LisanneeD schreef:De donkere dagen rondom kerst, worden straks nog donkerder als jou lichtje niet meer brand.
Jou licht gaat langzaam uit en wat gaan wij je missen. Kerstmis een tijd van saamhorigheid en
gezelligheid. Maar een ook tijd waarin mensen worden gemist.
En tjonge wat heb ik een respect voor jou doorzettingsvermogen, tot vandaag het laatste stukje
hoop van je af is gepakt.De doktoren hebben gezegd helemaal niks meer te kunnen betekenen.
De uitzaaiingen zijn inmiddels zover, dat er verder helemaal geen behandeling meer mogelijk is.
Je wordt letterlijk opgegeven maar hoe moet je omgaan met het feit dat je wordt opgegeven...
Accepteren dat het klaar is, lijkt mij het moeilijkste wat er is.
Je weet dat je leven gaat eindigen maar je weet niet precies wanneer.
Hoe moet je leven met het feit dat het leven er straks niet meer is?
Hoe moet je leven met het feit dat je elke dag pijn hebt?
Wat doet het veel verdriet om te zien hoeveel pijn je hebt en hoe je niet meer je zelf bent.
De ziekte heeft je veranderd en je wordt nooit meer de oude.
God, wat ik ga je vreselijk missen en ik hoop dat we deze kerst voor de laatste keer
nog met zijn allen kunnen vieren.
Wat word het straks nog donkerder als jou lichtje er niet meer is.....
Sterkte.. Wat een k*t periode!