Ik meld mij hier, ben nieuw in het topic.
Echt, ik baal zo erg. Via pepper een leuke man leren kennen en nu 4 dates gehad.
Hij geeft aan niet verliefd te zijn maar mij wel leuk te vinden.
Hij zat heel erg in dubio van: moeten we het dan afkappen of het alsnog een kans geven?

Dus ik zei van: ik zou je graag beter willen leren kennen op 'ander terrein'.

Nu gaan we maandag zwemmen in centerparcs. Aan de ene kant veel zin in, aan de andere kant niet, omdat ik niet denk dat hij nog verliefd gaat worden.

Ik heb me voorgenomen vanaf nu afstand te nemen.

Mijn hart doet best wel zeer

Ah, pepper, hier ook ervaring mee Zelfde idee. Meerdere dates gehad, veel afgesproken, duidelijke signalen, maar ineens niet verliefd (maar wel interesse....)

Ik weet inderdaad niet of het verstandig is om te gaan zwemmen. Dit moet je zelf weten natuurlijk. Maar wat er niet is, zal dat inderdaad ineens komen na zwemmen?

Ik zou het ook niet doen Srika. Hoe meer je met hem bezig gaat zijn hoe moeilijker het voor jou wordt. Na 4 dates weet je wel of er iets in zit of niet.

Ik zou het ook niet doen..
Meestal weet je na vier dates wel een beetje hoe en wat.

Hebben jullie allemaal een verdraagzame valentijnsdag gehad?
Ik heb met mijn nieuwe vlam een romantisch etentje gehad

Kan ik niet ergens een vriend huren of zo?

Ik voel me altijd slecht op Valentijnsdag. Heb nog nooit iets gekregen ook al had ik vriendjes. En dan heeft vandaag ook een jongen die ik zag zitten mij afgewezen. Oftewel: een top dag!

Ik ga mijn anti-valentijn playlist aanzetten en mee schreeuwen op de muziek.

Dat is balen Neverland

Ik hecht zo weinig waarde aan Valentijnsdag ... vorig jaar werd op deze dag mijn merrie tegen een sarcoïd behandelt (elektrochemotherapie) dus zat ik sowieso heel ergens anders met mijn gedachten. Ondanks dat ik in die periode wel aan het 'daten' was Die had het ook druk en ik zat te duimen dat mijn merrie weer wakker werd.

En tsja ... ik ben niet zo van het commerciële kleffe gedoe Je houd van elkaar; altijd. Niet alleen op de 14e.
Maar het is wel leuk als je iets krijgt natuurlijk

Ik had vorig jaar voor t eerst een verrassing met Valentijn.
Best leuk ondanks dat ik t verder commercieel gedoe vind.
Maar kreeg vandaag wel een heel lief knuffeltje van mijn moeder, lief mens
Verder heb ik als t goed is binnenkort weer een date, ben benieuwd.
Heb mezelf ondertussen maar geleerd om de verwachtingen laag te houden, kan t niet tegenvallen ook

Ik ben wel van de verassingen en de cadeautjes

Ik heb ook niks met Valentijnsdag.
Mijn ex mocht er ook niks mee doen van mij. Commerciële onzin dat het is.

Ik heb net mijn eerste date afgesproken voor zaterdag, krijg er helemaal de zenuwen van.

Oehh spannend Renske!

Hopelijk iedereen niet een té triestige valentijn gehad..?

Mijn leerkracht Valentijn was gisteren mijn valentijn, want ja dat is zijn naam.

Verder, is gisteren mijn beste vriend langsgekomen. En deze heeft ook zowat zijn eigen verhaaltje. We kennen elkaar al sinds de lagere school en waren zeker tot ik 16 was heel goed bevriend. Trokken wekelijks met elkaar op, en dit was nu echt eens een jongen met zijn hart op de juiste plek. Er begon toen we wat ouder waren dan ook iets te bloeien, we hebben dat samen besproken en samen tot de conclusie gekomen dat we nog veel te jong waren en we onze vriendschap niet op het spel wouden zetten. Er is nooit echt iets gebeurd, nooit een kus geweest ofso. Dus toen ik bijna 17 was kreeg een serieuze relatie, waardoor ons contact verwaterde. Enkele maanden later leerde hij ook iemand kennen. We hebben nog 2 keer afgesproken maar dit was redelijk ongemakkelijk. Toen ik 1,5 jaar later het gedaan maakte met mijn vriendje hoorde ik van een gemeenschappelijke vriendin dat hij heeft gezegd tegen haar dat hij 'juist te laat was' toen ik een vriend kreeg. We hebben dus gisteren nog eens afgesproken, en dit ging volledig tegen mijn verwachtingen in. De laatste keren waren altijd wat ongemakkelijk, en nu was het hartstikke gezellig. We hadden elkaar nog wel een paar keer gezien, heb afgelopen zomer ook zijn vriendin ontmoet. Het ging een paar maanden geleden uit tussen hen vanwege wat leugens langst haar kant, maar ze zijn sinds eergisteren weer samen, maar hij heeft er niet het volle vertrouwen in. Verder was het gewoon heel leuk om echt met elkaar te praten, dat heb ik verschrikkelijk gemist. Maar ergens doet het wel iets met mij. In mijn ogen is hij nog steeds de enige jongen die ik ooit heb leren kennen die mijn ex overtreft, al is hij ook totaal het omgekeerde van waar ik normaal op val. Hij was gewoon weer super lief, terwijl hij de laatste keren heel hard tegen mij was. Man man wat doet die vent toch met mij...

Ik merk wel dat ik nuchterder ben nu ik ouder ben... ik denk dat ik ook 1 van de oudste ben in dit topic
Vorige week werd t verteld en nu merk ik dat ik redelijk nuchter denk : oh, okee, nou dat was het dan. vort maar weer.

Gelukkig maar

Valentijnsdag doet mij ook vrij weinig. In mijn hele leven heb ik 1x iets gehoord van de vriend waar ik toen mee was en dat was heel leuk, maar vergeet niks. Ik laat het gewoon langs me heen gaan. Niet teveel op letten.

Ik ga morgen op date, vind het echt super spannend.

Mag je je hier ook melden als het niet echt om een breakup gaat?
Ik zit in zo’n rotsituatie met mijn vriend, maar wil er geen eigen topic over openen en wil het graag even van me afschrijven

Ga gerust je gang

Leuk Renske!
Komt vast goed

Natuurlijk SophieFT!

Super, ik kreeg ook meteen een pb, superlief!

Ik heb nu ruim een half jaar een relatie met een jongen. We zijn beide begin 20, ik studeer en woon nog thuis en hij werkt en woont op zichzelf. Ik ben daar meestal 2 of 3 nachten in de week, verder zien we elkaar ook eigenlijk niet.
Als we bij elkaar zijn hebben we het leuk samen, hij is echt een hele lieve en eerlijke jongen. Tuurlijk hebben we soms een discussie of een ruzietje, maar dat lossen we samen op.

Nu is er een ding waar ik echt heel erg over val, en dat is dat ik het idee heb dat ik niet besta als ik bij hem ben. Hij heeft naast werk best nog een druk leven qua sporten en vrienden. Ik ben iemand die meer thuis zit, mede omdat school bij mij veel tijd inneemt. Maar hij stuurt mij nooit eens een spontaan berichtje, en ik zou het zo fijn vinden om eens een slaap lekker berichtje te krijgen, of hoe het met me is ofzo. Maar dat gebeurt gewoon echt niet.
Vaak als ik hem een berichtje stuur hoe zijn dag is ofzo, krijg ik alleen goed terug.

Ik voel me aan de ene kant echt een dramaqueen dat ik dit als een probleem zie, aan de andere kant voel ik me ook gewoon vergeten ofzo. Ik ben eergisteren ziek bij hem weg gegaan, maar hij vraagt dan niet even hoe het met me is ofzo. En ik vind het moeilijk omdat hij dit eerst juist wel deed, dus het is ook niet dat hij gewoon weinig appt. Ook als ik bij hem ben zit hij regelmatig op zijn telefoon, vind ik geen probleem maar ik snap dan niet waarom ik dan nooit even een berichtje krijg. Eergisteren ben ik ziek bij hem weggegaan, en hij zal echt niet even vragen hoe het met mij gaat ofzo.

Nu hebben we het hier een paar keer over gehad, en hij vindt het ook echt vervelend dat ik daar zo mee kan zitten. En de volgende dag stuurt hij braaf een berichtje, maar daar blijft het bij.

Ik zit echt in een tweestrijd voor mijn gevoel. Ik moet óf accepteren dat dit gewoon niet gaat gebeuren, óf erg goed gaan nadenken of dit nog is wat ik wil. Op dit moment neig ik naar het laatste, maar het maakt het vooral zo moeilijk dat we het in het echt wél superleuk hebben samen. Als ik een paar nachten achter elkaar blijf slapen dan appen we helemaal niet, en dat vind ik ook niet erg want ‘s avonds spreken we elkaar toch weer. Maar aangezien het wel even gaat duren voor we gaan samenwonen, zal ik het voor nu toch moeten accepteren.

Er zijn daaromheen nog wel een paar kleine dingetjes wat ook meespeelt in mijn twijfels, maar het is vooral gewoon dat ik zo’n onzekere muts ben en bang ben dat ik zeur ofzo...

Het is een lang verhaal geworden, maar ik hoop dat jullie misschien goede tips hebben voor mij.

Tjsa sommige mensen (vaak mannen ook) zijn daar gewoon niet handig of attent in. Ellende is dat dat vaak geen onwil is maar er gewoon niet aan denken. Je kunt het nog eens met hem overleggen maar als hij zegt dat er verder niks aan de hand is kun je je er proberen bij neer te leggen. Vroeger (oma spreekt hihi cer ik ben de oudste denk ik) hadden we alleen een vaste telefoon en was een berichtje s avonds bijna niet te doen.

Tegenwoordig is de mobiele telefoon zo onmisbaar voor vooral jongeren dat het voor mij niet begrijpbaar is dat het zo kan aanvoelen. Is hij het waard om dit voor lief te nemen?

Ik heb een goede vriend die soms net zo is. Ik weet inmiddels dat als ik bv 3 berichtjes achter elkaar stuur ik zeker weet dat de eerste en mogelijk eerste 2 niet gelezen zijn, onwil nee maar nadat duidelijk was dat ie het gewoon niet zag heb ik het losgelaten. Is het nodig stuur ik nog een keer.

Renske spannend

Ja precies en dat is ook echt mijn dilemma, want zonder die stomme telefoons was dit hele gedoe er niet geweest :’)
Ik voel me gewoon vergeten ofzo en dat vind ik moeilijk. En ik heb nu ook zoiets van ik moet het gewoon loslaten maar ik weet echt niet hoe haha

Doorgaan met ademhalen. Of zelf berichtje sturen

karuna schreef:

Doorgaan met ademhalen. Of zelf berichtje sturen

Dan voel ik me alleen maar rotter omdat ik een kort antwoord krijg, en hij nog geen interesse toont
Maar je hebt gelijk hoor! Ik moet het maar proberen los te laten denkik

SophieFT schreef:

Ja precies en dat is ook echt mijn dilemma, want zonder die stomme telefoons was dit hele gedoe er niet geweest :’)
Ik voel me gewoon vergeten ofzo en dat vind ik moeilijk. En ik heb nu ook zoiets van ik moet het gewoon loslaten maar ik weet echt niet hoe haha

Ik snap je heel goed hoor. En de hele dag appen hoeft niet, maar een beetje interesse in elkaar is wel zo fijn.
De vraag is waar de grens ligt. Ik vind het wel erg ongeïnteresseerd over komen dat hij niet even vraagt hoe het met je gaat als hij weet dat je ziek bent.
Dat hij je niet appt met welterusten etc is iets waar je voor jezelf wel voor kan bepalen of je dat wel of niet erg vindt, maar een eventueel gebrek aan interesse lijkt me een groter probleem.
Vraagt hij wel naar je als je bij hem bent? Gewoon even om te kijken of het aan het appen ligt of aan interesse in het algemeen.
En als je uit jezelf vertelt hoe het je gaat, komt er dan wel een fijne reactie op?

Buiten dat hij zich er ongemakkelijk bij voelt als je erover begint, wat zegt hij? Snapt hij jou gevoel? Is hij bereid zich aan te passen? Zou het voor jou helpen als jullie een vast momentje inplannen voor jullie 2? Mijn vriend was ook onwijs druk en had overdag vaak geen tijd om te sturen. Maar elke avond voor het slapen gaan maakten we wel tijd voor elkaar en spraken we elkaar even voor face time. Soms 5 minuten maar regelmatig ook uren aan een stuk. Is dit geen optie voor jullie? Vraagt weinig moeite en via face time zien jullie uiteraard beter emoties. Dat is al helemaal anders dan een tekstje met goed. Mijn vriend bv heeft dyslexie en haat het dus om veel te typen. Zijn berichtjes waren en zijn dan meestal kort.