Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-08-18 09:20

Geplaatst: 17-08-18 09:20

Citaat:
Daarnaast wil ik je ook weer op het hart drukken eerst goed na te denken. Als je jong bent en weinig relaties hebt gehad kun je al snel denken dat je de perfecte relatie en vriendje hebt. Ben je echt bereid om je familie te laten vallen voor deze jongen?

Ben het verder met je eens begrijp met niet verkeerd.

Maar het ligt hier niet alleen aan het vriendje, ook al is deze jongen misschien niet de ware voor de TS, het feit blijft dat haar ouders haar keuzes om een 'niet moslim' als vriendje te willen, en dat is toch echt een keuze waar je hier in Nederland vrij in bent om te maken. Als de TS dat graag wil vind ik persoonlijk dat haar ouders dat horen te accepteren (natuurlijk mogen ze advies geven en als het een crimineel oid is mogen ze haar daar zeker op wijzen en van mij zelfs verbieden). Maar vind niet omdat haar ouders moslim zijn dat hun voor de TS mogen bepalen met wie ze een relatie wil aangaan.
Dus ja als mijn moeder mij zou zeggen dat ik alleen een relatie mag hebben met iemand die katholiek is en mij anders niet kan accepteren, dan zou ik uiteindelijk met heel veel pijn in mijn hart afscheid nemen van mijn moeder. Hoe hard dat ook klinkt. Maar ik hoop gewoon voor de TS dat het niet zo ver voor haar zal komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-08-18 09:21

Geplaatst door de TopicStarter : 17-08-18 09:21

Mijn vriend is bijna 19 en het is niet mogelijk om bij hem in te wonen. Ik snap het geruzie aan de ene kant wel, maar het is gewoon ontzettend lastig om dat er ook bij te hebben.

Ik heb al aan veel (professionele) personen de situatie uitgelegd, alleen het enige advies wat ik krijg is : echte liefde overwint alles of de meeste zeggen dat ik hem moet laten gaan omdat ik al in zo'n lastige situatie zit en dat het nooit gaat werken, maar dat is helemaal niet wat ik wil. Ik wil er gewoon vol voor kunnen gaan en als het dan over een paar jaar uit zou gaan , dan kan ik tenminste zeggen dat ik alles heb geprobeerd.

Mijn vriend wil ook dat ik het hen vertel en die zet op dat gebied best wel veel druk op mij, maar ik weet dat als ik het nu vertel dat ik word opgesloten in huis en nergens naartoe ga mogen en dan is een relatie al helemaal onmogelijk. Het zou veel makkelijker zijn om eerst een eigen plekje te hebben en het dan langzaamaan te vertellen want dan heb ik tenminste een plekje waar ik gewoon normaal kan leven. Maarja hij heeft ook geen eeuwigheid geduld.

Ik vind het ook enorm moeilijk tegenover mijn ouders omdat ze in de kern zoals elke ouder het beste voor mij willen. Alleen denk ik daar gewoon anders over.

**Geplaatst**: 17-08-18 09:25

Geplaatst: 17-08-18 09:25

_Femkeeex schreef:
Mijn vriend is bijna 19 en het is niet mogelijk om bij hem in te wonen. Ik snap het geruzie aan de ene kant wel, maar het is gewoon ontzettend lastig om dat er ook bij te hebben.

Ik heb al aan veel (professionele) personen de situatie uitgelegd, alleen het enige advies wat ik krijg is : echte liefde overwint alles of de meeste zeggen dat ik hem moet laten gaan omdat ik al in zo'n lastige situatie zit en dat het nooit gaat werken, maar dat is helemaal niet wat ik wil. Ik wil er gewoon vol voor kunnen gaan en als het dan over een paar jaar uit zou gaan , dan kan ik tenminste zeggen dat ik alles heb geprobeerd.

Mijn vriend wil ook dat ik het hen vertel en die zet op dat gebied best wel veel druk op mij, maar ik weet dat als ik het nu vertel dat ik word opgesloten in huis en nergens naartoe ga mogen en dan is een relatie al helemaal onmogelijk. Het zou veel makkelijker zijn om eerst een eigen plekje te hebben en het dan langzaamaan te vertellen want dan heb ik tenminste een plekje waar ik gewoon normaal kan leven. Maarja hij heeft ook geen eeuwigheid geduld.

Ik vind het ook enorm moeilijk tegenover mijn ouders omdat ze in de kern zoals elke ouder het beste voor mij willen. Alleen denk ik daar gewoon anders over.

En als je het verteld samen met een vertrouwenspersoon? Iemand die er bij is en eventueel oplossingen bedenken voor het probleem. Vertel wat op je hart ligt, en ben er open en eerlijk over. Misschien dat ik het niet goed begrijp omdat ik dus niet zo thuis ben in de moslim cultuur maar het lijkt me dat iedere ouder ontzettend veel van hun kind houd.

En iemand van 18 jaar opsluiten in huis is volgens mij strafbaar(correct me if i'm wrong)

Wat vinden zijn ouders van de situatie en kunnen die niet iets voor jou betekenen. En misschien is het nog niet zo'n slecht idee om even bij je vriendin in te wonen. Misschien dat je ouders dan op een andere manier gaan nadenken.

Zou wel echt binnenkort een gesprek aan gaan met je ouders, maar raad het af om het alleen te doen.

**Geplaatst**: 17-08-18 09:27

Geplaatst: 17-08-18 09:27

CharmingS schreef:
Citaat:
Daarnaast wil ik je ook weer op het hart drukken eerst goed na te denken. Als je jong bent en weinig relaties hebt gehad kun je al snel denken dat je de perfecte relatie en vriendje hebt. Ben je echt bereid om je familie te laten vallen voor deze jongen?

Ben het verder met je eens begrijp met niet verkeerd.

Maar het ligt hier niet alleen aan het vriendje, ook al is deze jongen misschien niet de ware voor de TS, het feit blijft dat haar ouders haar keuzes om een 'niet moslim' als vriendje te willen, en dat is toch echt een keuze waar je hier in Nederland vrij in bent om te maken. Als de TS dat graag wil vind ik persoonlijk dat haar ouders dat horen te accepteren (natuurlijk mogen ze advies geven en als het een crimineel oid is mogen ze haar daar zeker op wijzen en van mij zelfs verbieden). Maar vind niet omdat haar ouders moslim zijn dat hun voor de TS mogen bepalen met wie ze een relatie wil aangaan.
Dus ja als mijn moeder mij zou zeggen dat ik alleen een relatie mag hebben met iemand die katholiek is en mij anders niet kan accepteren, dan zou ik uiteindelijk met heel veel pijn in mijn hart afscheid nemen van mijn moeder. Hoe hard dat ook klinkt. Maar ik hoop gewoon voor de TS dat het niet zo ver voor haar zal komen.

Ik ben het wel met je eens. Maar ze is nu nog jong en afhankelijk van haar ouders. Die strijd om geen moslimvriendje te mogen kan ze ook voeren over een paar jaar als ze op eigen benen kan staan.

**Geplaatst**: 17-08-18 09:27

Geplaatst: 17-08-18 09:27

Ik vind het eigenlijk best wel kwalijk dat je vriend zoveel druk op je zet om het te vertellen.
Uiteindelijk steunt hij je totaal niet en verplicht je bijna te kiezen tussen hem en je ouders.

**Geplaatst**: 17-08-18 09:29

Re: Moeilijke relatie

Geplaatst: 17-08-18 09:29

Ja hij zou je moeten steunen ipv het je nog moeilijker te maken. Als je echt van iemand houd dan wacht je wel lijkt me

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-08-18 09:31

Geplaatst door de TopicStarter : 17-08-18 09:31

@Babootje: mijn leeftijd maakt het inderdaad heel lastig. Als ik 24 was geweest dan was er een heel andere situatie geweest.

capopjekop schreef:
Het is denk ik vooral de vraag hoe ver je durft te gaan. Ben je bang dat je familie jou of je vriend wat aan wil doen? Ben je bereidt om de politie te bellen voor je bloedeigen familie als ze je bedreigen of niet weg willen gaan?

Hoe lang moet je nog naar school? En je vriend? Woont hij thuis of op zichzelf?

Kijk zolang je bij je ouders woont zul je je moeten schikken naar hun regels. Dan kun je je vriend dus sporadisch zien. Het beste is om zo snel mogelijk op eigen benen te gaan staan. Heb je al een bijbaantje? Anders zou je dat kunnen doen en mss kun je dan een vervolgopleiding gaan doen en op kamers gaan. Ik zou pas het gesprek met je ouders aangaan als je een vangnet hebt waar je terecht kan mocht het fout lopen. Uiteindelijk duurt eerlijkheid het langst dus ik zou het wel vertellen zodra je de kans veilig acht. Leven met een leugen lijkt me erg zwaar. En mss valt de reactie van je ouders wel mee als ze eenmaal aan het idee gewend zijn en je vriend hebben leren kennen. Ik zou in het gesprek iig aangeven wat de huidige situatie met je doet. Hopelijk hechten je ouders meer aan jouw geluk dan aan de achtergrond van je partner.

Daarnaast wil ik je ook weer op het hart drukken eerst goed na te denken. Als je jong bent en weinig relaties hebt gehad kun je al snel denken dat je de perfecte relatie en vriendje hebt. Ben je echt bereid om je familie te laten vallen voor deze jongen?

Ik ben vooral bang dat mijn familie (ofja vooral mijn vader) mijn kennis wat aandoet omdat ze mij zou helpen.

Ik doe dit jaar de laatste twee vakken van mijn HAVO en ik wilde studeren en werken gaan combineren omdat ik maar weinig schooldagen heb. Hij zit in zijn tweede jaar van zijn studie en hij woont thuis.

Uit huis gaan wordt al een enorme shock voor ze laat staan dat ik ze vertel over een vriendje.

Dat laatste heb je helemaal gelijk in. Het kan zijn dat ik over een paar jaar of zelfs paar maanden zou denken : nee dit is niet wat ik wil, maar ik wil die keuze zelf kunnen maken en niet een goede relatie laten vallen omdat het moet van mijn ouders.

**Geplaatst**: 17-08-18 09:34

Geplaatst: 17-08-18 09:34

Welke regio woon je TS? mag ook via pb als je dat fijner vind

**Geplaatst**: 17-08-18 09:40

Geplaatst: 17-08-18 09:40

Mijn advies is om een realistisch plan te maken. Hierin zetten hoeveel geld jij maandelijks nodig hebt voor je zelfstandig kan leven, hoe en wanneer je dat kan realiseren qua inkomen, wanneer je kan/wil inschrijven voor een huurwoning, hoe je aan je in inboedel komt, hulpbronnen die je aan kan/wil spreken etc.

Een goed plan verschaft jou duidelijkheid en je vriend ook. Zorg er wel voor dat je jouw vriend buiten het plan houdt, want als het misloopt kan hij terug naar zijn ouders, maar jij misschien niet en dan moet je het alleen kunnen redden.
Succes!

**Geplaatst**: 17-08-18 09:41

Geplaatst: 17-08-18 09:41

Ik snap best dat je vriend dit niet zo lang kan volhouden en vind dat hij daar ook best eerlijk over mag zijn. Beter dat hij er eerlijk over is en zegt dat hij dit zo niet nog jaren vol kan houden, dan dat hij niks zegt en het "ineens" uitmaakt om dezelfde reden, lijkt mij :(:)

Nu weet je tenminste wat er speelt en heb je nog de kans om er iets aan te doen en je relatie te redden.

Het is een lastige situatie. Niemand hier kent je ouders zo goed als jij. Soms kunnen ouders je verbazen in hun reactie en blijkt dat ze toch meer kunnen aanvaarden dan je dacht, maar als ze echt zo streng zijn als je denkt dan is het logisch dat je het niet wilt vertellen totdat je een uitweg hebt.

Het klinkt nu ook niet echt alsof je een plan hebt?

Hoe kan jij / jullie het voor elkaar krijgen om op eigen benen te staan?
Moeten jullie nog lang naar school? Wanneer kan jij / hij echt gaan werken? Je moet zorgen voor een inkomen zodat je (of hij of jullie) van niemand afhankelijk bent om wat te huren.

Heb je het daar al met je vriend over gehad? Wellicht dat als je samen een goed plan hebt, het beter voor hem (en voor jezelf) vol te houden is

Daarnaast kan het vast ook geen kwaad om je ouders aan het idee te laten wennen en hen uit te dagen om er nog eens goed hun hart en verstand over te laten gaan. Door af en toe het onderwerp eens aan te snijden van een moslim meisje met een niet moslim vriend.

Misschien staat er wel eens een stukje in 1 of ander blad of boek dat je kan gebruiken als aanleiding om over te praten. Is 1 van je 2 ouders wat dat betreft wellicht ook wat beter benaderbaar om het mee te hebben over dergelijke dingen? Dat je daar tegen kan zeggen van kijk dit verhaal, wat vind je daar van?

En het dan nav dat verhaal kan vragen van maar wat nu als mijn grote liefde geen moslim is, hoe gaan jullie daar op reageren?

Of dat je eens vraagt of ze zelf wel eens op een "verkeerd" iemand verliefd zijn geworden? Of weet je precies het verhaal van je ouders? En zien ze om jullie heen ook niet dat de tijden wellicht veranderen waardoor ze misschien wat milder kunnen zijn geworden dan je denkt?

**Geplaatst**: 17-08-18 09:41

Geplaatst: 17-08-18 09:41

Ik denk toch dat - hoe moeilijk het ook is - te gaan praten met je ouders. Inderdaad samen met een mediator / vertrouwenspersoon die thuis is in de moslimwereld en misschien je ouders kan helpen vertrouwen in jou te houden. Dat uit huis gaan of een vriendje hebben die geen moslim is, niet automatisch betekent dat jij het geloof verlaat. Wat ontegenzeggelijk wel zal gebeuren op het moment dat de verhoudingen zo op scherp komen te staan.
Op het moment dat jouw ouders daar niet goed op reageren wordt jouw hulpvraag al een andere.

**Geplaatst**: 17-08-18 09:41

Geplaatst: 17-08-18 09:41

Een baantje zou een goede eerste stap zijn. Spaar zoveel mogelijk. En dan als je klaar bent met je havo kun je mss wel op kamers voor je studie. Het is niet optimaal maar je kunt als student lenen. Als je er zo veel mogelijk naast werkt dan moet je kunnen rondkomen. Dan kun je alvast meer los komen van je ouders en op eigen benen leren staan en zelf keuzes maken.

Verder is tijd een belangrijke factor. Helaas kun je niet altijd alles in een keer oplossen. Je zult moeten roeien met de riemen die je hebt. Dat is hoe klote ook het leven. Maak dit je vriend duidelijk en zeg dat je zijn support nodig hebt ipv ruzie. Want je hulp heeft gelijk. Als het echte liefde is tussen jullie dan zal het afzien zijn maar dan komt er een tijd dat jullie samen kunnen zijn. Dan weten jullie nu waar jullie het voor doen

De tip van een mediator is een goede. Heb je anders niet iemand van de moskee die zou kunnen bemiddelen en voor wie je ouders respect hebben?

Laatst bijgewerkt door capopjekop op 17-08-18 09:42, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-08-18 09:41

Geplaatst: 17-08-18 09:41

Ik vind dit toch wel een zorgwekkende situatie. Hoe vaak zien jullie elkaar? Op deze leeftijd kan je al snel denken dat je 'zielsveel' van elkaar houdt en dat dit 'de' man is waar je mee wilt trouwen en kinderen wilt krijgen. Jullie hebben al wat vanaf dat je 15 bent begrijp ik? En een echte relatie van elke dag elkaar zien en samenwonen is het dus niet. Dan vind ik heel riskant om daarvoor de band met je ouders op te geven. Zeker als het niet helemaal jouw eigen keuze is maar een soort van emotioneel gedwongen wordt dit te doen. Jouw vriend mag jou nooit voor de keuze zetten om te kiezen tussen hem en je ouders. Dat moet jouw eigen vrije weloverwogen keuze zijn. En pas als je volwassen bent. Je kan nu eigenlijk ook nog geen keuze maken want je kan nergens heen. Dan is dit emotionele chantage. En dan zou ik inderdaad afscheid nemen van de vriend ipv de ouders. Als hij wacht en begrip heeft en echt zoveel van jou houdt tot je uit huis kan is het anders, dan kan je over een paar jaar op jezelf een eigen leven opbouwen. Sterkte.

**Geplaatst**: 17-08-18 09:45

Geplaatst: 17-08-18 09:45

Ik denk dat jij ook wel weet dat een keuze voor je niet-gelovige vriendje voor je ouders betekent dat je ook je geloof de rug toekeert. Je zegt dat zelf niet met zoveel woorden, maar dit gaat niet alleen over je relatie. Je geeft nogal wat op met de keuze voor je vriend, en ik kan me van je ouders voorstellen dat ze je nog te jong vinden om alle consequenties van die keuze te overzien. Los van het feit dat ze het voor jou, maar ook voor zichzelf, niet willen.

En er staat niet bepaald een gespreid bed tegenover. Zolang je nog niet sterk genoeg in je schoenen staat om het alleen te kunnen doen, zonder daarbij afhankelijk te zijn van anderen, waarbij je dan bang bent dat hen iets overkomt, denk ik niet dat je er goed aan doet de confrontatie aan te gaan. En heel eerlijk: daar mag je vriend zich ook wel wat meer in jouw positie verplaatsen.

**Geplaatst**: 17-08-18 09:48

Geplaatst: 17-08-18 09:48

Trouwens iedere grote wijk in een stad heeft wel een wijkteam waar je met vragen terecht kan bij professionals. Voor als je geldproblemen hebt of problemen hebt met opvoeden van je kind enzo. Dus ik denk dat je er met jouw probleem ook wel binnen kan lopen

**Geplaatst**: 17-08-18 09:53

Geplaatst: 17-08-18 09:53

Suzanne F. schreef:
Ik vind dit toch wel een zorgwekkende situatie. Hoe vaak zien jullie elkaar? Op deze leeftijd kan je al snel denken dat je 'zielsveel' van elkaar houdt en dat dit 'de' man is waar je mee wilt trouwen en kinderen wilt krijgen. Jullie hebben al wat vanaf dat je 15 bent begrijp ik? En een echte relatie van elke dag elkaar zien en samenwonen is het dus niet. Dan vind ik heel riskant om daarvoor de band met je ouders op te geven. Zeker als het niet helemaal jouw eigen keuze is maar een soort van emotioneel gedwongen wordt dit te doen. Jouw vriend mag jou nooit voor de keuze zetten om te kiezen tussen hem en je ouders. Dat moet jouw eigen vrije weloverwogen keuze zijn. En pas als je volwassen bent. Je kan nu eigenlijk ook nog geen keuze maken want je kan nergens heen. Dan is dit emotionele chantage. En dan zou ik inderdaad afscheid nemen van de vriend ipv de ouders. Als hij wacht en begrip heeft en echt zoveel van jou houdt tot je uit huis kan is het anders, dan kan je over een paar jaar op jezelf een eigen leven opbouwen. Sterkte.

Heb jij de berichten van de TS gelezen?!

Ergens is het logisch dat haar vriend gefrustreerd is aangezien hij een toekomst met haar op wil bouwen, maar niemand van hun relatie af weet. Haar ouders willen haar OPSLUITEN als ze er achter komen, en als ze naar een kennis aan zal haar vader haar kennis waarschijnlijk iets aan doen.. Dus lijkt me niet dat de vriend de boosdoener is in deze situatie. Vriend is 19 en weet waarschijnlijk ook niet goed wat hij hier mee aan moet, wat heel erg begrijpelijk is in deze situatie.

**Geplaatst**: 17-08-18 09:53

Geplaatst: 17-08-18 09:53

Wat een lastige situatie op zo'n jonge leeftijd nog, TS. Knap dat je het hier deelt. Ik zou zeggen; zorg dat je je studie afmaakt en dat je op jezelf kan, zelfstandig kan zijn, zodat je niet gebonden bent aan je familie. Vrienden heb je voor het kiezen, familie niet. Hoeveel ze ook van jou houden, als je weet dat ze dt niet gaan accepteren heeft mediation op dit moment ook weinig kans van slagen. Jouw toekomst zou niet afhankelijk ''moeten'' zijn van jouw vriendje, van jouw ouders, van jouw familie. Alleen van jouzelf. En als jullie er met z'n tweetjes over een paar jaar nog zo over denken, dan ga ervoor. Voor nu, kies voor jezelf, je eigen toekomst en het op eigen benen staan. Leren onafhankelijke keuzes te maken en ook daar (helaas) de consequenties van aanvaarden.
Snap dat het voor een 19-jarige -niet gelovige- wellicht ook lastig is om hiermee om te gaan en jou daartoe te pushen om e.e.a. aan jouw familie te vertellen.

Zorg dat je jouw diploma in elk geval op zak hebt en dat je zelfstandig kan zijn. Dat lijkt mij het eerste doel voor jezelf.

Ik vind het persoonlijk zorgwekkend dat als er wel gepraat zou worden, dat de kennis, het vriendje bedreigd kunnen worden. Wat overigens niet geloof-gebonden is, maar ook in sommige culturen een uitgangspunt ''is''. = Kan zijn. Plus het feit dat je in huis opgesloten kan (gaan) worden en je nergens naar toe kan gaan of mag. Dan ga je dingen sneaky doen en ben je nog verder van huis en van je eigen ik af. Lastig! Sterkte TS. Zorg voor professionele begeleiding (boven op wat je nu al hebt, een goede achtervang etc) en kom op voor jezelf. Niet voor je vriendje, niet met je vriendje, maar wat wil jij en hoe zie jij je toekomst?

**Geplaatst**: 17-08-18 09:56

Geplaatst: 17-08-18 09:56

CharmingS schreef:
Suzanne F. schreef:
Ik vind dit toch wel een zorgwekkende situatie. Hoe vaak zien jullie elkaar? Op deze leeftijd kan je al snel denken dat je 'zielsveel' van elkaar houdt en dat dit 'de' man is waar je mee wilt trouwen en kinderen wilt krijgen. Jullie hebben al wat vanaf dat je 15 bent begrijp ik? En een echte relatie van elke dag elkaar zien en samenwonen is het dus niet. Dan vind ik heel riskant om daarvoor de band met je ouders op te geven. Zeker als het niet helemaal jouw eigen keuze is maar een soort van emotioneel gedwongen wordt dit te doen. Jouw vriend mag jou nooit voor de keuze zetten om te kiezen tussen hem en je ouders. Dat moet jouw eigen vrije weloverwogen keuze zijn. En pas als je volwassen bent. Je kan nu eigenlijk ook nog geen keuze maken want je kan nergens heen. Dan is dit emotionele chantage. En dan zou ik inderdaad afscheid nemen van de vriend ipv de ouders. Als hij wacht en begrip heeft en echt zoveel van jou houdt tot je uit huis kan is het anders, dan kan je over een paar jaar op jezelf een eigen leven opbouwen. Sterkte.

Heb jij de berichten van de TS gelezen?!

Ergens is het logisch dat haar vriend gefrustreerd is aangezien hij een toekomst met haar op wil bouwen, maar niemand van hun relatie af weet. Haar ouders willen haar OPSLUITEN als ze er achter komen, en als ze naar een kennis aan zal haar vader haar kennis waarschijnlijk iets aan doen.. Dus lijkt me niet dat de vriend de boosdoener is in deze situatie. Vriend is 19 en weet waarschijnlijk ook niet goed wat hij hier mee aan moet, wat heel erg begrijpelijk is in deze situatie.

Ja alles gelezen. Maar ouders blijven toch je ouders. Een vriendje op die leeftijd is geen reden om die band op het spel te zetten. Als je volwassen bent en op eigen benen kan staan kan je dit doen, weloverwogen. Nu niet. En als haar vriend haar daartoe dwingt is hij niet de juiste voor haar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-08-18 09:58

Geplaatst door de TopicStarter : 17-08-18 09:58

Ik zie hem als ik school heb meestal 1 keer in de twee weken. Hij is in de vakantie 3 dagen bij mij geweest. Gewoon 1 dagje is geen probleem, maar voor hem is dat heel moeilijk want hij wil ook vaker 2 daagjes en een keer slapen.

Ik denk niet dat zijn ouders mij zouden steunen als ze alles zouden weten. Ik denk dat ze zouden denken : als het niet mag van je ouders dan moet je ook geen relatie nemen. Tegenover zijn ouders zit ik ook in een enorm lastige situatie want zij willen ook leuke dingen samen met mij doen, maar soms kan ik dat gewoon simpelweg niet voor elkaar krijgen en dan stel ik hun en hem weer teleur.

Een duidelijk plan maken is een goed idee en ik ben al opzoek naar een andere baantje.

Ik heb echt de keuze van of hij of mijn familie, maar ik begrijp hem echt want ik snap dat het zo ontzettend lastig is voor hem alleen is die druk en alles vreselijk vervelend voor mij.

Ik weet al wat mijn ouders hun gedachte is over dit onderwerp : als ik met een niet-moslim thuis kom hoef ik hun dochter niet meer te zijn en stel ik ze enorm teleur.

Uithuis gaan na mijn HAVO duurt nog een jaar en ik denk niet dat hij het nog zolang volhoud en ik weet dat ik niet alles in 1x kan maar hij vindt dat lastig om te begrijpen. Hij heeft mij afgelopen jaren altijd enorm gesteund, maar hij is ook maar een mens.

**Geplaatst**: 17-08-18 10:05

Geplaatst: 17-08-18 10:05

Maar wat is een jaar op een mensenleven? Het lijkt nu waanzinnig lang omdat jullie er midden in zitten maar als je genoeg afleiding hebt dan vliegt het om. Probeer samen te focussen op de goede dingen. Mss kun je hem dot topic laten lezen zodat hij wat meer begrip krijgt?

Kun je niet samen met je vriend je schoonouders inlichten? Het zou voor jou al schelen als je tegen hun open kaart kan spelen lijkt me? Dan hoef je je tegenover hun minder schuldig te voelen en ze zullen er meer begrip voor hebben als je niet mee kan. Of denk je echt dat ze het niet zullen snappen?

**Geplaatst**: 17-08-18 10:06

Geplaatst: 17-08-18 10:06

Maar hoe ziet hij het voor zich dan, als jij het vertelt? Dan mag hij jou eerst wel een veilige haven kunnen bieden waar je terechtkan, als het bij je ouders na het vertellen niet houdbaar meer is.

Kan je het zo niet brengen bij hem, dat je het wilt vertellen aan je ouders zodra je een eigen plekje hebt waar je naartoe kan voor het geval het helemaal verkeerd uitpakt? Dat moet hij toch ook wel kunnen begrijpen. Want als je ouders echt zo extreem reageren dan kan je daar dus eigenlijk gewoon niet blijven.

Heb jij nog geen eigen plekje (omdat je nog geen goede baan hebt) en heeft hij ook geen huis waar je terecht kan, dan kan hij niet verwachten dat je het vertelt.

Bovendien is het nog zo dat als je alleen bij hem terecht zou kunnen dat ook erg tricky is want wat als het toch niet zo goed loopt als jullie 24/7 op elkaars lip zitten, en de relatie loopt stuk. Dan moet jij weg en terug naar je ouders zou dan waarschijnlijk geen optie zijn. Dan sta jij alsnog op straat?

Laatst bijgewerkt door pmarena op 17-08-18 10:09, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-08-18 10:07

Geplaatst: 17-08-18 10:07

Een jaar is niks op een mensenleven. In dat jaar kan je een bijbaan nemen, keihard sparen, alvast zoeken naar een vervolgstudie en een kamer.

En dan kan je vanaf augustus 2019 je vrijheid pakken.

Wat kan je vriend voor je betekenen? Studeert of werkt hij zelf? Heeft hij ideeën om jou te helpen?

**Geplaatst**: 17-08-18 10:07

Geplaatst: 17-08-18 10:07

Een docent op de middelbare school waar ik vroeger op zat, was ook verliefd geworden op een vrouw wiens ouders streng gelovig waren. Haar ouders waren woest toen zij vertelde dat ze verliefd was op een Nederlandse man en accepteerden het absoluut niet.
De vrouw vond het heel lastig om een middenweg te vinden tussen wat zij wilde, wat haar ouders wilde en haar geloof. Ze wilde uit respect voor haar ouders en haar geloof ook niets met mijn oud docent doen, geen handjes vasthouden of knuffelen, of bij hem thuis komen. Twee jaar lang hebben ze een aantal keer per week buitenshuis afgesproken (ergens wat eten, drinken, naar de film etc) zonder elkaar aan te raken. Na ongeveer een jaar heeft de vrouw dit ook opgebiecht aan haar ouders, die er nog steeds niet blij mee waren. Na twee jaar zijn haar ouders wat afgekoeld en heeft mijn oud docent aan haar vader de hand van de vrouw gevraagd, de vader heeft toestemming gegeven en ze zijn getrouwd en samen gaan wonen. Toen ik les had van deze docent was het ondertussen vijf jaar en twee kinderen later, hij werd nog steeds niet met open armen ontvangen door haar ouders maar ze accepteerden het en zagen in dat als een man zoveel moeite deed voor hun dochter, hij het echt meende en het beste voor had met hun dochter. Mijn oud docent vertelde dat het heel zwaar was en dat het ook voor veel frustratie zorgde, hij wilde de vrouw van wie hij hield het liefst gewoon vast pakken en knuffelen, en dit heeft ook wel eens voor ruzie gezorgd omdat zijn frustraties zo hoog opliepen. Maar hij heeft nooit een moment getwijfeld, hij wist dat het de vrouw van zijn leven was en had het er voor over.

Maar zo heb ik ook met een meisje in de klas gezeten die het heeft uitgemaakt met haar Nederlandse vriend en voor haar ouders heeft gekozen.

Ik ken meer mensen uit mijn omgeving met dit probleem, stiekem een vriendje hebben wetende dat hun ouders dit niet zouden accepteren. Ik snap ook dat het voor je vriend frustrerend is, maar ik vind het jammer om te lezen dat het voor jou voelt alsof hij druk op jou zet. Het lijkt mij een hele vervelende situatie en ik wil je daarom ook heel veel sterkte en wijsheid toewensen. Ik denk dat het verstandig is om uiteindelijk wel met je ouders in gesprek te gaan over dat hun verwachtingen niet overeenkomen met die van jou, eventueel met een vertrouwenspersoon als jij dat fijn vind. Ik vind dat je al goed op weg bent door een plan te maken voor de toekomst.

Succes TS :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-08-18 10:16

Re: Moeilijke relatie

Geplaatst door de TopicStarter : 17-08-18 10:16

Mijn schoonouders weten wel wat, maar niet alles. Hij heeft tegen mij gezegd dat ze dat niet zouden begrijpen en zouden vinden dat ik geen relatie moet nemen als ik dat niet mag van mijn ouders.

Hij wil dat ik het gewoon vertel. Ik weet ook niet precies hoe hij het voor zich ziet, maar hij wil dat ik het vertel en dat wij vaker samen kunnen zijn. Maar dat is allemaal niet zo simpel.

Voor mij is een jaar ook niks, maar hij heeft het gevoel dat hij al twee jaar aan het wachten is zonder resultaat en ik begrijp hem hierin wel.

Mijn vriend studeerd en werkt zelf.

Dat is heel knap en mooi van die docent, maar zover zou hij niet kunnen gaan wat totaal zijn recht is en niet iedereen is hetzelfde natuurlijk. De leeftijd is natuurlijk ook een verschil en dankjewel.

**Geplaatst**: 17-08-18 10:29

Re: Moeilijke relatie

Geplaatst: 17-08-18 10:29

Een vriendin van me is jehova's getuige, van thuis uit maar ze staat er zelf ook volledig achter etc.
Op school was een jongen die ze zo leuk vond en hij haar ook. Na een hele tijd, volgens mij een jaar, zijn ze een relatie begonnen, stiekem. Toen zij uiteindelijk moest 'kiezen' tussen het opbiechten aan haar ouders of voor haar vriend, heeft ze de relatie verbroken en voor haar ouders gekozen.
Ondertussen is ze al bijna drie jaar samen met een jongen van haar geloof en is ze verloofd en heel gelukkig.
Zij staat nog steeds achter haar keuze van toen.

Persoonlijk vind ik ook dat je het recht hebt om een relatie aan te gaan met eender wie (met uitzondering van criminelen etc.), maar ik snap dat je het moeilijk vind om dit aan je ouders (die je graag ziet) te vertellen.
Ik zou ook eerst zorgen voor een concreet plan voor waar je naartoe kan indien het thuis verkeerd gaat.

Anderzijds snap ik je vriend ook wel... hij wil graag met je in het openbaar kunnen komen, samen dingen doen etc. Maar als hij je pusht om het te vertellen aan je ouders vind ik ook dat hij jou zou moeten kunnen opvangen indien het verkeerd gaat.

Moeilijke situatie dus... ik wens je veel sterkte en wijsheid TS!