Dat ik eigenlijk heel blij moet zijn als ik een appje krijg van een nicht van me dat ze gisteren bevallen is van hun tweede kindje maar ik eigenlijk dan vooral gewoon intens verdrietig ben omdat we zelf ook heel graag zwanger willen worden en ik problemen heb met m'n cyclus/hormonen, 2 jaar terug een vrij heftige miskraam heb gehad, bij een gyn loop nu en ik het dan niet kan stoppen dat ik me zo k*t voel nu, ugh. Verder zijn er nog 3 zwangeren in m'n nabije omgeving dus wordt ik er ook nog vaak mee geconfronteerd. En hoe blij je dan wel bent voor ze, het doet pijn.
En ja, we hebben ook al een kindje, van 5 en hij is onze alles
, maar dat maakt de wens voor een tweede er niet kleiner op. Maar tja.. ik irriteer me dus aan mezelf, omdat ik me daar nu dus dagen weer poedersuiker over ga voelen.
echt ongelooflijk zuur dit zeker aangezien hij nu weer aant inlopen is en dan alsnog geen P1 meer kan pakken op het eind, wat hem zo gegund is.