Wescha schreef:Hij weet dat ze ziek is en niet beter wordt. Ook weet hij dat het steeds slechter gaat. Wij gaan nu regelmatig met hem naar haar toe.
Het punt is nu dat hij er nu al over aan het nadenken is. Wij praten er wel met hem over. Hij is een slechte slaper die over heel veel dingen nadenkt. Vandaar onze twijfel. Wij zijn bang dat hij er meer last van krijgt als wij hem wel meenemen.
Ik was ook 7 toen mijn oma overleed na een ziektebed van een paar maanden.
Ik ben wel bij de begrafenis geweest en kijk daar nu ook heel fijn op terug. Mijn oma en ik waren 2 handen op 1 buik.
Ik was ook echt een piekeraar en praatte ook heel veel, maar dat is denk ik juist goed.
Daardoor kon ik het wel kwijt, ik kropte het niet op.
Het enige waar ik een hele nare herrinnering aan heb is de laatste keer dat ik bij oma op bezoek ging.
Mijn oma was al een poos ziek en zag er ook echt slecht uit. Ongeveer een week voor haar overlijden besloot ze dat ze mij nog een keer wilde zien. Omdat ze wilde dat ik haar zo zou herinneren.
Alleen Ik wist dat dit de laatste x was. En vond het zo enorm heftig. Mijn tranen rollen mij nu ik er over type nog over mijn wangen. Ze hebben mij schreeuwend en huilend van haar af moeten trekken.
Nu ik ouder ben begrijp ik wel dat mijn oma dat wilde. Zij wilde mij juist leed besparen. En mooie herrinneringen geven. Maar ik heb juist nu deze herrinnering.
En dat is toch ondanks het begrip een beetje een nare bijsmaak
Laatst bijgewerkt door daantjuhhh op 30-01-18 01:16, in het totaal 1 keer bewerkt