren. Je zult hem dus moeten vertellen wat je voelt en hoe je verwacht dat hij daarop reageert. Ik vind dat niet hetzelfde als de therapeut uithangen, ik vind dat hem leren herkennen wat er gebeurd. Hij kan in therapie allerlei handvaten aangeleerd krijgen over hoe met dingen om te gaan, maar hij zal de hulp van zijn naasten nodig hebben om de momenten om dat toe te passen te herkennen.
Jullie spreken beide een iets andere taal, zowel verbaal als non-verbaal. Jullie zullen allebei moeten leren hoe goed met elkaar te communiceren. Ik weet dat er diverse mogelijkheden zijn om begeleiding daarin te krijgen als volwassen stel. Mijn vader heeft een tijdje in een groep gezeten voor partners van mensen met ASS, dat heeft hem goed geholpen. Daarnaast hebben mijn moeder en mijn vader (mijn moeder heeft dus ASS) samen therapie gehad om beter te leren communiceren. Mijn vader weet beter wat mijn moeder wel en niet kan, en mijn moeder leert beter dingen te herkennen. Mijn ouders zijn ruim 30 jaar samen, waarvan ze dus ongeveer 10 jaar geleden leerde dat mijn moeder ASS heeft. Ze hebben samen veel moeten leren, maar het gaat heel erg goed!
Mensen met autisme zijn niet gevoelloos, ze hebben heel veel gevoel, maar moeten leren dit te uiten, en moeten leren hoe ze het gevoel van een ander op een goede manier erkennen. Niet onmogelijk, maar kost wel tijd.
Uiteindelijk valt of staat alles met hoe je man erin staat. Ik ken meer dan genoeg mensen met ASS die hun handen in de lucht gooien en roepen "ik kan dat niet want ik heb ASS" PUNT. Ik ken er ook meer dan genoeg die elke dag hun best doen om te leren en te groeien. En die zeggen "ik vind dit moeilijk, but I'm working on it, ik doe het niet omdat ik onverschillig/onwillig ben, maar omdat ik niet weet hoe dan wel, maar dat ben ik aan het leren". Als je man er op de tweede manier instaat, dan kun je heel ver komen samen! Maar dat kost wel tijd, en die tijd moet jij hem willen geven.
maxweltsenzo: het komt misschien verwijtend over, maar ik snap het wel. Ze zal vast heel veel van haar man houden, maar heeft waarschijnlijk veel frustraties over hoe hij met haar gevoelens omgaat, of die niet ziet. Natuurlijk is dergelijk nieuws dan even schrikken. Ze heeft waarschijnlijk al die tijd veel gemist in haar relatie en niet terug gekregen van haar man wat ze verwachtte. Ze moet door die gevoelens heen en voor haarzelf beslissen of de tijd die hij nodig heeft om te leren en de hulp die hij daarbij nodig heeft, en de mate waarin zij zich deels tijdelijk en deels permanent zal moeten aanpassen, of ze dat het leven en de liefde met haar man waard vind. En dat is moeilijk.