Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli
LBLGypsyCobs schreef:Oordelen is een stukje oer-overlevingsinstinct, stomweg afwachten wat een vreemde stam of vreemd dier zou gaan doen, kon wel eens dodelijk zijn.
saskiakefie schreef:VivaLaVida schreef:Heel verhaal getypt... tekst weg.
Ik heb wel regelmatig gehad dat ik op paard zat langs de weg en er zo'n boemboemboem auto aan komt. .. dat je denkt oh jee.. en dat ie dan heel netjes rustig passeert!
Ook een keer in de kroeg dacht ik dat zo'n jongen me wou versieren, tikte me op mijn schouder Ik dacht pfff nee he. Keek al geïrriteerd achterom. Was ik mijn sigaretten verloren hij gaf ze terug en liep toen door. Ik dacht oeps.
Mja dat vind ik nog niet eens zozeer vooroordelen maar meer verwachtingen..
saskiakefie schreef:LBLGypsyCobs schreef:Oordelen is een stukje oer-overlevingsinstinct, stomweg afwachten wat een vreemde stam of vreemd dier zou gaan doen, kon wel eens dodelijk zijn.
ehm volgens mij ben je geen beest meer toch? Gelukkig dat mensen kunnen nadenken over wat ze doen en wat ze denken. Als je het niet wilt is het zeker wel mogelijk. Alleen moet je je heel bewust worden van jezelf. 'T gaat erom of je dat wil of niet.
LBLGypsyCobs schreef:Dit topic geeft al aan dat er aan zelfreflectie wordt gedaan, we hebben ergens die drang nog, maar zijn ons er bewust van en proberen er wat aan te doen
Ik vind het juist leuk om terug te gaan naar de oorsprong van bepaald gedrag, het geeft een verklaring (geen excuus) en haalt er misschien wat lading af.
Een mens is nog steeds een diersoort met een hoge intelligentie.
Wat er zonder oordelings/inschattings drang allang niet meer geweest was
Inujojo schreef:Op mijn huidige opleiding had ik vorig jaar een verplicht ICT-vak waarbij we in groepjes moesten werken. Ik had de eerste les gemist, dus moest zelf maar kijken bij welk groepje ik aan kon sluiten. Het enige groepje dat nog plek had werd geleid door iemand die ik bij een aantal andere vakken wel gezien. Ik baalde als een stekker, want ik mocht hem totáál niet. Ik had nog nooit echt met hem gesproken, maar hij is op z'n zachtst gezegd een verschijning; Hij heeft een heel plat Haags accent, een enorm grote bek, is heel zwart/wit in z'n denken en eiste tijdens colleges altijd alle aandacht op. Ik zat zelf al op zo'n punt dat iedere keer als hij z'n mond opendeed tijdens college ik m'n best moest doen om niet met m'n ogen te gaan rollen . Dus ik was op z'n zachtst gezegd not amused dat ik me bij dat groepje aan moest sluiten.
De samenwerking ging eigenlijk best goed. Oké, hij was nog steeds een excentrieke vogel, maar hij was in principe niet onaardig. Krijg ik een paar weken later een e-mail van hem, dat er iemand op de opleiding verhalen over mij aan het rondstrooien was. Hij had er wat van gezegd, maar hij vond wel dat ik het recht had om te weten dat dit dus gebeurde. Toen moest ik wel even slikken, ik had hem echt verkeerd beoordeeld. De meeste mensen zouden dat gewoon laten gebeuren, maar hij kwam voor mij op. Niet omdat hij nou zoveel met mij had, we hadden elkaar amper gesproken, maar puur uit principe. Voor mij was dat ook een harde les, dat buitenkant ook maar buitenkant is.
Lieke schreef:Ik weet nog goed dat we op de middelbare school in de 4e nieuwe klassen krijgen. Om kennis te maken werden we in twee groepen ingedeeld. Leuke klas, maar één raar, bijdehand meisje.
Dus ik tegen een andere vriendin 'leuke klas hoor, maar die ene, die is echt raar!'
Uiteindelijk is het een goede vriendin geworden, we hebben zelfs nog jaren in hetzelfde huis gewoond. Zij had overigens precies dezelfde gedachten over mij die dag
Ander fout oordeel is ook al heel lang geleden. Ik was een jaar of 12 en liep met mijn verzorgshetje aan de hand over een schelpenpaadje. Pony was lief, maar niet heel verkeersmak. In de verte zie ik een groep scooters/brommers aankomen al crossend. Ik bang, maar ik had geen mogelijkheid om terug of aan de kant gegaan, dus ik loop gewoon door. Typisch een groep jongeren die er plezier in heeft om je pony eens flink te laten schrikken.
Op een meter of 50 afstand stopt de voorste en gebaart naar de rest dat ze allemaal hun brommer uit moesten zetten. Pas toen ik ze ruim gepasseerd was gingen ze weer verder. Ik sloeg zowat achterover van verbazing.
Verder zit ik er vaak genoeg naast hoor met mijn vooroordelen, maar dit waren wel twee hele duidelijke voor mij.
NienkeV1994 schreef:Ik studeer communicatie, en ben zelf helemaal niet zo'n meisjes-meisje. Met de eerste kennismaking met mijn klas dacht ik echt, waar ben ik aan begonnen? Voelde me zo niet op m'n gemak tussen al die goedgeklede meisjes-meisjes. Op de middelbare en basisschool waren dat wel meestal de "arrogante" figuren die op je neer keken. Nu, 3 maanden later, kan ik het echter met het grootste deel van m'n klas prima vinden en voel ik me bij de meeste mensen heel goed op m'n gemak. Meiden waarvan ik verwacht had dat ze hartstikke arrogant waren, bleken heel aardig en gezellig te zijn, gelukkig.
Gebruikers op dit forum: _kimm, GoogleAdsense, Googlebot, Ingrid_ms, Invisible, MyWishMax, nafnaf, Pantykous, x_spekkie_x en 42 bezoekers