Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-18 18:22

Bij een overledene in de kist kijken?

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-18 18:22

Hallo!

Afgelopen maandag heb ik een condoleance bijgewoond omdat de oma van kennissen overleden is, de kist was open. Deze keer heb ik wél in de kist gekeken

In oktober 2012 overleed mijn oom, heel jong (56) aan de gevolgen van kanker. Ook hier was de kist open maar ik heb niet durven kijken, ik was toen 12, daarvoor nog nooit een overlijden meegemaakt.

Komende keren is het waarschijnlijk op gevoel. Iemand die dichtbij staat wil ik misschien juist niet zien, en herrinneren hoe diegene in leven wás.

Hoe doen jullie dat? Weet je bjjvoorbeeld van tevoren al of je in de kist zou willen kijken?

**Geplaatst**: 04-04-18 18:24

Re: Bij een overledene in de kist kijken?

Geplaatst: 04-04-18 18:24

Ik heb het bij beide opa's uiteindelijk wel gedaan. Weet niet of ik het nog eens doe... zie het soms nog scherp voor me. Dan heb ik liever als laatste herinnering die van leven, afscheid. Ik vind het best eng en als ik het weer doe, is het alleen bij iemand die echt dicht bij me staat.

**Geplaatst**: 04-04-18 18:25

Geplaatst: 04-04-18 18:25

Ik denk dat je dat op gevoel doet. Mijn oma is recebt overleden en ik heb haar lichaam meteen nog gezien voordat men er was om haar aan te kleden en mee te nemen etc. Ze was nog vers zeg maar. De crematie was een week later, ik heb toen niet meer gekeken puur omdat ik me haar idd wil herinneren zoals ze was en ik niet naar een lijk van een week oud wil kijken.

**Geplaatst**: 04-04-18 18:27

Geplaatst: 04-04-18 18:27

Bij alle keren dat een dierbare overleden is ben ik gaan kijken. Voor mij voelde het als extra afsluiting en ik vond het heel fijn. 1 persoon lag er niet zo vredig bij en dit vond ik wel pijnlijk maar ik had even goed geen spijt dat ik ben gaan kijken. Voor mij bevestigde dit dat de persoon in kwestie er echt niet meer was. Klinkt raar maar ik vond het heel lastig om te accepteren dat iemand echt dood was en daarbij hielp het gaan kijken en nog een laatste keer een hand vast houden heel erg. Mijn opa zag er op zijn sterfbed niet meer uit als opa. Toen ie in de kist lag weer wel. Dat was extra mooi.

**Geplaatst**: 04-04-18 18:27

Geplaatst: 04-04-18 18:27

Ik heb bij de begrafenis van mijn oma in de kist gekeken. De kist was niet open, is speciaal voor mij en mijn nicht nog eventjes geopend. Dit was de eerste keer dat ik een begrafenis mee maakte, en ook de eerste keer dat ik een dood persoon zag.
Het was heel emotioneel, en ook wel eng, maar ik ben onwijs blij dat ik het heb gedaan. Ik had het mezelf nooit kunnen vergeven als ik niet een laatste blik op mijn lieve oma had geworpen.
Bij een onbekende, of iemand die ik maar oppervlakkig ken zou ik niet in de kist kijken denk ik. Stom genoeg vind ik dode mensen toch wel eng. Bij de condoleance van mijn buurman (open kist condoleance bij hem thuis) durfde ik het ook niet.

**Geplaatst**: 04-04-18 18:27

Geplaatst: 04-04-18 18:27

Ik heb ook verschillende begrafenissen bijgewoond en bij sommigen wel gekeken. Maar ik doe het niet weer. Hij/zij lijkt zo anders, ik herinner ze liever zoals ze er bij leven uitzagen.

**Geplaatst**: 04-04-18 18:29

Geplaatst: 04-04-18 18:29

Ik was denk ik 8 toen ik de begrafenis van mijn oma meemaakte, en toen stond de kist ook open. Ik keek er toen in en vond dat een soort van heel normaal. Het was natuurlijk wel heel verdrietig. De weken/maanden daarna had ik zo veel spijt dat ik niet heb gevoeld of haar hartslag misschien nog klopte. Ik ben iig wel heel blij dat ik daar nu vanaf ben!

Later was mijn opa overleden, en ik denk dat ik hem ook heb gezien in de kist maar dat weet ik niet meer zeker. En daarna nog een oudere neef die ik niet/nauwelijks heb gezien. Best wel heel raar maar ik vond het jammer dat ik hem toen niet in de kist heb kunnen zien...

**Geplaatst**: 04-04-18 18:30

Geplaatst: 04-04-18 18:30

Ik kijk altijd, dat helpt mij met afscheid nemen. Mijn oma heb ik nog geknuffeld. Ik heb er geen moeite mee.

**Geplaatst**: 04-04-18 18:30

Geplaatst: 04-04-18 18:30

Mijn opa en moeder zijn overleden toen ik 11 en 12 was, ik heb bij beide in de kist gekeken. Mijn opa is overleden aan de gevolgen van een gescheurde aorta, mijn moeder aan de gevolgen van een alcoholverslaving. En in beide gevallen heeft het mij heel erg geholpen om het af te sluiten

Ik zal dit in het vervolg ook weer doen.

**Geplaatst**: 04-04-18 18:31

Geplaatst: 04-04-18 18:31

Bij de begrafenis van de moeder van een vriendin (toen was ik 9 of 10 ofzo) heb ik niet gekeken, de kist was dicht gedaan omdat er veel vriendinnetjes bij waren.
Nu ik er ook over nadenk, ik heb bij geen enkele begrafenis waar ik bij was een open kist gezien. Vorig jaar was de eerste keer dat ik een lijk had gezien, maar dat was niet bij een begrafenis.

**Geplaatst**: 04-04-18 18:31

Geplaatst: 04-04-18 18:31

Ik heb tot nu toe bij elk overlijden van een familielid apart afscheid genomen vooraf aan de crematies, dan is de kist nog open. Bewust omdat ik niet bij het overlijden zelf was en het toen pas echt doordrong van ‘hij/zij is er echt niet meer’.

Dit was de eerste weken moeilijk, de herinneringen maken even plaats voor het beeld van het laatste afscheid van een lichaam wat niet meer lijkt op het levende. Maar na een jaar, 1,5 jaar is dat beeld zo goed als weg.

Sterkte..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-18 18:32

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-18 18:32

KM_Ris schreef:
Bij alle keren dat een dierbare overleden is ben ik gaan kijken. Voor mij voelde het als extra afsluiting en ik vond het heel fijn. 1 persoon lag er niet zo vredig bij en dit vond ik wel pijnlijk maar ik had even goed geen spijt dat ik ben gaan kijken. Voor mij bevestigde dit dat de persoon in kwestie er echt niet meer was. Klinkt raar maar ik vond het heel lastig om te accepteren dat iemand echt dood was en daarbij hielp het gaan kijken en nog een laatste keer een hand vast houden heel erg. Mijn opa zag er op zijn sterfbed niet meer uit als opa. Toen ie in de kist lag weer wel. Dat was extra mooi.

Een hand vast houden zou ik dan weer helemaal niet durven

**Geplaatst**: 04-04-18 18:32

Geplaatst: 04-04-18 18:32

Het verschilt gewoon erg per persoon inderdaad.

Ik heb het bij beide opa's van mijn vriend wel gedaan, om hem te steunen terwijl hij er was. Mijn oma is overleden toen ik jonger was, die heb ik niet meer gezien nadat ze overleden was. Dat vind ik zelf ook fijner. Ik heb het voor het verwerken niet nodig om de persoon na het overlijden te zien, kijken naar zo'n leeg omhulsel vind ik ook niet prettig en wil ik liever niet als laatste herinnering hebben.

**Geplaatst**: 04-04-18 18:33

Geplaatst: 04-04-18 18:33

Ik kijk altijd, mijn moeder was overledene verzorgster en ik ben zo vaak mee geweest dat ik er niks engs aan vind.
Ik kom zelf voor mijn werk regelmatig bij lijkschouwen en dan ben ik na de schouw vaak de eerste die iemand even recht legt en de ogen netjes sluit (officieel mag je niks aan een lichaam veranderen tussen overlijden en schouw).

Mijn moeder heeft zelf 6 dagen thuis opgebaard gelegen en die heeft elke dag een zoen op haar voorhoofd gehad.

**Geplaatst**: 04-04-18 18:36

Geplaatst: 04-04-18 18:36

Het is heel persoonlijk

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 03-02-22 13:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-04-18 18:42

Geplaatst: 04-04-18 18:42

Mijn recente ervaringen zijn dat er niet echt een keuze was... de laatste was bvb. de oma van mijn man, de kist stond in haar kamertje en we gingen even het kamertje binnen om afscheid te nemen zeg maar en zodra je een stap binnen de deur zette keek je recht in die kist... dus tja. Ik was eigenlijk niet van plan om te kijken, vind dat een soort ongepaste nieuwsgierigheid ofzo bij iemand die je bij leven maar heel weinig gezien hebt.

Gelukkig stond de kist hoog genoeg en liep onze peuter in plaats van dat we hem op de arm hadden, anders had hij ook vol in die kist gekeken en ik weet niet of dat nu mijn keuze was geweest...hoewel ik iemand ben die dergelijke dingen bij het leven vind horen gold ook daarvoor dat hij haar nauwelijks gezien heeft en dan vind ik het toch een soort apies kijken

Hij heeft er wat omheen gespeeld, niet beseffend dat er een dood iemand in de kist lag

Laatst bijgewerkt door pmarena op 04-04-18 18:43, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-04-18 18:43

Geplaatst: 04-04-18 18:43

Ik ben niet zo van het in de kist kijken.
Ik heb er veel mee te maken in mijn werk, en we verzorgen mensen tot het sterfbed, vaak mensen die we al lang verzorgen en regelmatig zijn we erbij als iemand overlijdt. Ik vind dat heel mooi om iemand zo te kunnen begeleiden tot de dood intreedt, maar er na is het voor mij "klaar". Dus als ik een paar dagen vrij ben geweest en iemand overlijdt, ga ik er meestal niet nog eens naar toe om afscheid te nemen van het lichaam. Ik neem in mijn hoofd afscheid van de persoonlijkheid..
maar dit is per collega heel verschillend! En dat is ook prima

**Geplaatst**: 04-04-18 18:51

Geplaatst: 04-04-18 18:51

Onze zoon van toen 3 heeft bij mijn overleden moeder op bed gezeten en was er hele dagen bij. Maar hij was ook bij haar ziekte heel erg betrokken en heeft haar tot 5u voor haar overlijden gezien en nog met haar gepraat voor hij naar de gastouder ging.
Mijn schoonvader heeft hij niet meer gezien, dat wilde mijn schoonfamilie zo en daar respecteer ik.

**Geplaatst**: 04-04-18 18:52

Geplaatst: 04-04-18 18:52

Ik heb het nog nooit gedaan, wel 2 van de 4x geprobeerd, niet 'gelukt'. Voel me er niet prettig bij en denk dat ik iemand liever herinner bij leven.

Misschien bij mijn oma die heel dichtbij staat als zij gaat, maar ik hoop dat dat nog heeel lang gaat duren.

**Geplaatst**: 04-04-18 18:53

Geplaatst: 04-04-18 18:53

Gecondoleerd

Ik kijk niet. Mijn opa lang lang lang geleden als kind was voldoende dat nooit meer te doen. Ik herinner iemand liever bij leven. Mijn moeder geholpen met wassen en aankleden en in kist leggen. Daarna niet meer gezien. Is ok.

**Geplaatst**: 04-04-18 18:54

Geplaatst: 04-04-18 18:54

Bij mijn oma's en opa heb ik dat niet gedaan. Ik was daar heel stellig in, ik wil iemand herinneren zoals hij/zij levend was.
Alleen toen mijn moeder stierf, was dat toch een ander verhaal.
Heb geen moment spijt gehad dat ik wél ben gaan kijken op het laatste moment. Was toch de laatste keer dat ik mijn moeder kon zien..

**Geplaatst**: 04-04-18 19:02

Geplaatst: 04-04-18 19:02

Ik heb voor het eerst een overledene gezien toen ik een jaar of 11/12 was, ook nog een klasgenootje die overleden was aan een spierziekte, hij lag toen nog gewoon op zijn bed. Helaas was dit niet het beste idee ooit en heb ik daardoor best wel issues gekregen, sta er nogsteeds wel achter overigens dat ik het gedaan heb..
In 1 jaar zijn toen mijn klasgenootje, tante en nicht overleden, tante was ziek, heb ik wel ook gezien, maar stond best wel ver van mij af omdat zij al heel optijd gestopt zijn met verjaardagen etc. dus ik zag ze nooit. Nicht niet, is omgekomen bij een auto ongeluk dus was ook dichte kist.
Daarna nog wel mensen die wat verder van me af stonden (tante van mijn vader bijv.) toen ook jaren niet, en als laatste mijn beide oma's die 8 jaar geleden beide binnen 1,5 maand zijn overleden.
Bij een oma voelde ik de behoefte haar nog aan te raken maar dat vond ik echt verschrikkelijk en doe ik nooit meer, als ik er aan denk krijg ik zelfs weer een rilling.
Op mijn klasgenootje na heb ik er opzich nooit moeite mee gehad, heb er altijd wel moeite mee gehad om echt binnen te lopen in zo'n kamer etc maar achteraf altijd opzich wel een "goed gevoel" er aan over gehouden dat ik het toch gedaan heb. Voor mij is het meer dan nog een laatste eer.
Helaas ben ik wel ook een beelddenker en kan ik het beeld van bijv. mijn oma's nog zo voor me halen.

**Geplaatst**: 04-04-18 19:03

Geplaatst: 04-04-18 19:03

Gelukkig nog niet zoveel mee hoeven maken. Maar een paar jaar geleden is mijn schoonvader overleden na een kort ziekbed.
We waren bij zijn overlijden en waren ook bij het afleggen. Hij lag thuis opgebaard en wij waren ook daar steeds bij. Onze kinderen ook, die vonden het eigenlijk best normaal, het hoorde erbij.

**Geplaatst**: 04-04-18 19:06

Geplaatst: 04-04-18 19:06

Ik doe dat nooit. Het helpt mij niet bij mijn verwerkingsproces; ik herinner me liever de beelden van toen de betreffende persoon nog levend was. Ik wil geen dode beelden in mijn herinnering.

Mijn ‘dichtsbijzijnde’ begrafenis waren die van mijn opa’s en oma’s. Ik heb geen idee hoe ik erin sta als een van mijn ouders, mijn man of mijn kind zal overlijden.

**Geplaatst**: 04-04-18 19:07

Geplaatst: 04-04-18 19:07

Heb het bij oma wel gedaan , zie het nog steeds voor mij bij bepaalde muziek . Was toen net geen 12 jaar maar moest en zou zien , toch ergens wel blij dat ik het gedaan heb