Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-10-16 17:30

Re: Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst: 10-10-16 17:30

Ik riep ook altijd dat ik zoiets niet zou kunnen/willen. Het liep toch iets anders, ik ben nu 6 jaar getrouwd en in een katholieke schoonfamilie terecht gekomen. Mijn man noemt zichzelf wel eens 'paplepel katholiek'

Ik ben de enige in de schoonfamilie die niet gelovig is. Mijn man is overigens niet fanatiek en gaat heel weinig naar de kerk. Niemand heeft er problemen mee dat ik niet geloof, ben vol warmte in de familie opgenomen

Wij zijn de leeftijd van kinderen wel voorbij, en we hebben het er in het verleden wel over gehad maar eerlijk gezegd zou ik niet weten hoe dat opgelost had moeten worden qua opvoeding en keuze van school etc.

**Geplaatst**: 10-10-16 17:47

Geplaatst: 10-10-16 17:47

Goof schreef:
Koekeroekus schreef:
@ Goof

Dat vind ik dan wel echt knap van je! Hoop je ergens niet dat de mannen zich misschien willen aanpassen op jouw wens? Het kan natuurlijk ook zijn dat je een vent tegen komt die eerst geen kinderen wil en tijdens jullie relatie wel. Kan misschien dan ook andersom.

Puur interesse hoor! Haha, gewoon benieuwd hoe mensen daar over denken. Kan me er zelf niks bij voorstellen namelijk haha

Ik vind het zonde om een relatie aan te gaan en dan maar te hopen dat een ander zich aan mij wil aanpassen. Ten eerste kan ik dat niet verwachten van een ander en ten tweede, stel dat hij zich niet aanpast heb ik misschien wel jaren tijd en energie gestoken in een relatie die uiteindelijk dus toch stopt.

True! Ik zelf zou dan bang geweest zijn nooit iemand te vinden :')

Maar vind super dat je daar wel je grenzen in stelt en inderdaad dan geen energie in zoiets stopt.

**Geplaatst**: 10-10-16 17:57

Re: Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst: 10-10-16 17:57

Ik ben van huis uit katholiek, wat inhoud dat ik gedoopt ben en de communie heb gedaan. And that's about it, ik ben totaal niet gelovig opgevoed. Ik heb sterk het gevoel dat het dopen en de communie gedaan werd om het 'zo hoort'.

Ik ben nu samen met mijn vriend die protestants is. Hij is niet kerkelijk, net als sommige anderen in zijn familie. Andere familieleden dan weer wel. Ik vind/vond het dubbel. Sommige momenten vond/vind ik moeilijk omdat ik er onbekend mee ben, anderzijds vind ik het machtig interessant omdat ik het dus niet ken. Ik heb respect voor hun geloof, ik ga mee naar diensten als hij dat graag wil en tijdens het bidden sluit ik ook altijd even mijn handen en ogen.

Ik sta absoluut niet negatief tegenover het geloof, ik ken het alleen niet. Ik geloof op een andere manier, hoewel dat geen 'echt' geloof is. Ik heb gezegd dat als we kinderen krijgen en hij dopen belangrijk vind dat ik daarin mee wil gaan maar wel onze kinderen de ruimte wil geven of zij het geloof voort zetten als ze opgroeien. Ook vind ik bijvoorbeeld het openen en danken voor/na de maaltijd een mooi iets.

**Geplaatst**: 10-10-16 18:05

Geplaatst: 10-10-16 18:05

Ik heb een relatie gehad met iemand die niet gelovig is, deze relatie heeft bijna 2.5 jaar geduurd.
Ik respecteerde hem en hij mij, zelfde geld dat ik zijn familie respecteerde en zij mij (ik kon daar ook gerust bidden voor het eten). Hij ging niet mee naar de kerk op een enkele keer na, dat was prima. De relatie is niet stuk gelopen door het geloof. Maar ik denk dat het uiteindelijk wel stukgelopen zou zijn daardoor, want we hadden het wel is over trouwen/kids, en ik wil dat voor de kerk doen en hij absoluut niet. Ik denk dat het uiteindelijk toch niet zou werken tussen ons 2, maar dat wilde ik toen niet inzien. Na 2.5 jaar is het stukgelopen omdat hij is vreemdgegaan.

Ik weet niet of ik weer een relatie zou beginnen met iemand die niet gelovig is, als diegene mij en mijn geloof respecteert zou ik er wel aan beginnen denk ik.

**Geplaatst**: 10-10-16 18:07

Geplaatst: 10-10-16 18:07

Het heeft weinig te maken met hoe iemand is opgevoed, meer met hoe iemand praktiseert. Want daar kunnen enorme verschillen in zijn die zelfs tussen gelovigen onderling kunnen gaan opbreken.

En idd, het grootste vraagstuk is dan wat je kinderen meegeeft en welke tradities en gebruiken je hen wilt laten volgen.

Als iemand echt een kerkelijk actief leven heeft, lijkt het mij moeilijk verenigbaar met een ongelovige, als eenmaal de vlinders weg zijn. Ik zeg niet dat het onmogelijk is, maar je kan op voorhand wel afspraken maken die dan, als puntje bij paaltje komt, toch moeilijk na te komen zijn omdat het stiekem toch meer wringt dan men had gedacht...

Mijn man en ik zijn trouwens beide protestants gelovig. Hij van thuis uit, dus ook niet als kind gedoopt. Ik katholiek opgevoed, niet in de zin van echt naar de kerk elke week, maar wel gedoopt als kind, communie etc, omdat dat gewoon zo was eigenlijk. Ik heb de protestants-evangelische kerk door hem leren kennen, maar sinds ons ongetrouwd samenwonen hebben we ons daar toch van afgekeerd. Vooral door de manier waarop men zich met ons leven wou bemoeien, terwijl we dwingende redenen hadden.
We zijn dus nu absoluut geen kerkgangers (meer), we houden het echt bij ons. We zoeken onze eigen weg, samen.

Moest ik nu erg vasthangen aan het katholicisme, zou dat hobbels op de weg hebben gegeven. Als ik niet gelovig geweest zou zijn, denk ik niet dat hij concessies zou kunnen dingen eigenlijk. Geloof is echt deel van iemand, dus "dan hou je niet genoeg van elkaar" klopt ergens natuurlijk wel.

**Geplaatst**: 10-10-16 18:45

Re: Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst: 10-10-16 18:45

Ik heb zo'n relatie gehad en tussen ons ging het prima, maar zijn ouders hadden met veel dingen moeite. Ze vonden het bijvoorbeeld belachelijk dat ik op zondag ging werken ivm zondagsrust en op zondag avond uit eten was ook echt een nogo volgens hun. Zo meer dingen waarin zijn ouders en ik enorm van mening verschilden. Niet ideaal. Niet de reden van onze breuk uiteindelijk trouwens. Maar het was wel altijd een dingetje.

**Geplaatst**: 10-10-16 18:49

Re: Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst: 10-10-16 18:49

Ik denk dat een relatie tussen een gelovige en ongelovige 9 van de 10 keer stuk loopt. In de bijbel staat niet voor niks dat je geen ongelijk span moet vormen.

**Geplaatst**: 10-10-16 19:06

Re: Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst: 10-10-16 19:06

Dat klinkt lekker flexibel sharon

**Geplaatst**: 10-10-16 19:32

Geplaatst: 10-10-16 19:32

Kinke schreef:
Dat klinkt lekker flexibel sharon

Maar er zit wel een kern van waarheid in.

Kijk als de een niet echt religieus is maar wel gelooft dat er "iets is" wellicht dat dat nog gaat.

Maar iemand die echt ongelovig is met iemand die echt gelooft. Dat staat zo diametraal tegenover elkaar.

**Geplaatst**: 10-10-16 19:35

Geplaatst: 10-10-16 19:35

2 geloven op 1 kussen, daar slaapt de duivel tussen.

Ik heb ooit verkering gehad met iemand die naar de kerk ging, en ik toen zelfs ook. Maar op zondagen reed ik ook paard. Dat vonden hij en z'n ouders dus niet kunnen. En daarom is dat uitgegaan. Ik werk 5 dagen in de week, dus dan heb ik de weekenden nodig voor mijn ontspanning. Relatie is mede daarom uitgegaan (ik was door dat paardrijden op zondag toch al niet meer welkom bij zijn ouders en hij koos voor zijn ouders). Kerk inmiddels ook opgezegd, geloven kan prima zonder kerk vind ik.
Ik zou nu ook geen relatie beginnen met iemand die elke zondag naar de kerk gaat. Gelovig zonder kerkgang is welkom, maar ik wil op zondagen leuke dingen doen. Je denkt toch niet dat ik op vakantie op zondagen een kerk opzoek en niet ga skien of paardrijden of duiken? Dan ontzeg je jezelf enorm veel vind ik. Je bent echt geen slechtere gelovige door niet naar de kerk te gaan.

Laatst bijgewerkt door germie op 10-10-16 19:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-10-16 19:39

Geplaatst: 10-10-16 19:39

Ik zal alvast de scheiding maar aanvragen

**Geplaatst**: 10-10-16 19:40

Geplaatst: 10-10-16 19:40

Kinke schreef:
Ik zal alvast de scheiding maar aanvragen

Dat mag niet van de kerk :')

**Geplaatst**: 10-10-16 19:41

Geplaatst: 10-10-16 19:41

Kinke schreef:
Ik zal alvast de scheiding maar aanvragen

Iedereen heeft hier toch zijn eigen mening over? Beetje flauw om zo'n opmerking te plaatsen

**Geplaatst**: 10-10-16 19:43

Geplaatst: 10-10-16 19:43

germie schreef:
2 geloven op 1 kussen, daar slaapt de duivel tussen.

Ik heb ooit verkering gehad met iemand die naar de kerk ging, en ik toen zelfs ook. Maar op zondagen reed ik ook paard. Dat vonden hij en z'n ouders dus niet kunnen. En daarom is dat uitgegaan. Ik werk 5 dagen in de week, dus dan heb ik de weekenden nodig voor mijn ontspanning. Relatie is mede daarom uitgegaan (ik was door dat paardrijden op zondag toch al niet meer welkom bij zijn ouders en hij koos voor zijn ouders). Kerk inmiddels ook opgezegd, geloven kan prima zonder kerk vind ik.
Ik zou nu ook geen relatie beginnen aan iemand die elke zondag naar de kerk gaat. Gelovig zonder kerkgang is welkom, maar ik wil op zondagen leuke dingen doen. Je denkt toch niet dat ik op vakantie op zondagen een kerk opzoek en niet ga skien of paardrijden of duiken? Dan ontzeg je jezelf enorm veel vind ik. Je bent echt geen slechtere gelovige door niet naar de kerk te gaan.

Niet elke stroming binnen het christendom denkt er zo over

ik mag bijvoorbeeld wel paardrijden of naar de snackbar of bedenk het maar zo gek op zondag!

**Geplaatst**: 10-10-16 19:49

Geplaatst: 10-10-16 19:49

sharon488 schreef:
Iedereen heeft hier toch zijn eigen mening over? Beetje flauw om zo'n opmerking te plaatsen

Tja, dat is nou eenmaal mijn gevoel voor humor. Vind er niks flauws aan.

**Geplaatst**: 10-10-16 19:58

Geplaatst: 10-10-16 19:58

meggiemeg schreef:
Mijn man is zwaar gelovig opgevoed, niet meer aktief gelovig, hij kan zich niet vinden in de regels die de dominee maakt, ik ben ongelovig. We zijn ruim 18 jaar samen.
Onderling lopen we samen nergens tegen aan, allebei zijn we van mening dat als iemand gelovig is en daar naar leeft dat dat prima is. We schoppen dan ook absoluut niet tegen het geloof aan ook al kunnen we ons er niet in vinden.
Waar wij wel tegen aan liepen en wat ook daadwerkelijk voor problemen heeft gezorgd zijn zijn ouders. Die doen alles voor de buitenwereld om alles maar op het perfecte plaatje te laten lijken, met name voor de mensen die naar dezelfde kerk gaan.
Het heeft jarenlang voor dusdanig grote problemen gezorgd dat er nu dus al een aantal jaren geen contact meer is.

Dus die schoonouders leven niet naar de tien geboden?? Heb uw naasten lief en veroordeeld niet??
Hier precies andersom, ik kwam als ongelovige meid terecht bij zwaar gelovige schoonouders. Ik heb me nog nooit ergens zo welkom gevoeld en heb heel veel van deze twee prachtige mensen gehouden, mis ze nog dagelijks. Mijn man ging trouwens wel trouw naar de kerk op zondag, ik sliep uit. Toen we samen gingen wonen was het ook geen probleem, mijn schoonpa vertelde dat hij het liever anders zag maar dat het ons leven was en als wij(en al zijn andere kinderen) gelukkig waren dan was hij het ook.

**Geplaatst**: 10-10-16 20:00

Geplaatst: 10-10-16 20:00

sharon488 schreef:
Ik denk dat een relatie tussen een gelovige en ongelovige 9 van de 10 keer stuk loopt. In de bijbel staat niet voor niks dat je geen ongelijk span moet vormen.

Als je ziet hoeveel huwelijken tegenwoordig al stranden... Nee hoor dan ben ik liever lekker naïef om te geloven dat mijn relatie een van de 1 op 10 is. Die dus wel slaagt.

Nu werd er trouwens ergens gezegd dat het geloof bepaald is in je dagelijkse ritme en normen en waarden en daarom zwaarder weegt dan andere verschillen. Maar is dat wel zo? Hoevaak roepen er hier op bokt meisjes dat als hun vriend de paardensport niet zou steunen ze het per direct uit maken? En die uitspraken zijn absoluut niet zeldzaam. Motorrijden is de grootste hobby van mijn lief, als ik die niet accepteer is het snel gedaan. Andersom heb ik ook zo mijn 'eisen' als je ze al zo mag noemen.

Verder vroeg iemand naar het te trouwen in de kerk. Ik zie tegenwoordig super vaak stellen die trouwen in de kerk maar verder alleen met kerst in de kerk komen en voor de rest totaal niets met het geloof doen. 'omdat het zo hoort'. Als God daar een zegen over wil geven, dan geloof ik graag dat hij mijn relatie ook zou willen zegenen. Overigens geloof ik in een lieve God en niet in God de boeman. Werk ik op zondag indien nodig en heb ik een allerliefste broertje met een vriend. Elk geloof en elke gelovige is anders.

Edit. Mijn vader is trouwens theoloog. En verwelkomt mijn vriend met open armen. De mooiste richtlijn is imo die bovengenoemde 'heb U naaste lief' Ook de moeilijkste trouwens.

**Geplaatst**: 10-10-16 20:05

Re: Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst: 10-10-16 20:05

En zelfs binnen een stroming kunnen opvattingen nog dag en nacht verschillen.
Gelukkig zijn wij van het principe 'samen uit, samen thuis', en voor ons werkt het instituut kerk echt niet. En waar mensen samenkomen, ontstaan imo goeie dingen, maar ook problemen en oordelen. En voor mij past dat niet binnen mijn idee van christen-zijn. Dus daar hou ik me van af.

**Geplaatst**: 10-10-16 20:12

Geplaatst: 10-10-16 20:12

Ik ben denk als een van de weinige hier met een moslim.

Zelf ben ik katholiek (gedoopt,communie etc.) maar verder doe ik niks met mijn geloof, en mijn ouders ook niet. Dus ben er ook niet echt mee opgevoed.

Wij kunnen leuk discussiëren, en verder ben ik best makkelijk omdat ik zelf niks ermee doe, hij wel wat meer dan mij maar ook niet prakiserend. Wel heb ik mijn eigen standpunten waar ik mij aan hou.
Verder vieren wij gewoon alle 'gelovige' feesten samen, ik doe alleen niet mee aan de ramadan

(hij afgelopen jaren ook niet trouwens). Hij viert wel kerst mee etc.

Wij gaan volgende maand trouwen, verwacht verder ook geen problemen

**Geplaatst**: 10-10-16 20:21

Geplaatst: 10-10-16 20:21

NatasjavE schreef:
Ik zou zeer beslist geen relatie met een gelovig persoon kunnen aangaan.

Ooit wel gehad maar ik denk zo fundamenteel anders over heel veel zaken dat dat gewoon niet gaat. Dat bleek ook wel. Ruzie over gehad zelfs.

Zeker als je dan ook nog eens kinderen aan het opvoeden bent.

Ik vind het echt heel erg prettig dat mijn man net als ik een overtuigd Atheïst is. Dat maakt het zo prettiger.

En ik denk dat het voor iemand die echt gelovig net zo goed op gaat.

Ik zou het zelf niet beter kunnen verwoorden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-10-16 21:01

Geplaatst door de TopicStarter : 10-10-16 21:01

Heel erg bedankt allemaal voor de reacties, vind het een erg leuk topic worden zo. Interessant om verschillende visies te lezen, maar ook ervaringen.

Wat ik hier ook weer erg veel lees is dat het wel belangrijk is om niet mijlenver uit elkaar te liggen. En respect.

Het lukt even niet om op iedereen te reageren.

Blijf vooral lekker posten!

**Geplaatst**: 10-10-16 21:38

Geplaatst: 10-10-16 21:38

Booooo schreef:
Ik ben denk als een van de weinige hier met een moslim.

Zelf ben ik katholiek (gedoopt,communie etc.) maar verder doe ik niks met mijn geloof, en mijn ouders ook niet. Dus ben er ook niet echt mee opgevoed.

Wij kunnen leuk discussiëren, en verder ben ik best makkelijk omdat ik zelf niks ermee doe, hij wel wat meer dan mij maar ook niet prakiserend. Wel heb ik mijn eigen standpunten waar ik mij aan hou.
Verder vieren wij gewoon alle 'gelovige' feesten samen, ik doe alleen niet mee aan de ramadan (hij afgelopen jaren ook niet trouwens). Hij viert wel kerst mee etc.

Wij gaan volgende maand trouwen, verwacht verder ook geen problemen

Leuk om een verhaal van een andere geloofsovertuiging dan het christendom te horen! Mag ik vragen of de schoonfamilie accepterend en open was?

Las toevallig laatst een ontzettend interessant artikel van een meisje dat onderzoek deed naar Nederlandse vrouwen die zich bekeren tot de orthodoxe islam en vervolgens bij de schoonmoeder in 'training' gaan, alvorens ze met hun zoon mogen trouwen! Heel andere tak van de islam natuurlijk, dus het heeft verder vrij weinig met jouw verhaal te maken, maar dacht dat het misschien wel leuk was om hier neer te zetten.
Dus, voor de geïnteresseerde: https://www.mindshakes.com/in-training- ... -huwelijk/

Zelf heb ik er weinig ervaring mee, maar vind de discussie wel erg interessant! Ga zelf namelijk denk ik wel mee met Goof. Het is niet dat ik gelovige mensen niet zou kunnen of willen accepteren, maar ik denk dat ik simpelweg niet zo snel in een relatie beland met een gelovige.

Een aantal jaar terug, ik was 18-19, heb ik een lange relatie met een jongen gehad die wel gelovig op was gevoed, maar zelf niet echt meer geloofde. Zijn familie ging naar een evangelische kerk, en ze waren dus vrij losjes, maar seks voor het huwelijk was bijvoorbeeld not done, en wel elke zondag naar de kerk. Voor mij best heftig gezien ik nooit eerder in een kerk was geweest, behalve als toerist. Ah fijn, heb er op een aantal kerkbezoekjes waarbij ik me totaal ongemakkelijk voelde en wat verhitte discussies met zijn ouders nooit last van gehad, gezien mijn ex er zelf dus niet zo meer mee bezig was. Toch vond ik het apart, en interessant, om deel te zijn van een gezin waarin religie echt centraal staat en erg aanwezig is.

**Geplaatst**: 10-10-16 21:59

Geplaatst: 10-10-16 21:59

Zoals hier al eerder gezegd is, hangt het heel erg af in welke mate die persoon gelovig is. Ik ben zelf niet-gelovig, maar mijn vriend wel. Maar hij is niet heel streng gelovig, op zondag leuke dingen doen/ geld uitgeven/ werken, dat kan allemaal, maar hij gelooft wel in God. In het begin hebben we daar wel discussies gehad, want ik ben niet van plan om gelovig te worden en inderdaad: hoe doen we dat als we later willen trouwen en bvb. kinderen zouden hebben. Ik vind het nog steeds wel een spannend iets. Nu kunnen we goed met elkaar vinden en compromissen sluiten, dus ik ben vrij zeker dat we er wel uit komen met zijn twee. Had hij streng gelovig geweest, dan was ik geen relatie met hem aangegaan, want die levensstijl wil ik gewoon niet volgen.

**Geplaatst**: 10-10-16 22:04

Geplaatst: 10-10-16 22:04

Tutti grutto:Interssant! Zal eens kijken, gelukkig hoef ik niet bij schoonmoeder in training

Mijn schoonouders wonen in het oosten van Turkije dus die heb ik welgeteld 1x gezien, afgelopen mei.
In het begin waren zowel zijn ouders als mijn ouders er niet blij mee. Voornamelijk ook omdat mijn vriend nog in Turkije woont (vanaf volgende week in NL). Nadat hij in NL op vakantie is geweest en mijn ouders hem ontmoet hebben was het helemaal goed.
Voor mij was het bij zijn schoonouders wel even een cultuurschok. Die leven tegen de grens van Iran in een stadje waar eigenlijk geen toeristen komen. Ik heb mij daar wel aangepast kwa kleding (rokken/jurken inplaats van broeken), maar heb daar geen hoofddoek gedragen en was voor hun ook geen probleem. Helemaal opgenomen in de familie, dus dat zit helemaal goed

**Geplaatst**: 10-10-16 22:11

Geplaatst: 10-10-16 22:11

Ik zou echt geen relatie willen met een christelijk iemand. Als vrienden kan ik prima met ze overweg maar als partner niet. Ik heb veel moeite met veel dingen uit de bijbel, veel gebruiken en hoe het hele kerk-wereldje in elkaar steekt. Ik wil er absoluut niets mee te maken hebben. En dat lukt je niet wanneer je partner praktiserend christelijk is. Daar ga ik mij aan ergeren omdat ik het "onzin" vind.

Ik vind het prachtig als mensen kracht halen uit hun geloof, maar ik ben van mening dat ze geloven in iets wat niet bestaat. Daarom zou ik er mij in mijn naaste omgeving énorm aan gaan storen. Prima dat iedereen geloofd wat hij wil geloven, maar ik hoef het niet "in mijn huis". En ja mijn familie is enorm christelijk, ben enorm christelijk op gevoed. Mijn vader was kerkrentmeester en mijn oom dominee. Niet naar de kerk = 7 uur in bed liggen. Do I need to see more. :')

Mijn vriend deelt trouwens precies dezelfde mening over het geloof.