Mijn vader wil niet meer leven
Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Plaats een reactie
Pagina 1 van de 1
- JoyCiej007
-
- Berichten: 17414
- Geregistreerd: 27-02-06
- Woonplaats: omg. Deventer
Geplaatst: 30-08-18 15:56
De zorgen snap ik wel. Ik ben een vriendin (ook bokker) verloren door suïcide; talloze pogingen tot het daadwerkelijk lukte.
Heb je al wel eens gedacht om met 113 te bellen? Dat is niet alleen voor suïcidale personen, maar ook voor de mensen in hun omgeving.
- JoyCiej007
-
- Berichten: 17414
- Geregistreerd: 27-02-06
- Woonplaats: omg. Deventer
Re: Mijn vader wil niet meer leven
Geplaatst: 30-08-18 18:05
Ze zijn ook telefonisch 24/7 bereikbaar en goed opgeleid om dit werk in alle vertrouwen en discretie te doen.
- JoyCiej007
-
- Berichten: 17414
- Geregistreerd: 27-02-06
- Woonplaats: omg. Deventer
Re: Mijn vader wil niet meer leven
Geplaatst: 31-08-18 16:14
Wat ik even niet begrijp uit je vorige post is je gevoel over je therapeut. Uiteraard is iedereen anders, en elke vorm van therapie ook. Maar ik begrijp niet echt dat je verwacht dat hij "niets zegt"?
Misschien heb ik er over heen gelezen, maar hoe lang/vaak ben je inmiddels bij deze therapeut geweest? Het is nooit leuk, je gaat er ook zeker niet voor pijn in je kleine teen naar toe, maar wat mij wel belangrijk lijkt is dat je na een sessie wel met een bepaald opgelucht/positief gevoel naar huis gaat, ookal is het vaak ook erg zwaar en emotioneel.
Ik heb zelf ook diverse therapieën gevolgd, en ben nog steeds in behandeling bij inmiddels echt een onwijs fijne vrouw.
Er zaten er echter ook sommige tussen..... (praktijkondersteuners van de HA maar ook peuten van een andere instantie waar ik gelukkig weg ben nu).
Het moet wel klikken op de 1 of andere manier; je bouwt toch een soort vertrouwensband op waarin je soms heel diep in jezelf, je emoties en gevoelens moet gaan.
Zelf moet ik er ook niet aan denken dat iemand "niets zegt" terwijl ik me toch enorm kwetsbaar opstel en bloot geef...
Maar nogmaals; dat is voor iedereen anders.
Ik ga nu soms ook nog naar mn peut alsof ik een enkele reis naar de slachtbank maak, maar dat is meer omdat ik sommige dingen moeilijk vind om te behandelen en dat ik weet dat ik soms dagenlang of een week moet bijkomen (ik volg emdr).
Je moet je wel echt "goed" voelen bij die persoon. Zo niet, op je strepen gaan staan en iets of iemand anders gaan zoeken.
Maar zo te lezen was de laatste afspraak wel oké, dat is fijn.
- JoyCiej007
-
- Berichten: 17414
- Geregistreerd: 27-02-06
- Woonplaats: omg. Deventer
Re: Mijn vader wil niet meer leven
Geplaatst: 31-08-18 20:44
Laat dat nou net zijn wat ik in mn eigen hoofd en dagelijks leven zelf al doe.
Als je geen reactie nodig hebt kun je ook een uur tegen de muur, je hond of je paard gaan banketstaaf.. die rekenen geen tarief
Even serieus; of het een bepaalde tactiek is weet ik niet, maar persoonlijk hoef ik zo'n peut dus niet te hebben.
Een simpel "hej, hoe is t nu met je?" Is onder een thee of koffie toch wel fijn binnen komen. Meestal bespreken we waar nodig ook situaties of gebeurtenissen die op mij van grote invloed zijn geweest.
Belangrijkste is dat je je serieus genomen voelt.
Zo vind ik het lang niet altijd prettig als er soms wordt doorgevraagd waarom ik me dan zo voel of iets vind, maar heej, het helpt wel en uiteindelijk leer ik mezelf beter begrijpen en uitdrukken door die "speldenprikjes". Laat dat nou net de bedoeling ook zijn.
Maar goed dat je igg hebt aangegeven het zo niet prettig te vinden. Vergoedt of niet; het is al zwaar genoeg om er heen te gaan en het is uiteindelijk wel de bedoeling dat t ook helpt. Enkel een luisterend oor vind je elders ook wel...
Wil hiermee niets af doen aan je peut hoor; maar wees er op verdacht dat je soms zelf moet ingrijpen om hulp, en specifiek de juiste hulp, te krijgen. Uiteindelijk ben jij degene die zich geholpen moet voelen met therapie.
Plaats een reactie
Pagina 1 van de 1
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: brennie85, IASCrawler, JackAebe, Jolynne, kaatje89, YandexBot en 156 bezoekers