Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-17 14:19

schoonfamilie zucht...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-17 14:19

Mijn man en ik zijn in juni 19 jaar samen. Waarvan inmiddels bijna 14 jaar getrouwd.
Zijn familie heeft mij nooit geaccepteerd, ben niet kerkelijk en mijn man komt uit een gezin waar ze nederlands hervormd zijn en dan de zware kant ervan. Hij kan zich niet vinden in het geloof en heeft zich er dan ook uitgeschreven, dit was al voor mijn tijd.
Nu wil het dat er al geruime tijd geen contact meer is geweest, onder meer door kwetsende woorden en valse beloftes enzovoorts van zowel zijn vader als zijn moeder, ik had ze in geen 10 jaar meer gezien en mijn man 8 jaar.
Nu is zijn vader vorige week overleden, na een heel lang ziekbed thuis met de afgelopen 5 weken voor zijn overlijden in het ziekenhuis. Omdat zijn vader naar mijn man vroeg zijn we naar het ziekenhuis gegaan en zijn we dan ook meerdere malen per week geweest, tot op het laatste moment van het overlijden.
In een van die 5 weken heeft zijn moeder contact opgenomen met mijn man, ze wilde graag overnieuw beginnen, antwoorden kreeg mijn man niet op de vragen. Deze manier van vragen om overnieuw te beginnen is niet nieuw, dit heeft ze vaker zo gedaan en elke keer geeft ze ook geen antwoorden op vragen die er zijn. Zo heeft ze ook in het telefoongesprek aan mijn man beloofd mij te bellen en het ook aan mij te vragen of ze overnieuw mag beginnen bij ons. Dit heeft ze niet gedaan. Alle vorige keren ook niet.
Mijn man heeft nu eigenlijk medelijden met zijn moeder, ze valt in een gat na het jarenlang verzorgen en thuis zijn, dat snap ik.
Toch blijft bij mij het gevoel van: ik wil een bevredigend antwoord op 1 vraag die ik heb, die vraag ga ik haar dan ook stellen, ik snap ook heel goed dat nu niet het moment is zo net na het begraven van je man. Ik wil gewoon weten wat er nu dan dusdanig veranderd is dat ze mij wel kan en wil accepteren na 19 jaar.
Mijn man verwacht eigenlijk van mij dat ik mij zo op blijf stellen als de laatste weken, ik ben milder geweest gezien de omstandigheden, dat vond ik niet meer dan normaal. Ik ben bang dat als ik me zo op blijf stellen dat ik de vraag straks over een poosje niet meer hoef te stellen, dat het dan een soort van mosterd na de maaltijd is zeg maar.
In het verleden heeft ze me vaker van alles beloofd, meer belangstelling in mij als persoon enzovoorts. Dit alles hebben ze nooit waargemaakt, in mijn ogen was het elke keer maar weer mooie praat om hun zoon maar weer thuis te krijgen. Elke keer ging mijn man er in mee totdat het weer genoeg was, genoeg van de kwetsende opmerkingen over mij, het spelen van de onschuld. Zelfs het proberen van ons uit elkaar te halen.
Er is nooit interesse in mij geweest, ze weten niet wanneer ik jarig ben, wat ik graag eet, een mooie kleur vind of wat dan ook.
Moet ik het allemaal maar weer laten gebeuren ( voor de zoveelste keer) of zal ik de vraag gaan stellen zodra de gelegenheid zich voor doet?

**Geplaatst**: 13-03-17 14:26

Re: schoonfamilie zucht...

Geplaatst: 13-03-17 14:26

ik denk dat dit topic beter op Leven zonder paarden past, dus deze verplaats ik even voor je

**Geplaatst**: 13-03-17 14:30

Re: schoonfamilie zucht...

Geplaatst: 13-03-17 14:30

Maar wil jij dan contact? Waarom laat je jouw man niet alleen gaan?
Ik heb bijna geen contact met mijn schoonmoeder en dat werkt voor mij prima.

**Geplaatst**: 13-03-17 14:34

Re: schoonfamilie zucht...

Geplaatst: 13-03-17 14:34

Ja, dat dacht ik ook. Prima als jouw man contact neemt. Maar jij wilt dat volgens mij helemaal niet. Dan zou ik het ook niet doen. Sterkte met deze lastige situatie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-17 14:39

Re: schoonfamilie zucht...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-17 14:39

Als het zo voort wordt gezet als in het verleden heeft het geen zin om contact te hebben. Als zijn moeder mij een bevredigend antwoord kan geven ben ik best bereid om er naar toe te gaan samen met mijn man. Zolang ik merk dat er inzet is ook van haar kant is dat prima te doen voor die tijd dat je er bent.
Mijn man ging in het verleden ook alleen, dat heeft hij 2 jaar volgehouden, totdat hij ook genoeg kreeg van alle sneren, kwetsende opmerkingen en zelfs opmerkingen dat hij bij mij weg moest gaan dat dat beter zou zijn. Dat gaf elke keer veel stress bij hem en dat nam hij wel mee naar huis als hij daar vandaan kwam. Dat is nu ook bepaald geen pretje.

**Geplaatst**: 13-03-17 14:53

Re: schoonfamilie zucht...

Geplaatst: 13-03-17 14:53

Ik zou voet bij stuk houden. Vooral als ze je geen fatsoenlijk antwoord kan geven of iets wat daarop lijkt. Je moet doen waar je goed bij voelt en als jij geeen behoefte meer aan contact hebt zou ik het zo laten.

**Geplaatst**: 13-03-17 14:53

Geplaatst: 13-03-17 14:53

Dat ligt er helemaal aan hoe jij je erbij voelt. Blijf je met een onbevredigend gevoel zitten of kun je je erbij neerleggen hoe de situatie nu is?
Verlies jezelf niet is mijn advies!

**Geplaatst**: 13-03-17 14:57

Geplaatst: 13-03-17 14:57

Precies, laat je man gewoon contact hebben zoals hij dat wil en voor jou ook wel of geen contact voor zover jij dat wil. Niet te groot probleem van maken, zou ik zeggen..
En jou man zal dan wel voorwaarden aan zijn contact kunnen stellen. Bijvoorbeeld ik kom alleen als je niet gaat zeuren over mijn vrouw. Of ik ga meteen weg als je weer negatief gaat doen.

**Geplaatst**: 13-03-17 15:10

Re: schoonfamilie zucht...

Geplaatst: 13-03-17 15:10

Je kan uitstekend jezelf blijven en toch een beetje proberen te geven en te nemen.
Het is niet verkeerd om wat van je tijd en energie te geven aan een ander, ook al spreken jullie misschien een totaal andere taal en hebben een totaal andere kijk op dingen.
Vervelend wordt het als de goede bedoelingen maar van een kant komen.
Dus blijven sneren en rot doen moet niet kunnen natuurlijk!
Wie weet is je schoonmoeder door alles wat milder geworden en geeft ze je echt een kans.

**Geplaatst**: 13-03-17 15:10

Geplaatst: 13-03-17 15:10

meggiemeg schreef:
Mijn man verwacht eigenlijk van mij dat ik mij zo op blijf stellen als de laatste weken, ik ben milder geweest gezien de omstandigheden, dat vond ik niet meer dan normaal.

meggiemeg schreef:
Als het zo voort wordt gezet als in het verleden heeft het geen zin om contact te hebben. Als zijn moeder mij een bevredigend antwoord kan geven ben ik best bereid om er naar toe te gaan samen met mijn man. Zolang ik merk dat er inzet is ook van haar kant is dat prima te doen voor die tijd dat je er bent.
Mijn man ging in het verleden ook alleen, dat heeft hij 2 jaar volgehouden, totdat hij ook genoeg kreeg van alle sneren, kwetsende opmerkingen en zelfs opmerkingen dat hij bij mij weg moest gaan dat dat beter zou zijn. Dat gaf elke keer veel stress bij hem en dat nam hij wel mee naar huis als hij daar vandaan kwam. Dat is nu ook bepaald geen pretje.

En juist om bovenstaande opmerkingen moet je zorgen dat jij en je man op één lijn zitten! Eerst jullie overeenkomen, dan pas wel of geen contact met zijn moeder.

Maak afspraken, maak keuzes. Als jij niet een herhaling wil van vroeger en niet zomaar verder wil gaan zonder dat er een (bevredigend) gesprek met zijn moeder plaatsvindt dan moet je je man dat kenbaar maken!
Als jij er geen zin in hebt dat hij thuis somber/gestrest/bot is omdat hij naar zijn moeder is geweest dan zul je ook dát kenbaar moeten maken aan hem. Overleg over hoe jullie het gaan oplossen als dit toch aan de orde zal blijken te zijn.

**Geplaatst**: 13-03-17 15:16

Geplaatst: 13-03-17 15:16

Knap dat je er al over denkt om contact te willen.
Ik zou alle contact weigeren. Na zo'n verleden kan het toch niet dat je nog gezellig samen om tafel kan zitten? Er zal altijd een stukje ergernis aanwezig blijven vermoed ik.
Mocht je man wel contact willen dan liet ik hem lekker alleen gaan.
Ik heb ook een spook als schoonmoeder en wij hebben alleen het hoognodige contact. Als we geen dochtertje gehad zouden hebben hadden we alle contacten verbroken.
Maar tja, het blijft de oma van ons meisje. Het duurt dus net zo lang tot we er echt genoeg van hebben. Ik zie dan ook geen weg terug want waarom zou het dan opeens wel goed gaan?

**Geplaatst**: 13-03-17 15:33

Re: schoonfamilie zucht...

Geplaatst: 13-03-17 15:33

Hoe groot schat jij de kans in, dat het giftige tussen jullie en je schoonouders vnl geinitieerd is geweest door je schoonvader? Dat je schoonmoeder wellicht diep in haar hart geen hekel aan je heeft, maar vanuit een volgzame leven richting haar man, die niet is afgevallen?

Wellicht dat ze nu meer haarzelf kan zijn?!

**Geplaatst**: 13-03-17 15:42

Geplaatst: 13-03-17 15:42

Wat Rocamor zegt is een hele goede!
Het is alleen wat te snel na de dood van je schoonvader om dat nu al te kunnen merken misschien. Als ze lang getrouwd zijn geweest, wat ik wel vermoed gezien de leeftijd waarop ze bij dat geloof meestal trouwen, kan het even duren voor ze weer een beetje een eigen identiteit heeft...

Mijn opa kon na het overlijden van zijn vrouw ook ineens normaal doen tegen mijn moeder, na jaren radiostilte. Zij was blijkbaar alle jaren de aanstichtster van de ellende.

**Geplaatst**: 13-03-17 16:02

Re: schoonfamilie zucht...

Geplaatst: 13-03-17 16:02

Jouw schoonouders zijn dus zwaar gelovig,maar jij bent al hele lange tijd echt getrouwd met je man, dan kunnen ze niets tegen je hebben wat dat betreft, want dat is dan toch zoals het hoort.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-17 16:37

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-17 16:37

Rocamor schreef:
Hoe groot schat jij de kans in, dat het giftige tussen jullie en je schoonouders vnl geinitieerd is geweest door je schoonvader? Dat je schoonmoeder wellicht diep in haar hart geen hekel aan je heeft, maar vanuit een volgzame leven richting haar man, die niet is afgevallen?

Wellicht dat ze nu meer haarzelf kan zijn?!

Was dat maar waar! Het komt het meeste van haar kant af. Als we alleen zijn vader troffen was het heel best.

**Geplaatst**: 13-03-17 16:38

Geplaatst: 13-03-17 16:38

anjali schreef:
Jouw schoonouders zijn dus zwaar gelovig,maar jij bent al hele lange tijd echt getrouwd met je man, dan kunnen ze niets tegen je hebben wat dat betreft, want dat is dan toch zoals het hoort.

Naast dat ze niet kerkelijk zijn, hij zich heeft laten uitschrijven (dat is echt een grote no-go bij veel gelovigen).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-17 16:40

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-17 16:40

GDG schreef:
Als jij er geen zin in hebt dat hij thuis somber/gestrest/bot is omdat hij naar zijn moeder is geweest dan zul je ook dát kenbaar moeten maken aan hem. Overleg over hoe jullie het gaan oplossen als dit toch aan de orde zal blijken te zijn.

Dat is nu het punt, als hij voorheen niet ging zat hij in het begin er mee, op een gegeven moment was het nu eenmaal zo en "berust" je in de situatie.
Hij nam het juist mee naar huis als hij daar was geweest, vooral als het steken en de nare dingen zeggen weer begonnen. In het begin liet hij het voor wat het was, later op ging hij er ook wel tegen in en ging hij met een rot gevoel de deur daar uit.

**Geplaatst**: 13-03-17 16:42

Geplaatst: 13-03-17 16:42

meggiemeg schreef:
Rocamor schreef:
Hoe groot schat jij de kans in, dat het giftige tussen jullie en je schoonouders vnl geinitieerd is geweest door je schoonvader? Dat je schoonmoeder wellicht diep in haar hart geen hekel aan je heeft, maar vanuit een volgzame leven richting haar man, die niet is afgevallen?

Wellicht dat ze nu meer haarzelf kan zijn?!

Was dat maar waar! Het komt het meeste van haar kant af. Als we alleen zijn vader troffen was het heel best.

Hmmmm, jammer.

Paar vraagjes?
wat verwacht jouw man van het aanhalen van de relatie jullie-schoonmoeder
wat verwacht jouw man van jou mbt het mogelijk aanhalen
wat verwacht jij van je schoonmoeder
wat verwacht jij van je man

Ik begrijp dat je vooral antwoord wilt op 1 bepaalde vraag. is het antwoord van die vraag bepalend voor jouw wel of niet openstaan voor eventueel openstaan voor hernieuwde relatie?
Kan jouw man erachter staan dat jij eerst antwoord wilt op die vraag?

**Geplaatst**: 13-03-17 16:43

Geplaatst: 13-03-17 16:43

Waarom zou je een hereniging beginnen met deze vraag die meteen weer spanning geeft?
Ik zou het gewoon eerst aankijken hoe het nu gaat. Begint ze weer met rot opmerkingen kan je altijd deze vraag nog stellen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-17 16:43

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-17 16:43

anjali schreef:
Jouw schoonouders zijn dus zwaar gelovig,maar jij bent al hele lange tijd echt getrouwd met je man, dan kunnen ze niets tegen je hebben wat dat betreft, want dat is dan toch zoals het hoort.

Ik heb het ze zelfs recht op de man af gevraagd, hebben jullie iets tegen mij? hun antwoord toen: nee hoor, helemaal niets, je bent behulpzaam, eerlijk, zegt wat je denkt.....
Toch is het altijd zo gebleven, is alleen maar erger geworden toen ik naderhand meer voor mezelf ben gaan kiezen omdat ik genoeg had van het negeren, kleineren enzovoorts.
Mijn man is er heel lang blind voor geweest, dacht eerst dat ik het allemaal wat overtrok maar kwam er later zelf ook wel achter dat het niet zo was.

**Geplaatst**: 13-03-17 16:44

Geplaatst: 13-03-17 16:44

Maar als die vraag / dat antwoord nodig is om de lucht te klaren, is het mijns inziens niet handig te wachten tot er weer rotopmerkingen komen. Dan is de kans op het klaren van de lucht juist verkeken. Lijkt mij

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-17 16:45

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-17 16:45

Coloured schreef:
Precies, laat je man gewoon contact hebben zoals hij dat wil en voor jou ook wel of geen contact voor zover jij dat wil. Niet te groot probleem van maken, zou ik zeggen..
En jou man zal dan wel voorwaarden aan zijn contact kunnen stellen. Bijvoorbeeld ik kom alleen als je niet gaat zeuren over mijn vrouw. Of ik ga meteen weg als je weer negatief gaat doen.

Voor mij geen contact was prima, gaf rust zeg maar. Ook de laatste jaren dat mijn man geen contact had gaf dat gevoel. Ik vond het ook prima dat hij wel ging, het zijn tenslotte zijn ouders en voor mij is het maar de koude kant. Maar nu denkt mijn man er toch wel anders over na het overlijden van zijn vader.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-17 16:51

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-17 16:51

Rocamor schreef:
Hmmmm, jammer.

Paar vraagjes?
wat verwacht jouw man van het aanhalen van de relatie jullie-schoonmoeder
wat verwacht jouw man van jou mbt het mogelijk aanhalen
wat verwacht jij van je schoonmoeder
wat verwacht jij van je man

Ik begrijp dat je vooral antwoord wilt op 1 bepaalde vraag. is het antwoord van die vraag bepalend voor jouw wel of niet openstaan voor eventueel openstaan voor hernieuwde relatie?
Kan jouw man erachter staan dat jij eerst antwoord wilt op die vraag?

Een eerlijk antwoord verwacht ik, niet een antwoord die je verwacht/hoopt te horen daar schiet je niets mee op.

Wat verwacht ik? Dat je een normaal gesprek kunt hebben, dat je met respect wordt behandeld en niet genegeerd alsof je lucht bent. Ik verwacht geen geweldige band dat we samen gezellig naar de markt kunnen, dat besef ik maar al te goed dat daar te veel voor is gezegd en gedaan wat mij heeft gekwetst uiteindelijk. Mijn man beseft dit alles ook maar al te goed. Er is te veel gebeurd geweest wat niet is uitgesproken en wat ze ook liever niet zal doen. Maar hij is te goed gelovig als het op beloftes aan komt, al stoot hij keer op keer zijn neus hij blijft het geloven en helaas dus ook de bijbehorende teleurstellingen.
Mijn man snapt heel goed dat ik een antwoord wil, hij weet ook dat ik dat niet zo snel los zal laten. Is voor hem ook wel makkelijk want als ik dat antwoord heb heeft hij het eigenlijk ook.
In hoeverre het een relatie genoemd kan worden als er wel weer contact komt? Denkt dat dat een te groot woord is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-17 16:53

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-17 16:53

Rocamor schreef:
Maar als die vraag / dat antwoord nodig is om de lucht te klaren, is het mijns inziens niet handig te wachten tot er weer rotopmerkingen komen. Dan is de kans op het klaren van de lucht juist verkeken. Lijkt mij

kohtje schreef:
Waarom zou je een hereniging beginnen met deze vraag die meteen weer spanning geeft?
Ik zou het gewoon eerst aankijken hoe het nu gaat. Begint ze weer met rot opmerkingen kan je altijd deze vraag nog stellen.

Precies hier zit ik dus ook mee te denken. Nu deze vraag stellen is denk ik niet op zijn plek, ze heeft tenslotte net haar man begraven waar ze meer dan 45 jaar mee getrouwd is geweest.
Echter gaan wachten totdat het weer net zo gaat als jaren terug is denk dan mosterd na de maaltijd.
Er moet toch vast wel een middenweg in te vinden zijn lijkt mij.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-17 16:58

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-17 16:58

mirim schreef:
Je kan uitstekend jezelf blijven en toch een beetje proberen te geven en te nemen.
Het is niet verkeerd om wat van je tijd en energie te geven aan een ander, ook al spreken jullie misschien een totaal andere taal en hebben een totaal andere kijk op dingen.
Vervelend wordt het als de goede bedoelingen maar van een kant komen.
Dus blijven sneren en rot doen moet niet kunnen natuurlijk!

Ik heb in de beginperiode heel veel gedaan voor hun, wekelijks mee de boodschappen met de auto, rijden naar het ziekenhuis, in de tuin werkzaamheden, toen de bedlift kapot was heb ik hem maandenlang elke morgen uit bed getilt in de rolstoel, ga zo maar door. Als dank daar voor werd ik genegeerd als we op visite gingen, kreeg geen eens een kopje thee, het woordje doei kwam er net iets te enthousiast uit als we weer weg gingen. Mijn verjaardag ging in stilzwijgen vanuit hun kan voorbij, een kerstkaart was alleen aan mijn man gericht. Om dan nog maar niet te spreken hoe ze over mij spraken als ik er niet bij was.
Ik heb voor mijn gevoel er aardig wat ingestoken maar niet veel terug gekregen.
Het zou op zijn minst wel prettig zijn als er normaal tegen je wordt gedaan.