Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli
Laurahh schreef:@Crazyboon, wat ontzettend naar. Snap dat het heel frustrerend voor jou is, maar ik kan me persoonlijk niet voorstellen dat iemand werk belangrijker vind dan zn relatie Maar in dat geval is zijn liefde dus ook niet voldoende en verdien jij iemand die wel 100% van jou houdt en voor je gaat. Heel veel sterkte
Hier ben ik nu ruim 2,5 week verder dat het hoge woord eruit kwam. Vorige week afgesproken dat we beiden 2 weken in het huis zouden doorbrengen deze maand en dan samen zouden beslissen wie er in het huis zou blijven. Stond mijn partner dus de volgende ochtend al met de huurbaas te praten en die had dus daarna besloten dat mijn vriend er wel mocht blijven maar ik niet Toen stortte ik dus voor de 2e keer in want het enige wat mij op de been hield was dat ik in dit droomhuis kon blijven (wat mijn partner toch bijna niet kan betalen en ik wel). Toch kwam ik daar ook weer in een paar dagen 'bovenop'.
In 2 weken ben ik 2 kilo lichter, doodmoe vanwege alle stress in mn hoofd maar ik zit nu alsnog 2 weken in mijn huis om alles af te ronden en vast spullen te pakken. Dan kunnen we meubels gaan verdelen en moet ik op zoek naar een nieuwe toekomst. Eerst terug bij mijn moeder intrekken en vanuit daar een ander huisje zoeken.
Vind het heel raar dat ik alweer zo sterk ben en zo weinig nog huil.. maar misschien komt er ergste klap nog wel. Heb in ieder geval al zin om naar Ikea te gaan en los te gaan met nieuwe meubeltjes
Animal schreef:Ik meld me hier ook even omdat mijn relatie ook flink misgelopen is. Ik vind het vooral fijn om het lekker van me af te kunnen schrijven.
Gisterochtend heeft mijn ex-vriend (naar woord trouwens) na 4 dagen samen een einde gemaakt aan onze korte relatie van een paar maanden. Gisterochtend toen ik wakker werd was hij al uit bed en ik trof hem aan op de bank terwijl hij meestal komt knuffelen. Toen ik bij hem ging zitten knuffelen deed hij wat afstandelijk en vroeg ik hem of hij zich wel goed voelde. Hij gaf aan dat dat niet het probleem was en toen heb ik er als het ware uitgetrokken dat hij twijfels had. Hij sprak de twijfels uit en verbrak direct daarbij de relatie. Na een kort gesprek ben ik vertrokken omdat ik met mijn opa en oma afgesproken had (eigenlijk om hem aan ze voor te stellen) en ik weg moest omdat ik nog een eind moest reizen.
Hij twijfelde een paar weken of hij wel met me verder wilde omdat ik zijn grenzen regelmatig overschreed door te gaan klieren. Hier schrok ik van, want dat heb ik nooit opzettelijk gedaan. Ik vind het leuk om lekker te stoeien/klieren (als in de trant van: een keer koude handen onder zijn shirt, een beetje kietelen, sleutels uit zijn broekzak halen oid) en hij deed eigenlijk altijd wel mee, lachte erom en noemde mij vaak liefkozend 'kliertje'. Ik dacht dat hij het leuk vond. Als hij een wat minder moment had begon ik hier vaak mee om hem wat op te vrolijken. Nu bleek gisteren dat hij het klieren/stoeien op dat soort momenten juist heel vervelend vond en ik door het te doen over zijn grenzen heen ging.
Achteraf gezien had ik beter op de signalen moeten letten. Ik ging daarbij zo op in mijn enthousiasme dat ik de kleine dingen niet oppikte, maar eigenlijk alleen het feit dat hij zelf ook mee deed. Eergisteren was hij iets afstandelijker dan normaal en dat zorgde ervoor dat ik ook niet helemaal lekker in mijn vel zat. We hadden die avond een spelletjesavond met zijn collega's en ik heb daar (i.c.m. de alcohol) een aantal kleine wat minder vriendelijke opmerkingen gemaakt. Wel als grap bedoeld en niet persoonlijk, gemeen of heel hard, maar wel plagerig. Voorbeeld: We speelden Cards against Humanity en ik maakte daar een winnende combinatie met een kaart waar iets over 'mijn mishandelende vriend' stond. Bij die combinatie sprak ik met humor uit 'Sorry liefje, niks persoonlijks!' met een dikke knipoog. Hij lachtte hard mee. Ik merkte wel op een gegeven moment dat hij het toch niet zo leuk vond. Ik heb ook op dat moment direct mijn excuses aangeboden en gezegd dat ik hem niet wilde kwetsen.
Nu is het dus klaar.. Met het geklier als aanleiding (wat hij zegt) en de laatste druppel op eergisteravond (heeft hij niet gezegd, maar ik heb zo wel een idee). Ik zag het eigenlijk niet zo aankomen. Eergisteren overdag waren we nog aan het kijken of we samen een festival konden plannen, de dag daarvoor nog aan het plannen voor een bezoek aan een zieke collega van hem waarbij hij mij graag wilde meenemen om aan haar voor te stellen en op de desbetreffende avond wilde hij nog een avond met zijn collega's en mij bij mijn werk (podium, dus avondje muziek) plannen op een avond dat ik vrij was zodat ik gewoon lekker mee kon doen. Dat in de laatste 2 dagen.. In de week daarvoor nog meer plannen die we nu gecanceld hebben of waar een van ons beide zich terugtrekt. Ik had wel gemerkt dat hij minder lekker in zijn vel zat, maar wijdde dat aan werkstress omdat hij nu net ingewerkt wordt op een nieuwe (zware) afdeling en er allemaal cursussen en drukte aan zitten te komen. Tot 2 weken geleden liep hij namelijk ook nogsteeds enorm met zijn hoofd in de wolken. Dat was duidelijk te zien, ook volgens gemeenschappelijke kennissen die ik bij het podium trof en hem gezien hebben in mijn omgeving. De laatste 2 weken zag ik zelf al dat het minder werd. Helaas was dat dus niet het ding.
Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan omdat ik zo blind geweest ben. Anderzijds vind ik het ook wel oprecht jammer dat hij het nooit eerder uitgesproken heeft en dat het nu zo ineens klaar is. Het klieren deed ik namelijk voornamelijk omdat ik dacht dat hij dat leuk vond
Dat heb ik ook aangegeven. Hij was wel even verbaasd, maar de beslissing was op dat moment al gemaakt en daardoor heb ik ook het idee dat er misschien nog wel wat anders is wat hij niet direct wil zeggen of gewoon iets gevoelsmatigs. Hij wil wel heel graag nog vrienden blijven en suggereerde direct nadat hij het uitgemaakt had om volgende week gezellig af te spreken voor een drankje, maar dat heb ik afgeslagen. Ik heb eerst even behoefte aan tijd voor mezelf en om de boel te laten bezinken. Elkaar tegenkomen gaat sowieso gebeuren (ik werk dus bij een podium en hij is fervent concertbezoeker daar) en dat is geen probleem, maar gericht afspreken als vrienden zie ik niet zitten. Zeker niet op zo'n korte termijn.
Het is een heel lang verhaal geworden, maar ik vind het fijn om het even van me afgeschreven te hebben. Ik vind het wel oprecht jammer dat het zo gelopen is en het doet ook wel even pijn, maar ik zie wel in dat het gewoon niet zou werken. Hij heeft moeite met aangeven van zijn grenzen en ik word snel erg enthousiast waardoor ik kleine signalen op bepaalde momenten niet goed op kan vangen. Die combinatie werkt gewoon niet. Ook is op dit moment de verbazing groot omdat het in 1x kwam zonder dat hij ooit een woord gesproken heeft over dat hij iets niet leuk vond of iets hem niet lekker zat.
Gelukkig leert de ervaring dat ludduvuddu vanzelf weer over gaat, maar fijn is anders..
bigone schreef:Laurahh schreef:@Crazyboon, wat ontzettend naar. Snap dat het heel frustrerend voor jou is, maar ik kan me persoonlijk niet voorstellen dat iemand werk belangrijker vind dan zn relatie Maar in dat geval is zijn liefde dus ook niet voldoende en verdien jij iemand die wel 100% van jou houdt en voor je gaat. Heel veel sterkte
Hier ben ik nu ruim 2,5 week verder dat het hoge woord eruit kwam. Vorige week afgesproken dat we beiden 2 weken in het huis zouden doorbrengen deze maand en dan samen zouden beslissen wie er in het huis zou blijven. Stond mijn partner dus de volgende ochtend al met de huurbaas te praten en die had dus daarna besloten dat mijn vriend er wel mocht blijven maar ik niet Toen stortte ik dus voor de 2e keer in want het enige wat mij op de been hield was dat ik in dit droomhuis kon blijven (wat mijn partner toch bijna niet kan betalen en ik wel). Toch kwam ik daar ook weer in een paar dagen 'bovenop'.
In 2 weken ben ik 2 kilo lichter, doodmoe vanwege alle stress in mn hoofd maar ik zit nu alsnog 2 weken in mijn huis om alles af te ronden en vast spullen te pakken. Dan kunnen we meubels gaan verdelen en moet ik op zoek naar een nieuwe toekomst. Eerst terug bij mijn moeder intrekken en vanuit daar een ander huisje zoeken.
Vind het heel raar dat ik alweer zo sterk ben en zo weinig nog huil.. maar misschien komt er ergste klap nog wel. Heb in ieder geval al zin om naar Ikea te gaan en los te gaan met nieuwe meubeltjes
Waarom heb je niet alsnog die huurbaas gebeld dat je ex zeer waarschijnlijk niet de woning kon betalen maar jij wel en hem de keus gelaten wie hij er in wilde houden??
Elisa2 schreef:Hm eerlijk gezegd denk ik dat hij ook niet genoeg voor je voelde dan Animal, dit was alleen een bevestiging voor hem om er een punt achter te zetten.
En inderdaad, goede communicatie is zo lastig en moeilijk..vooral in relaties. Maar je moet wel gewoon jezelf kunnen zijn ten alle tijden.
_Dreamer schreef:miss_lizje schreef:In hoeverre mag je hier gesprekken delen??
Ex heeft contact op genomen met een hele goede vriendin. De printscreens die ze mij doorstuurde zijn echt hilarisch
Hij heeft geen blok beton voor z'n hasses, maar het hele maasgebouw.
Je mag op bokt geen foto's van gesprekken delen