Ik heb tot 2013 altijd met de paarden van mijn ex gereden, dus ook geen eigen paarden.
In 2013 ben ik dan geopereerd aan mijn heup en is het paardrijden wat uitgebleven. Af en toe probeer ik er nog wel is op te kruipen, maar heb niet echt veel opties. Plus, sinds mijn zwangerschap eind 2015 en bevalling half 2016, had ik nog meer redenen om niet meer te rijden.
De paarden van mijn ex zijn op dit moment niet de beste beesten om terug mee te starten: de oudste is te oud om nog mee te rijden: stijf en stram, ruis op het hart en kanker. Hij geniet van zijn oude dag, maar rijden zit er niet meer in. Rijden met de jongste is vragen om ongelukken. Hij is ondertussen 16, maar denkt dat hij nog steeds 2j oud is. Hij kent maar één versnelling en dat is hárd. Als ik daarmee vertrek, zie je mij nooit meer terug
Dus ik blijf voorlopig met mijn voetjes op de grond en wandel wel met de hond.
I'm addicted to the way I feel when I think of you.