Vanochtend ging ik voor mijn doen vroeg uit bed, omdat ik naar Horse Event zou gaan. Ik ging rond acht uur uit bed om te gaan douchen en mezelf helemaal klaar te maken voor de lange dag. Mijn vader was net in de badkamer, dus ik ben maar weer terug op bed gaan liggen om te wachten tot hij klaar was daar. Ik ben wat gaan bokken, hyven, msn'en. Gewoon, rustig en ontspannen wakker worden. Mijn vader was klaar en zei dat ik aan de beurt was. Ter verduidelijking: mijn ouders en broertje gaan elke zondagochtend [en -middag] naar de kerk in Vlissingen en mijn vader is al heel zijn leven bang dat-ie te laat in de kerk aan gaat komen en is altijd helemaal gestresst en niet te genieten op zondagochtend. Ik was nog even bezig op m'n laptop en ik vergat een beetje de tijd, dus oké..in plaats van kwart over acht ging ik pas om vijf over half negen douchen. In mijn ogen geen probleem, want mijn moeder is nog steeds een beetje ziek en ging niet mee naar de kerk en mijn broertje heeft ook maar heel weinig tijd nodig. De kerk begint om half tien [vreselijke tijd, daargelaten], dus tijd zat nog. Ik nam toen ik klaar was in de badkamer alle spullen mee naar mijn kamer, zodat ik mijn broertje niet meer hoefde te storen of dat ik 'm op moest jagen omdat ik iets over negen opgehaald zou worden door een paar bokkers. Allemaal keurig overdacht en in mijn gedachten eigenlijk ook wel heel logisch, want zo ontzie ik mijn vader gewoon het meest, omdat het anders gewoon niet werkt.
Mijn vader en ik zijn een goede combinatie geweest. Dit is hetzelfde als bij mijn moeder en mijn oudere broer. Mijn moeder kan beter met mij praten en mijn vader beter met mijn broer. Mijn broertje heeft met allebei geen problemen geloof ik. Ik kan gewoon niet goed met mijn vader praten en ik denk ook niet dat dit heel veel beter gaat worden, omdat we zoveel op elkaar lijken [wat ik dus gewoon echt echt echt niet leuk vind, omdat ik zijn hele doen en laten helemaal niets vind]. Ik kwam na het douchen, aankleden, haar doen, schoenen aan beneden en ik pakte een kom om de yoghurt in te doen, zodat ik een soort van ontbijt kon nuttigen. Ik ben 's ochtends sowieso niet de snelste, de bijdehandste, het snelst van begrip en het meerst helder, dus ik doe alles rustig aan. Ik vind het gewoon heerlijk wakker worden zo. Mijn vader begon bijna direct over het feit dat ik twintig minuten later ging douchen dan dat hij graag wilde. Zijn schema klopt niet meer en hij raakt in de stress. Uit ervaring weet ik dat het toch wel goed komt [zoals ik dus al eerder typete]. Ik weet dat wij erg snel ruzie krijgen door een verkeerde toon, verkeerd tijdstip en gewoon de snelle miscommunicatie en ik zei dus eigenlijk direct dat ik "hier" geen zin in had, omdat ik WEET waar het dan op uitloopt. Een huilende moeder die tussenbeide komt en een vreselijke doodse sfeer voor een week. Mijn vader werd hier enorm boos om, omdat hij me zogenaamd niet ergens op aan mag spreken en dat ik niet zo'n toon aan moet slaan. Vervolgens zei hij dat ik op kon rotten en niet meer terug hoefde te komen. Ik weet niet meer precies wat er allemaal is gezegd vanochtend, ik weet alleen dat ook ik een paar dingen beter niet had kunnen zeggen.
Mijn moeder werd uiteraard wakker met haar nog wat zieke lijf en zei tegen m'n vader dat-ie op moest houden met die dingen zeggen. Ik had het inmiddels zo hoog zitten dat ik m'n spullen in ben gaan pakken [zoveel is dat niet meer, omdat het meeste toch al in Utrecht is] en zei dat ik zo wel naar de trein naar Utrecht zou gaan en dat ik niet meer terug kom ook. Ik had inmiddels al een halve zenuwinzinking, maar boos was ik niet echt. Ik was [en ben het trouwens nog steeds] ontredderd en overdonderd. Ik probeerde de situatie juist een soort van te redden, omdat ik gewoon weet waar zulke conflicten toe leiden. Ik heb ook en paar keer gezegd dat ik dacht dat het beter ging tussen ons sinds ik op mezelf woon, maar dat snapte hij niet, wilde hij niet snappen, of whatever het ook moge wezen. Hij zei dat ik me daar dus blijkbaar flink in heb vergist. Zo. Boem. Dankje.
Ik heb wat spullen voor Horse Event gepakt, in m'n tas gestopt en ben zonder iets te zeggen naar buiten gegaan, om daar op de bokkers te wachten tot ze me op kwamen halen. Ik ben naar de overkant van de straat gelopen en ben daar, met mijn rug naar het huis toe, staan wachten. Mijn vader kwam boos naar buiten, is zonder iets tegen mij te zeggen naar de auto gelopen [goh] en is weg gereden. Ik heb geen seconde meer naar het huis gekeken en heb me enorm in moeten houden om niet enorm te staan huillen buiten, omdat ik niet precies wist hoe laat ik opgehaald zou worden. Ik heb me redelijk goed kunnen houden in de auto en ik heb uiteindelijk een enorm gezellige dag gehad die zich voornamelijk bij de Bokt-Lounge heeft afgespeeld. Ik heb aan één bokker die na mij opgehaald zou worden verteld waarom ik geen eten of iets bij had, verder aan helemaal niemand en ik heb gelukkig van alles gekregen [thanks Lisanne!

Ik kreeg in de auto terug naar huis een sms van mijn vader dat-ie het uit wilde praten en ik had eerder al een sms van m'n moeder gehad dat ik wel gewoon terug naar huis moest komen. Ik heb die van m'n vader genegeerd, mede omdat ik niet wist hoe laat ik thuis zou zijn vanavond. Ik kwam thuis en we hebben het een soort van uitgepraat. Op de één of andere manier kunnen wij gewoon niet met elkaar praten, ook niet met mijn moeder erbij. Hij zei dat-ie niet had moeten zeggen dat ik niet meer thuis hoef te komen [waar ik nu dus in bed lig te typen], maar dit kan hij zo vaak zeggen als hij wil, zo hard menen als hij wil, maar dit doet onze "relatie" niet ten goede. Dit vergeet ik dus nooit meer. Ik denk zelf dat ik het beste gewoon een poos niet naar huis kom in de weekenden [wat sowieso lastig wordt, omdat ik in Utrecht ga werken vanaf achttien september], omdat ik serieus het gevoel had dat het beter ging tussen ons, omdat er meer afstand tussen zat.
Ik ben NIET van plan om naar een psycholoog of whatever dan ook te gaan en ook niet samen met mijn vader. Ik ga geen hulp zoeken en ik schrijf dit, omdat ik het gewoon van me af moet schrijven. Reacties zijn best welkom, maar zorg asjeblieft wel dat je het hele verhaal [waar ook echt nog wel iets aan zal ontbreken, omdat het zoveel was] hebt gelezen, dat maakt het allemaal een stukje makkelijker voor mij.
Sowieso erg bedankt voor het lezen, want dit lucht echt wel op!
Ingmar