Mijn kids zijn al een heel stuk groter, heb er twee. Toen ze nog kleiner waren, wilde ik altijd nog graag een derde erbij. Tot ik bij een collega op kraamvisite ging. Kreeg de baby natuurlijk in handen gedrukt en dat was geen probleem, tot het begon te huilen want honger, en ik in een klap bewust werd van het feit dat je met een kleintje weer gebroken nachten had, weer veel meer gebonden etc.
Voor mij was dat het moment waarop ik besloot dat twee wel genoeg was, waar mijn man het gelukkig helemaal mee eens was, en ik ben erg blij dat we er 'maar' twee hebben!
Een schip dat aan de horizon verdwijnt is niet weg, je ziet het alleen niet meer...