Na lang twijfelen toch maar besloten hier te ''bloggen'' omdat het wel een leerzame blog kan zijn..
Jaloezie, een apart iets.
Jaloezie maakt mensen gemeen.
Jaloezie maakt dat mensen zich minderwaardig voelen.
Jaloezie maakt dat mensen bevestiging zoeken van henzelf, ook al is het slechts een leugen.
Jaloezie.
Je gunt een ander niet het geluk dat wat hij/ zij heeft, dat wat jij niet hebt, om welke reden dan ook.
Jaloezie siert je niet..
Jaloezie.
Hetgeen wat mij een makkelijk slachtoffer maakte, hetgeen waardoor ik de dood in gepest werd.
Letterlijk en figuurlijk.
En vreemd genoeg, toch leef ik nog steeds.
Jaloezie.
Een vreemd en lastig iets.
Een gemene eigenschap, die jezelf en anderen zo onzeker kan maken.
Als je het voelt, voel je je minderwaardig.
Als je het uit, maak je dat een ander (degeen waar je jaloers op bent) zich minderwaardig voelt, en til je jezelf zo een beetje op.
Of tenminste, dat probeer je.
Ik ben mooi, het wordt me geregeld verteld, en toch kan ik het niet geloven.
Ik was tenslotte altijd dat lelijke magere meiske, en eigenlijk iedereen was wel mooier dan mij.
Als ik terug kijk naar foto’s vanuit mijn verleden, ben ik nooit lelijk geweest.
Tenminste niet qua uiterlijk.
En toch, ben ik tot op de dag van vandaag, nog steeds niet tevreden, en voel ik me zelfs lelijk terwijl anderen beweren dat ik beeldschoon ben.
Ik werd altijd lelijk genoemd..
O.a. ‘’Plank!’’ en ‘’Grasspriet’’ zijn termen die ik erg vaak gehoord heb.
Ik ben nooit dik geweest, zal ik ook nooit worden denk ik..
Toch sloegen die termen nergens op, ookal ben ik niet dik, ik ben ook geen skelet met een velletje.
Mager ben ik nooit geweest.
Daarvoor houd ik teveel van snoepen, en te weinig van gezond groentes eten!
Ik ben slank, altijd al geweest, en toch is wel alles mooi in verhouding met elkaar schijnt het.
Oke, ik ben de grootste niet, maar ik ben ook niet ‘’klein’’.
Oke, ik ben de dikste niet, maar ik ben ook niet mager.
Oke, ik ben de lelijkste niet, maar om me nou mooi en beeldschoon te noemen begrijp en geloof ik ook niet..
Misschien omdat me altijd door klasgenootjes ingeramd is (letterlijk en figuurlijk) dat ik lelijk ben ongeacht mijn postuur.
Jaloezie, hetgeen wat mensen onzeker maakt.
Het brengt bij zowel ‘’dader’’ als ‘’slachtoffer’’ dezelfde vraag teweeg; ‘’wat is er mis met mij wat die ander wel heeft, wat heeft die ander dat ik niet heb?’’.
Laatst bijgewerkt door Anoniem op 11-09-10 13:55, in het totaal 1 keer bewerkt