Voor Kerstmis ben ik begonnen om dit hele topic bij te lezen. Ik vind het een mooi topic geworden met veel uitleg over allerlei vormen van relaties hebben. Het duizelt me nog wel als het gaat om al die termen en de Jip en Janneke taal en uitleg daarmee is voor mij vaak heel verhelderend geweest.
Ik vind voorbeelden posts zoals o.a. "berglief" en "kustlief" en hoe dat leven dan gaat met zoonlief in de voorbeelden, e.a. heel verhelderend en eerlijk gezegd ook wel ontroerend om te lezen. Heel verdrietig om te lezen dat een lief niet meer ontmoet kan worden vanwege allerlei kritiek en de druk die daarbij komt. Wat zonde dat mensen zo veroordelend zijn en niet houden van "leven" en "laten" leven en zich zo opdringen in het privé leven dat iemand dus haar keuzes daardoor moet laten bepalen, zo begrijpelijk maar zo triest.
Al lezend van dit topic dacht ik op een gegeven ogenblik: "Goh anders omgaan met relaties zoals in dit topic door een aantal van jullie beschreven is, zou wel eens iets voor mijn zoon kunnen zijn. Het zou mij niet verbazen als hij daar veel gelukkiger van zou worden". Mijn zoon is oud en wijs genoeg om daarin zelf zijn weg te vinden en heeft mij hier niet voor nodig, maar door dit topic ben ik wel anders naar hem gaan kijken. Als hij ooit twee liefs zou gaan hebben of anders zijn leven in gaat delen afwijkend van de "bestaande norm", dan is hij hier in ieder geval meer dan welkom.
Terwijl ik dit opschrijf bedenk ik opeens: "het is eigenlijk een topic geworden dat vaak in de posts een
ode is aan de liefde".
Tja ook al kan ik inhoudelijk over dit onderwerp niet zoveel schrijven, dus dat doe ik dan ook niet, ik wil dit toch eventjes terug geven. Jullie eerlijkheid en openheid maken dit topic tot een leerzaam, interessant, soms pittig en vaak ook ontroerend topic.
Ik blijf voorlopig nu ik helemaal bij ben, dus mee lezen
.