Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-11-17 11:33

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 16-11-17 11:33

Wauw TS. RESPECT!! echt wat heb ik een bijzonder respect voor je inzet en je groei die je de afgelopen tijd hebt doorgemaakt.
Heel veel succes de komende tijd, en zeker vandaag als je je vader gaat confronteren.
Ik vind het echt ontzettend knap.

**Geplaatst**: 16-11-17 11:34

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 16-11-17 11:34

Wauw wat klinkt dit ongeloofelijk sterk. Jij kunt dit. Heel veel succes morgen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-11-17 11:51

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst door de TopicStarter : 16-11-17 11:51

Ik zorg er idd voor dat mijn moeder erbij is. En eigenlink wil ik ook graag dat mijn vriend er bij is. Puur voor de steun. Maar hij gaf aan dat hij niet weet of hij dat wel kan. En dat snap ik ook wel.

**Geplaatst**: 16-11-17 12:33

Geplaatst: 16-11-17 12:33

Wauw ts wat knap!!! Wat een sterke powervrouw ben je. Heel veel succes morgen

**Geplaatst**: 16-11-17 12:38

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 16-11-17 12:38

Heel veel sterkte morgen inderdaad.
Waar hoop je op TS? Er is natuurlijk een kans dat hij het misbruik niet toe gaat geven. Ben je daarop voorbereid?

**Geplaatst**: 16-11-17 12:46

Geplaatst: 16-11-17 12:46

Wauw, TS: first things first: +:)+

...!

....eerlijk gezegd was ik nog aan het nadenken, ik wilde

iets verstandigs zeggen over je posting van 4 dagen terug. Over dat jij 20 jaar ouder en wijzer bent - en dat hij ook 20 jaar verder is in zijn leven. Hopelijk ook wijzer...

En de ontwikkelingen gaan snel!
Goed dat je het je moeder hebt verteld! Goed dat je het haar aan het verstand hebt gepeuterd dat het haar schuld niet is!
En lief, dat je niet wil dat zij met het geheim opgezadeld zit - als incestvrouw weet je hoe zwaar dat is!!
...en idd: de manier om haar dit geheim te besparen is de confrontatie.
Nou - ik duim...!

En oh, je hoeft je verhaal echt geen kracht bij te zetten!
Het is zo heus sterk genoeg.
Je kunt iets melden mbt je zus, in de OP vertel je van gezamenlijk misbruik. En het is krachtiger als je gewoon mbt je zus een grens stelt: 'we hebben het nu over mij - zij is in therapie en gun haar rust. Wat zij wil zeggen of niet komt als zij dat wil.'
+:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-11-17 13:00

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst door de TopicStarter : 16-11-17 13:00

Janneke. Dat heb ik ook tegen mijn moeder gezegt.

**Geplaatst**: 16-11-17 15:05

Geplaatst: 16-11-17 15:05

Grote complimenten voor jou TS!
Wat ben je gegroeid in een korte tijd. In het begin van het topic wilde je niets weten van praten met je moeder of je vader confronteren.
Ik ben toen in de meeleesmodus gegaan maar ik wilde je toch even laten weren dat je goed op weg bent. Ik wens je heel veel kracht toe, want makkelijk zal het niet zijn voor je!

**Geplaatst**: 16-11-17 16:29

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 16-11-17 16:29

Wat een stroomversnelling ben je ineens in terechtgekomen, TS.
Maar wat knap. Waarschijnlijk (hoop het maar) kunnen we ons niet eens voorstellen hoe zwaar het is om met zoiets te leven en dan erover met je moeder te praten.

Je klinkt heel sterk. succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-11-17 17:06

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst door de TopicStarter : 16-11-17 17:06

Iris. Ik zag alleen maar beren op de weg als ik het zou vertellen. Door de EMDR ben ik mogenlijkheden gaan zien. Gelukkig.

Irene ik weet niet zo goed of ik het zwaar vind. Gisteren was ik wel compleet gesloopt en vandaag voel ik me minder moe. Ik weet het niet zo goed.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-11-17 17:05

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst door de TopicStarter : 18-11-17 17:05

Ik heb het mijn vader verteld van de therapie en de rede ervan.

Van de week had ik even een moment dat ik heel verdrietig was waar mijn moeder bij was. Zij vroeg me toen wat er was en ik kon niet anders dan het haar te vertellen.

Nadat ik het mijn moeder verteld had wilde ik het ook aan mijn vader vertellen. Voor mijzelf, maar ook voor mijn moeder.

Vandaag was dus de dag. Ik heb in bijzijn van mijn moeder en kevin mijn vader geconfronteerd.

Hij reageerde wel anders dan ik had verwacht. Ik had verwacht dat hij het misschien zou ontkennen of heel boos zou worden op mij. Maar dat is allenmaal niks gebeurd.

Hij was vooral heel boos op zichzelf.

Hij wil weten wat hij voor mij kan doen om dit verder te verwerken. Persoonlijk denk ik dat hij de gene is die dit moet verwerken. Ik ben al op het punt dat ik het hem vergeef voor de persoon die hij nu is. Hij is de afgelopen jaren erg veranderd namelijk.

Ik weet niet zo goed wat een verdere "stap" zou zijn nu. Mijn verstand zegt dat een familiesessie verstandig is.

Mijn moeder is woest (maar kropt alles op, zo is ze) en ontzettend verdrietig.

**Geplaatst**: 18-11-17 17:11

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 18-11-17 17:11

TS, ik zit met tranen in mijn ogen, ik kan je geen advies geven, maar ik ben zo trots op jou. Hoe je dit allemaal doet, hoe je dit verwerkt. Dikke knuffel voor jou, je doet het fantastisch

**Geplaatst**: 18-11-17 17:21

Geplaatst: 18-11-17 17:21

Wat een verrassende reactie van je vader. En begrijp ik dat je vriend erbij was? (ik neem aan dat de naam die je in je post noemt de naam van je vriend is). Je schreef eerder dat je uit een generaties lang disfunctionerende familie komt. Maar dat jullie allemaal onder ogen zien wat er is gebeurd en dat er erkenning is en jullie erover praten, komt op mij over als hoopgevend. Hoe zie jij dat?

Er is trouwens hulp voor plegers van misbruik en het gezin om hen heen. http://stopitnow.nl Geen idee of het is waar je op zit te wachten. Misshien wel helemaal niet.. Ik wilde het voor de zekerheid even noemen, mochten jullie nog niet weten dat t bestaat. Ik ken het verder ook niet uit eigen ervaring, behalve dat iemand waar ik vroeger mee gewerkt heb daar nu werkt.

**Geplaatst**: 18-11-17 17:58

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 18-11-17 17:58

Ts wat dapper dat je het je vader hebt verteld.
Gelukkig ontkend hij het niet.
Hopelijk gefet dat jou kracht om verder te gaan met de verwerking.

Familiesessie klinkt verstandig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-11-17 18:17

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst door de TopicStarter : 18-11-17 18:17

Mijn psycholoog geen aan dit eerst een paar weken tijd te geven om het te verwerken en dan eens te kijken wat er "over blijft" aan emoties. Dat advies ga ik uiteraard ook opvolgen.

Ik voel me ten opzichten van afgelopen woensdag een stuk beter.

Wel vroeg mijn vader of er specifieke gebeurtenissen zijn. Die kan en wil ik (nog) niet met hem delen. Ook niet met mijn moeder overgens.

Hij vroeg er een 2x om. En ik heb mijn poot stijf gehouden en gezegt dat ik dat nu niet wil delen.

Het doet mij wel denken. Is er misschien meer gebeurt dan ik mij kan herinneren. Ik weet het niet en ik wil het eigenlijk ook niet weten....

**Geplaatst**: 18-11-17 18:39

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 18-11-17 18:39

Wat ontzettend goed van je TS. Het is een begin. Nog een 'hoop werk aan de winkel' Dat besef je maar al te goed denk ik. Heel veel sterkte in de komende tijd meid!

**Geplaatst**: 18-11-17 19:20

Geplaatst: 18-11-17 19:20

$*\o/*$ $*\o/*$ $*\o/*$

Tjeu - wat een stap...!!!

En het is heerlijk dat hij vooral boos werd op zichzelf - dat is ook de juiste persoon.
Hij heeft een puinhoop aangericht.

En goed dat hij hulp aanbood. (Off topic: er was ooit iets met financiën.)
Maar hoe dan ook: het geheim is geen geheim meer en dat is in wezen iets gigantisch...!
En: iedereen in het gezin staat een soort van aan dezelfde kant: iedereen is boos over wat er 20 jaar geleden mis gedaan werd.
WAUW...!!!

Dat jouw moeder nu een en ander te verstouwen heeft geloof ik grif...!
(Tot gisteren wist ze niets - "dan voel je je toch ook raar en een soort van buitengesloten" of hoe het voor haar ook maar is...)

En je kunt je zus een positief bericht sturen.
Uiteraard: haar tijd, haar manier met haar emoties (jij hebt hem vergeven, wellicht heeft zij eerst andere dingen nodig) - maar dat 'zie je dan wel weer'.

Voor nu: $*\%/*$ $*\%/*$ $*\%/*$
$*\%/*$

...en morgen een beetje rustig wandelen ofzo....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-11-17 20:50

Geplaatst door de TopicStarter : 18-11-17 20:50

Ik weet niet of ik mijn zusje een berichtje ga sturen. Ik wil haar niet met een berichtje van mijn kant "forceren" dat zij het dan ook moet vertellen.

En hoe mijn moeder er in staat. Ja ze is woest. Verder weet ik het niet zo goed. Ze heeft hem al die jaren geleden ook beschermt tegen "onrecht" wat hem werd aangedaan door de kinderbescherming buiten de deur te houden.

Lastig.

Maar voor nu ga ik (letterlijk en figuurlijk) een feestje vieren. De buurman is jarig.

Morgen ga ik lekker tutten met de paarden. Even heerlijk niks. Ik had voordag ik dit gesprek met mn pa aan ging vandaag ook nog even gereden. Nog even lekker nergens aan denken.

**Geplaatst**: 18-11-17 21:22

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 18-11-17 21:22

Veel plezier op je feestje.
Je moeder zal een zware tijd hebben. Kan mij indenken dat hulp haar kan helpen.
Knap dat je tegen je vader hebt gezegd nog geen gebeurtenissen te willen noemen.

**Geplaatst**: 18-11-17 22:31

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 18-11-17 22:31

Wauw dikke pluim voor jou ts. Je hebt het super aangepakt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-11-17 06:08

Geplaatst door de TopicStarter : 22-11-17 06:08

Aan de ene kant ben ik blij dat ik het eindelijk uitgesproken heb, aan de andere kant begint het nu allenmaal.

Het voelt een beetje alsof we aan een marathon zijn begonnen. Maar ik heb al 20 kilometer gerent en voor hun is het startschot nu pas af gegaan.

Mijn moeder voelt zich enorm belazerd door mijn vader, maar ook zij heeft de zelfde tweestrijt als ik. Hij is niet meer de zelfde man als 20 jaar terug en de man van nu wil ze niet kwijt. Wat ik echt heel goed begrijp.

Wat wel iets is. Een van mijn angsten is dat de hele boel uit elkaar klapt. Als in dat de familie van alle kanten van elkaar scheid.

Mijn moeder heeft al haar fair share aan het missen van kinderen en kleinkinderen gehad. Mijn vader wil dat niet opnieuw voor haar, omdat ze dat niet verdient. Zijn oplossing is dus scheiden van haar als ik of een van mijn zussen de kleinkinderen weg zou houden.

Nou was ik dat niet van plan. Daarom heb ik dus nou ook juist besproken. Ik heb ook aangegeven dat dit mijn angst is dat alles uit elkaar valt. Ik vind het dus ook geen oplossing en het zal een oplossing in het heetst van de strijd aangedragen zijn.

Ik heb mijn moeder op haar hart gedrukt dat ik niet van plan was om de kleinkinderen weg te houden. Ik wil juist dat mijn kinderen hun opa en oma lekker kennen. Van beide kanten. De familie van mijn vriend is ook niet zo geweldig namelijk.

Mijn schoonloeder is mij liever kwijt als rijk want ik ben geen jodin of dat ik uit israel kom. Mijn schoonvader vind mij een arrogante trut en ziet ons liever uit elkaar gaan.

Mijn schoonvader heeft zo veel negativiteit om zich heen. Alles is slecht, deugt niet of is verschrikkelijk. Ik heb in al die jaren eigenlijk nog nooit iets positiefs uit zijn mond horen komen of hem oprecht gelukkig zien lachen. Ik heb genoeg oliebol van mijzelf dat ik daar een aversie tegen heb ontwikkeld.

Ik heb jaren terug al voor mijzelf besloten alle negatieve mensen uit mijn leven te bannen. Onder het motto "aint noboddy got time for that!". Maar je schoonouders kan je zo lastig aan de kant schuiven.

Mijn ouders zien juist dat mijn vriend en ik heel gelukkig zijn samen. Tuurlijk hebben wij onze hobbels en bobbels gehad en die komen er zeker nog. Maar ik ben het overgrote deel van de tijd oprecht gelukkig met hem. En overgens nogsteeds sroom verliefd op hem na bijna 8 jaar.

Goed. Volgens mij dwaal ik een beetje af.

Ik heb as vrijdag weer emdr staan, maar ik weet niet zo goed of ik dat nu wel kan en wil. Ik ben gesloopt sinds zaterdag. Ik slaap enorm onrustig en ik ben veel moe, maar echt slapen (ook overdag) lukt niet. Alsof mijn ogen maar niet dicht liggen gaan.

Gisteren was ik even bij mijn ouders en mijn vader kwam thuis van zijn werk. Mijn vriend moest overwerken dus ik bleef gezellig eten. De schrik op zijn gezicht toen hij mij zag zei alles. Mijn moeder gaf gisteren ook al aan (we hadden in de middag zitten kletsen) dat mijn vader eigenlijk gewoon heel erg bang is. Bang dat hij alles en iedereen kwijt raakt. Bang voor zijn eigen verleden?

Zoals ik eerder al schreef, mijn vader heeft ook geen makkelijke jeugd gehad. Alles draaide om het hebben van macht bij hem thuis. Dat heeft hij meegenomen naar de relatie met mijn moeder en met ons vroeger. Daar komt het hele sexueel misbruik volgens mij ook vandaan. Het ging om macht. Mijn vader heeft op een punt gezeten dat hij het allenmaal niet meer kon verwerken en dat de oplossing van zijn hoofd een tweede persoon maken was. Die 2e persoon was hemzelf als klein jongetje. Dat is rond die zelfde tijd geweest.

De gebeurtenis van de pennendopjes is het beste voorbeeld voor mij. Hij liet ons dingen bij onszelf doen, want die macht had hij toen.

Mijn vader heeft vroeger ook emdr therapie gehad, zon 10 jaar terug. Om dit allenmaal te kunnen gaan verwerken. Hij erkent nu dat hij dingen fout, gruwelijk fout heeft gedaan. Maar hij kan zichzelf op geen enkele manier vergeven. Ook niet de persoon die hij nu is.

De dingen die hij toen gedaan heeft vergeef ik die persoon van toen ook niet. Maar de persoon van nu wel. Ik kan niet meer boos zijn. Het constand het boetekleed aantrekken terwijl hij ook zo hard aan zichzelf gewerkt heeft. Hij begrijpt wel maar al te goed dat er consequenties zijn als er een kindje komt. Maar scheiden van mijn moeder is daar imo geen optie van. Ze hebben samen al zo veel oliebol meegemaakt. Hier gaan ze ook wel uit komen. Dat geloof ik.

Mijn moeder heeft mij gisteren ook gevraagd wat voor soort therapeut mijn relatietherapeut is. Of dat bij haar zou passen met het oog op familietherapie.

Ik zie dus ook wel weer mogenlijkheden.

Sorry voor de lange post.

Groetjes. Penny

**Geplaatst**: 22-11-17 07:24

Geplaatst: 22-11-17 07:24

Wauw TS, wat ontzettend knap van je en mooi verwoord, ondanks dat het zo ongelooflijk heftig is. Je bent zo'n oersterke vrouw! Ik vind het echt bewonderenswaardig hoe je met de situatie omgaat. Je hebt al zoveel stappen gezet. Ga zo door en luister naar je gevoel.

**Geplaatst**: 22-11-17 08:47

Geplaatst: 22-11-17 08:47

Wat een super heftige tijd maak je mee nu zeg. Maar ik vind je ongelofelijk dapper en nuchter. Als je je posts van nu vergelijkt met die aan het begin van je post, wat een enorme winst heb je al geboekt!!

Ik snap goed trouwens dat je op ziet tegen vrijdag. Kun je niet kijken of je de afspraak 1 of 2 weken kunt verzetten? Het lijkt me heftig genoeg nu. Of wellicht een ronde geen EMDR maar gewoon praten? Ik weet niet of die EMDR bij je eigen therapeut is? Maar wellicht is dit van je af praten tegen iemand die niet betrokken is ook heel prettig.

Er is nog een lange weg te gaan samen, maar ik vind het heel knap hoe jullie er samen over kunnen praten. Ik snap je angst dat alles uit elkaar klapt, maar ik denk dat als je blijft praten met elkaar, dat je een eind gaat komen.

Familie therapie lijkt me zeker geen onverstandige stap. Zeker als jullie met zijn allen het punt verwerking en vergeving willen bereiken. Het zijn zoveel fragiele punten die iedereen moet verwerken. Vergeving van de ander, vergeving van zichzelf, kan ik hier mee leven, hoe moet dat in de toekomst. Al die dingen moeten op hun plek vallen. Daar een neutrale "begeleider" bij hebben kan denk ik geen kwaad.

Natuurlijk kun je dat zelf het beste inschatten, maar ik vraag me wel af hoe realistisch het is je zus hier nog buiten te houden. Is de confrontatie met je vader niet een te groot ding, dat nu zo iedereens leven beheerst, dat je dat nog voor je zus "verborgen" kunt houden. Hoe vaak zijn jullie samen? En kunnen jullie dan "normaal" doen?

Ik snap je redenatie goed hoor, dat zij daar nog niet aan toe is, en dat je haar niet wilt belasten. Wellicht ook wel niet meteen betrekken, maar wellicht enkel vertellen dat jij het verteld hebt, en hem geconfronteerd hebt, en wat zijn reactie was? Wellicht helpt dat haar om ook een stapje verder te komen? Had het jou geholpen de afgelopen maanden als je zeker had geweten hoe je vader zou reageren? Wat zij dan met die informatie wil doen en of ze erbij betrokken wil zijn of niet, kun je dan volledig aan haar laten.

Ik bedoel dat niet als een "ik vind dat je dat moet doen", want dat is niet zo, uiteindelijk ken jij de mensen om je heen het beste en kun jij dat het beste inschatten, maar ik bedoel het meer als een "overweeg het nog eens, dit is zo groot en zo'n belangrijke fase".

**Geplaatst**: 22-11-17 09:29

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 22-11-17 09:29

Nu lijkt het bijna of je ouders moeten gaan scheiden, zodat je moeder veilig oma kan zijn en jij dus aan kinderen kunt beginnen. Dat lijkt me een beetje omgekeerde wereld. Wat er gebeurd is heeft je al lang genoeg in de weg gezeten in het leven, toch?

Zou het ook een optie kunnen zijn dat je vader zich laat behandelen, in plaats van scheiden? Dan kan je altijd tzt nog kijken met hemzelf en zijn behandelaars of en hoe je een veilige situatie kunt creëren voor je toekomstige kinderen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-11-17 09:34

Geplaatst door de TopicStarter : 22-11-17 09:34

Mijn zusje is erg fragiel op het moment. Ze heeft een beetje last van post partum depressie in combinatie met wat er allenmaal gebeurt met haar de laatste tijd rondom therapie. Ze heeft vrij recent een poging gedaan om haar leven te beeindigen door de auto maar hard genoeg tegen de boom te parkeren. Gelukkig heeft ze zich bedacht en kreeg ze door dat het de "demonen" zoals ze ze noemt, in haar hoofd waren die de overhand hadden genomen.

Gisteren avond toen ik mijn pa binnen zag komen kwam ik net van het toilet af. We stonden dus even samen in de gang. Ik voelde mij zo groot. En hij was zo klein. Alsof mijn schaduw hem compleet overscheen en ik zag alleen met maar een klein bang jongetje met ogen zo groot als een hert die in felle lichten kijkt. Echt bizar en ook niet persee hoe ik met hem om wil gaan. Maar de angst druipt van hem af.

Safina, dat zou uiteindelijk wel het mooiste zijn. Al heeft mijn vader voorheen al een zeer intensief therapieprogramma gevolgd. Hij durft niet zo goed om oud zeer weer aan te raken. Het is mij inmiddels wel duidelijk dat mijn vader ontzettend beschadigd is geraakt in zijn jeugd, wat voor mij een hoop verklaart. Maar niks meer veranderd aan de situatie.