Begint er eentje ook nog vrolijk aan te knabbelen en ik kon mijn camera al als het ware luidkeels om HULP roepen en een groepje kleine duitse kindertjes naast me die vonden het natuurlijk schitterend (ik vond er niks schitterends aan...) Dus de paniek schoot al beyond MAX de hoogte in en een groepje nederlanders naast mij raadde mij al aan om een verzorger te zoeken die mij kon helpen (ja, pas nadat ik in de souvenirwinkel om hulp had gevraagd...) Na een minuut of 5 kwam al een verzorger aan die met mij in het bassin naar mijn (inmiddels verdwenen!) camera ging zoeken. (Ik boven, en hij met een meisje beneden al wadende in het water) zoekende naar de apparatuur.
Maar niks hoor. Na 5 minuten zoeken gaven ze het al op. Ook aan de kant werd er nog gezocht. Niets. Er is niets van teruggevonden, ook de SD kaart die erin zat met inmiddels 5 uur aan beeldmateriaal van Leipzig, de vakantie waar ik nu van terug ben. Ik ging met filmcamera heen en ging zonder weer terug. Toch gaan ze maandag verder zoeken en bij de receptie heb ik mijn adres achtergelaten en MOCHTEN ze het vinden (OOIT!) dan zouden ze het mij kosteloos opsturen. Maar ik kan nu al zeggen dat de filmcamera zo deudth als een pier is met al dat water erin. De oplader heb ik al 'symbolisch' de kabel doorgesnipt.
Kan je zeggen Bokkers. Zoiets kan aardig je vakantie vernaggelen!
wel een avontuur zo om mee te maken zeg. Hopelijk heb je toch nog een leuke vakantie gehad 
Was echt op de één-na-laatste dag. 
