Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli

 
 
luuntje

Berichten: 13929
Geregistreerd: 18-08-04
Woonplaats: Nieuw-Vennep

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-04-16 12:37

Wat een vervelende uitslag.
Dit drukt je echt met de neus op de feiten.

Ik denk dat het goed is om met de huisarts te gaan praten.
Wellicht zijn er bijeenkomsten van lotgenoten.

Wat een werk het huis leegmaken. Petje af.

[o]


leestmee

Berichten: 2048
Geregistreerd: 20-01-11
Woonplaats: daar waar mijn bed slaapt

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-04-16 09:39

Stille meelezer meldt zich.
Hoe is het nu TS?

Winterbuitenrit in de sneeuw. Daarna warme chocolademelk met slagroom.

Nicje87

Berichten: 9844
Geregistreerd: 26-06-06

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-04-16 11:15

Ik lees net het hele topic door.
Wat heb ik het met jou en je vader te doen, maar ik heb ook heel veel respect en bewondering voor je!

Verder weet ik niet zo goed wat te zeggen, ik wilde je in ieder geval even een hart onder de riem steken!

Mocht het wat de hond betreft toch niet opgelost zijn, dan wil ik wel een oproep plaatsen. Ik ken veel honden vrienden.

Denk niet in problemen, maar in oplossingen!
Strooigoed

papaprobleem
Berichten: 68
Geregistreerd: 08-03-16

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-04-16 13:09

Ik ben afgelopen week veel in Utrecht geweest voor mijn studie. Ook bewust om even afstand te nemen en rust te pakken.
Woensdag ben ik even bij mijn vader geweest. Sinds dinsdagochtend kreeg hij corticosteroiden, dus stiekem hoop je dan wel op wat verbetering.

Toen ik binnenkwam zat mijn vader naar het whiteboard aan de muur te staren. Ik vroeg hoe het ging en er kwam me toch een verhaal…
Hij dacht dat het internet kapot was, en ze waren bezig om dat te maken. Als er een telefoon van een verpleegster afging, dan dacht hij dat dat een test van het modem was. Hij vond het allemaal heel vermakelijk, want hij had zelf 3 routers/modems en die had hij allang aan de praat. Ik snapte er helemaal niets van, want ik had echt geen idee waar hij het over had. Dus hij liet het me zien:
De slangen voor zuurstof etc die uit de muur komen, dat waren volgens hem gekoelde computerkabels. Het reservoir om urine op te vangen, dat was de computerkast. Het lampje voor de verpleegster, dat was het modem en een stopcontact was om je datakabel in te doen.
Er klonk een piepje, en hij wist naar het whiteboard: “kijk, nu komt er een mailtje van je zus binnen! Maar daar kijk ik straks wel naar.”

Op dat moment begreep ik wat er aan de hand was en heb het spelletje maar meegespeeld. Eerst probeerde ik hem uit te leggen dat hij het mis had, maar toen werd hij wat boos en gefrustreerd. Was wel heel raar om dat zo te ervaren, maar het leek me beter om het maar mee te spelen.
Helaas concludeerde ik daar wel een beetje uit dat de cortico’s weinig doen. Maar dat had ik stiekem ook niet verwacht, dat er een grote vooruitgang door zou komen.

Alles kalmeerde een beetje en we hebben koffie gehaald en zijn buiten een sigaretje gaat roken. Ik weet het, dat is absoluut niet goed voor hem, maar ik weet het ook niet. Hem zeggen dat dat niet mag, dat maakt hem boos. En als hij nou heel af en toe een sigaretje rookt, en dan lekker in het zonnetje zit te genieten… Het maakt mij niet meer uit, alle hoop is toch verloren.
Ik heb zelf altijd gezegd: Als ik nog een maand te leven heb, dan ga je toch gewoon alleen nog maar doen wat je leuk vind?! Dus dat doen we dan ook maar.

Na en tijdens het roken was hij heel helder. Of nou ja, helderder in elk geval. Hij vroeg of ik van de week met hem wilde oefenen met fietsen. Hij zou die avond de banden van de fiets oppompen en dan zouden we met de hond gaan fietsen, om te kijken of dat goed ging. Ik heb gezegd dat dat goed was, maar dat hij zich geen zorgen hoeft te maken over de hond, omdat die goed opgevangen zit.
Later zei mijn vader dat er dingen geregeld moesten worden voor de verkoop van zijn auto, caravan, afstand doen van de hond en het leeghalen van het huis. Ik heb gezegd dat hij zich daar niet druk om hoeft te maken, dat komt later.

Afgelopen weekend hebben we ruim 2000 kilo troep uit zijn huis gehaald en afgevoerd. Morgen gaan we verder en hopen we het huis leeg te krijgen.
Zondag haal ik de hond op uit Ruinen en gaat ze een weekje naar een opvang in Zwolle. Het weekend erop hebben we een afspraak met een gezin die haar voor langere tijd, en voor een gunstiger tarief, op kan vangen. Hoop dat het klikt en dat ze daar oud mag worden!

Als het goed is horen we begin komende week meer over het plan verder. Of de cortico’s toch aangeslagen zijn, en waar mijn vader hierna naartoe gaat. Het zal een verzoringshuis worden. Waar precies, dat weten we nog niet.
Nou is het zo dat mijn moeder echt pal naast een verzorgingshuis woont, in de wijk waar mijn vader vroeger woonde en graag heen zou willen. Dus ik ga overal waar nodig aangeven dat mijn vader daar NIET heen mag! Hij moet echt naar een andere plek. Stel dat hij ineens naar het huis van mijn moeder wandeld, of naar zij oude huis? Of hij weet dat ik in Zwolle ben en verwacht dat ik kom? Dan wordt hij steeds teleurgesteld.
Dus ik wil eigenlijk dat hij naar een huis gaat in een wijk die hij niet kent. Dan kan hij ook minder makkelijk gaan zwerven denk ik. Maar dat is afwachten, waar er plek is.

Het was een hectische maand. Ik heb nu wel veel rust. Er moet nog veel gebeuren, maar het is goed zo. Ik vind het heel erg dat mijn vader nooit meer beter zou worden, en ik schrok echt van zijn vreemde gedrag woensdag. Maar later bedacht ik me: “Ja, het is voor mij heel vervelend, maar mijn vader had woensdag wel een leuke dag. Hij denkt dat hij het modem gerepareerd had, en is daar de hele dag druk mee geweest. Hij heeft zich in elk geval niet verveeld en niemand kwaad gedaan.” Hij had wel alle stekkers van overal uitgetrokken omdat hij dacht dat de overheid anders geld van zijn rekening zou halen en mails zou lezen.
Hij kan slecht onderscheid maken tussen dromen en werkelijkheid. Zo had hij vorige week gedroomd dat mijn zus in het hokje van de verpleegsters een sigaret zat te roken. Dat hokje is nu “waar je zus altijd een peuk rookt”.
Ik leg hem dan wel uit dat het een droom was, maar ik ga geen discussies meer aan. Dat deed ik eerder nog wel, maar dan wordt ik boos op hem, en dat is niet eerlijk, hij kan er niets aan doen.

Wel realiseer ik me nu dat dit al heel veel langer speelt. Ik weet het altijd aan de alcohol, maar vermoedelijk was het toen al een samenloop van factoren. Ik vind het jammer dat er niet eerder aan de bel getrokken is, maar het is niet anders. Ik weet dat ik altijd alles gedaan heb wat ik kon, en hij wilde zelf nooit. We konden niet anders.

Dit klinkt vast heel raar, en ik schrijf het vast helemaal verkeerd op. Maar ergens hoop ik dat mijn vader veel in de ‘andere wereld’ zal zijn. Waar hij dingen door elkaar haalt, en zijn eigen werkelijkheid heeft. De waarheid is voor hem veel te pijnlijk. Laat hem maar denken dat hij de computer gemaakt heeft en lachen om het ziekenhuis personeel die het niet voor elkaar krijgt. Dat was mijn vader, altijd beter dan anderen en het heel leuk vinden als hij iets kon wat anderen niet konden. Hij heeft zich woensdag prima vermaakt, in tegenstelling tot de dagen waarop hij zich zorgen lag te maken. Toen was hij echt ongelukkig en bezorgd. Woensdag was hij zorgeloos.
Ik heb zelf geen ervaring met dementie, dit is mijn eerste keer dat ik een echt dement persoon meemaak. Maar ik denk dat je beter niet kan weten dat je vergeet en in de war bent, dan dat je je er bewust van bent.
Begrijp me niet verkeerd, het liefst hou ik hem zo lang mogelijk bij me, maar het is voor mij het belangrijkst dat hij gelukkig is. Ooit zal er een dag komen dat hij niet weet wie ik ben. Ik hoop dat hij dan later niet beseft dat ik het was. Laat hem maar denken dat ik een verpleegster, voorbijganger, vriendin of rookmaatje ben. Elk bezoek zal weer afwachten zijn hoe het gaat. Als je net komt, is hij meer in de war dan wanneer je er een tijdje bent, en als je weggaat is het ook weer erger. Hij kan niet goed tegen de prikkels. Dus ik hou daar rekening mee. Ik vertel hem geen moeilijke dingen, over mijn studie oid. Ik hou het simpel. Er gebeurd al genoeg.

Moeilijk is het wel, maar het is niet anders. Ik kan het gelukkig redelijk goed van me afzetten als ik in Utrecht ben. Maar de toekomst zal altijd onzeker blijven. Hoe snel wordt hij slechter? Wat gaat hij allemaal nog uitvreten? Niemand die het weet, de tijd zal het leren.

Cayenne
Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!

Berichten: 110480
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Haaren (NB)

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-04-16 13:14

Lieve TS,

Nee, je klinkt helemaal niet raar en ik vind het juist volledig begrijpelijk dat je hoopt dat je vader vaak in die 'andere wereld' zal zijn. Heel knap van je hoe je alles zo relativeert. Het moet heel moeilijk voor je zijn om je vader zo in de war te zien en hoe hij steeds verder van de realiteit verwijderd raakt. Maar zoals je zelf al zegt: het was voor hem een goede dag. Hem constant verbeteren zorgt alleen maar voor frustratie bij zowel jou als hem. En wat voor zin heeft het? Helemaal niets. Dan zou je hem misschien maar inderdaad beter letterlijk in die waan kunnen laten.
En die sigaretten: als hij daar nou nog wat vreugde aan heeft. Beter zal het helaas waarschijnlijk toch niet meer worden. Dan heeft hij op zijn manier nog wat plezier en voldoening.
Ik snap ook heel goed dat je niet wilt dat hij in de buurt van je moeder word geplaatst. Hoe gaat zij hier eigenlijk mee om?

Pas goed op jezelf!

"Alles van waarde is weerloos" ~Lucebert

papaprobleem
Berichten: 68
Geregistreerd: 08-03-16

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-04-16 13:20

Mijn moeder is echt geweldig!
Ik heb zelf geen wasmachine, dus zij doet mijn vader zijn was nu ook. Ben ik heel erg blij mee!
Ook helpt ze actief met het leeghalen van het huis. Ik vind dat heel bijzonder, ze zijn al 14 jaar uit elkaar!
Maar ik vind het heel fijn. Op die manier snapt ze beter hoe het er voor staat en zo kunnen we er goed over praten.
Ook is ze een keer met mijn oma naar mijn vader geweest toen ik niet kon. Dat beviel niet zo goed, dus dat doet ze niet meer. Wel wil ze oma brengen, maar ze gaat niet meer mee naar binnen. Daar verontschuldigde ze zich nog voor! Maar ik snapte sowieso al niet dat ze ging, haha! Ik bedoel, het is haar ex.

Mijn moeder heeft dus wat meer afstand, maar is voor ons echt de rots in de branding, die ze altijd is geweest!
Als de rust is wedergekeerd gaan we wat leuks doen. Lekker weekend weg ofzo, ook om haar te bedanken voor alle inzet. Het is voor haar ook niet makkelijk, en ik had het heel goed begrepen als ze haar handen er vanaf zou hebben getrokken.

Cayenne
Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!

Berichten: 110480
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Haaren (NB)

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-04-16 13:53

Wat fijn en ook bijzonder inderdaad dat ze zo goed mee helpt!
Wat betreft het opruimen van het huis. Voelt dat ook als een soort afsluiter of rouwproces?
Ik ken mensen die het -klinkt gek- heel goed heeft geholpen om het huis van hun ouders op te ruimen wanneer die naar een verzorgingstehuis moesten of overleden waren.

"Alles van waarde is weerloos" ~Lucebert

luuntje

Berichten: 13929
Geregistreerd: 18-08-04
Woonplaats: Nieuw-Vennep

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-04-16 15:08

Fijn dat je moeder je helpt.
Het scheelt als je zorgen kan delen.

Ik hoop dat je vader niet beseft dat hij vergeetachtig is.
Dat lijkt mij heel erg.
In een andere wereld leven, prima toch, als je maar lol hebt.
En die sigaretten, ik zou mij et niet meer druk om maken.

Net zoiets als een hoogbejaarde nog op dieet zetten.
Laat ze maar lekker genieten.

[o]

Henniie

Berichten: 524
Geregistreerd: 10-08-08

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-04-16 18:43

Hoe jij het verwoord TS alleen maar respect hoe je er mee om gaat.
Vaak bij dementerende kun he beter inderdaad meepraten hoe raar dat ook is.
Wat betreft verzorgingstehuis ik denk dat je vader hoe dan ook op een gesloten afdeling komt dit betekend ook dat hij daar niet weg kan zonder een code. Stel de mogelijkheid is er niet dat hij toch ergens anders geplaatst kan worden maar alleen waar je moeder woont. Hij zou daar toch nooit weg kunnen, en vaak hoe stom ook is een bekende omgeving wel wat prettiger. Laat je anders er nog even goed in verdiepen. Stel je hebt vragen wil ik ze altijd voor je beantwoorden.

De liefde van ...
Strooigoed

papaprobleem
Berichten: 68
Geregistreerd: 08-03-16

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-04-16 19:08

Cayenne schreef:
Wat fijn en ook bijzonder inderdaad dat ze zo goed mee helpt!
Wat betreft het opruimen van het huis. Voelt dat ook als een soort afsluiter of rouwproces?
Ik ken mensen die het -klinkt gek- heel goed heeft geholpen om het huis van hun ouders op te ruimen wanneer die naar een verzorgingstehuis moesten of overleden waren.

Klinkt niet gek, het is echt zo. Met elke kilo die wij weggooiden voelde de last een kilo lichter. Een schoon huis, een nieuwe start! Het helpt echt om dit hoofdstuk zo af te sluiten.
Daarom willen wij het ook zelf doen. Items die voor vreemden betekenisloos zijn, zijn voor mij een stukje geschiedenis van mij of mijn vader.

@Henniie: ik ga ook een gesprek aan inderdaad hoe we dat allemaal het best aan kunnen pakken. Dichterbij is voor mij makkelijker qua langsgaan, maar ik wil ook niet dat het hem verward.
Maar het is even afwachten waar er plek is voor hem.

BigOne
Berichten: 38038
Geregistreerd: 03-08-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-04-16 19:27

Ts, je hoop dat je pa vaker in de andere wereld zal zijn is heel goed te begrijpen. Helaas met drie ouders/schoonouders het dementieproces meegemaakt en jij pakt het heel goed aan. Mocht je een plekje toegewezen krijgen voor je vader(gaat vaak heel moeizaam) dan maar hopen dat er nog enige rust terug keert bij hem. Wil je verder nog tips en trics over hoe je het voor jezelf en je vader zo prettig mogelijk kunt maken dan geef maar een seintje.

Krijgen jullie vanuit het ziekenhuis hulp bij het zoeken naar een plek, meestal hebben ze een zorgmakelaar?? oid in dienst die hier achteraan gaat. Eén ding absoluut niet doen, je vader op aandringen van het ziekenhuis weer tijdelijk naar huis laten gaan want dan duurt het nog veel langer voor hij geplaatst word.

We live in a time where intelligent people are being silenced so that stupid people won’t be offended.

papaprobleem
Berichten: 68
Geregistreerd: 08-03-16

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-04-16 23:32

Alle tips zijn welkom! Ik ken dementie alleen van verhalen, ken zelf niemand met dementie, dus ik heb ook geen referentie ofzo. Dat vind ik wel lastig, daardoor weet ik niet waar ik nou echt goed aan doe. Probeer alles zo rustig mogelijk te houden, met zo min mogelijk prikkels, omdat hij dan beter helder kan blijven heb ik het idee. Maar hij 'moet' wel om leren gaan met verandering, omdat straks alles anders zal worden met andere apparaten etc.

Naar huis kan hij sowieso niet, dat is zo goed als leeg, alle apparatuur is weggegooid, en morgen gaat het laatste beetje.
Maar dat huis was ook zo vies, dat zou daardoor ook geen optie zijn. En een stijle trap, gasfornuis... Recept voor grote ongelukken.

Henniie

Berichten: 524
Geregistreerd: 10-08-08

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-04-16 07:18

Wat betreft eventueel een plek, je kunt in de buurt een afspraak maken vaak bij een verzorgingsinstelling en daar een kijk bezoek plannen. Want vaak zijn er wacht plaatsen, zo kan je eventueel je vader al inschrijven en als in het ziekenhuis dan alles geregeld is en er is toevallig al plaats voor je vader kan het vrij snel gaan. Naar huis moet je zeker niet doen, maar stel de mogelijkheid is er zou ik zeker al is gaan kijken en contact opnemen. Vaak komen dementerende gesloten te zitten dit betekend dat ze op de afdeling niet zelf weg kunnen. Zo voorkom je ook weglopen. Ik weet dat er veel verschil bestaat in groepen zo heb je kleinschalig dus met minder bewoners dus minder prikkels maar en bestaan ook instellingen die wat grotere groepen hebben. Het is dus maar net wat je fijn en prettig vind voor je vader. Kwa omgaan is nooit erg om mee te praten, maar soms na het hier en nu halen kan ook geen kwaad.
Eventueel kun je is op Google zoeken na de ROB techniek deze word bij dementie toegepast.

De liefde van ...
Strooigoed

papaprobleem
Berichten: 68
Geregistreerd: 08-03-16

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 17-04-16 13:31

Het is erg lastig. Mijn vader is sinds woensdag helemaal in de war, en denkt dus dat het ziekenhuis vol staat met routers, computers etc. Ook denkt hij dat ze hem afluisteren, zijn kanalen op de tv beiinvloeden en hem bv drogeren. Hij denkt bv dat er iets in het water van de bloemen zou kunnen zitten dat zijn gedachten beinvloed.

Kort gesprekje met de verpleging gehad, gister kreeg hij de laatste cortico's, en het was hen ook opgevallen dat hij meer waanideeen had sinds hij die kreeg. Dus daar kreeg hij ook medicatie voor, om hem wat rustiger te houden. Hij gaat veel aan de wandel, en ze hoopten dat die medicatie dat ook zou verminderen. Toch hebben ze hem vanmorgen benden gevonden, is hij toch zelf naar beneden/naar buiten gegaan.

Vrienden van mijn vader hadden hem twee weken terug gezien, en schrokken gister echt hoe hard hij achteruit is gegaan qua mentale status de afgelopen twee weken. Mij valt dat wat minder op, want ik zie hem vaker natuurlijk.

Ik hoop dat er begin volgende week een gesprek kan komen en dat we dan weten waar ze hem evt gaan plaatsen. Hij is het goed zat daar, omdat hij dus behoorlijk paranoide is. Maar we zullen zien.

Gister het huis helemaal leeg weten te halen, en vandaag de hond tijdelijk naar een andere plek gebracht en volgende week gaat ze dan hopelijk naar een permanent adres. Maar het is weer even afwachten.

Cayenne
Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!

Berichten: 110480
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Haaren (NB)

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-16 13:33

Kan dit een bijwerking zijn van zijn medicatie? Het klinkt eerder alsof hij volledig paranoïde is geworden en dat zijn dementie mogelijk versterkt?

"Alles van waarde is weerloos" ~Lucebert

papaprobleem
Berichten: 68
Geregistreerd: 08-03-16

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 17-04-16 14:10

Ik denk het wel. Het is nu alleen natuurlijk zondg en ik had even snel een verpleegster aangeschoten, maar ik kreeg wel de indruk dat dat paranoïde gedrag versterkt werd door de cortico's.
Nou vertrouwde mijn vader mensen nooit echt. Hij is altijd wantrouwig geweest.

Hoop wel dat dat minder wordt als hij straks verplaatst wordt, want hij maakt zich nu best veel zorgen.
Maar ik merk ook dat hij wat wantrouwig is naar ons. En ik denk ook wel dat dit gewoon door de dementie komt, en hooguit erger zal worden. Hij ziet dingen die er niet zijn en verzint rare verklaringen voor geluiden etc. Ik vrees dat dat op een andere plek niet anders zal zijn.

Hij vind het controlerende gedrag van de verpleging ook heel vervelend, maar hij snapt natuurlijk niet dat dat voor zijn eigen veiligheid is.

Kelly_ann

Berichten: 5153
Geregistreerd: 11-10-02
Woonplaats: Op 't durp

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-04-16 14:38

Er zullen ook wel veel veranderingen zijn, die het niet ten goede komt. Onzekerheid doet veel met een mens, zeker als je mentaal ook geen vat hebt op jezelf en de situatie. Ritme en regelmaat kunnen houvast geven, dus hopen dat er binnenkort een fijne opvang komt in een verzorgingshuis. Herkenbare oudere dingen kunnen ook houvast geven. Wellicht stond er in huis nog iets wat erg herkenbaar was en is, dat kan een houvast zijn.

Gesprekken kunnen eigenlijk alleen maar gaan over het nu, dus wat is er op dat moment te zien, doen, eten, beleven. Mijn oma daar hadden we de meest bijzondere gesprekken mee, maar eigenlijk altijd over dingetjes die op dat moment te zien waren. Of het ging over onzin, dat gaf niks, wij deden mee. Zo stopte ze altijd de halve afdeling in haar tas, van plakkerig eten, een plant tot het gebit van de kamergenoot. Oma was voorheen een strenge bittere vrouw, nu was ze schunnig als wat. Dat bleek voor ons heel waardevol, want de herinneringen aan oma zijn positief. Dat wij in haar latere dementie doorgingen voor haar nichtjes of buren van vroeger maakte uiteindelijk niets uit. Andere mensen op de afdeling werden angstig en somber of boos, dat vond ik naar om te zien.

Ik hecht veel waarde aan je verhaal omdat ik wat dingen herken in je leven met je vader, terwijl mijn situatie ook weer zó verschillend is. Blij dat je het wilt delen met ons!

The search for wisdom is a great challenge; to act on wisdom is an even greater challenge.....

papaprobleem
Berichten: 68
Geregistreerd: 08-03-16

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 14-06-16 17:19

Ik dacht, laat ik hier nog eens een update plaatsen. Mocht het mensen ooit helpen, dan is het ook wel fijn om te weten hoe het nou verder is gegaan.

Mijn vader is tot 2 mei in het ziekenhuis verbleven en vanuit daar overgeplaatst naar een instelling. Ik weet niet precies hoe die heet zo uit mijn hoofd, maar wat ze er doen is mensen observeren. Die observatie duurt minimaal 3 maanden, maar soms langer. Mijn vader is opgenomen op de Korsakov afdeling van deze organisatie.

Naar omstandigheden gaat het wel OK. Mijn vader is een van de mildere gevallen, waardoor hij daar totaal niet op zijn plek is. Hij zit daar in principe vrijwillig (als in, er is geen order van de rechter dat hij daar moet zijn), en hij roept steeds dat hij het zat is en naar huis wil.
Maar dat was een dingetje... We hebben zijn woning leeggehaald en de huur opgezegd (omdat hij volgens de neuroloog toch niet naar huis zou kunnen en anders kost het alleen maar bergen met geld). Dus naar huis is geen optie meer. Hij zal zijn tijd daar uit moeten zitten, hij is bijna op de helft.

ik was bang dat hij zou ontploffen over zijn huis, maar dat viel mee. Hij was er echt niet blij mee, maar ook niet boos. Denk dat hij diep van binnen ergens wel blij is dat hij het niet allemaal zelf hoeft te doen. Maar goed, er zijn ook een hoop dingen weg. hij vroeg om een paar schoenen die ik nog zo de container in zie vliegen.. oeps!

Wat er na de observatie gaat gebeuren weten we nog niet. Er zal een indicatie komen, en vanuit daar gaan ze woonruimte zoeken. Op het moment staat alles dus nog open, van een aanleunwoning tot een verpleeghuis.

Op zich gaat het wel goed, maar de 'routetraining' kon hij bijvoorbeeld niet afronden. Hij kon niet zelf de weg binnen het gebouw vinden, dus dan mag hij ook niet zelfstandig naar buiten. Dat moet allemaal onder begeleiding.

We gaan het zien. Ben wel blij dat de rust een beetje is wedergekeerd.
naar omstandigheden gaat het met mijn vader wel goed, fysiek gaat het een stuk beter. Mentaal word ik soms echt knettergek van hem. Kan tig keer uitleggen dat podcast niet kan op een Iphone, maar hij vraagt het elke keer weer. En afspraken worden op tig verschillende briefjes genoteerd ipv in de agenda die hij van het huis kreeg. Bouw vooral geen overzicht in...

Maar we hebben hem in de weekends al een paar keer mee op stap genomen, lunchen, bij zijn moeder op bezoek. Komend weekend kleding shoppen.

Dat vind ik wel ontzettend fijn! Mijn zus gaat komende zomer trouwen, en komend weekend gaan we een pak voor papa scoren. Hij heeft toestemming om er de hele bruiloft bij te zijn, en mag zelf overnachten daar! Hebben kennissen bereid gevonden om hem die dag te begeleiden, vanuit de instelling op te halen, en bij hem op de kamer te slapen.
Ik slaap zelf bij mijn moeder en zus, en heel eerlijk: Ik wil die dag ook gewoon genieten en een wijntje kunnen drinken en vooral 100% met mijn zus bezig zijn, en niet op mijn vader moeten passen de hele tijd. Dus onwijs fijn dat die kennissen willen komen en dat allemaal willen doen.

Ondanks het feit dat het allemaal niet makkelijk was, ben ik toch blij dat het zo gelopen is (sinds de opname). Mijn vader is nu even niet zo blij, maar dat komt vast goed straks, als hij ergens anders heen gaat. Hij krijgt in elk geval de kans om zijn dochter te zien op de mooiste dag van haar leven. Als er niets was gebeurd denk ik niet dat hij dat gehaald zou hebben.
De situatie is nou eenmaal zoals hij is, maar ik denk dat we er het maximale uit hebben weten te halen.

Goof

Berichten: 28609
Geregistreerd: 12-05-05
Woonplaats: Thuis

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-06-16 17:23

Wat heftig nog steeds, maar wat fijn dat voor jou de rust wat lijkt terug te keren.
Succes met wat nog komen gaat.

soesita

Berichten: 5157
Geregistreerd: 09-10-04
Woonplaats: Herzogenrath (Duitsland)

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-06-16 20:06

Bedankt dat je de moeite hebt genomen voor zo'n uitgebreide update. Zo te horen worden jullie goed geholpen en wat de toekomst brengt weet je sowieso nooit.
Veel plezier ook op het huwelijk van je zus! Fijn dat jullie er op deze manier allemaal samen van kunnen gaan genieten. _/-\o_

poes

Berichten: 25723
Geregistreerd: 23-01-04
Woonplaats: Gent

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-06-16 22:09

Ik vind echt dat je het heel goed doet!!! Echt knap hoe zorgzaam je bent met je papa.

"I say the forces of this planet all were bound in this cat" (Zita Swoon)

Nicje87

Berichten: 9844
Geregistreerd: 26-06-06

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-06-16 00:33

Echt respect hoeveel jij hebt gedaan en geregeld voor je vader! Chapeu! Ik denk dat je het het beste is wat hem op dat moment kon overkomen!

Denk niet in problemen, maar in oplossingen!
Strooigoed

Mer1980

Berichten: 18735
Geregistreerd: 08-02-01
Woonplaats: Lelystad

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-06-16 09:36

Wauw wat geweldig dat jij hebt kunnen doen voor je vader! respect hoor en bedankt voor de uitgebreide update. Hoe heb je het nu trouwens opgelost met de hond?

Letterlijk in het huwelijksbootje stappen? http://www.trouwschip.nl
Bedrijfsuitje, vergaderen of teambuilding?: http://www.zeilschipbounty.nl
Sinds 23-02-2013 mama van Kira!
Sinds 14-12-2016 mama van Kian!

papaprobleem
Berichten: 68
Geregistreerd: 08-03-16

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 17-10-16 18:51

Hallo allemaal,
weer een update van mijn kant. Helaas weinig positiefs te melden. Min vader heeft vanaf begin mei in een psychiatrische instelling voor Korsakov patienten gezeten en eind augustus was het gesprek wat de observatieperiode zou afsluiten. Daaruit is geconcludeerd dat mijn vader niet zelfstandig kan wonen en het best op zijn plek zou zijn in een begeleide woonvorm.
Helaas was mijn vader het daar niet mee eens. Hij sloeg alle woningen die hem aangeboden af, omdat hij perse zelfstandig wil wonen met zijn hond. Afgelopen week belde hij me dat hij wegging uit de inrichting. Hij had via facebook contact met een oude vriendin (ik noem haar even M), en hij zou daarheen gaan. Dus we hebben in samenwerking met de inrichting geprobeerd hem tegen te houden, maar omdat hij officieel vrijwillig (zonder rechtelijke machtiging) in die instelling zat konden we hem niet tegenhouden.
Persoon M is iemand die hij kende in zijn middelbare schooltijd (50 jaar geleden) en sindsdien is er geen contact geweest. Afgelopen week vonden ze elkaar dus op facebook, en vanmiddag is zij mijn vader komen halen (nadat een ander plan voor tijdelijke logeerruimte niet doorging).

Dus mijn vader zit nu bij een wildvreemde in huis. Ik heb haar kort gesproken en ze hebben het ontzettend gezellig samen zeggen ze.... Ik heb M verteld dat mijn vader Korsakov patient is en eigenlijk begeleid moet wonen, en ze ging haar best doen zei ze. Ik moet nog zien of het wat wordt. M woont trouwens op een uur rijden van ons af...

Omdat hij de instelling tegen hun advies in heeft verlaten kunnen zij hem niet meer helpen met woningen of zorg, dus hij moet zich nu nog inschrijven voor een woning. Dat kan jaren duren natuurlijk...

Ik ga er misschien komend weekend heen met mijn zus, maar eerst moeten we dit even laten bezinken. Ik heb gelukkig mijn vaders pinpas en code nog, dus zijn geld is nog veilig. Ik heb een extra pas aangevraagd, en ik denk dat ik hem deze ga geven en hem ga vertellen dat hij zijn financien zelf maar moet gaan regelen. De extra pas hou ik om een beetje controle op de uitgaven te kunnen houden.

Ik ben stuk... Hebben we zoveel moeite gedaan en er energie in gestoken... En dat gooit hij zo even op straat... ik ga er dan ook afstand van nemen. Misschien ga ik nog wel een keer langs, maar ik ga geen dingen meer voor hem regelen. Als dit misgaat... dan is dat maar zo. Ik blijf niet vechten in een verloren strijd...

Rohol

Berichten: 658
Geregistreerd: 20-11-05
Woonplaats: Rotterdam

Re: Verslaafde vader wil geen hulp, wat te doen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-10-16 19:05

Heftig meid.. Snap hoe je je voelt, alsof alle moeite voor niets is geweest. Maar wat je al eerder hebt gezegd, je hebt alles op alles gezet en dat is onwijs knap geweest. Laat dit vooral even bezinken.. :(:)

<3 Cacharelle - Romeo - Julio - Dille - Kamille - Mister - Macho <3


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: AmyJamess, Anne_vD, Anoukjuuuhh, Avatar22, beegee, Boheme, brittms, GrapeshotBot, hel1, Jannie79, Kaatastrof, kosseh, Loreke2, maaikemuis, Nayan, NicoleKelos, NinaCharlie, Schapenvacht, spookyskippy, Sterrendief, Swift, Typhoon, xLaraaj en 84 bezoekers