IMJ schreef:Ik heb daar wel heel erg over na gedacht. Niet omdat ik ze niet krijgen kan maar er zijn nog zoveel kinderen die zonder liefde opgroeien..
Maar.. Ik ben inmiddels 40.. Ik denk dat je met zo'n kindje veel thuis moet zijn. Zeker in het begin.. daarbij moet (zo was het wel iig) je getrouwd zijn.. enz..
Boven de 42 komt er een kindje dat boven de 4 jaar is meen ik. Vaak met een handicap. Vraag me niet waarom maar zo zijn die regels (toen ik me er in verdiepte iig)..
Pleegkinderen hebben helaas vaak een flinke rugzak..
Ik heb hierover gesproken met mijn werkgevers (artsen) en mensen met pleegkinderen in het gezin. De biologische kinderen waren er vaak niet zo blij mee.. de pleegkinderen kregen zoveel aandacht (uiteraard door de problemen) dat ze zich achtergesteld voelden. Nu wil ik dit niet stigmatiseren natuurlijk! Maar je weet niet wat je 'krijgt'.. Bovendien kan een pleegkind zo weer weggaan.. zou mijn hart breken geloof ik.
Toch speelt het nog altijd door mijn hoofd. Misschien als ik ooit toch besluit te stoppen met werken..
De zus van mijn schoonzus heeft dit gedaan. En inderdaad. Dat jochie heeft zoveel issues dat hun eigen kind behoorlijk in het niet valt. Het is behoorlijk tegen gevallen zachtjes gezegd.