Eind van dit jaar is het zover. Dan ga ik samenwonen! Mijn vriend heeft pas een nieuw appartement gekocht. Hij woont er nu al en heeft het (met o.a. hulp van mij,hihi!) geweldig ingericht. Ik voel me er helemaal thuis. Eind van het jaar heb ik mijn diploma en het is de bedoeling dat ik dan bij hem intrek. Eigenlijk zou ik dit het liefste morgen al doen, maar misschien is het verstandig om eerst mijn studie af te ronden...
Wat zijn jullie ervaringen over samenwonen?

Ik denk dat ervaringen met samenwonen per persoon heel erg verschilt. Hangt er ook van af of je hebt samengewoond met iemand die achteraf een banketstaaf bleek te zijn, of dat hij achteraf de ware bleek te zijn. je bent wel een stukje vrijheid kwijt als je gaat samenwonen, maar het is wel gemakkelijk ook. Er is niemand die naar huis hoeft.

Ik zou gaan samenwonen met mijn ex (daarom dus " zou" ) maar doordat t uitging is het niet doorgegaan, maar achteraf ben ik blij dat t niet door ging, omdat ik er voor mezelf nog niet aan toe was, daar kwam ik achter toen het uit was.

Maar het ligt er aan hoe lang je elkaar al kent en hoe jullie relatie is

Ik ga ook samenwonen, weet dus nog niet hoe het is. Nog even wachten, want ons huis is nog niet af.

Ik vind het wel spannend, hij is nu de ware voor mij, maar hoe zal het zijn als je in 1 huis woont? Ik denk dat ie dan nog steeds de ware is...
We zitten in het zelfde schuitje, beiden gaan samenwonen!

Ik woon officieel nog thuis maar zit 's avonds altijd bij mijn vriend en ik slaap er ook altijd dus in principe zou je kunnen zeggen dat we samenwonen. Maar toch is het denk ik anders om 24 uur per dag bij elkaar te zijn. Ik vind het in ieder geval wel prima zo voorlopig

Je weet niet erder wat het is dan wanneer je het doet.
Samenwonen kan zoo ontzettend vervelend zijn... dan sta je zelfs ruzie te maken over een blik doperwten...
Maar, het kan ook helemaal geweldig zijn, er zijn absoluut voordelen. Zo is er duidelijk een financieel voordeel wanneer je geen twee aparte huishoudens voert, je hoeft ook maar de helft schoon te maken en af te wassen. maar je hebt ook maar 50 % zeggenschap over de afstandsbediening van de tv.
Het zijn maar wat voorbeelden.
Ik zou er als ik jouw was wel voor zorgen dat je een eigen netwerk houdt om op terug te vallen, want wat als het niet goed gaat- je wooont wel in ZIJN huis. Blijf je eigen zelfstandige persoon, houd voorlopig je eigen bankrekening en zorg voor een goede samenwoonovereenkomst (voor de slechte tijden, zeker als je meebetaalt aan het huis heb je absoluut rechten!).
Geniet van de leuke momenten, zoals 's morgens samen ontbijten in de eetkamer, maar besef dat het niet altijd rozegeur en maneschijn zal zijn. Samenwonen is niet iets romantisch, het is gewoon een manier van wonen, niemand is 24/7 geweldig. Ook jij niet. ER zullen absoluut momenten komen waarvan je denkt... nou, getsie, ben jij het nu werkelijk?... en.... "is dit alles?"..... maar als het overgrote deel leuk is, VEEL PLEZIER!!!!

Wij wonen nu sinds juni samen en het bevalt me echt heel erg goed. Ik vind het heerlijk om naast hem wakker te worden en 's avonds naast hem in slaap te vallen. We zijn allebei erg tevreden met de verdeling hoe we het huishouden doen.
Ja, we hebben wel eens een onenigheidje, maar dat is zo over...

Ik vind het echt heerlijk!

Ik woon nu alweer 5,5 jaar samen en het bevalt me prima. Alles loopt lekker. Hij werkt heel onregelmatig maar dat vindt ik wel best zo. Ik zou geen vent moeten die om half 6 thuis is. Ik vermaak me wel met mijn haffie of lekker luieren op de bank. Alleen baal ik van het huishouden. Dat moet natuurlijk wel gebeuren. Geen moeder meer die de troep opruimt.

Gefeliciteerd Linda,

Ik ben alweer een tijdje (10,5 jaar) samen met mijn hubbie, we zijn inmiddels 5,5 jaar getrouwd. Ik ben op mijn achttiende gaan samenwonen, ik zat toen in mijn stagejaar MDGO agogisch werk. Het jaar daarna deed ik eindexamen, toen woonde ik al een jaar samen. Dat ging prima hoor, maar ook omdat ik de opleiding heel leuk vond en de stof makkelijk opnam.
Ik was nog best jong en daarom heb ik het samenwonen 'opgebouwd'. Eerst was ik er alleen in het weekend. Na een maandje van vrijdag t/m zondag. Een maand later de donderdag erbij. Weer later de woensdag erbij. Dat ging heel goed.
Mijn man is 18 jaar ouder dan ik, het was een rare tijd. Aan een kant werd ik heel snel volwassen, aan de andere kant had ik mijn ouders nog heel erg nodig. Was bovendien enigst kind en vond het ook zielig voor hen.
Op de dag dat ik echt samenwoonde huilde ik tranen met tuiten. Ik vond het geweldig, maar ik wilde ook nog bij mijn ouders zijn.
Ik heb nog tijdenlang dagelijks mijn mamsje opgezocht, echt elke avond. Gelukkig gaf Bob mij ook die ruimte, anders had het niet gewerkt.
Inmiddels sta ik op gezonde voet met mijn ouders. Ik heb een heel hechte band met ze, spreek en zie ze nog steeds heel veel, maar niet meer voor ieder wissewasje en ik hang ook niet meer zo aan ze.
Inmiddels ben ik zelf moeder en dan is het toch weer anders allemaal.
Achteraf ben ik heel blij dat ik zo langzaam in het samenwonen ben gegroeid.....
Het is echt heel leuk, ik wens je veel plezier!!!!!!

Wij wonen ook al weer ruim 6 jaar samen, en dat bevalt nog steeds elke dag prima! Heerlijk hoor, om elke avond naast het liefste (op je paard na dan he }> ) wat je hebt te gaan liggen, en er 's morgens weer bij wakker te worden. Gezellig samen eten 's avonds en wij gaan zelfs samen naar stal 's avonds, omdat we allebei een paard hebben.
Zorg alleen wel dat je een individu blijft. Koester je eigen vrienden, je eigen plekje in huis, en je eigen vrije tijd.

En verder qua praktische tips, sluit ik me helemaal aan bij Dees. Bij mij is het ook een keer eerder vreselijk uit de hand gelopen, en dan kun je maar beter e.e.a. geregeld hebben...... En zeg niet dat dat bij jullie niet zal gebeuren, want mijn ex en ik waren ook niet van plan om met knetterende ruzies uit elkaar te gaan, toen we verliefd samen onder 1 dakje kropen (in ZIJN huis.... Jezes wat heb ik DAT vaak moeten horen tijdens de laatste maanden.... )

Veel plezier en geluk!