Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-10-17 11:42

Re: Jongen met psychische problemen opgevangen, maar wat nu?

Geplaatst: 10-10-17 11:42

Wel knap hoe je dit allemaal aanpakt! Respect.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-11-17 17:04

Geplaatst door de TopicStarter : 06-11-17 17:04

Hij is weg. Hij is vorige week vertrokken. Ik ben er kapot van.

Ik voel me zo waardeloos. Ik heb geprobeerd om hem te helpen, ik heb mijn uiterste best gedaan om hem het gevoel te geven dat hij er niet alleen voor stond, maar het was niet genoeg. Ik was weer maar eens niet goed genoeg. Misschien verdien ik gewoon echt geen liefde. Ik duw mensen altijd weg wanneer ze mij het meeste nodig hebben, ik slaag er altijd in om hen te kwetsen. Ik voel me een monster
Hij huilde toen hij vertrok, en ik voelde me een verschrikkelijk mens. Ergens besef ik wel dat hij waarschijnlijk niet zou veranderen, en dat hij me steeds opnieuw zou kwetsen. Ik heb nooit gewild dat het op deze manier zou eindigen. Maar ik was zo uitgeput en wanhopig, ik hield het gewoon niet meer uit.

Ondanks het feit dat hij me zo slecht behandeld heeft heb ik nog steeds medelijden met hem. Hij heeft er nooit om gevraagd om zich zo klote te voelen en misschien kan hij er echt niks aan doen dat hij de mensen rondom hem steeds opnieuw kwetst. Hij leek zich altijd zo schuldig te voelen voor de last die hij anderen bezorgde.
Toen ik hem leerde kennen had ik er geen idee van dat hij zich zo verschrikkelijk voelde. Ik heb geprobeerd om er voor hem te zijn, maar hij was enorm veeleisend en ik had het gevoel dat ik nooit genoeg zou kunnen doen. Alles wat ik voor hem deed voelde als een poging om een bodemloze put te vullen. Zelfs als ik mijn leven zou gegeven hebben om hem te helpen zou dat nog niet genoeg geweest zijn.

Ze zeggen allemaal dat hij beter zijn best zou kunnen doen als hij dat echt wilde, maar daar ben ik niet meer zo zeker van. Het is alsof zijn hele leven een grote lijdensweg is, alsof alle vreselijke dingen die hij ooit gedaan heeft gewoon wanhopige pogingen waren om die ondraaglijke pijn voor even te vergeten. Ik wou echt dat ik iets voor hem kon doen.
Maar hoe hard ik ook zou proberen om hem te steunen, hij zou nooit geloven dat ik het echt goed met hem voor had. Hij zou me altijd blijven testen, me afstoten om me daarna weer aan te trekken, mijn leven een hel maken tot ik het uiteindelijk zou opgeven en hij weer maar eens zou kunnen bewijzen dat niemand echt om hem geeft. Door zijn verlatingsangst bedriegt hij, manipuleert hij en kwetst hij de mensen rondom hem steeds opnieuw tot ze geen andere keuze hebben dan hem verlaten.
Hij verlangt zo naar liefde maar zijn gedrag maakt het onmogelijk om van hem te houden.

Ik heb het opgegeven om hem te helpen omdat ik het gevoel kreeg dat mijn mentale gezondheid op het spel stond. Ik werd steeds onzekerder, banger en somberder en ik kon er niks aan doen. Af en toe begon ik me zelfs af te vragen of het niet beter zou zijn als ik er niet meer was. Ik voel me gebroken, verpletterd, uitgeput.
Ik hoop gewoon dat deze ervaring me niet alleen maar pijn gebracht heeft. Ik hoop dat ik er iets uit geleerd zal hebben, dat ik mezelf beter heb leren kennen en dat ik er uiteindelijk sterker door zal worden.

**Geplaatst**: 06-11-17 17:10

Geplaatst: 06-11-17 17:10

In je vorige berichten had ik niet in de gaten dat het om verliefdheid ging maar gewoon om hulp die je aan wilde bieden.
Nu zeg ik heel hard. ben maar blij dat hij weg is.
Iemand alleen maar helpen is al loodzwaar, met zo iemand een relatie hebben is onbegonnen werk.

En het is niet dat jij niet goed genoeg bent, uit alles wat je schrijft is wel te zien dat je veel en veel te goed zelfs bent.
Hij is gewoon diegene die jou dat gevoel geeft. Onterecht en niet verdient.

Laat hem achter je en zoek iemand die jou wel verdient

**Geplaatst**: 06-11-17 17:11

Geplaatst: 06-11-17 17:11

Lieve TS jij bent veel te goed voor deze wereld. En helaas ben je nu tot besef gekomen dat niet iedereen te helpen is, hoeveel je er ook voor wil doen. Ik herken mijn eigen situatie hier heel erg in, heb kortgeleden mijn relatie verbroken met mijn vriend die depressief was en ondertussen verslaafd was geraakt aan zijn pijn medicatie (oxycodon). Hij voelde zich altijd rot en kon hem nooit opvrolijken, schreeuwde altijd tegen mij om de kleinste dingen. Mijn (ex) buurman heeft zelf een paar keer de politie gebeld omdat hij dacht dat hij me in elkaar sloeg.

Ik heb ook uiteindelijk voor mezelf gekozen, en dat was nu gezien de beste keuze die ik kon maken. Heel mijn leven veranderde na een aantal dagen in een positieve zin, en er kwamen weer andere mensen op mijn pad. Het klinkt banketstaaf maar zou ook even afstand nemen van alles (whatsapp facebook insta etc.) want dat maakt het alleen maar moeilijker. Hoop voor je dat je jezelf snel beter voelt, en voel je niet schuldig, het is juist heel erg goed dat je voor jezelf kiest.

**Geplaatst**: 06-11-17 17:43

Re: Jongen met psychische problemen opgevangen, maar wat nu?

Geplaatst: 06-11-17 17:43

TS: ik dacht ook dat het een jongen was die jij hielp en niet jouw liefde..

Neem het jezelf niet kwalijk, je kunt er niets aan doen op wie je verliefd wordt.. wel kan je ervoor zorgen dat je niets met die verliefdheid doet met iemand die er totaal niet klaar voor is.

Maak jezelf geen verwijten. Je hebt je best gedaan, maar zoals gezegd, zoals hij nu is zal niets goed genoeg zijn..al geef je je leven inderdaad.
Ik denk dat jij meer dan je best gedaan hebt maar deze jongen is ab-so-luut geen relatiemateriaal op dit moment! (en misschien wel nooit!)

Ik weet dat het makkelijk gezegd is maar: komop meid, even slikken en weer doorgaan..en als ie terugkomt op hangende pootjes moet hij eerst aan zichzelf werken, kei en keihard!!
Dit gaat hij niet oplossen bij jou.

**Geplaatst**: 06-11-17 18:51

Re: Jongen met psychische problemen opgevangen, maar wat nu?

Geplaatst: 06-11-17 18:51

Wat erg .Je hebt je best gedaan en wees maar blij dat hij weg is voor het een vreselijk drama zou worden.

**Geplaatst**: 07-11-17 20:39

Re: Jongen met psychische problemen opgevangen, maar wat nu?

Geplaatst: 07-11-17 20:39

Jeetje TS. Ik heb enkel jouw reacties gelezen maar meid wat heb je jezelf aangedaan. Vanuit een goed hart, maar absoluut niet voor herhaling vatbaar. Dit soort mensen als de jongen die jij in huis nam, zijn puur vergif, hoe triest de situatie ook is.
Ik ben blij te lezen dat je van hem af bent maar ik raad je ook zeker aan om zelf onder behandeling te gaan en therapie te gaan volgen want jouw zelfbeeld is niet al te best zo lees ik in je laatste reactie, en dat is zonde!

Je kunt mensen een heleboel steun geven en motiveren, maar als iemand niet geholpen wíl worden, houdt het op.
Deze jongen is er duidelijk een die in de laatste categorie valt, in ieder geval voorlopig.
Al geef je alle hulp die er beschikbaar is op de wereld, mensen die niet gemotiveerd zijn om zichzelf te veranderen zullen dat niet doen.
Hij heeft je gemanipuleerd en misbruikt om je goedheid, ik hoop echt werkelijk dat je met een psycholoog aan de slag gaat want dit is niet gezond om jezelf aan te doen.
Sterkte!

**Geplaatst**: 07-11-17 20:52

Re: Jongen met psychische problemen opgevangen, maar wat nu?

Geplaatst: 07-11-17 20:52

Kom dit topic nu net binnen en had dit ook weer niet zien aankomen. Wat een verhaal. Snap dat je er stuk van bent. Daar hoeft geen verliefdheid zelfs bij te zitten. Je hebt zo je best gedaan voor je gevoel en het was niet goed genoeg. Nou in alle eerlijkheid denk ik zeker dat het goed genoeg was. Misschien is het goed voor jou om je te realiseren, dat dit niet zomaar een situatie is die even goed te krijgen was. Zelfs voor mensen met heel veel levenservaring zou dit een hele zware dobber zijn geweest, laat staan voor jou, die iemand van bijna dezelfde leeftijd opvangt die het heel zwaar heeft. Terwijl jij het zelf ook niet makkelijk hebt gehad, als ik me je eerste post (geloof ik) goed onthouden heb.

Kortom, ik denk dat jij het heel goed hebt gedaan en dat het nu tijd is om afstand te nemen...en er even voor jezelf te zijn!!! Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 07-11-17 22:25

Geplaatst: 07-11-17 22:25

Ontzettend zuur dat het zo is gelopen, Ts. Maar als naaste heb je hoop, omdat hij ondanks alles ook gewoon een hulpbehoevende medemens is.
Helaas is het voor mensen die er psychisch zo ernstig aan toe zijn, meestal geen eenvoudige oplossing. Ik begrijp heel goed dat je iemand die zo in de penarie zit, graag wilt helpen. Misschien lukt het hem later een keer.
Nu eerst goed voor jezelf zorgen, en schroom niet om hulp te vragen. :(:)

**Geplaatst**: 07-11-17 22:45

Geplaatst: 07-11-17 22:45

Ts, heel eerlijk: je laatste post klinkt niet gezond. Als je zelf psychisch instabiel bent moet je geen andere mensen met problemen willen helpen.

(dit klinkt misschien rotter dan het bedoelt is)
Ik lees je post en ik lees heel veel alarmbellen: je verdient geen liefde, je bent niet goed genoeg, je hebt zo je best gedaan, je legt de verkeerde dingen die hij deed niet bij hem waar ze thuishoren, maar bij jezelf, anderen of in ieder geval ben je de boel aan het vergoeilijken.

Mijn idee: vergeet hem en ga aan jezelf werken.

Heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-11-17 06:28

Re: Jongen met psychische problemen opgevangen, maar wat nu?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-11-17 06:28

Bedankt allemaal! Ik dacht oorspronkelijk dat ik sterk genoeg in mijn schoenen stond om hem te helpen en te steunen, maar door zijn leugens en manipulaties is hij erin geslaagd om al mijn vroegere twijfels en onzekerheden weer naar boven te brengen. Hij kon me ook heel goed het gevoel geven dat het allemaal mijn schuld was.

Ik voel me ondertussen wel alweer iets beter, nu ik hem niet meer elke dag hoef te zien kan ik wat meer afstand nemen van zijn situatie. Ik denk inderdaad dat ik nu even voor mezelf moet zorgen, en dat het misschien geen slecht idee zou zijn om zelf hulp te zoeken

**Geplaatst**: 10-11-17 10:07

Re: Jongen met psychische problemen opgevangen, maar wat nu?

Geplaatst: 10-11-17 10:07

En hem helemaal los te laten

**Geplaatst**: 10-11-17 10:45

Re: Jongen met psychische problemen opgevangen, maar wat nu?

Geplaatst: 10-11-17 10:45

Jeetje wat een verhaal zef... geweldig dat je voor hem in de bres sprong, maar wat schrik ik van je laatste 2 berichten... eerst zoveel kracht en na een maand sta je zelf op breken :oo

Wat een nare situatie zeg! Wel vind ik het fijn je laatste bericht te lezen dat het iets beter gaag. Heel goed dat je erover denkt zelf te gaan praten met iemand! Hopelijk levert het iets voor je op! :(:)

Sterkte, dit heb je niet verdiend!

**Geplaatst**: 10-11-17 13:08

Re: Jongen met psychische problemen opgevangen, maar wat nu?

Geplaatst: 10-11-17 13:08

Heel herkenbaar wat je allemaal schrijft TS helaas... De eerste post al en nu de laatste weer. Je denkt van: ik wil deze persoon graag helpen de goede kant op. Uiteindelijk ga je er zelf bijna aan onderdoor.
Ik vind 't sterk van je dat je het beëindigd hebt.

**Geplaatst**: 11-11-17 19:35

Geplaatst: 11-11-17 19:35

Oh jeetje..
Heb je bewust het verhaal hier anders verteld dan hoe het werkelijk zat?
Want het was dus een liefdesrelatie, i.p.v een kennis die je wilde helpen.
Dan waren de reacties ook anders geweest nl.

Ik denk eerlijk gezegd dat je zelf hulp nodig hebt. Dit is niet om onaardig te zijn, geen oordeel. Maar je komt zelf best labiel over in je berichten..

**Geplaatst**: 11-11-17 20:09

Geplaatst: 11-11-17 20:09

Ik herken me wel redelijk in het verhaal.
Zo heb ik ook iemand opgevangen met heel veel problemen. Met heel veel moeite hebben wij hem kunnen krijgen in een kliniek. Daar zit hij nu zo'n 4 weken. Tussendoor komt hij regelmatig een dag of een nacht naar "huis". Mogelijk gaat hij nou zelfs naar het buitenland naar een kliniek.

Mocht je vragen of iets hebben, kan je altijd PBen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-11-17 00:08

Re: Jongen met psychische problemen opgevangen, maar wat nu?

Geplaatst door de TopicStarter : 18-11-17 00:08

Het beetje vertrouwen dat ik nog had in de mentale gezondheidszorg is toch helemaal weg door deze situatie. Na drie zelfmoordpogingen, twee opnames op de psychiatrische spoeddienst en vier intakegesprekken is het nog steeds niet gelukt om een langdurige opname voor hem te regelen.
Sterker nog, als hij op de spoeddienst komt na een zelfmoordpoging sturen ze hem de volgende dag gewoon terug naar huis, zonder doorverwijzing voor verdere hulp. Zijn problematiek is 'niet ernstig genoeg'

En hij krijgt telkens opnieuw een signaal naar hem toe dat hij nergens begrepen wordt, of dat hij het niet waard is om hulp te krijgen. Echt enorm frustrerend...

Hij woont niet terug bij me, maar ik hou voorlopig contact om te weten hoe het met hem gaat. Niet zo goed dus. Maar ik kan er makkelijker afstand van nemen nu hij hier niet meer woont. Ik weet dat het geen gezonde situatie is maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hem volledig aan zijn lot over te laten.