Bokt.nl

**Geplaatst:** 30-12-03 21:06

Geplaatst: 30-12-03 21:06

Ik heb m'n tante gezien toen ik klein was. Ze had kanker en gebruikte veel medicijnen.... Boos!

Zag er niet fris uit. Sindsdien heb ik geen overledenen meer gezien en wil ik het ook niet. M'n moeder zei laatst met m'n opa dat ik er spijt van zou krijgen......... maar heb het niet! Heb de herinneringen wel aan hem.

Nee eerst geen overleden mensen meer kijken of het moeten m'n ouders of goede vriend(inn)en zijn!

Erg leuk om te doen: geld verdienen door het schrijven van artikelen

**Geplaatst:** 30-12-03 21:07

Geplaatst: 30-12-03 21:07

ik ben op verschillende begravenissen geweest, en heb vaker een overleden persoon geweest, was wel raar, ze zien er toch anders uit dan normaal.
een paar weken geelden is onze buuurman overleden, ik zag de kist niet staan en heb niet gekeken, maar nu heb ik wel steeds het idee dat hij nog steeds leeft, net of geloof ik het niet en denk dat hij zo weer achter het raam zit....

**Geplaatst:** 30-12-03 21:28

Geplaatst: 30-12-03 21:28

Volgens mij ben ik heel vreemd, maar ik heb er (gelukkig) heel weinig problemen mee Bloos

Mijn overgrootoma was de eerste die ik gezien heb, toen zal ik een jaar of zeven geweest zijn denk ik. Kan me alleen nog herinneren dat ik de (kunst)fakkels ernaast griezelig vond, die gaven zulke enge schaduwen. Met het gewone licht aan vond ik er niets engs aan Verward

Mijn oma's zijn alletwee jong overleden en een hele goede vriendin van me toen ik 14 was. Kan het beeld in de kist niet meer voor me halen, wel hoe ze levend waren

Tijdens mijn stage in het ziekenhuis ook wel het nodige gezien, maar dat deed me eerlijk gezegd ook weinig Bloos

Alleen de patiënt die ik die middag nog verzorgd had en die 's nachts door een grove medische fout gestorven is had ik wat meer moeite mee...dat vond ik gewoon heel oneerlijk en vooral onnodig... Verdrietig

Ik was ook een van de weinige studenten die niet zenuwachtig was om de eerste keer de snijzaal op te gaan. Kan me best voorstellen dat mensen het raar/moeilijk vinden, maar ik heb er weinig last van.
Vond het eigenlijk het leukste van het hele jaar Bloos

Het klinkt heel stom, maar het went wel

*Niet elke verandering is een verslechtering!*
*Ze is niet bang voor de dood, maar als de dood om bang te zijn...(Guido Weijers-Oxymoron)*
*Als je bent waar je heen ging, waar moet je dan naar toe? (veldhuis & Kemper-tijd heelt alle zonden)*

**Geplaatst:** 02-01-04 00:18

Geplaatst: 02-01-04 00:18

Ook ik maak "de dood" regelmatig mee in mijn werk.
Als ik zie, hoe mensen soms moeten lijden en werkelijk verlangen naar de dood... je niets meer kan doen dan pijnbestijding en er te zijn... is voor sommigen de dood... een vriend.

Hopelijk shockeer ik met mijn woorden niemand!

Gr. Britt.

**Geplaatst:** 02-01-04 00:21

Geplaatst: 02-01-04 00:21

britt schreef:
Ook ik maak "de dood" regelmatig mee in mijn werk.
Als ik zie, hoe mensen soms moeten lijden en werkelijk verlangen naar de dood... je niets meer kan doen dan pijnbestijding en er te zijn... is voor sommigen de dood... een vriend.

Hopelijk shockeer ik met mijn woorden niemand!

Gr. Britt.

Ik ben het helemaal met je eens. Ik loop stage op een afdeling met veel terminale kankerpatienten en je verwoordt precies hoe ik het ook zie.

**Geplaatst:** 02-01-04 01:08

Geplaatst: 02-01-04 01:08

Ik heb ook meerdere overleden personen gezien, mijn oma, opa en twee vrienden van me.

Mijn oma vond ik niet erg om te zien, die lag er heel vredig bij, inderdaad net of ze sliep, heel mooi. Daarna een van mijn vrienden, was ook niets raars aan, hij is gestorven aan kanker op 18-jarige leeftijd, en toen hij opgebaard lag, zag zijn gezicht er veel rustiger uit dan toen hij nog leefde.

Mijn opa vond ik vreselijk, en ik zou willen dat ik dat nooit had gezien.... Hij heeft zichzelf opgehangen. Toen hij opgebaard lag, ben ik als eerste gaan kijken, samen met mijn moeder. Hij was zo in de kist gelegd dat je de striemen heel erg duidelijk in zijn hals zag staan.... We hebben toen ook geëist dat ze daar iets aan deden, het kon echt niet. Zijn gezicht zag er ook niet uit zoals hij was.
Die andere vriend van me is omgekomen bij een auto-ongeluk, en die zag er ook niet uit, zijn hele gezicht was kapot, dat hadden ze wel een beetje weggewerkt, maar toch, die kist had van mij dicht gemogen.

Toen mijn oma stierf, was ik er ook bij. En dat heeft de meeste indruk op me gemaakt. Ik kan je vertellen, het duurt lang voor iemand dood is als je zit te wachten. Klinkt cru, maar zo voelde ik het. Het moeizame ademhalen, de geluiden.... duurde echt een tijd.
En wat heel erg was, toen ze dood was, was het een tijdje helemaal stil, iedereen huilen, en dan ineens komt er nog die laatste keer uitademen, ik begon van schrik nog harder te huilen, ik bleef er zowat zelf in.

Run free Jordy.... 1997 - 2021

**Geplaatst:** 02-01-04 01:21

Geplaatst: 02-01-04 01:21

Toen ik in het ziekenhuis stage liep heb ik ook 1 keer een overleden iemand gezien, het was midden in de zomer en de aankoopdienst waar ikd us op dat ogenblik zat was gevestigd in de kelder, dus die overledene stond op de gang want het mortuarium moest klaargemaakt worden want er was net iemand uit en die andere die net overleden was stond op een koelbak te wachten in de gang zeg maar, kom ik voorbij gehuppeld doen ze de ventilatiemolens aan waardoor het laken bewoog en ik zijn gezicht kon zien, ik heb nog noot zo gegild als toen, echt scaryyyyy, 5 jaar later is een kind van mijn man zijn neefje gestorven aan 4 mnd, dat is onwijs moeilijk om te zien, ik heb het van ver bekeken want dit kon ik ff niet aan, vooral niet als je zelf kids hebt!

dus twee minder goede ervaring met overleden mensen bekijken maar het is eigenlijk nooit leuk om iemand te bekijken die overleden is, ik heb altijd gezegd ik wil het nooit meer zien maar het staat ook banketstaaf als je moeder-vaderof man of wie dan ook doodgaat en je durft niet te gaan kijken!

GÜNTHER 01-11-1999
SVEN 24-07-2001
CHEYENNE 06-02-2006
-6kg

**Geplaatst:** 02-01-04 03:04

Geplaatst: 02-01-04 03:04

Ik heb twee familieleden van m'n man gezien opgebaard en heb er erg veel moeite mee gehad. Voor mij hoeft het echt niet meer of het moest m'n eigen kind zijn en die hebben verbod gekregen om dood te gaan. Ik zie die koters veel te graag. Mag er niet aan denken .... Een kind verliezen is het allerergste denk ik

BC260894 - GL211096 - GA270405 - BO120607 - GN120710
5 Zoete snoetjes

THANX FOR THE VOTES FOR NEELTJE - http://9maand.be/ SHE WON $*\o/*$

Elke dag is een uitdaging… & een kans om te genieten.

**Geplaatst:** 02-01-04 03:23

Geplaatst: 02-01-04 03:23

mij broer is 4 jr geleden overleden en mij opa 3 maanden.
het ziet er gewoon raar uit als je ze aan raakt zijn ze heel koud en bleek(een beetje geel)
ik vondt het niet eng ofzo (mischien omdat ik deze mensen goed ken).
maar ik snap wel heel goed wat je bedoelt.

Waar de kennis van de ruiter ophoudt,begint zijn grofheid!

**Geplaatst:** 02-01-04 09:51

Geplaatst: 02-01-04 09:51

Ik kan er nog steeds niet tegen. Als je ze op straat of in huis aantreft gaat het nog wel goed, maar als ik naar het mortuarium moet dan gaat het fout. Moest een keertje naar het VU in Amsterdam het mortuarium in. Een kille koude steile oude stenen trap naar beneden. Het was s'nachts. Ik voelde al dat ik ieder moment flauw kon gaan vallen, maar ik heb het gered tot de snijtafel. Toen moest ik toch weer snel terug naar de uitgang anders kon ik in het bedje ernaast gaan liggen. Iedereen lachte me uit Hyper!

Vind ik niet erg hoor. Als je er niet tegen kan moet je het gewoon zeggen. Daar is niets mis mee. Ik loop dus tot de deur en niet verder! Ach gut

Dressuurstal J. Szozda - Dissen am T/W Duitsland

**Geplaatst:** 02-01-04 13:11

Geplaatst: 02-01-04 13:11

Ik heb mijn oudste opa die als eerste overleden was wel opgebaard gezien. Maar bij mijn andere opa wilde ik niet. Ik heb liever een goede herinnering, dan dat ik dat opgebaarde beeld voor me zie.

www.duinruiters.eu

**Geplaatst:** 02-01-04 13:22

Geplaatst: 02-01-04 13:22

Moet zeggen dat ik 'blij' voor je ben dat je de eerste overledene pas op je 23e ziet..

Maar of het niu de 1e of de 10e is, het blijft akelig

Groetjes Miep Knipoog

* Profiel aangepast, nu met foto's *

**Geplaatst:** 02-01-04 15:41

Geplaatst: 02-01-04 15:41

Toen mijn vader [2 jaar terug] was overleden en wij samen kwamen voor de condoleance liet ik mijn kinderen toen net negen jaar gewoon kijken en praten tegen opa,alleen had ik niet verwacht dat ons oudste nichtje van zestien toen de glazen plaat er af haalde om opa voor de laatste keer een kus te geven op zijn wang. Bloos!

Yara mijn dochter wilde dat ook wel,maar wat is dat kind geschrokken bij het voelen van opa's harde koude wang......................................
Helemaal over haar toeren kwam ze bij me en kon de eerste vijf minuten niets meer uitbrengen Verdrietig

,opa voelde niet als opa.
Wat had ik het met haar te doen.

https://www.facebook.com/FotoBiancaS

**Geplaatst:** 02-01-04 15:58

Geplaatst: 02-01-04 15:58

ik heb mijn neefje gezien die verdronken was toen hij 4 was, ikzelf was toen vijf. ik zie het nu 11 jaar later nog exact voor me. het was vreemd, onecht, onwerkelijk... maar het was er wel. shockerend.

ik heb toen een beertje en mijn ring op hem gelegd. mijn moeder was mee, zij stond erop dat ik meeging in het mortuarium, dat ik hem mocht zien ook al was ik pas 5. iedereen zei dat ik er een trauma aan ging overhouden, maar steeds als ik aan dat beeld denk, maakt het me ietsje minder bang voor de dood. ik zie hem nog liggen, zo vredig.

Enya - Daya :-)

Bokt.nl

Overledene gezien

Wie is er online