Malenka schreef:Ik ga er vanuit dat mijn partner zich ook prima zonder mij kan vermaken en niet van mij verwacht dat ik dingen ga doen die ik niet interessant vind. En natuurlijk proberen we beide wel eens iets nieuws. Maar als blijkt bij de eerste keer dat het niet past verwachten we niet van elkaar dat wehet nog eens doen.
Imo is het in een duurzame relatie; waarin je vóór de ander bent; waarin je geniet van het plezier van de andere, evident dat je ook meegaat voor alleen de lol van de ander.
Let wel, in een evenwicht in het grotere geheel van de relatie in diens totaliteit en.... nooit als vanzelfsprekend ´recht´.
Callisto04 schreef:Het gaat gewoon niet altijd om het eigen plezier of de eigen voorkeuren, het is net zo leuk iemand anders blij te maken of te plezieren.
Compersie
Daarnaast kan het inderdaad ook bijdragen aan evenwicht als er stukken vrijheid zónder elkaar zijn. Dat kan dan voor de ander zijn omdat deze de ander de lol van die vrijheid gunt of de betreffende activiteiten niet trekt.
En meer varianten.
Kustlief heeft vandaag een ´sociaal werk´-dag; een vriendin op sleeptouw naar verschillende bureaucratische instanties. Een voor haar afschúwelijke dag als ´investering´ in een langdurige vriendschap. Tussen haakje omdat het in directe zin belangeloos is, niet op een weegschaal ligt.
Dat is een partnerrelaties exáct hetzelfde.
Dat neemt niet weg dat het essentieel is om dergelijke ´onevenwichten´ in een duurzame partnerschapsrelatie op het netvlies te hebben. Voor beíden opdat het totale evenwicht op de langere termijn niet uit het oog verloren wordt; dát nekt nl een relatie.
Het (door beiden) op tafel leggen van de percepties hoort daarbij.
Terug naar dat ´nukkig moeke´ waar menigeen hier over valt: Als ik dat niet zeg, weet ze dat niet. Kan ze er ook niets aan doen.
Als zij ´wil dat je me als sexy partner ziet en niet primair/alleen als moeder van zoon´ dan moet ze wel zelf niet alleen de rol van moeder invullen. Mijn taak is eerlijk zijn over mijn perceptie en helpen bij wat ze wil.
Wederom wederzijds; ik heb óók mijn ´lange tenen´; je weet niet wat je niet weet en kan daar dan niets aan doén.
Net zo goed als wanneer je niet weet waar de partner moeite mee heeft/voor doet/mee investeeert je dát niet kan weten/waarderen.
Bespreekbaarheid oefffff.
Overigens beiden een heerlijke avond/nacht/ochtend.
Alle lange potentiele tenen vermeden en dat was geen inspanning, maar een graag gedaan omdat ze een fijne bui opgezet had. Voorbeeldje ´je krijgt wat je beloont´.
Van haar kant hetzelfde uiteraard door míjn positieve, voorkomende bijdrage en waardering voor haar bijdrage.
Een positieve vicieuze cirkel. Oooohhhh zo lastig te realiseren en alleen mogelijk als er niets onder de zogenaamde mantel der liefde ligt te smeulen.
Leuk gekletst samen, van de muziek genoten en gedanst.
Het kletsen inclusief derde relaties en onze gezamelijke ohlala avonturen. Daarbij, beíden, de privacy van derden gerespecteerd. Dit is een nog niet eerder belicht megabelangrijk MEGAlastig aspect van poly wat als je dit niet op tafel legt als onvermijdelijke valkuil liegen door omissie heeft.