Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Evenanoniem schreef:Nogmaals, ik denk niet dat hij mij heeft 'gemanipuleerd', hij klampt zich gewoon logischerwijs vast aan hetgeen hij nu nog heeft.
Evenanoniem schreef:maar ik zit met een heel erg dubbel gevoel hierover wat betreft hem: wat doet hij als ik hem in de steek laat?
Evenanoniem schreef:Hmm misschien dat ik niet helemaal duidelijk ben geweest. Ik doel hier dus op een vriendschappelijke omgang. Het klopt dat ik het moeilijk vind om soms een scheidingslijn te zien, dat ik niet te veel overhel naar die verkeerde kant. Ook in het gewone leven is het moeilijk om gewoon om te gaan met iemand waar je verliefd op bent geweest denk ik.
Maar ik ben dus NIET van plan om nog iets met hem te gaan beginnen. Ik denk dat we op vriendschappelijke voet nog wel verder kunnen maar de dingen die gebeurd zijn zijn inderdaad geen basis voor een relatie.
Weet je, het zou zo makkelijk zijn als het zwart wit was. Goed óf fout. Maar er zijn zoveel schakeringen grijs in zo'n verhaal. Pril, stel eens voor dat dit verhaal betrekking heeft op iemand waar jij heel veel om geeft. Zou je dan ook zo oordelen?
Maar om de bokkers gerust te stellen; ik ben in elk geval een stuk sceptischer en realistischer gaan kijken naar onze correspondentie...
Ilindra"]
[quote="Evenanoniem schreef:maar ik zit met een heel erg dubbel gevoel hierover wat betreft hem: wat doet hij als ik hem in de steek laat?
Fasel"]
[quote="Evenanoniem schreef:Hmm misschien dat ik niet helemaal duidelijk ben geweest. Ik doel hier dus op een vriendschappelijke omgang. Het klopt dat ik het moeilijk vind om soms een scheidingslijn te zien, dat ik niet te veel overhel naar die verkeerde kant. Ook in het gewone leven is het moeilijk om gewoon om te gaan met iemand waar je verliefd op bent geweest denk ik.
Maar ik ben dus NIET van plan om nog iets met hem te gaan beginnen. Ik denk dat we op vriendschappelijke voet nog wel verder kunnen maar de dingen die gebeurd zijn zijn inderdaad geen basis voor een relatie.
Weet je, het zou zo makkelijk zijn als het zwart wit was. Goed óf fout. Maar er zijn zoveel schakeringen grijs in zo'n verhaal. Pril, stel eens voor dat dit verhaal betrekking heeft op iemand waar jij heel veel om geeft. Zou je dan ook zo oordelen?
Maar om de bokkers gerust te stellen; ik ben in elk geval een stuk sceptischer en realistischer gaan kijken naar onze correspondentie...
Evenanoniem schreef:Het gaat om iets waar ik al lang mee rondloop. Al
negen maanden om precies te zijn.
vrij snel bleef ik voor het eerst bij hem slapen. Dat was heel wat voor mij, want hij was min of meer mijn eerste serieuze relatie. Hij gaf daarbij aan dat hij nooit zomaar met iemand naar bed ging maar daar vrij afwachtend in was. Fijn, want dat was ik ook niet van plan. Afijn, drie maanden dolverliefd, en steeds hebben we gewoon gezellig naast elkaar gelegen waarna ik zelfs zoiets begon te krijgen van 'hallo, word het niet eens tijd'
Hij was namelijk gescheiden omdat hij twee maanden een verhouding had gehad met haar zusje en dat nam zij hem (logisch) enorm kwalijk.
Ook onze relatie was daar niet tegen bestand want ik kon hem daar niet genoeg steun bieden en hij vond ineens dat ik te jong was om daar mee om te gaan.
Zodra ik het verhaal hoorde, heb ik lang nagedacht. Ik dacht: het kan niet waar zijn. Je denkt dat je iemand kent...??????????? En ik denk: hoe kan iemand die je goed kent zó'n kant hebben zonder dat je dat van hem weet?
Zijn brieven worden steeds depressiever en ik ben bang dat hij het niet lang meer vol gaat houden. Maar dit was nog draaglijk voor mij, zolang ik er zeker van was dat er een einde aan zou gaan komen. Ik kan niet verder met mijn leven zolang hij daar zit. Onze relatie is niet 'af'.
Als hij nou vijf jaar vastkomt? Wat dan? Ik kan hem niet in de steek laten. Maar ik kan zo ook niet verder. Ik wil hem niet bezoeken want ik ben bang dat dat meer problemen oproept dan het oplost. Maar ik ben ook enorm bang dat hij straks toch ineens voor mijn neus staat. ik weet niet of ik daar mee om kan gaan.
En beetje bij beetje sloopt mij dit ook. Waarom kunnen mensen elkaar dit aandoen? Bij alles wat ik doe denk ik 'dit moet
Als ik mensen toelaat tot mijn vriendenkring, ga ik voor ze door het vuur. Zo ook voor hem. Maar dit eist wel heel veel van me. Vooral omdat ik niet weet of het mij alleen vriendschappelijk te doen is.
...
Evenanoniem schreef:Degene die aandringt op een psychiatrisch onderzoek, is de partijdige officier van justitie. Géén expert. Dit verzoek is door de rechtbank afgewezen(!) omdat hij geestelijk als volkomen gezond word gezien door de rechter en degenen die hem wél omderzocht hebben. .