Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
lunatje schreef:hehe ja zoiets heb ik ook, gebeurt het je dan gebeurt het je, je doet er verder ook niks aan, maar liever niet zeg :S hehe
lunatje schreef:
Hoe ben ik hier achter gekomen?
1 van mijn clienten lag in het ziekenhuis met kanker in zijn slokdarm, met het resultaat dat hij niet meer kon eten drinken en nouwelijks nog kon ademen... diagnose? aflopende zaak, kon niet meer geopereerd worden.
Ik kreeg dit te horen en op een willekeurige dag ben ik naar hem toe gegaan in het ziekenhuis... Wat ik daar aantrof : een zielig hoopje mens die stijf stond van de morfine, werkelijk een skelet was en nouwelijks nog kon ademen.
Helaas had ik ook nog eens de pech een half uur voor zijn dood te zijn aangekomen... Ik was dus bij hem toen hij overleed.
Alles wat ik heb gedaan toen hij nog leefde en ik heb zo dus zag (het was echt een enorme schok voor me) was janken, en diep van binnen, al besefte ik dat niet, wensen dat hij heel snel dood ging.
Toen hij uiteindelijk dood ging... ik weet niet, alsof er een baksteen van mijn hart werd getild ofzo, ik was echt ontzettend blij dat hij weg was.
Het was beter zo.
.
Heike schreef:nee, ik ben niet bang voor de dood. En ook niet bang voor de weg ernaar toe.
Ik vrees dat ik banger ben voor de toekomst...
Gebruikers op dit forum: Amazonbot, Bretsa, Camino_S, Corelli, CRos95, Hjartje, horzlover, manonutjuh, Marcato, Megane, MightyMike, Thioro, Vaiqua, VenoSnorlax, VixillHedinn en 185 bezoekers