Ook ik heb het topic van Priscilla gevolgd en meerdere keren gereageerd. Maar nu, in dit topic, wist ik gewoon even niet meer wat ik moest zeggen.. Ik vind het zo verdrietig dat ze er niet meer is, maar tegelijkertijd heeft ze nu gelukkig geen pijn en angst meer.
Ik wil jou Marcel, en uiteraard alle andere nabestaanden, echt ontzettend veel kracht en sterkte wensen in de komende tijd. Het zal ontzettend zwaar en leeg zijn zonder Priscilla, maar hoe donker het nu ook is, er komt een dag (zoals ook Ailill zei) dat ook voor jou het licht weer gaat schijnen. Ik vind je ontzettend dapper en wil je een hele dikke knuffel geven vanaf hier
@Ailill: Wat ontzettend afschuwelijk wat jij hebt meegemaakt zeg, jeetje.. Heb er echt geen woorden voor.. Ook voor jou een hele dikke knuffel!
Probeer altijd iemands meest kwetsbare plek te ontdekken. Dan weet je waar je hem niet raken moet.
graag gedaan Marcel, lees ze nog maar eens door als je er aan toe bent, ook al kenden we haar niet, haar berichten in haar eigen topic waren zo 100% echt en gemeend, dat we haar toch een beetje hebben leren kennen als een top wijf met humor!
Gaat het nog een beetje allemaal Marcel? Het is al zo raar om ineens (bijna) niet meer te posten in dit topic en te kijken hoe het gaat met Priscilla, voor mij als buitenstaander... Voor jou zal het al helemaal heel leeg zijn zo Wel fijn dat je nog zo veel kaarten hebt om te lezen, ik hoop dat je er troost uit kunt putten
Ja het is erg leeg om het zo maar te noemen maar soms is het houdbaar net als vandaag ,en verder ja ik heb elke dag een kleine taak (iets opruimen /wegdoen van Priscilla)zodat ik telkens een klein beetje afscheid neem en dat gaat redelijk ....maar goed soms net als vandaag is het houdbaar....
Ik denk dat het heel goed is wat je doet Marcel. Elke keer een klein beetje.. je voelt heel goed aan wat goed is en wanneer het weer genoeg is. Dikke knuffel. Het wordt straks weer voorjaar, echt.. Dat zeg ik ook tegen mijn vader, ik stel me voor dat hij zich voelt als jij. Je kent ons verhaal, alleen is het hier nog niet klaar zo blijkt. Nadat mijn moeder vorige maand is overleden werd mijn vader steeds zieker en ligt nu sinds vorige week in het ziekenhuis. Hij gaat waarschijnlijk grotendeels beter worden, maar heeft nog een lange weg te gaan.
Nu rust de taak van alle regelzaken onbedoeld op mij en ben ik precies zoals je zegt elke dag bezig om een klein stukje uit te zoeken en op te ruimen. Inmiddels lukt dat maar wat blijft het raar om in het huis waar je beide ouders horen te wonen nu opeens in een heel leeg huis te zijn (afgezien van de poezen).
Ik heb ook vaak momenten waarop ik iets zoek maar niet kan vinden, dat ik in mezelf vraag "mam, waar heb je dat toch liggen" en het volgende moment loop ik er zo naartoe en daar ligt het dan. Heel gek, maar dat geeft een beetje steun.
Ik wil hier niet mijn verhaal van maken, maar misschien herken je er iets in.
Stal Muronia - Groninger Paarden fokkerij - gecertificeerde K.I.-service op locatie provincie Groningen / Drenthe Veronia (v. Macho Polo), voor 2024 drachtig van Leffe (Lenard x Onno S) - Elonia (v. Ecksteins Eminenz) voor 2025 gedekt met Major (Mylord x Valentin) - Florentino (v. Florencio) - Wainonia (v. Oliver) - Elmira (v. Krimh) [KS-MK] Stal Muronia gaat op naar een '24 Groninger veulentje
Absoluut heel herkenbaar! Voor mij is dit een manier om te doen want alles in 1keer wegwerken kan ik gewoon niet....maar op deze wijze wel..En jij ook veel sterkte en beterschap met je pa en ga gewoon door op de manier waarop het voor jullie het beste aanvoelt...er zijn geen regels voor al denken sommige mensen van wel.....
Murosch en Marcel dikke knuffel. Eerlijk gezegd zou ik ook niet weten hoe je met zo'n verdriet anders om zou kunnen gaan. Dit is gewoon een hele goede manier zoals jullie het doen.
Het vraagt, denk ik, vooral veel en veel tijd om een nieuw ritme en nieuwe inhouden te vinden. Ik vind de manier waarop jullie het doen -beetje bij beetje afscheid nemen en loslaten- in elk geval goed klinken. Gun jezelf de tijd!
Wat doe je het goed Marcel! Er zijn inderdaad geen regels voor, alleen jij kunt bepalen wat voor jou goed is/voelt wat anderen misschien ook mogen zeggen. Het zal altijd een gemis blijven maar eens gaat ook voor jou de zon weer schijnen. Fijn om te lezen dat sommige dagen gewoon houdbaar zijn voor je, je bent zo sterk geweest voor je vrouw en nu moet je het toch maar doen, alleen een voor jezelf.
"grappig" ik twijfelde vanmorgen nog of ik hier iets "moest" plaatsen om te laten weten dat Pris en Marcel nog niet uit mijn gedachten verdwenen zijn, ook al lijkt alles gewoon verder te gaan. En dan zie ik dat er weer gepost is
Klopt helemaal Marcel, iedereen heeft zijn eigen manier en ritme. Buitenstaanders beseffen ook niet hoe lang de nasleep van alle papierwerk kan duren (al had Priscilla denk ik wel zoveel mogelijk geregeld). Pas als ook dat achter de rug is, kan de volledige verwerking beginnen. Dat is helaas het moment dat velen denken dat "je er maar overheen moet zijn".
There is beauty in everything, even the things that scare us.
Nou dat klopt inderdaad veel papier werk (bijna elke dag wel wat)En inderdaad als dat geregeld is kun je pas stap voor stap verder. Want dan wordt je niet steeds meer geconfronteerd door al dat soort instellingen dat je vrou w is overleden.
Ook ik denk vaak aan Pris en ook aan jou Marcel. Wat lijkt me dat moeilijk als er na zoveel jaren geen wij maar alleen nog een ik is. Wat fijn dat de dagen draagbaar worden. Dikke virtuele knuffel voor jou
Ook hier zijn jullie nog steeds iedere dag in gedachten. Ik weet alleen niet wat ik moet zeggen, of beter, hoe ik het kan zeggen zonder dat het slechts loze woorden lijken. In elk geval ook van mij een virtuele knuffel. Heel veel sterkte met alles een plaats te geven. Gewoon doen wat voor jou goed voelt.
Ik heb een mentale beperking en kan daardoor soms vreemd reageren
Marcel je aanpak lijkt voor je te werken, iedere dag een klein beetje doen en verder alles nemen zoals het komt. Grote dikke knuffel. Hoe staat je baas tegenover je nu ivm werk eigenlijk?
Murosch ook jij sterkte.
Mijn zus gaat jullie traject in vanaf donderdag. Eindelijk is de euthansieaanvraag van zwager goedgekeurd en donderdag gaat hij zijn rust krijgen. Zij zit nu thuis met onbetaald verlof baas werkt niet echt mee helaas.
Geen auto, 100000 euro of een mooie reis maar wél dit prachtige onderschrift Karuna is een sociaal wat onthande computergebruiker met myopie En dan ben je opeens weg. Mutsje het is goed zo Dag oude man
Marcel, ook hier wordt er nog veel aan jou, maar ook aan Pris, gedacht. Ik heb bewondering voor je! Ga zo door op de manier die voor jou goed voelt. Dikke knuffel
Iedereen die het nodig heeft of ook in een soortgelijk traject zit, ook heel veel sterkte gewenst ..