Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-18 10:48

Wat is dat toch?!

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-18 10:48

Nou ja, omdat ik vandaag weer een aanvalletje heb gehad wil ik toch eens een topic openen.

Ik werd vandaag opgebeld voor 2 potentieële huurder voor de stallen... maar? Dan moet ik wel de stallen uitmesten, dat wou zij niet doen.
- Nee daar begin ik niet aan. Ik werk zelf 36u, verzorg mijn eigen paard, krijg er straks nog een merrie en veulen bij, en dan nog eentje zelf uitmesten begin ik niet aan.
- Dat werd daarna al... Nee daar wil ik even over nadenken. Met als antwoord Ja niet te lang, als ze weg zijn hebben we pech. En denk aan het geld.

En dan, leg ik de telefoon neer en ben ik gestresst, opgejaagd, met de tranen in mijn ogen omdat ik net een telefoontje heb gekregen wat ik niet had verwacht. En daar kan ik zo slecht mee om.
Ken je dat?

Ander voorbeeld. Ik werkte vroeger op het bedrijf van mijn vriend. Door omstandigheden en full-time werk gezegd dat ik niet meer kom werken, ook niet als hij krap zit. Ik heb mijn dingetjes en ik wil daar niet meer werken.
En dan hops de telefoon - kan jij toch niet komen werken om reden X of Y.
Ik heb gewoon tijd hoor want ik lag op de bank te luieren. Maar toch wordt ik boos, opgejaagd, en komen de waterlanders weer. Omdat ik gevraagd wordt iets te doen waar mijn systeem niet op gerekend heeft.

Ander voorbeeld. Echt een kleine week op voorhand een mail krijgen dat er een extra overleg wordt ingelast beginnend van 15U30 tot 17U30 :wow:

Mijn werkdag begint wel gewoon om 07U00 s`morgens.
Daarbij moest ik de dag ervoor al van 07U00 tot 17U00 en had ik die dag eigenlijk al wat gepland waar ik dan te laat voor ben. Alweer een bonkend hart, stress gevoel, irritatie. Omdat mijn teamleider tegenover me zat heb ik de waterlanders nog kunnen inhouden.

Maar wat is dat toch? Steeds als er iets op mijn pad komt wat niet gepland is, of waarbij ik halvelings gedwongen wordt aanwezig te zijn reageer ik zo heftig.
Als iemand belt om een terrasje te doen, te gaan shoppen,... heb ik dit niet. Maar stel dat iemand belt voor een terrasje en ik kan niet omdat ik al iets anders heb - krijg ik de heftige reactie wel weer. Omdat ik het jammer vindt dat ik niet mee kan.
Het is niet zo dat ik op alle onverwachte situaties zo heftig reageer, maar toch veel en vaak.

Ik heb al gedacht aan een vorm van autisme? Gewoon niet kunnen copen/omgaan met een onverwachte situatie? Wat raar is, want als er bv iets misgaat bij een familiefeestje,bij de paarden,... ben ik wel goed om een simpele oplossing te verzinnen en die door te zetten.
Of hoogsensitief? Als ik zo een test doe op google komt eruit dat ik het niet ben maar wel tekenen heb van.
Sommige geuren ruik ik bijvoorbeeld heel erg intens, terwijl iemand anders deze niet ruikt.

Ik wil hier niet per se een diagnose uithalen, want ja dan weet ik wel waar het aan ligt maar kan ik er alsnog niet veel aan doen. Maar het is wel fijn om te weten dat ik mijn heftig gedrag kan linken aan iets.

Dus, nog meer lotgenootjes die erg heftig reageren op situaties die niet voorzien zijn? Het is gewoon fijn om te weten dat ik niet alleen ben. En misschien hebben jullie tips om er beter mee om te gaan? -:)

**Geplaatst**: 02-06-18 10:54

Re: Wat is dat toch?!

Geplaatst: 02-06-18 10:54

Heb jij graag alle touwtjes in handen ?
Ben je een control freak ?

**Geplaatst**: 02-06-18 11:00

Re: Wat is dat toch?!

Geplaatst: 02-06-18 11:00

Ik ben ook wel een control freak daarin hoor. Als mensen op het laatste moment iets willen veranderen zeg ik meestal nee, om dan vaak een paar uur later te denken "nou, dat kan best eigenlijk". Maar gewoon omdat het niet in mijn systeem zat wil ik het niet.
Bij veel dingen weten mensen die ik ken het. Mijn man weet dat als hij om 16.00 voorstelt ergens te gaan eten ik eerst nee zeg rn misschien later toch ja

. Qua werk geef ik zelf altijd aan dat ik er even over na moet denken.

**Geplaatst**: 02-06-18 11:00

Geplaatst: 02-06-18 11:00

Ik heb dit ook wel een beetje. Vooral als ik bv geappt word met de vraag of ik kan werken, en dan ook eigenlijk gewoon kan. Denk ook wel eens aan autisme, omdat ik er dus niet tegen kan als het van te voren nog niet in mn systeem zit

Laatst bijgewerkt door Amira_ op 02-06-18 11:00, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-06-18 11:00

Geplaatst: 02-06-18 11:00

Ik herken mijzelf deels in jouw verhaal

Persoonlijk huil ik niet zo snel, maar ik krijg wel een enorm rot, naar etc. gevoel en mijn humeur slaat dus compleet om. Als ik bijvoorbeeld na een week weer eens bij mijn vriend ben en hij een appje krijgt of we straks mee gaan varen met zijn vriendengroep. Ik raak dan zo in de stress, omdat ik me daar niet op voorbereid heb. Dat staat compleet los van het feit of ik het leuk vind of niet: ik heb mij voorbereid op een middag/avond thuis. Hij vind hij soms nog moeilijk te begrijpen, omdat hij een lang leve de lol persoon is (tevens de reden dat ik voor hem gevallen ben :Y)

) Ik wil graag dingen van te voren weten, maar ik kan er wel mee om gaan als ik zélf iets plan.

Ik ben er zelf nog niet achter hoe ik dit kan oplossen. Het is gewoon een stukje van mij

Laatst bijgewerkt door KirstenHorse op 02-06-18 11:09, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-06-18 11:04

Geplaatst: 02-06-18 11:04

Ik vind het niet helemaal 'normaal' inderdaad als ik eerlijk ben. Volgens mij zit jij veel sneller aan je taks van wat je kan hebben en dat je er een topic over opent geeft ook wel aan dat het je belemmerd.

Probeer voor jezelf te relativeren. Is het echt zo erg om in een nood situatie een paar uur te gaan werken als je anders toch maar op de bank lag? Blijf ook wel goed je grenzen aangeven, vertel ook gewoon aan anderen dat je dit soort dingen lastig vind.

**Geplaatst**: 02-06-18 11:05

Geplaatst: 02-06-18 11:05

Wat zou je zelf graag willen? Uit je bericht haal ik duidelijkheid. Waarom gebeurt dit? Als je die duidelijkheid hebt, kun je er wat mee. Nu is het chaos en ertegen ‘vechten’.

Ik zou eens naar de ha gaan met dit verhaal, en je laten onderzoeken. Je denkt zelf richting autisme, dat kan ook goed. Het klinkt heftig, maar als het jezelf duidelijkheid geeft, geeft het ook een hoop rust. Je kan dan dingen gaan plaatsen. Ook wanneer er iets anders uitkomt.

Mijn pb staat open, heb nu sinds 3 jaar duidelijkheid en zoveel puzzelstukjes vallen op de plaats. Dat betekent niet dat alles nu goed is of makkelijker gaat, maar wanneer ik die onrust heb, kan ik wel gerichter gaan zoeken waar het vandaan komt en het plaatsen.

**Geplaatst**: 02-06-18 11:12

Geplaatst: 02-06-18 11:12

secricible schreef:
Ik ben ook wel een control freak daarin hoor. Als mensen op het laatste moment iets willen veranderen zeg ik meestal nee, om dan vaak een paar uur later te denken "nou, dat kan best eigenlijk". Maar gewoon omdat het niet in mijn systeem zat wil ik het niet.
Bij veel dingen weten mensen die ik ken het. Mijn man weet dat als hij om 16.00 voorstelt ergens te gaan eten ik eerst nee zeg rn misschien later toch ja . Qua werk geef ik zelf altijd aan dat ik er even over na moet denken.

Tja...eerlijk,hier nog zo één. en ik noem het ook maar een lichte vorm van autisme…. :roll:

Gelukkig,ben ik dus ook niet de enige :)F

**Geplaatst**: 02-06-18 11:18

Geplaatst: 02-06-18 11:18

Maar de voorbeelden die jullie noemen vind ik minder extreem dan wat ts schrijft. Die barst in tranen uit omdat iemand via de telefoon vraagt of ze de stal voor haar wil uitmesten. Daar moet je, vind ik, toch wel iets mee gaan doen. Niet voor anderen, maar voor jezelf om weerbaarder te worden.
Niet vervelend bedoeld naar jou uiteraard hoor ts.

**Geplaatst**: 02-06-18 11:18

Geplaatst: 02-06-18 11:18

TS, je denkt aan autisme? Waarom? Autisme is veel meer dan wat jij omschrijft. Er zijn namelijk ook gewoon mensen die als eigenschap hebben dat ze moeite hebben met wat jij omschrijft. En beter kunnen ruiken (of even ander wel zintuig) dan de gemiddelde mens is ook geen criterium. Dat maakt het nog geen autisme. Ik zou er voor tekenen als het dat was.......

Als het je hindert wat let je om hulp te vragen? En dat kan ook zonder dat er gelijk een diagnose op moet.

**Geplaatst**: 02-06-18 11:24

Geplaatst: 02-06-18 11:24

Gebeurt dit je altijd of is het iets van de afgelopen periode.
Het klinkt als overbelasting. Hoe goed ben je in het omgaan met je grenzen?

**Geplaatst**: 02-06-18 11:26

Re: Wat is dat toch?!

Geplaatst: 02-06-18 11:26

Zelf had ik dit toen ik overspannen/depressief raakte.
Maar heel eerlijk denk ik dat er 101 oorzaken voor kunnen zijn.
Zelf zou ik gewoon eens met je huisarts praten over wat die er van denkt, misschien moet je het zoeken in ontregelde hormonen of kan een psycholoog je helpen.

**Geplaatst**: 02-06-18 11:26

Geplaatst: 02-06-18 11:26

Heb je dit altijd, of is het iets nieuws. Ik herken het enorm van een periode dat ik tegen overspannen aan zat (of er net in, tis maar hoe je het bekijkt.)

Als dat zo os moet je gas terug nemen. Dat hielp bij mij. Niet direct natuurlijk, maar na een jaar niet op alles ja zeggen (schoolplein vegen, eten met mijn moeder, vriendinnetjes komen spelen, werk uitjes) was de rek er weer en kon ik het droog houden als mijn soort pindakaas was uitverkocht bij de Appie.

**Geplaatst**: 02-06-18 11:33

Geplaatst: 02-06-18 11:33

Als ik jou was zou ik eerst deze situaties kritisch onder de loep nemen i.p.v. te zoeken in diagnoses. Er zijn zoveel andere redenen om moeite met situaties te hebben. Uiteraard kan er een diagnose achter zitten, maar daar kom je na het evalueren van de losse situaties uiteindelijk ook wel op uit, na uitsluiting van meer oplosbare oorzaken.
Kijk eens kritisch naar je gevoel. Waarom komen de tranen? Wat denk je? Waar ben je bang voor?

Mij viel iets heel anders op in jouw voorbeelden dan het niet geplande. In alle gevallen lijkt het te gaan over een situatie waarin een ander iets van jou wil of verwacht wat jij eigenlijk juist niet wil doen. Kan je wel goed voor jezelf opkomen en vasthouden aan jouw nee? Ook als een ander dit vervelend vind?
Als je het belangrijk vind dat de ander positief over je denkt, kan het veel emoties teweeg brengen als ze wat van je willen wat jij niet had ingeschat.
Dit is slechts het eerste wat mij opviel aan jouw voorbeelden, zo kunnen er nog tig redenen zijn voor zulke emoties!

**Geplaatst**: 02-06-18 11:55

Geplaatst: 02-06-18 11:55

Ik zou niet meteen naar diagnoses gaan zoeken maar eerst eens een cursus nee zeggen volgen.

Nee zeggen geeft altijd een zekere negatieve spanning, dat is normaal. Als je dan bijvoorbeeld nee wilt zeggen maar ja doet dan kan dat inderdaad een emotionele emotie opwekken omdat je dan in feite geen controle hebt.

Bij de meeste mensen valt dit gewoon te leren. Daarom is het ook belangrijk dat kinderen te kans krijgen om met frustratie om te leren gaan. Heb je het niet vanzelf geleerd dan zijn er genoeg mogenlijkheden om dit onder begeleiding te leren.

**Geplaatst**: 02-06-18 12:15

Geplaatst: 02-06-18 12:15

Het lijkt een soort niet kunnen voldoen aan verwachtingen dingetje. Dat jij je rot voelt omdat je niet kunt voldoen aan de dingen die mensen van je vragen. Ik herken het wel een beetje maar ik heb het iets minder extreem dan jij. Ben je vaak op zoek naar bevestiging? Wil je graag leuk gevonden worden? Ben je vroeger gepest? Dit komt vaak voort uit onzekerheid.
Ik ga hier niet de psych uithangen maar misschien is het wel goed om er eens over te praten met iemand.

**Geplaatst**: 02-06-18 12:21

Geplaatst: 02-06-18 12:21

KirstenHorse schreef:
Ik herken mijzelf deels in jouw verhaal Persoonlijk huil ik niet zo snel, maar ik krijg wel een enorm rot, naar etc. gevoel en mijn humeur slaat dus compleet om. Als ik bijvoorbeeld na een week weer eens bij mijn vriend ben en hij een appje krijgt of we straks mee gaan varen met zijn vriendengroep. Ik raak dan zo in de stress, omdat ik me daar niet op voorbereid heb. Dat staat compleet los van het feit of ik het leuk vind of niet: ik heb mij voorbereid op een middag/avond thuis. Hij vind hij soms nog moeilijk te begrijpen, omdat hij een lang leve de lol persoon is (tevens de reden dat ik voor hem gevallen ben ) Ik wil graag dingen van te voren weten, maar ik kan er wel mee om gaan als ik zélf iets plan.

Ik ben er zelf nog niet achter hoe ik dit kan oplossen. Het is gewoon een stukje van mij

Precies die heb ik ook. Als ik het zelf kan plannen is het goed, en dan kan ik ook best 'spontaan' iets doen, maar als het me opgedrongen word schiet ik direct in de stress. Krijg dan een heel sterk NEE, dat kan niet gevoel, omdat ik mijn planning in mijn hoofd moet omgooien. Als ik vervolgens kalmeer en rustig een nieuwe planning maak is er niks meer aan de hand.

**Geplaatst**: 02-06-18 12:49

Geplaatst: 02-06-18 12:49

Ik heb dan wel autisme en kan slecht tegen onverwachte situaties of plotselinge veranderingen. Maar als ik om die reden “nee” zeg, is er ook geen stress. Ik ga het immers niet doen, want ik heb nee gezegd.

Ik krijg daarom de indruk dat het vooral situaties zijn waarin anderen een beroep op je doen, maar jij je voor het blok gezet voelt en nee wilt zeggen, maar dit niet goed durft. Een angst om een ander teleur te stellen, angst om voor de ander niet aan de verwachting te kunnen voldoen.

Ik denk ook dat het meer met nee zeggen en op je strepen staan te maken heeft, dan met niet tegen onverwachte situaties kunnen.

**Geplaatst**: 02-06-18 13:34

Geplaatst: 02-06-18 13:34

Herken je dit van jezelf? Is dit iets wat je je hele leven al hebt? Zo nee, zou ik eerder denken richting teveel stress/burn out/depressie. Dan is je emmertje veel sneller vol en kan je weinig hebben.

Ik herken het heel goed, maar ik heb er al m'n hele leven last van. Ik kon als kind echt driftbuien krijgen als iets anders ging dan gepland (en op een leeftijd dat ik daar echt al te oud voor was, zo heb ik op m'n elfde een keer in de gang liggen huilen omdat we toch niet naar de film gingen

). Ik heb ADHD en bij mij komt het daardoor. Omdat ik situaties lastig overzie en m'n hoofd vaak een grote chaos is, hecht ik juist heel veel waarde aan structuur van buitenaf. Als die structuur plotseling in de war geschopt wordt kan ik daar overstuur van raken, want dan overzie ik de boel niet meer. Als ik even tijd krijg om het te verwerken en er over na te denken, krijg ik weer grip op de zaak en kan ik er wel mee omgaan. Mijn oplossing is dan ook, als de situatie dat toelaat, zeggen dat ik er even over na moet denken. Dan spreek ik bijvoorbeeld af dat ik het over een uurtje laat weten. Dan kan ik rustig de afweging maken en komt het er vaak op neer dat het toch niet zo erg is. En als ik toch in paniek schiet, probeer ik te bedenken waarom dat is. Wat is er zo erg, waarom is dat zo erg en wat kan ik er aan doen om het op te lossen? Dat helpt vaak goed om weer grip te krijgen en rustig te worden.

Daarnaast vind ik het ook moeilijk om nee te zeggen, omdat ik anderen niet teleur wil stellen. Ook daarbij helpt het om te zeggen dat ik er later op terug kom. Zo zeg ik niet meer te snel ja op iets wat eigenlijk helemaal niet kan. Mensen vinden het helemaal niet raar als je er even over na moet denken. Of zeg bijvoorbeeld dat je nu je agenda niet bij de hand hebt en zo even moet kijken. Dan heb je weer tijd om even af te wegen of je ja of nee gaat zeggen. En om te bedenken dat het helemaal niet erg is om nee te zeggen. Immers, word jij kwaad als iemand een keertje nee tegen je zegt? Nee toch? Nou, die ander dan vast ook niet. En nee zeggen mag ook zonder excuus. Iemand vraagt iets aan je, het antwoord mag jij bedenken.

**Geplaatst**: 02-06-18 13:42

Geplaatst: 02-06-18 13:42

Ik herken je verhaal ook heel erg. Ik en de mensen rond mij noemen het ‘mijn autistisch kantje’ (zonder mensen met autisme e.d. te willen beledigen want ik weet dat autisme veel meer aspecten heeft dan enkel dit).
Ik plan bijvoorbeeld mijn week in met wat ik wanneer ga leren en doen enz, maar als mensen dan achteraf vragen om op één van die dagen iets te gaan doen dan moet ik mezelf er toch elke weer overheen zetten om me aan te passen.
Of als mijn vriend opeens een uur vroeger wil komen dan afgesproken, als de avondplanning op het laatste moment helemaal verandert... Dan heb ik het daar serieus moeilijk mee

Bij mij is het wel erger tijdens stressperiodes, en veel minder tijdens vakanties.

Ik heb het ook gewoon aanvaard als iets van mezelf, maar bij jou speelt ook het ‘nee’ zeggen inderdaad precies een rol? Daar kan je zoals gezegd eventueel een cursus voor proberen volgen, er zijn ook boeken over.

Je bent alvast niet de enige die niet goed overweg kan met onverwachte situaties

**Geplaatst**: 02-06-18 13:49

Geplaatst: 02-06-18 13:49

_mexx_lady_ schreef:
Nou ja, omdat ik vandaag weer een aanvalletje heb gehad wil ik toch eens een topic openen.

Ik werd vandaag opgebeld voor 2 potentieële huurder voor de stallen... maar? Dan moet ik wel de stallen uitmesten, dat wou zij niet doen.
- Nee daar begin ik niet aan. Ik werk zelf 36u, verzorg mijn eigen paard, krijg er straks nog een merrie en veulen bij, en dan nog eentje zelf uitmesten begin ik niet aan.
- Dat werd daarna al... Nee daar wil ik even over nadenken. Met als antwoord Ja niet te lang, als ze weg zijn hebben we pech. En denk aan het geld.

En dan, leg ik de telefoon neer en ben ik gestresst, opgejaagd, met de tranen in mijn ogen omdat ik net een telefoontje heb gekregen wat ik niet had verwacht. En daar kan ik zo slecht mee om.
Ken je dat?

Ander voorbeeld. Ik werkte vroeger op het bedrijf van mijn vriend. Door omstandigheden en full-time werk gezegd dat ik niet meer kom werken, ook niet als hij krap zit. Ik heb mijn dingetjes en ik wil daar niet meer werken.
En dan hops de telefoon - kan jij toch niet komen werken om reden X of Y.
Ik heb gewoon tijd hoor want ik lag op de bank te luieren. Maar toch wordt ik boos, opgejaagd, en komen de waterlanders weer. Omdat ik gevraagd wordt iets te doen waar mijn systeem niet op gerekend heeft.

Ander voorbeeld. Echt een kleine week op voorhand een mail krijgen dat er een extra overleg wordt ingelast beginnend van 15U30 tot 17U30 Mijn werkdag begint wel gewoon om 07U00 s`morgens.
Daarbij moest ik de dag ervoor al van 07U00 tot 17U00 en had ik die dag eigenlijk al wat gepland waar ik dan te laat voor ben. Alweer een bonkend hart, stress gevoel, irritatie. Omdat mijn teamleider tegenover me zat heb ik de waterlanders nog kunnen inhouden.

Maar wat is dat toch? Steeds als er iets op mijn pad komt wat niet gepland is, of waarbij ik halvelings gedwongen wordt aanwezig te zijn reageer ik zo heftig.
Als iemand belt om een terrasje te doen, te gaan shoppen,... heb ik dit niet. Maar stel dat iemand belt voor een terrasje en ik kan niet omdat ik al iets anders heb - krijg ik de heftige reactie wel weer. Omdat ik het jammer vindt dat ik niet mee kan.
Het is niet zo dat ik op alle onverwachte situaties zo heftig reageer, maar toch veel en vaak.

Ik heb al gedacht aan een vorm van autisme? Gewoon niet kunnen copen/omgaan met een onverwachte situatie? Wat raar is, want als er bv iets misgaat bij een familiefeestje,bij de paarden,... ben ik wel goed om een simpele oplossing te verzinnen en die door te zetten.
Of hoogsensitief? Als ik zo een test doe op google komt eruit dat ik het niet ben maar wel tekenen heb van.
Sommige geuren ruik ik bijvoorbeeld heel erg intens, terwijl iemand anders deze niet ruikt.

Ik wil hier niet per se een diagnose uithalen, want ja dan weet ik wel waar het aan ligt maar kan ik er alsnog niet veel aan doen. Maar het is wel fijn om te weten dat ik mijn heftig gedrag kan linken aan iets.

Dus, nog meer lotgenootjes die erg heftig reageren op situaties die niet voorzien zijn? Het is gewoon fijn om te weten dat ik niet alleen ben. En misschien hebben jullie tips om er beter mee om te gaan?

Als ik het zo lees dan lijkt het voor mij dat je wat moeite hebt met grenzen aangeven en doen wat je zelf WILT. Het machteloosheidsgevoel wat daar uit voortkomt zorgt voor waterlanders lijkt het.

In ieder geval kunnen wij wel vanalles roepen, maar jij bent de enige die er achter kan komen door voor jzelf na te gaan wat er van binnen gebeurd in die situaties. Als je bewust gaat registreren welke gevoelens naar boven komen, dan ben je al een hele stap verder.
Soms zijn het gewoon van die onbewuste patroontjes die je aangeleerd hebt als kind om de een of andere reden, en die heel makkelijk te doorbreken zijn als je er bewust van word.

**Geplaatst**: 02-06-18 13:50

Geplaatst: 02-06-18 13:50

Oeh ontzettend herkenbaar. Kan totaal over de zeik raken als iets niet loopt volgens planning. Maakt niet uit of het is leuks is of bijvoorbeeld werken, ik kan er niet tegen.

Ik heb het liefst alles ellenlang duidelijk van te voren. Als ik opeens geappt word dat ik moet werken kan ik totaal in paniek raken, ook al kan ik wel gewoon, maakt niet uit. Ik krijg dan soms gewoon een soort black out en als ik wat oververmoeid ben kan dat over gaan in een paniekaanval.
Wat het is, geen idee. Gooi het maar op een 'autistisch trekje'.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-18 20:22

Re: Wat is dat toch?!

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-18 20:22

@Little_birdy: Ik heb inderdaad graag de controle in handen. BV een vakantie boeken doe ik zelf of samen maar ik zou nooit iemand voor me laten boeken. Auto rijden doe ik liefst zelf (alleen als mijn vriend, stiefvader of moeder rijdt vindt ik het prima, anders rij ik liever zelf), ik vind het moeilijk om een opdracht uit handen te geven – ik doe het wel dan is het opgesteld naar mijn hand. Dus ik kan wel zeggen dat ik graag controle heb. Niet altijd en overal maar 3 van de 4 keer wel.

@secricible: Dat dus, ik zeg nee en echt direct daarna denk ik, nou ja eigenlijk had het wel gekund… Alhoewel als vriend een keer afkomt om te gaan uit eten, zal ik nooit nee zeggen ook al is dat niet gepland..

@KirstenHorse: Dat dus, dan ga ik dus mezelf opjagen dat ik geen spullen bij heb. Nu wil ik wel even verduidelijken dat ik niet ga janken als een klein kind. Maar door de opwelling krijg ik wel tranen in mijn ogen.

@Aranel: dat is dus het probleem denk ik. Ik kan niet relativeren op dat moment, na een tijdje nadenken kan ik dat wel en dan vindt ik het ook niet zo een probleem om te gaan werken als ik niks gepland heb. Vriend weet dat ik het lastig vindt, maar vindt het moeilijk om zich in te leven hierin, wat ik goed begrijp!
Dan wil ik nog verduidelijken dat ik niet zo zeer als een klein kind ga wenen, maar door de opwelling krijg ik natte ogen en soms een traan wegpinken. In een extreem geval komt het voor dat ik echt een potje huil maar dat is nog maar 2 keer voor gekomen.

@Marocje: ik hou echt van duidelijkheid. Niet `ergens in de namiddag` maar rond 16u. Als vriend bijvoorbeeld aangeeft dat hij morgen krap zit op het werk en het eventueel kan zijn dat hij me belt, dan ben ik voorbereidt daarop. Dat maakt voor mij echt verschil. Het enige nadeel is dat hij met zijn werk vaak niet op voorhand weet of hij tekort komt.

@Lughnassad: waarom ik denk aan autisme heeft meerdere redenen; welke hier nu niet van belang zijn (denk ik). Ik werk zelf in de zorg en ben bekend met autisme. Het is meer dat ik bepaalde aspecten herken. Ik ben geen dokterloper, weet hoe druk ze het hebben en heb een handje weg van uitstellen, niet willen dealen met de waarheid denk ik soms.

@Senna21: als ik echt nadenk zit het al lang in mijn systeem, al zo lang als ik me kan herinneren... Met perioden is het erger, met perioden heb ik vrijwel geen last ervan.

@Azmay: Ik ben al naar de HA geweest om te praten over mijn hormoonregeling (wil van de pil af om te peilen of het hieraan ligt – wil om meerdere redenen van de pil af en vervangen door een alternatief, maar die verrekte hormonen zijn de hoofdreden)

@Zwerte: ik ben wel het type die alles goed wil doen, voor iedereen goed wil doen en overal gelijke balans houden. Mijn teamleider zei na 3 weken al dat ik `lief` ben. Dat hij dat na 3 weken al door had.. En ik kan niet voor mezelf opkomen. Ik kan wel nee zeggen, maar als ik dan teleurstelling zie of voel draait mijn maag en laat ik mijn nee hervallen en doe ik het toch maar. Ik wil iemand anders liefst niet teleurstellen als het echt niet moet.

@Suzanne: ik ben nooit echt `gepest` geweest. Ik ben altijd wel het dikkertje van de klas geweest, trok op met de minder populaire kinderen en heb altijd maar 2 vriendinnen ofzo gehad. Alhoewel ik best een sociaal type ben en goed op mezelf kan staan heb ik af en toe de bevestiging nodig dat ik het goed doe. Als ik bijvoorbeeld iets gekookt heb dan vraag ik ook aan mijn vriend hoe hij het vindt, ik moet gewoon gehoord hebben dat hij het lekker vindt (of niet….).

Kortom, ik zit met wel een aantal complexen zoals bevestiging zoeken, onzeker, geen nee kunnen zeggen; moelijk kunnen copen.
Helaas zit dit al zolang ik me kan heugen in mijn systeem.

**Geplaatst**: 02-06-18 20:30

Geplaatst: 02-06-18 20:30

Doe eens een cursus mindfullness. Of cognitieve therapie.

**Geplaatst**: 02-06-18 20:36

Geplaatst: 02-06-18 20:36

Oh herkenbaar dit! Niet zo heftig als bij jou, maar als er iets op mijn pad komt wat niet in mijn planning staat, kan ik daar erg in de zeik over zijn.