Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-10-18 09:32

Geplaatst: 14-10-18 09:32

In september hebben we nog haar 71e verjaardag gevierd, voor haar 65e speelde het al. Ze had meteen twee beslissingen gemaakt, dat ze er het beste van ging maken (en dat heeft ze gedaan) en tot hoe ver ze met deze ziekte wilde leven. Ze had ervaring met de ziekte en besloten ermee te leven zolang ze nog zelfstandig kon wonen en haar eigen beslissingen kon maken. De verdere aftakeling, het verliezen van je persoonlijkheid en de zeggenschap over jezelf zou afbreuk doen aan haar mooie leven wat ze heeft gehad.

Het verzacht het verdriet niet, het is bij dementie altijd te vroeg, omdat het anders te laat is. Het was een zwaar traject haar wens te laten inwilligen. Ondanks dat we al jaren hierover contact hadden met de huisarts, de stapel aan wilsverklaringen en alle mogelijke formulieren die er zijn, is het de l.evens-einde.kliniek geworden die mijn moeder heeft geholpen.

**Geplaatst**: 14-10-18 09:48

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 14-10-18 09:48

Heftig Grit

Maar wat heb jij een dappere moeder en wat heeft je moeder een dappere omgeving om haar in dit loodzware traject bij te staan, petje af.
Het opruimen herken ik wel, ik vind het ook lastig en merk dat ik in deze periode extra snel geprikkeld ben.
Mijn moeder zou aanstaande woensdag 60 jaar worden, op zich al een hele beladen dag dus.
We slaan er ons door, het is nu ruim 2jr geleden dat ze overleden is maar ik denk nog dagelijks aan haar en ze komt ook nog dagelijks ter sprake, maar dat is goed.

**Geplaatst**: 14-10-18 10:12

Geplaatst: 14-10-18 10:12

Ik vind het ook dapper. Ik heb haar keuze altijd begrepen en ik denk dat ik dezelfde keuze zou willen maken, maar ik weet niet of ik het ook zou durven. Je moet er voor strijden, het blijft een schemergebied om deze reden.
Mijn moeder's communicatie was het meest aangetast en dat gaf haar veel angst en onrust dat het 'te laat' zou zijn. Ik heb het traject vanaf de eerste afspraak met de huisarts meegemaakt (4 jaar geleden), verwoorde mijn moeder's woorden op papier, zat bij de gesprekken om te ondersteunen en mocht gelukkig aanvullen op wat mijn moeder vertelde. Maar zij moest zelf de artsen overtuigen, dat mag een ander niet doen. Ze kwam het laatste jaar steeds minder goed uit haar woorden, maar haar expressie, lichaamstaal en de woorden die ze zei, waren gelukkig overtuigend genoeg.
Verder woonde ze nog zelfstandig en had ze een keurig huishouden, van haar sociale leven was niets meer over, dat kostte haar teveel energie.

Helaas is het een ernstige familiekwaal, mijn oma en twee van mijn moeders zussen zijn aan deze ziekte overleden. Een broer zit vanwege deze ziekte op een verpleegafdeling en minstens nog een broer herkent ook de eerste symptomen bij zichzelf.

Dan is jouw moeder jong overleden Polly. Gelukkig dat ze bij jullie ter sprake blijft komen en dat dit dus ook mag en kan.
Alvast sterkte voor woensdag!

**Geplaatst**: 15-10-18 22:55

Geplaatst: 15-10-18 22:55

Wanneer zijn jullie weer begonnen met werken na het overlijden?

**Geplaatst**: 15-10-18 23:02

Geplaatst: 15-10-18 23:02

Ik heb een jaar thuis gezeten met een burn-out en depressie en daarna nog een jaar gedaan over het opbouwen naar 32 uur per week...

Maar ik zou vooral kijken en luisteren naar wat je eigen lichaam en geest aangeven en je niet laten pushen.

**Geplaatst**: 15-10-18 23:09

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 15-10-18 23:09

Ik moest een maand later ofzo weer boventallig opbouwen op het werk (ook burn-out). Was niet mijn keuze en er werd volledig voorbij gegaan aan mijn grenzen. Gelukkig liep mijn contract 3 maanden later af.

**Geplaatst**: 15-10-18 23:12

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 15-10-18 23:12

Ik deed paardenhouderij toen mijn papa overleed ik ben 2 dagen na de begrafenis weer volle bak naar school gegaan. Was ook geen succes. Anderhalf jaar later ook tegen een burn-out aan gehangen

**Geplaatst**: 15-10-18 23:33

Geplaatst: 15-10-18 23:33

Ojee, dat zijn pittige ervaringen. Wat is het toch lastig in te schatten waar je goed aan doet $:\$

Vooraf aan het overlijden heb ik gedeeltelijk gewerkt in een mix van ziekteverlof, zorgverlof en een of twee dagen werken. Dit vanaf juni toen het gebeuren mij echt teveel werd, ik liep al te lang op mijn tandvlees.

Ik ga woensdag een dag werken, ik zie erg op tegen de 'sterktes' en 'hoe gaat het', terwijl het goed bedoeld is.

**Geplaatst**: 15-10-18 23:40

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 15-10-18 23:40

Poeh grit, ga je werken omdat je dat zelf ziet zitten of omdat je moet?

Voor ik terugkwam, hebben mijn collega's instructie gehad mij geen vragen te stellen of sterkte te wensen, maar gedag te zeggen en het daarbij te laten. Dat heeft mij wel geholpen.

**Geplaatst**: 15-10-18 23:46

Geplaatst: 15-10-18 23:46

Wat goed, daar heb ik niet over na gedacht, maar dat is natuurlijk ook een manier.

In principe heb ik het zelf aan gegeven. Hopelijk geeft het ook wat afleiding en eigenlijk ook wel om die 'eerste keer' gehad te hebben. Al zal ik meerdere 'eerste keren' hebben aangezien ik niet iedereen op dezelfde dag tref.
Ik ben er niet zo goed uit in hoeverre het bovenstaande is of toch ook mijn verantwoordelijkheidsgevoel mee speelt.
Ze hebben (vooralsnog) de keuze bij mij gelegd en donderdag hebben we contact hoe het is gegaan en hoe nu verder.

**Geplaatst**: 16-10-18 06:00

Geplaatst: 16-10-18 06:00

Het gewoon gaan proberen is natuurlijk helemaal goed. Als het niet gaat, kun je jezelf altijd nog ziek melden? Misschien vind je het ook juist wel fijn.

**Geplaatst**: 16-10-18 08:18

Geplaatst: 16-10-18 08:18

Dat is idd mijn insteek

**Geplaatst**: 24-10-18 19:22

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 24-10-18 19:22

Grit hoe is het gegaan op je werk?

**Geplaatst**: 24-10-18 21:27

Geplaatst: 24-10-18 21:27

Het werken zelf was fijn, ik ben koerier en had een korte en gemakkelijke route. Morgen werk ik weer een dag en volgende week in principe twee dagen. Het is fijn dat ze rekening houden met de routes, een rustige route geeft mij nu afleiding, lekker bezig zijn. Maar een drukke route hartje Amsterdam zou voor mij nu echt teveel zijn, zo veerkrachtig ben ik nog niet. Ik zit sowieso nog laag in mijn energie.

Hoe gaat het met jou? Lukt het zonder de AD?

**Geplaatst**: 24-10-18 21:46

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 24-10-18 21:46

Fijn dat je toch een beetje afleiding in je werk kan vinden.

Morgen is het 2 jaar geleden dat mijn moeder overleed en 2 dagen erna ben ik jarig, dus ik zal blij zijn als deze week voorbij is. Maar ik kom er wel doorheen...

**Geplaatst**: 24-10-18 22:05

Geplaatst: 24-10-18 22:05

Jeetje Grit wat een heftig verhaal. Dapper dat je bent gaan werken en fijn dat het best goed ging.

Wijslander dat is geen mooie week nee. Laat het maar gauw om zijn voor je.

Ik ben een week na de crematie van mijn moeder weer gaan werken. Ik vond het wel zwaar maar ik was net een jaar uit de running geweest door een hernia en voelde me schuldig om weer weg te blijven. Drie maanden later was ik zo klaar met alles op mijn werk (weinig begrip van collega's, de hele werksfeer leek anders) dat ik een andere baan heb genomen en daar weg ben gegaan.

Momenteel ben ik heel erg bezig met terugdenken aan vorig jaar op deze dag. Ik beleef het hele ziekteproces, de angstige momenten bij weer een plotselinge ziekenhuisopname, de herinneringen aan gesprekken enz een beetje opnieuw. Ik denk dat het komt omdat de ziekte zo onverwacht en snel verliep. Er was totaal geen tijd om er toen gevoelsmatig iets mee te doen. Ik was heel sterk voor mijn ouders maar om dat te kunnen zijn moest ik zelf zo weinig mogelijk voelen. Anders kon ik het niet.

Ik was deze week bij haar graf. Hoewel de steen er nog niet is (wat duurt het lang voordat dit er eindelijk op staat zeg) vind ik dat het er zo mooi bij ligt nu. Zoveel kleur, precies zoals mam mooi zou vinden (ze had altijd een prachtige bloementuin).
Afbeelding

**Geplaatst**: 24-10-18 22:17

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 24-10-18 22:17

Mooie bloemenzee Murosch! Ook voor jou sterkte.

Mijn moeder ligt op een natuurbegraafplaats middenin een stukje bos, met een gegraveerde boomschijf als grafsteen (dat heeft iedereen die daar ligt). Je mag er bloemen neerleggen, maar uiteindelijk wordt het weer een 'gewoon' bos waar de graven niet als zodanig herkenbaar zijn.

**Geplaatst**: 24-10-18 22:28

Geplaatst: 24-10-18 22:28

Extra sterkte deze week Wijslander!
Een mooi fenomeen, een natuurbegraafplaats. Mijn moeder is gecremeerd en haar as gaat ook in de natuur komen.

Duurt dat zo lang Murosch, voor de grafsteen geplaatst kan worden?
Klinkt of je nu pas wat ruimte voelt om het gebeuren te verwerken. Het zal het ook lastiger maken dat je er ook veel voor je vader moet/wil zijn.

Mijn ouders waren al gescheiden, mijn vader heeft wel tot het einde voor mijn moeder klaar gestaan en alles net zo intensief mee gemaakt, is ook bij de euthanasie geweest. Ook hij heeft veel verdriet, maar hij heeft wel zijn eigen leven met een lieve vriendin, dat scheelt voor mij zeker in de zorgen.

**Geplaatst**: 24-10-18 22:55

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 24-10-18 22:55

Helaas kan ik mij sinds vorige week ook melden in dit topic.
Ik weet niet zo goed hoe ik het moet verwoorden, maar mijn moeder is vorige week overleden aan kanker. De ziekte heeft zo'n drie en een half jaar geduurd, waar in tussentijd nog een 'schoon' jaar tussen heeft gezeten. Dit jaar heeft ze twee keer zo'n 2/3 weken in het ziekenhuis gelegen en kreeg ze daarna tpv voeding. De eerste keer is ze daar erg van opgeknapt en de vorige keer dat ze uit het ziekenhuis kwam heeft dit helaas niet meer mogen baten. Ze was op, ze kon niet meer en begon een kasplantje te worden, wat ze totaal niet was. Dit zorgt ervoor dat ik heel erg hoop dat ze nu de rust heeft, die ze zo verdiend. Maar ik ben afgelopen week erg geleefd, nu komt het pas echt binnen en vraag ik me heel erg af: 'En nu'. Ik ben zelf 21 en zit in het laatste jaar van mijn studie. Nu heb ik gelukkig nog even herfstvakantie, zodat ik een beetje bij kan komen, maar zie er wel tegenop om weer verder te gaan met mijn normale leven..

**Geplaatst**: 25-10-18 06:42

Geplaatst: 25-10-18 06:42

O wat erg annedv, gecondoleerd...

Wat ben je nog jong en wat heftig dat je net in het laatste jaar van je studie zit. Is het mogelijk om contact op te nemen met school en na de vakantie een plan B te maken, voor als het even niet lukt met studeren?

Wees lief en zorg goed voor jezelf door naar je eigen behoeften te luisteren, dat is nu het allerbelangrijkste.

**Geplaatst**: 25-10-18 07:18

Geplaatst: 25-10-18 07:18

annedv schreef:
Helaas kan ik mij sinds vorige week ook melden in dit topic.
Ik weet niet zo goed hoe ik het moet verwoorden, maar mijn moeder is vorige week overleden aan kanker. De ziekte heeft zo'n drie en een half jaar geduurd, waar in tussentijd nog een 'schoon' jaar tussen heeft gezeten. Dit jaar heeft ze twee keer zo'n 2/3 weken in het ziekenhuis gelegen en kreeg ze daarna tpv voeding. De eerste keer is ze daar erg van opgeknapt en de vorige keer dat ze uit het ziekenhuis kwam heeft dit helaas niet meer mogen baten. Ze was op, ze kon niet meer en begon een kasplantje te worden, wat ze totaal niet was. Dit zorgt ervoor dat ik heel erg hoop dat ze nu de rust heeft, die ze zo verdiend. Maar ik ben afgelopen week erg geleefd, nu komt het pas echt binnen en vraag ik me heel erg af: 'En nu'. Ik ben zelf 21 en zit in het laatste jaar van mijn studie. Nu heb ik gelukkig nog even herfstvakantie, zodat ik een beetje bij kan komen, maar zie er wel tegenop om weer verder te gaan met mijn normale leven..

Toen mijn moeder in Februari 2016 overleed, zat ik een beetje in dezelfde situatie. Ik was 18, aan het einde van mijn studie. Ik hoefde nog maar 20 weken stage te lopen. Mijn moeder overleed in de eerste dag van de voorjaarsvakantie. Ik heb toen met mijn school naderhand een half jaar tussen gehad. Ik moest vanaf Augustus weer naar school (na de zomervakantie) en heb toen mijn opleiding afgemaakt. Ik kon het nog niet opbrengen om stage te lopen en alles. Wellicht is dat voor jou ook een uitkomst.

Heel veel sterkte de komende tijd.

**Geplaatst**: 25-10-18 08:48

Geplaatst: 25-10-18 08:48

Heel veel sterkte Annedv :(:)

Ik sluit mij aan bij Wijslander, als het lukt nu alvast school contacten, dat kan wat druk van de ketel halen.

**Geplaatst**: 25-10-18 12:10

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 25-10-18 12:10

Sterkte Anne!
Mijn vader is pas overleden nadat ik mijn diploma kreeg, maar heeft een paar keer op het randje gelegen toen ik nog op school zat. Daarom had ik regelmatig contact met mijm mentor en decaan, samen met hun heb ik bepaalde dingen op kunnen vangen. Zoek contact met ze, vaak is er op school vanalles mogelijk. Ik mocht bijvoorbeeld toetsen later maken, omdat mijn vader op sterven lag in de toetsweek en dat natuurlijk helemaal niet lukte.

Voor Wijslander en Murosch ook veel sterkte. Lastige weken zo, neem de tijd voor jezelf.

**Geplaatst**: 11-11-18 22:25

Geplaatst: 11-11-18 22:25

Gisteren was ik jarig en we zijn een nachtje weg gegaan. Ik had het niet erg gevonden om het met een klein clubje te vieren (zoals ik gewoonlijk doe). Maar jarig zijn op een zaterdag geeft ook nog wel eens verrassingsbezoekje en daar had ik de puf niet voor.

Ik vond laatst een geschreven verjaardagskaart voor mij tussen mijn moeders spullen, die ze waarschijnlijk toen niet aan mij heeft gegeven omdat er een fout in de tekst stond. Haar schrijven ging de laatste jaren al erg moeilijk. Voor anderen liet ze mij de tekst voorschrijven of schreef ik de kaart en mijn moeder alleen haar naam.
Het besef dat ze zo haar best deed om voor mij een kaart te schrijven en dat ik er nu geen meer zal krijgen kwam even goed binnen.

**Geplaatst**: 19-12-18 22:01

Geplaatst: 19-12-18 22:01

Hoi allemaal,

Het is even geleden dat ik gereageerd heb in dit topic. Maar ik moet even mijn hart luchten en ik weet dat hier mensen zitten die mij mogelijk zullen begrijpen.

Sinds een aantal weken weet ik dat ik zwanger ben .Dit is na 2 jaar proberen en de afspraken bij de vruchtbaarheidsarts stonden al gepland voor mijn partner en mij. Letterlijk een week voor we de eerste afspraak hadden staan, had ik een positieve test in mijn handen.

Echter loop ik nu tegen een enorme muur aan, na de eerste afspraak bij de verloskundige eigenlijk.. Hier werden allerlei vragen gesteld over de zwangerschappen van mijn moeder, hier kon ik geen antwoord op geven en ik ga hier ook geen antwoord meer op kunnen krijgen. Ik kan niet bij haar aankloppen om te vragen of wat ik voel 'normaal' is, of zij hier ook last van had.

Al met al, zit ik dus vol hormonen :')

en ik heb haar gewoon zo nodig nu... Mijn vriend steunt me waar hij kan, maar dit gevoel kan hij helaas niet wegnemen.

Mijn verloskundige raadde aan, omdat ik in het verleden ook psychiatrische hulp heb gehad, dit nu ook weer op te zoeken. Of in ieder geval contact op te nemen met de praktijkondersteuner van de huisarts..

Ik ben aan een kant zo gelukkig en blij (en misselijk en hormonaal..) maar er blijft iets knagen dat ik mijn ouders op dit moment zo nodig heb.