Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 10-09-10 22:29

Mama las mijn gedachten-boekje

Geplaatst door de TopicStarter: 10-09-10 22:29

Ik heb overwogen dit onder een schaduwaccount te posten, maar whatever..ik doe het gewoon zo. Mijn privecy is toch al naar de kl*te.

Ik ben begin april in behandeling geweest bij de GGZ. Omdat ik in 's avonds en in het weekend thuis was heb ik een boekje bijgehouden over hoe ik me voelde en wat er gebeurde als ik niet bij de GGZ was.
Helaas hebben mama en ik nogal in de clinch gelegen met elkaar. Er werden dan, welliswaar in het heetst van de strijd, hele harde dingen gezegd. Mama heeft bijvoorbeeld eens tegen me gezegd dat ik haar met mijn ziekte (eetstoornis) vernederde, dat ze me ronduit vies vond, dat ik haar slecht behandel, dat ze me haat, dat als ik zo nodig mijn eten uit moest braken ik dit dan ook moest doen want dat ze anders een mes in mijn lijf zou steken (op dat moment), dat ze gevoelloos en op was en dat dat mijn schuld was en ga zo nog maar even door.

Om dit allemaal van me af te zetten heb ik dit opgeschreven in een boekje.

Ik woon inmiddels weer in mijn eigen huis, maar mijn schoolboeken liggen nog bij mijn ouders. Omdat ik nu weer begin met studeren had ik gevraagd of mama die boeken mee naar haar werk wilde nemen zodat ik ze daar op kon halen. Zo gezegd, zo gedaan.
Tot mijn verbazing zie ik dat ook dat gedachten-boekje er tussen zat. Nietsvermoedend sla ik het boekje open en in eens valt er een kaart uit. Van mama. Waarin ze schrijft dat ze alles heeft gelezen wat in het boekje stond.

Ik ben hier zo van geschrokken en weet ook niet zo goed hoe hier mee om te gaan. Ik heb haar net gebeld en gezegd dat ik het heel naar voor haar vind dat ze dat heeft moeten lezen. Ik wilde zeggen 'het spijt me', maar dat vond ik niet nodig. Het spijt me niet dat ik op heb geschreven wat ze zelf tegen me heeft gezegd. Het spijt me wel dat ze het gelezen heeft, maar meer in de zin van dat ik het vervelend voor haar vind. Ik heb het haar immers niet zelf onder haar neus geschoven?!
Hierop zei ze dat ze het ook helemaal niet leuk vond en wel weer begreep dat het allemaal haar schuld was. Maar hoe kan ze nou zo in die slachtofferrol schieten? Bovendien, er is geen woord van gelogen! Ik heb er niks bij verzonnen of aangehangen, het zijn allemaal citaten. Dit heb ik ook tegen haar gezegd, waarop ze zei 'Nou, uh.. ik ga nu maar even ophangen'. En.. *tuut* *tuut* *tuut* *tuut*

Ik knap zo'n beetje uit mijn vel! Ik ben echt in alle staten! Met name om het feit dat ZIJ nu de geslagen hond speelt, terwijl er inbreuk is gedaan op MIJN privicy. Nogmaals.. ik snap dat het voor haar heel rot is om dit te lezen, en met die woorden en intentie heb ik haar ook opgebeld. Om te zeggen dat dit niet had moeten gebeuren. Maar hoe ze nu doet haalt echt het slechtste in me boven!

Ik kan hier echt wel iets kapot maken!

Sorry voor mijn chaotische post. Ik moet gewoon even mijn hart luchten. En opschrijven schijnt hier niet te kunnen, tenzij je het achter slot en grendel bewaard..

Overdrijf ik nou zo? Sta ik niet in mijn recht in dit verhaal? En, moet ik haar dan maar weer terugbellen en excuus aanbieden (voor..uh..weet ik veel waarvoor, maar gewoon om de lieve vrede te bewaren)

Laatst bijgewerkt door Rens_ke op 10-09-10 22:39, in het totaal 2 keer bewerkt

Waar je ook bent, dit is jouw moment

**Geplaatst:** 10-09-10 22:36

Re: Mama las mijn gedachten-boekje

Geplaatst: 10-09-10 22:36

He wat ontzettend flauw... Ze had moeten beseffen dat dat jouw zaken zijn en dat je die privé houden wil. Ik had het ook echt niet leuk gevonden. Ik weet niet wat je nu zou moeten doen, maar in ieder geval wens ik je sterkte de komende dagen/uren. Daarna raakt het vast een beetje naar de achtergrond

En wie rijdt daar op zijn paard door de prairie?

**Geplaatst:** 10-09-10 22:41

Geplaatst: 10-09-10 22:41

Wat stond er verder op de kaart?Misschien iets wat je als excuses kunt lezen?Kan mij voorstellen dat je uit je dak gaat,maar kan mij ook je moeder voorstellen die even helemaal de weg kwijt is na iets gelezen te hebben wat niet voor haar bestemd was.(Ik zou ook geen excuses aanbieden als ik in jouw schoenen stond)
Wat ik zelf zou doen is het een paar dagen laten rusten en dan nog een keer proberen er over te praten.
Sterkte.

**Geplaatst:** 10-09-10 22:45

Geplaatst: 10-09-10 22:45

Ik denk niet dat het een goeie vraag is "of je in je recht staat". Dit heeft met gevoel te maken. Waarschijnlijk voelt je moeder zich rot en voel jij je rot, en zij zal zichzelf nu heel hard zijn tegengekomen. Ik vermoed dat ze met zichzelf heel veel moeite heeft en tijd nodig heeft. Geen excuses van jou, denk ik, jij noch zij kan de klok terugdraaien.

Jij voelt je nu terecht geschonden in je privacy, heel terecht dat je daar niet gelukkig om bent. Maar moet je er boos om worden? Misschien dat alleen zo je moeder wat kan gaan inzien over zichzelf, nu ze de harde waarheid onder ogen heeft gekregen.... Ik zou het niet echt zien als "nu weet ze wat ik toen dacht en vond" maar eerder "nu weet ze welk gevoel ze heeft veroorzaakt, terwijl ze dat misschien helemaal niet besefte" en dat is niet makkelijk om als moeder zijnde onder ogen te zien. Dus ik zou het gewoon tijd geven.

Maar ik ben geen psychologe, dus misschien zit ik helemaal mis.

Falco, mijn beste vriend, het ga je goed. Ik zal je nooit vergeten.
Adrahil en Finduilas door Reindert Jansen!

**Geplaatst:** 10-09-10 22:47

Geplaatst: 10-09-10 22:47

Als ouder moet je nu éénmaal wel eens wat van je kinderen lezen om er achter te komen wat ze bezig houdt. Ik vind het je moeder sieren dat ze er een kaart in gedaan heeft. Ze had ook niets kunnen zeggen nl.

Waarschijnlijk beseft ze nu ze het terug leest ook wel dat ze redelijk fout zat ( redelijk, omdat ik jouw gedrag niet ken ).

Omdat de relatie met je moeder zo vertroebeld is kun je ook niet meer objectief dat kaartje lezen of met haar praten. Je blik is daarvoor te gekleurd nu.

Vaak is het zo als je op jezelf gaat wonen, de relatie met je moeder ook wel weer beter wordt.

Persoonlijk zou ik haar een kaartje sturen met als tekst iets van: We hebben in het verleden allebei harde dingen gezegd, kunnen we nu ik een nieuwe start gemaakt heb wij samen ook een nieuwe start maken?"

En dat boekje...tja...als je niet wilt dat geheimen gevonden worden kun je ze beter goed opruimen

**Geplaatst door de TopicStarter:** 10-09-10 22:49

Geplaatst door de TopicStarter: 10-09-10 22:49

Er stond niks in wat kan klinken als een excuus. En die kreeg ik aan de telefoon al helemaal niet! Ze gaf me eerder van het bovenste plankje! Dat ik alles uit het verband rukte. Maar ik heb slechts opgeschreven wat ze heeft gezegd. Niks verdraaid of na eigen intrepertatie (of hoe je dat ook maar schrijft!)

@ Tineke: Ja, zo kan ik het ook zien ja. Mijn verstand zegt dat je gelijk hebt hoor..maar mijn gevoel zegt dat hij heel erg boos en vooral verdrietig is. Hoe kan ze zomaar de hoorn er op flikkeren terwijl ik met haar erover wil praten! Ik was van goeie wil, kwam met de witte vlag en zij gaat met haar hakken in het zand.

Waar je ook bent, dit is jouw moment

**Geplaatst:** 10-09-10 22:51

Geplaatst: 10-09-10 22:51

Rens_ke schreef:
@ Tineke: Ja, zo kan ik het ook zien ja. Mijn verstand zegt dat je gelijk hebt hoor..maar mijn gevoel zegt dat hij heel erg boos en vooral verdrietig is. Hoe kan ze zomaar de hoorn er op flikkeren terwijl ik met haar erover wil praten! Ik was van goeie wil, kwam met de witte vlag en zij gaat met haar hakken in het zand.

Ik zou dat niet zien als een afwijzing van jouw tegemoetkoming, maar eerder dat ze gewoon niet weet hoe hiermee om te gaan. Ze zal dit ook vast nog niet hebben meegemaakt, zoiets lezen, zoiets diepgaand van haar eigen kind. Misschien was ze bang om weer vekeerde dingen te zeggen? Ik zou haar wat tijd geven en dan nog eens dapper zijn en met je witte vlag komen, want het is heel knap dat je dat kan, het lukt alleen niet altijd van de eerste keer.

Falco, mijn beste vriend, het ga je goed. Ik zal je nooit vergeten.
Adrahil en Finduilas door Reindert Jansen!

**Geplaatst:** 10-09-10 22:52

Geplaatst: 10-09-10 22:52

Praat er gewoon een keer rustig over als jullie beiden zijn afgekoeld? In het heetst van de strijd roept men wel eens dingen die men niet zo meent...jij kunt dingen verkeerd begrepen hebben en zij kan dingen op een verkeerde manier hebben gezegd. Het siert je dat je gelijk de witte vlag hebt toegestoken, maar zij heeft misschien wat meer tijd nodig om e.e.a. te verwerken?

**Geplaatst:** 10-09-10 22:59

Geplaatst: 10-09-10 22:59

Waw niks kapot maken hoor, dat is zonde! Het is niet voor niks een gedachtenboekje, jouw gedachten op papier en alleen voor jou. Als je het zou willen delen doe je dat wanneer het jou uitkomt. Dat je moeder het heeft gelezen en haar eigen woorden terug leest is zeer confronterend zoals je zelf al aangeeft. Alleen heeft ze het toen gezegd met een andere emotie dan nu ze het weer leest en moet ze het daarbij laten vind ik. Dat was toen. Nu je weer in je eigen huis woont en je van plan bent om je studie op te pakken is voor je moeder toch een veel mooier moment ipv achterom kijken. Ik zou willen zeggen probeer het slachtoffergedrag van je moeder te negeren en ga door met je plannen die je aan het verwezenlijken bent. Geeft betere energie aan jullie beiden. Heel veel succes voor de toekomst toegewenst.

Mijn meisjes Jasmijn 22-1-2006 en Meijke 10-8-2008
Canello M1+1

**Geplaatst:** 10-09-10 23:04

Geplaatst: 10-09-10 23:04

Renske, ik zou het even laten rusten en er goed over denken.
Het is een vervelende situatie, dat ben ik met je eens.
Mijn moeder heeft ooit ook ziets gevonden van mij, ik was ouder en zij paste op mijn zoontje.
Ze snuffelde het hele huis door en vond een schriftje.
Deed er geen kaart tussen, ik kwam er achter doordat ze het anders weg gelegd had.
Hier stond echter mijn mening over haar in.....ze had beter niet rond kunnen snuffen was mijn mening.
Ze kon er met mij niet over beginnen want dat was het zelfde geweest als toegeven dat ze in mijn spullen rommelde.
Ik begon er expres niet over omdat alleen de waarheid er in stond en omdat ik vond dat ze mijn privecy had moeten respecteren.

Geef haar even de tijd om alles op een rijtje te zetten voor je het met haar bespreekt.
Zowel bij jou als bij haar moet de situatie eerst even afkoelen.
Ze komt vanzelf een keer met een vraag of opmerking die het gesprek zal openen.

leg het even naast je neer totdat je er over na kan denken zonder boos te worden.
sterkte met deze situatie

**Geplaatst door de TopicStarter:** 10-09-10 23:17

Re: Mama las mijn gedachten-boekje

Geplaatst door de TopicStarter: 10-09-10 23:17

Ik krijg gewoon niks op papier/beeldscherm. Ik voel me boos, verdrietig en ook gewoon uit het veld geslagen.

Heel dubbel, want ik weet ook dat dit voor mijn moeder heel confronterend zal zijn. Maar dit is de zoveelste keer dat ZIJ het slachtoffer is. En ik volgens haar niet kwaad mag zijn.

Waar je ook bent, dit is jouw moment

**Geplaatst:** 11-09-10 00:07

Re: Mama las mijn gedachten-boekje

Geplaatst: 11-09-10 00:07

Mensen die zich schuldig voelen reageren het raarst van allemaal. Jouw moeders reactie past daar precies in. Vind het nog knap dat ze heeft opgehangen. Als mijn moeder zich ergens schuldig over voelt slaat ze deuren in m'n gezicht dicht.

Ik zou het even laten rusten. Ik denk dat ze jou op een gegeven moment zelf wel terugbelt, maar ze moet eerst eventjes haar eigen schuldgevoel en alles wat er aan vast kleeft in het gezicht kijken. Dat kost veel moeite, dus kan gewoon even duren.

**Geplaatst:** 11-09-10 00:21

Geplaatst: 11-09-10 00:21

Mijn ouders+ broer hebben ooit al mijn chatlogs gelezen op mij 14e. Ik was woedend. Ik denk dat ik jouw gevoel wel begrijp. je voelt je zo aangetast in je waarde. Ik was teleurgesteld en voelde mij ''naakt''. Niks was meer geheim. Nu waren het ook maar stomme berichten over puber onzekerheden. Maar toch ik vind dat jouw moeder hier geen recht toe had

[EA-OV] Daihatsu Terios 1.3 16V SX 1997 Paars

**Geplaatst door de TopicStarter:** 11-09-10 02:00

Re: Mama las mijn gedachten-boekje

Geplaatst door de TopicStarter: 11-09-10 02:00

Bedankt voor alle lieve reacties. Fijn als mensen die er van een afstandje naar kijken hun mening geven. Heel verhelderend. Ik zit er op dat moment zo 'midden in'..

Heb even flink zitten huilen (op advies van een lieve bokker die me even PB-de

) en samen met de hond een half seizoen Sex and the City gekeken. Dat doet de mens goed.. haha.
Ik ben moe en nogsteeds een beetje beduust, maar ga zo maar eens mijn mandje opzoeken.

Ik hou jullie wel op de hoogte van de verloop van dit avontuur (ik wilde bijna avond-uur typen..vanwege het tijdstip

) en of het verhaal een staartje krijgt!

Waar je ook bent, dit is jouw moment

**Geplaatst:** 11-09-10 09:11

Geplaatst: 11-09-10 09:11

vandaag weer een nieuwe dag, nieuw begin?.......ik hoop dat je een beetje hebt kunnen slapen.
pluk de dag want het zonnetje schijnt en ga wat leuks doen.....voor jezelf

**Geplaatst:** 11-09-10 10:17

Geplaatst: 11-09-10 10:17

janderegelaa schreef:
Als ouder moet je nu éénmaal wel eens wat van je kinderen lezen om er achter te komen wat ze bezig houdt. Ik vind het je moeder sieren dat ze er een kaart in gedaan heeft. Ze had ook niets kunnen zeggen nl.

Waarschijnlijk beseft ze nu ze het terug leest ook wel dat ze redelijk fout zat ( redelijk, omdat ik jouw gedrag niet ken ).

Omdat de relatie met je moeder zo vertroebeld is kun je ook niet meer objectief dat kaartje lezen of met haar praten. Je blik is daarvoor te gekleurd nu.

Vaak is het zo als je op jezelf gaat wonen, de relatie met je moeder ook wel weer beter wordt.

Persoonlijk zou ik haar een kaartje sturen met als tekst iets van: We hebben in het verleden allebei harde dingen gezegd, kunnen we nu ik een nieuwe start gemaakt heb wij samen ook een nieuwe start maken?"

En dat boekje...tja...als je niet wilt dat geheimen gevonden worden kun je ze beter goed opruimen

Eigen.ijk vind ik dat je nooit in zo'n boekje mag lezen. Het is privé en daar hoef je er ook geen slot voor op te doen of het te verstoppen.

**Geplaatst:** 11-09-10 12:18

Re: Mama las mijn gedachten-boekje

Geplaatst: 11-09-10 12:18

Ik vind het erg wat je moeder heeft gedaan. Ik vind dat je dat soort dingen nooit hoort te lezen, en als je per ongeluk de eerste bladzijde tegenkomt dan leg je het weg, en zeg je; sorry, ik kwam dat tegen, las de eerste bladzijde en besefte me toen dat dat niet voor mij bestemd was.

Maar dat zij nu in de slachtofferrol kruipt vind ik absoluut niet eerlijk

[PP] [VOLG] IJslandse zonnestraal Eygló

**Geplaatst door de TopicStarter:** 11-09-10 19:19

Geplaatst door de TopicStarter: 11-09-10 19:19

wendyP schreef:
janderegelaa schreef:
Als ouder moet je nu éénmaal wel eens wat van je kinderen lezen om er achter te komen wat ze bezig houdt. Ik vind het je moeder sieren dat ze er een kaart in gedaan heeft. Ze had ook niets kunnen zeggen nl.

Waarschijnlijk beseft ze nu ze het terug leest ook wel dat ze redelijk fout zat ( redelijk, omdat ik jouw gedrag niet ken ).

Omdat de relatie met je moeder zo vertroebeld is kun je ook niet meer objectief dat kaartje lezen of met haar praten. Je blik is daarvoor te gekleurd nu.

Vaak is het zo als je op jezelf gaat wonen, de relatie met je moeder ook wel weer beter wordt.

Persoonlijk zou ik haar een kaartje sturen met als tekst iets van: We hebben in het verleden allebei harde dingen gezegd, kunnen we nu ik een nieuwe start gemaakt heb wij samen ook een nieuwe start maken?"

En dat boekje...tja...als je niet wilt dat geheimen gevonden worden kun je ze beter goed opruimen

Eigen.ijk vind ik dat je nooit in zo'n boekje mag lezen. Het is privé en daar hoef je er ook geen slot voor op te doen of het te verstoppen.

Ik woon dan wel niet meer bij mijn ouders thuis, maar ik heb daar nog wel mijn oude slaapkamertje met mijn spulletjes. Dit boekje lag dan ook op MIJN kamer.

Dit is trouwens niet de eerste keer dat ze iets vindt wat niet voor haar bedoeld is. Mama kon, toen ik nog thuis wonen, rustig een hele middag uittrekken om mijn he-le kamer te doorzoeken. In de hoop iets te vinden wat met mijn eetstoornis te maken had, in die zin snap ik de rede ook wel; bezorgdheid. Maar om dan mijn hele slaapkamer te doorzoeken, lades open te trekken, sokken uit de kasten te halen, bureau leeg te trekken, bed aan de kant te schuiven.. gaat wel ver, toch?

Waar je ook bent, dit is jouw moment

Wie is er online