Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-12-13 21:29

Re: Kanker in directe omgeving, elkaar steunen.

Geplaatst: 18-12-13 21:29

Pfff sterkte allemaal zeg! :(:)

Mijn vader heeft kanker, ongeneeslijk, maar hij zal het naar verwachting nog wel een aantal jaar trekken. Het gaat echt heel, heel goed met hem, maar feit blijft dat het ongeneeslijk is.

Ik heb er ook in vlagen last van. Soms lig ik wel huilend in bed bij de gedachte dat ik bij mijn eindexamen geen vader meer heb...

**Geplaatst**: 18-12-13 21:33

Geplaatst: 18-12-13 21:33

friesam schreef:
Pffff! meld me ook...
Misschien helpt het.

Allereerst sterkte allemaal!

Morgen wordt ik (30) geopereerd aan baarmoederhals kanker. Misschien voel ik me wat beter als ik het even kwijt kan.

M'n wereld staat op z'n kop. Maand terug m'n allereerste uitstrijkje en morgen al op de operatietafel.

Het is mijn ervaring dat alles maar beter snel op elkaar kan volgen, zodat je overal niet al te lang bij stil kunt staan. Wens je heel veel sterkte!! Je mag me altijd PB'en :(:)

En veel sterkte gewenst voor iedereen trouwens!!

**Geplaatst**: 18-12-13 22:15

Re: Kanker in directe omgeving, elkaar steunen.

Geplaatst: 18-12-13 22:15

Jeetje, Friesam..
Heel veel sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 18-12-13 22:57

Re: Kanker in directe omgeving, elkaar steunen.

Geplaatst: 18-12-13 22:57

Sterkte friesam, ik ben ook door de mand gevallen bij het baarmoederhalskanker bevolkingsonderzoek, dat is nu zo'n 3 en een 1/2 jaar geleden. Ik weet hoe je je voelt.

**Geplaatst**: 18-12-13 23:05

Geplaatst: 18-12-13 23:05

Mijn oma is vorig jaar overleden aan kanker. Ze had eerst een zeldzame vorm, weet niet precies welke. Hier was ze van genezen, een paar maanden later had ze longkanker. Helaas is dit nooit goed gekomen.

Heel veel sterkte aan iedereen, ik hoop dat het bij degene waarbij dat nog kan weer goed komt en bij degene waar dat niet kan, hoop ik dat jullie nog heel lang van die persoon kunnen genieten. :(:)

**Geplaatst**: 19-12-13 09:00

Re: Kanker in directe omgeving, elkaar steunen.

Geplaatst: 19-12-13 09:00

Ik meld mij hier ook, mijn vader heeft al 4 jaar kanker begonnen in de prostaat inmiddels zit het in zijn longen ,klieren, botten , hij is weer aan een chemo kuur begonnen maar eigenlijk hebben die chemo's nog niets betekend voor hem , langzaam aan zien we hem achteruit gaan en dat is zo moeilijk...

**Geplaatst**: 19-12-13 09:12

Re: Kanker in directe omgeving, elkaar steunen.

Geplaatst: 19-12-13 09:12

Pfff, wat een hoop mensen, is toch eigenlijk niet normaal dat zoveel mensen hier aan lijden.
Las toevallig net op fb mog een verhaal van een 27 jarig meisje, net getrouwd en alles.
gestorven aan baarmoederkanker.
Vreselijk, hier ook voor iedereen sterkte.
Mijn moeder moet 21 januarie weer terug naar het ziekenhuis, bij haar duwt het op het gehoor en ze gaan kijken of het operabel is.
Dat zijn geen grapjes een operatie aan het hoofd, dus ik vind het maar niks, maar ja..............

**Geplaatst**: 19-12-13 17:52

Re: Kanker in directe omgeving, elkaar steunen.

Geplaatst: 19-12-13 17:52

Jee, onverwacht veel mensen die zich hier melden, ook relatief jong

Over mijn stiefmoeder voor de mensen die ernaar vroegen: Ze wordt wel behandeld (straling en chemo), als dit aanslaat leeft ze max. een jaar, anders enkele maanden. Ze is zelf trouwens ook pas 35. Komt zeker hard aan als je dat hoort. Een van de nare dingen vind ik ook dat haar ouders van niks weten. Die weten wel wat ze heeft, maar niet de ernst ervan. Ze wil haar ouders ook absoluut niet laten komen (die wonen in het buitenland). Ik snap hier zelf maar weinig van. Daarnaast vind ik het erg voor mijn vader die voor de tweede keer een vrouw kwijt raakt (ten minste, de eerste keer was een scheiding, maar hij was eindelijk gelukkig). Voor mijn (half)zusje van 4 die haar moeder verliest. Voor mijn stiefmoeder zelf die overal van probeert te genieten, maar dat wordt steeds moeilijker.

**Geplaatst**: 19-12-13 17:57

Geplaatst: 19-12-13 17:57

AmberBeauty schreef:
Jee, onverwacht veel mensen die zich hier melden, ook relatief jong

Over mijn stiefmoeder voor de mensen die ernaar vroegen: Ze wordt wel behandeld (straling en chemo), als dit aanslaat leeft ze max. een jaar, anders enkele maanden. Ze is zelf trouwens ook pas 35. Komt zeker hard aan als je dat hoort. Een van de nare dingen vind ik ook dat haar ouders van niks weten. Die weten wel wat ze heeft, maar niet de ernst ervan. Ze wil haar ouders ook absoluut niet laten komen (die wonen in het buitenland). Ik snap hier zelf maar weinig van. Daarnaast vind ik het erg voor mijn vader die voor de tweede keer een vrouw kwijt raakt (ten minste, de eerste keer was een scheiding, maar hij was eindelijk gelukkig). Voor mijn (half)zusje van 4 die haar moeder verliest. Voor mijn stiefmoeder zelf die overal van probeert te genieten, maar dat wordt steeds moeilijker.

Ik denk dat je stiefmoeder haar ouders niet wil laten schrikken en dat ze zich zorgen om haar gaan maken. Ik kan me daar wel wat bij voorstellen.
Vind het wel een hele hoop om te verwerken voor jou hoor. Je bent met dingen bezig waar je op jouw leeftijd nog lang niet mee bezig zou moeten houden :(:)

Kun je er een beetje mee omgaan?

**Geplaatst**: 19-12-13 17:59

Geplaatst: 19-12-13 17:59

Ik meld me ook...

ik twijfel nog even... als jullie het goed vinden lees ik eerst even mee voor ik mijn verhaal online zet

**Geplaatst**: 19-12-13 18:02

Geplaatst: 19-12-13 18:02

Helaas is mijn stiefmoeder zo'n 2 maanden geleden aan kanker overleden. Ze kreeg zo'n 7 jaar geleden borstkanker, en is daarna ook volledig genezen. Helaas een jaar geleden weer opnieuw kanker gediagnosticeerd, incl uitzaaiingen. Helaas heeft ze maar ruim een halfjaar nog mogen leven. Mis haar nog steeds ontzettend, en misschien heel stom, maar kan kan het niet over mn hart verkrijgen om haar nummer uit m'n telefoon te verwijderen.. het geeft toch nog een gevoel dat ze er nog is..

**Geplaatst**: 19-12-13 18:03

Geplaatst: 19-12-13 18:03

AmberBeauty schreef:
Jee, onverwacht veel mensen die zich hier melden, ook relatief jong

Over mijn stiefmoeder voor de mensen die ernaar vroegen: Ze wordt wel behandeld (straling en chemo), als dit aanslaat leeft ze max. een jaar, anders enkele maanden. Ze is zelf trouwens ook pas 35. Komt zeker hard aan als je dat hoort. Een van de nare dingen vind ik ook dat haar ouders van niks weten. Die weten wel wat ze heeft, maar niet de ernst ervan. Ze wil haar ouders ook absoluut niet laten komen (die wonen in het buitenland). Ik snap hier zelf maar weinig van. Daarnaast vind ik het erg voor mijn vader die voor de tweede keer een vrouw kwijt raakt (ten minste, de eerste keer was een scheiding, maar hij was eindelijk gelukkig). Voor mijn (half)zusje van 4 die haar moeder verliest. Voor mijn stiefmoeder zelf die overal van probeert te genieten, maar dat wordt steeds moeilijker.

Ik denk dat het een stukje 'bescherming' is. Mijn moeder vertelt namelijk ook helemaal niets en doet/deed alsof er niks aan de hand is/was. Ik krijg het van oma of mijn stiefvader te horen en die krijgen het te horen met veel doorvragen via mijn moeder.

**Geplaatst**: 19-12-13 18:04

Geplaatst: 19-12-13 18:04

LiVetime schreef:
AmberBeauty schreef:
Jee, onverwacht veel mensen die zich hier melden, ook relatief jong

Over mijn stiefmoeder voor de mensen die ernaar vroegen: Ze wordt wel behandeld (straling en chemo), als dit aanslaat leeft ze max. een jaar, anders enkele maanden. Ze is zelf trouwens ook pas 35. Komt zeker hard aan als je dat hoort. Een van de nare dingen vind ik ook dat haar ouders van niks weten. Die weten wel wat ze heeft, maar niet de ernst ervan. Ze wil haar ouders ook absoluut niet laten komen (die wonen in het buitenland). Ik snap hier zelf maar weinig van. Daarnaast vind ik het erg voor mijn vader die voor de tweede keer een vrouw kwijt raakt (ten minste, de eerste keer was een scheiding, maar hij was eindelijk gelukkig). Voor mijn (half)zusje van 4 die haar moeder verliest. Voor mijn stiefmoeder zelf die overal van probeert te genieten, maar dat wordt steeds moeilijker.

Ik denk dat je stiefmoeder haar ouders niet wil laten schrikken en dat ze zich zorgen om haar gaan maken. Ik kan me daar wel wat bij voorstellen.
Vind het wel een hele hoop om te verwerken voor jou hoor. Je bent met dingen bezig waar je op jouw leeftijd nog lang niet mee bezig zou moeten houden Kun je er een beetje mee omgaan?

Ik snap dat ze haar ouders niet wil laten schrikken (haar vader is alcoholist geweest en ze is bang dat hij daarin terugvalt als hij zoiets hoort). Maar het is toch veel erger om te horen dat je dochter ''plotseling'' overleden is? Ooit moeten ze het weten. Ik gun haar ouders het ook heel erg om nog afscheid te kunnen nemen. Helpt misschien ook bij het verwerken voor haar vader?
Ik kan er wel redelijk mee om gaan. Sommige dagen zit het me meer dwars dan anderen. Ik merk wel dat ik overal anders naar ben gaan kijken.

**Geplaatst**: 19-12-13 19:30

Re: Kanker in directe omgeving, elkaar steunen.

Geplaatst: 19-12-13 19:30

Wat een ontzettend heftige en confronterende verhalen hier zeg.

Ik wil iedereen een hart onder de riem steken, op welke manier dan ook en een dikke knuffel!

Friesam, wijffie, hou je sterk. Ik weet niet hoe laat je geopereerd bent, maar doe het rustig aan, doe lekker aan! Ik hoop snel weer een positief bericht van je te zien!

Ik ga morgen naar mijn papa..
Ik ben bang, maar heb er ook wel behoefte aan. Flauwe grappen maken over stomme dingen op school,dreigen dat ik zijn beschuitje jat als hij het niet snel opeet..

Over erfelijke dingen.. Mama heeft ongeveer 8 jaar geleden een erfelijke vorm van borstkanker gehad. Papa nu dus onverklaarbare leukemie, dus waarschijnlijk een mutatie.. Die ik dus ook zou kunnen hebben. Onwijs eng maar ik denk er maar niet bewust overna. Ik wil denken over leven, niet over dood.

**Geplaatst**: 19-12-13 19:33

Re: Kanker in directe omgeving, elkaar steunen.

Geplaatst: 19-12-13 19:33

Ik ben al thuis maar mag niks, onder het motto thuis genees je beter. Nog geen pijn maar ook nog suf van de narcose.

**Geplaatst**: 19-12-13 19:35

Re: Kanker in directe omgeving, elkaar steunen.

Geplaatst: 19-12-13 19:35

Lekker rustig aan doen dan! Laat je maar verwennen hoor! :))

Ben je van de series kijken? Dan weet ik er nog wel een paar!

Is de operatie in eerste instantie geslaagd?

**Geplaatst**: 19-12-13 20:49

Re: Kanker in directe omgeving, elkaar steunen.

Geplaatst: 19-12-13 20:49

Wat fijn dat je al lekker thuis zit.

Mama word 30 december geopereerd. Ook een ingrijpende operatie waar ze 5 jaar geleden met 43 graden koorts met spoed is opgenomen in het ziekenhuis. Spannend...

**Geplaatst**: 19-12-13 21:45

Re: Kanker in directe omgeving, elkaar steunen.

Geplaatst: 19-12-13 21:45

Slaap nog veel maar heb al flink wat dvd boxen (te leen) gekregen Code 37/nog een Deense variant geloof ik. Nu klein beetje bokken en morgen met vriendlief alle paardjes even hallo zeggen

**Geplaatst**: 17-01-14 19:25

Geplaatst: 17-01-14 19:25

Wat een vreselijke verhalen van iedereen.. Heel veel strekte!

Liever had ik niet in dit topic willen reageren. Maar helaas is het wel zo. Wil toch ook mijn verhaal even met jullie delen.

Ander half jaar geleden heeft mijn moeder een plekje huid-kanker op haar gezicht laten verwijderen. Dit is allemaal goed gegaan en na de operatie moest ze nog een keer op controle en alles was prima.

En nu precies een jaar geleden gingen mijn ouders voor 8 weken op vakantie naar Australië. Heel de vakantie gehoord dat het prachtig was e.d.. Tot 4 dagen voor ze naar huis zouden komen. Mijn moeder belde me en zei dat ik niet moest schrikken, maar ze was naar het ziekenhuis geweest. Ze waren 2 weken in Australië en toen begon er iets te groeien in haar hals. Ze is daar door de scan geweest en ze hebben kweekjes genomen en allerlei testen. Opereren deden ze niet omdat ze al zo snel naar huis ging en ze het dus beter in NL kon doen.

Bij thuis komst bleek dat mijn moeder een gezwel van de grootte van een ping-pongbal in haar hals had. Alles is vrij snel in werking gezet en na een aantal weken in ze geopereerd in Rotterdam. Geen uitzaaiing maar wel uit voorzorg 35 bestralingen.

Alles was achter de rug en leek goed te gaan. Tot een maand geleden. Ze voelde zicht steeds slecht. Moest veel hoesten, had pijn op haar borst en rug. Na een bezoekje aan de huisarts was het toch wel verstandig om in Rotterdam foto's van haar longen te laten maken.

Die week nog naar Rotterdam geweest voor de foto's. Een week wachten op de uitslag. We hebben echt aan van alles gedacht wat het zou kunnen wezen. Ook aan uitzaaiing in haar longen. En als dat zo was dan gingen we de chemo's en of operatie maar in en dan zouden we wel weer verder zien.

Tot 30 December kwam. De dag van de uitslag. Het was kort en krachtig. Uitzaaiing in haar longen en niet meer behandelbaar. En dan stopt de wereld. Mijn mama gaat dood. En niet aan ouderdom maar die zo oneerlijke ziekte!

We hebben niet te horen gekregen wat haar levensverwachting is. En dat is goed. We leven met de dag. En genieten van alles zo lang ze nu nog "goed" is. Ze is sinds afgelopen maandag wel gestart met een lichte dosering morfine. Maar het gaat nu nog (voor zover het kan met iemand met die rot ziekte) goed.

Ik merk wel dat ik eigenlijk gewoon mijn dagelijkse bezigheden weer oppak als voor het nieuws. Zijn er meer die dit herkennen?

**Geplaatst**: 17-01-14 19:53

Geplaatst: 17-01-14 19:53

Pff heftig nieuws zeg, verschrikkelijk. De wereld staat echt even stil dan. Ik ken het maar al te goed helaas. En ja ik herken dat, dat je je bezigheden weer oppakt. Als ik aan het werk ben kan ik even mijn gedachten verzetten. En verder probeer ik nog wel leuke dingen te doen, al hangt er altijd een zwarte schaduw achter. Wetende wat me allemaal nog te wachten staat.

Veel sterkte de komende tijd. :(:)

**Geplaatst**: 17-01-14 19:59

Geplaatst: 17-01-14 19:59

Ohh... *brok in keel* Ik weet even geen woorden te bedenken omdat die teniet doen aan de situatie.
Heeeeel erg veel sterkte gewenst!!!
Mijn PB-box staat iig altijd voor je open.

**Geplaatst**: 17-01-14 20:11

Geplaatst: 17-01-14 20:11

jeetje, wat een afschuwelijk nieuws.. Helaas heb ik het ook meegemaakt.. 2 keer. Ik herken het, toch vind je de kracht om door te gaan met je dagelijkse dingen. Het is ook goed dat je dat doet, zolang je ook maar probeert toe te geven aan je gevoel. Ik zeg probeert, want dat is soms niet makkelijk. Ik hoop dat je toch nog fijne dingen kunt delen met je moeder. Lach samen, huil samen, haal herinneringen op, praat met haar.. dat kan je later zoveel troost bieden op de momenten dat je het nodig hebt.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe de komende tijd.. Als je ooit je verhaal kwijt wilt: pb box staat open voor je :(:)

**Geplaatst**: 17-01-14 20:15

Geplaatst: 17-01-14 20:15

Wat lief van jullie! Dank je!

Gelukkig wil mijn moeder ook dat gewoon onze dingen doen. In mijn geval gewoon naar m'n paardje enzo. Er gaat ook een tijd komen dat dat misschien even niet zo is en dan is achteraf fijn dat ik het nu gewoon allemaal doe.

Ook dubbel is dat ik in februari de sleutel van mijn huisje krijg. En dat is dus uit huis ga. En mijn moeder wil dit zo graag nog mee maken. En zoals ik de situatie nu zie denk ik ook echt wel dat dat gaat gebeuren, het is alleen zo dubbel om nu het huis uit te gaan.

**Geplaatst**: 17-01-14 20:28

Re: Kanker in directe omgeving, elkaar steunen.

Geplaatst: 17-01-14 20:28

ik wil ook een afspraak maken voor mezelf na mn tentamens. het geeft me gewoon geen gek gevoel dat kleine bultje in mijn nek. Het is heel klein, doet geen zeer of wat dan ook, voel me prima sterker nog sinds ik mn bril heb ik veel meer energie, maar dat bultje zit daar wel. dus kan ik maar voor alle zekerheid even langs de dokter gaan.

**Geplaatst**: 17-01-14 20:29

Re: Kanker in directe omgeving, elkaar steunen.

Geplaatst: 17-01-14 20:29

Groot gelijk! Bij twijfel gewoon altijd gaan.