Hier ook een. Het heeft mijn hele jeugd gedomineerd maar gelukkig heb ik op mijn 18e de knop om kunnen zetten.
Ben toen ver weg op kamers gegaan zodat niemand mij van vroeger kende en heb mezelf gedwongen open op de nieuwe mensen af te gaan. Het beinvloed me nu zeker niet meer, ik ben er alleen maar koppiger van geworden als iemand me dwars zit
Het enige is misschien dat ik me bij bepaalde typische „ex-jaarclubjes“ die niet uit hun coole fase zijn gegroeid echt ineens heel min kan voelen, maar dat soort mensen ga ik gewoon uit de weg.
Moet ik toch perse met van die gasten omgaan die perse zo‘n vuistendingetje willen doen ipv een normale hand geven dan zeg ik meestal ook gewoon dat ik daar niet cool genoeg voor ben en steek dan mijn hand uit.
Sociaal handig kan ik denk ik niet genoemd worden, maar of dat oorzaak of gevolg is durf ik niet te zeggen. Ik nijg naar oorzaak.