Bokt.nl

Aria_zz schreef:

Nissima, wat heerlijk! Dat is niet zo ver meer, en vooral wanneer die afstand steeds korter wordt! Verhuizen dus?

Aria_zz schreef:

Ironie kan soms groot zijn trouwens, ik heb een studie gevonden in Oostenrijk die me super interessant lijkt en hij heeft een master gevonden die hij in belgie zou willen doen zo misschien volgen jaar. Nog niets zeker hoor, maar het idee is gewoon zo grappig, the irony is strong in this one

Nissima schreef:

Welkom HorseTimeXL! Natuurlijk mag je je melden. Ik bedenk me door jouw bericht pas dat ik hier zelf misschien al niet eens meer hoor met nog maar 130 kilometer afstand (en vanaf volgende week nog maar 40 ). Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

HorseTimeXL schreef:

Heb wel zitten te twijfelen over de afstand maar ja dan krijg je die gevoelens en dan valt dat weg haha

Mimichelle schreef:

@Nissima Mag ik vragen hoe jij deze verschillen ervaart? En hoe jullie het doen qua communiceren? Wij spreken Engels met elkaar en we zijn beiden bezig elkaars taal te leren. Vooral het communiceren met elkaars familie is zo lastig!! En ik lees dat jij daarheen verhuisd, wat leuk!! Andalusia is zoo mooi Weet je al wat je daar gaat doen qua werk? In het zuiden is de werkeloosheid toch nog hoger of niet?

Nissima schreef:

HorseTimeXL schreef:

Heb wel zitten te twijfelen over de afstand maar ja dan krijg je die gevoelens en dan valt dat weg haha

Als het gevoel goed zit, maakt de afstand niet uit

Mimichelle schreef:

@Nissima Mag ik vragen hoe jij deze verschillen ervaart? En hoe jullie het doen qua communiceren? Wij spreken Engels met elkaar en we zijn beiden bezig elkaars taal te leren. Vooral het communiceren met elkaars familie is zo lastig!! En ik lees dat jij daarheen verhuisd, wat leuk!! Andalusia is zoo mooi Weet je al wat je daar gaat doen qua werk? In het zuiden is de werkeloosheid toch nog hoger of niet?

Ah zo tof dat hij naar Nederland is gekomen, Mimichelle! Kan me wel heel goed voorstellen dat hij zich nog niet helemaal kan aarden in Nederland. Ik dacht aan het begin van onze relatie "het is toch nog steeds Europa, dus veel cultuurverschillen zijn er niet", maar dat valt vies tegen. Ik denk dat het makkelijker is om vanuit Nederland naar Spanje te gaan dan andersom, omdat Nederlanders erg gesloten en kil zijn in vergelijking met Spanjaarden.

Wat mij opvalt is dat het hier vrij makkelijk is om een sociaal leven op te bouwen zodra je een beetje Spaans spreekt. Wat ook enorm fijn is, is dat de winkels tot zo laat nog open zijn! Aan de andere kant denk ik dat ik nooit echt zal wennen aan het geschreeuw van Spaanse vrouwen als ze enthousiast (of boos?) zijn.

Bovendien is Spaans ook makkelijker te leren dan Nederlands, denk ik. Heeft jouw vriend les? Zijn voordeel is dan misschien weer dat bijna elke Nederlander wel Engels spreekt en hij op die manier een sociaal leven op kan bouwen. Waar loopt hij tegenaan in Nederland, dat hij zijn draai niet zo kan vinden?

Wij spreken nu 70% van de tijd nog in Engels en 30% in Spaans. Dat zou natuurlijk andersom moeten, maar het is zoveel makkelijker in Engels! In het begin vond ik het ook vreselijk dat ik zijn familie niet begreep, en als we uit gingen met zijn vrienden moest Sandro alles voor me vertalen. Inmiddels kan ik het zelf goed genoeg om zonder hem gesprekken te voeren! Dat is echt een enorm goed gevoel. Ben benieuwd in hoeverre ik zijn moeder met haar zware accent nu ga begrijpen.

Andersom spreekt hij Engels met mijn familie. Af en toe een woordje of zinnetje Nederlands er tussendoor. Ik heb hem ontmoet in Oostenrijk, waar hij wat Duits heeft geleerd. Dat scheelt wel veel voor hem want met die basis kan hij best al wat Nederlands lezen. Als hij een woord niet weet in het Nederlands, zegt hij soms het Duitse woord. Maar echt gesprekken voeren zit er nog niet in. Hij wil vanaf juli weer verder gaan met Nederlands leren.

We weten nog niet waar we heen verhuizen, dat horen we pas in juni als hij klaar is met zijn opleiding. We hopen de Canarische eilanden omdat hij daar vandaan komt. Het klopt dat de werkloosheid hier in Andalusië nog steeds erg hoog is. Qua werk voor mijzelf heb ik wel een aantal plannen liggen. Ik zou bijvoorbeeld als informaticus aan de slag kunnen, zowel voor een bedrijf in Spanje als freelance naar Nederland, maar eerlijk gezegd ligt mijn hart daar niet. Toerisme heeft mijn interesse wel, maar uiteindelijk wil ik liever freelance artikelen gaan schrijven. Het is natuurlijk de vraag in hoeverre dat mogelijk gaat zijn. In eerste instantie ben ik bereid elke k#tbaan aan te nemen en verder zie ik wel waar mijn schip strandt (of voert).

Monte_Cristo schreef:

Ik wil me graag melden voor dit topic. 3 Jaar geleden kon ik via mijn studie in contact komen met andere studenten over de hele wereld. Dat was een soort van project. Ik vond dat wel interessant dus ben ik gaan bladeren door de database met wie ik eventueel wilde communiceren. Mijn oog viel dus op Joe. Ik heb hem toen een mail gestuurd en zo zijn we ineens gaan mailen met elkaar. Ons contact toen was heel intense. We wist echt alles van elkaars leven, maar ik had hem nooit ontmoet of zo. We hadden een jaar heel intensief met elkaar contact gehouden, maar door de drukte van studie, baan en opgeslokt te worden door alle hectiek is het contact verwaterd. Wel dacht ik heel erg vaak aan hem. Ondanks dat ik hem nog nooit in real life gezien had, had ik toch wat gevoelens voor hem gekregen. Die gevoelens gingen wel weg na mate we geen contact meer hadden met elkaar. Vaak dacht ik nog van dat ik hem nog maar eens moest mailen, maar dan kwam het er weer niet van en zo bleef het contact uit.

Afgelopen januari kreeg ik ineens een Messenger bericht via Facebook van hem. Meteen toen ik dat bericht kreeg gierde de kriebels weer door mijn lijf. Hij schreef me dat hij me gemist had en hoe het met me ging. Ook schreef hij toen dat hij geen idee had of ik überhaupt nog contact met hem wilde hebben, maar dat hij toch een poging wilde maken. Alle gevoelens die ik toen had kwamen echt meteen weer terug en ik vond dat heel raar als je iemand nog nooit ontmoet had. Ik schreef hem meteen een bericht terug en toen ging het heel snel. Ik heb toen een ticket geboekt naar New York en ben hem gaan opzoeken. Ik wilde uit gaan zoeken of hij dan toch de man van mijn dromen was of dat het toch om een illusie ging. Nou dat hebben we geweten. Al vanaf het moment dat ik door de deuren van het vliegveld kwam en ik hem zag staan sloeg het in als een bom en hebben we 2 weken als verliefde pubers niet verder dan 3 meter van elkaars zijde weken. Ik ben echt nog nooit zo verliefd geweest als nu. Ondertussen is hij nu 2 keer hier geweest en ga ik over een maand weer naar New York toe. Dan blijf ik tot januari bij hem.

Ania schreef:

Ik meld me ook, iets meer dan 2 jaar geleden mijn vriend tegengekomen op een bruiloft in Polen. Was vanaf de eerste blik naar elkaar liefde op het eerste gezicht. Alleen jammer dat hij dus in Ierland woont en ik in Nederland.
We proberen elkaar een keer per maand te zien en tot nu toe lukt het aardig.
Ook ik/wij lopen/liepen tegen cultuurverschillen aan maar naarmate we elkaar langer kennen gaat dat steeds beter.

Maris_ schreef:

Ania schreef:

Ik meld me ook, iets meer dan 2 jaar geleden mijn vriend tegengekomen op een bruiloft in Polen. Was vanaf de eerste blik naar elkaar liefde op het eerste gezicht. Alleen jammer dat hij dus in Ierland woont en ik in Nederland.
We proberen elkaar een keer per maand te zien en tot nu toe lukt het aardig.
Ook ik/wij lopen/liepen tegen cultuurverschillen aan maar naarmate we elkaar langer kennen gaat dat steeds beter.

Ik ben wel benieuwd welke cultuur verschillen jullie tegenaan liepen /lopen
Maar fijn dat het steeds beter loopt!!