Aranel schreef:Sommige posts hier lees ik toch wel met een zucht hoor.. typisch de maatschappij van nu, 'als je mijn kind met 1 vinger aanraakt ben je nog niet jarig en ga ik naar de politie'. Wellicht bedoelen jullie het helemaal niet zo, maar ik krijg er zo'n beeld bij van 'mijn kind doet niets fout en hoeft niet gestraft te worden'.
Dat beeld verzin je zelf.
Citaat:
Wat is er in hemelsnaam mis met het kind even vastpakken, uit de situatie halen en toespreken?
Dat ligt er maar net aan hoe je dat doet. Als je denkt dat het moet gaan om straffen dan is er alles mis mee, vooral dat het bij een kind van 2 op die manier niet werkt, en dus dat je hardhandigheid voordoet.
Uit de situatie halen kan prima zijn, verwoorden wat er gebeurt ook, fysiek contact kan prima zijn, ook als manier om een kind uit de situatie te halen, maar NIET om het kind te straffen of om te intimideren f of om het wel even een lesje te leren of met frustratie.
Citaat:
Bij sommige (lees: de meeste) kinderen werkt het niet om te zeggen 'dat mag je niet meer doen hoor'.
Maar ook dat is vooral jouw eigen invulling. IK zou niet opperen dat je een kind van twee alleen maar gaat zeggen 'dat mag je niet meer doen hoor' en als het niet werkt* dat je het gewoon toelaat. Dat beeld wordt om een of andere reden steed weer herhaald maar het is niet terecht. Er zijn zoooveel meer manieren om zoiets aan te pakken.
Bovendien wil je (hoop ik) dat een kind van 2 zich zo ontwikkelt dat het gedrag niet nodig is en dat het op een positieve manier leert omgaan met de situaties. Dat het alleen uit angst voor straf ophoudt met sommige dingen is niet genoeg - je wilt een kind in staat stellen om zich goed te ontwikkelen. Dat bereik je (natuurlijk) niet als iemand zo'n kind eens even flink aanpakt. Daarmee leer je een kind alleen maar meer stress en spanning en angst aan.
In dit geval zou ik dus vinden dat het KDV een aantal dingen zou moeten doen:
- op korte termijn gewoon een paar extra handen op de vloer. Dat dat niet kan, dat we onze opvang zo rigide hebben gemaakt dat er geen rek meer inzit om eens een extra iemand op te trommelen als dat nodig is, is de fout van ons systeem, niet een fout van het kind. En dat dan opvangen door een kind ruw aan te pakken is schadelijk
- verder kijken naar wat de uitlokkende omstandigheden zijn: drukte, vermoeidheid, bepaalde acties, moeite met communiceren etc, en proberen om die omstandigheden te verbeteren en de escalatie voor te zijn.
- inzetten op extra voorspelbaarheid en structuur.
Voor een deel vind ik dat ook reguliere KDV's hierin gewoon wat moeten kunnen en enigzins flexibel horen te zijn. Dat hoort gewoon bij de opvang van kinderen: die zijn niet altijd hetzelfde en dus moet je daar wel redelijk mee om kunnen gaan.
Maar het kan zo zijn dat het echt te ver buiten de mogelijkheden van het KDV ligt, en dan komt deskundige hulp en/of een medisch kinderdagverblijf in zicht.
* Dat het overigens bij de meeste kinderen niet werkt is onwaar: bij de meeste kinderen in de meeste situaties werkt het nou juist wel. Kinderen zijn over het algemeen behoorlijk meewerkend, en het is vaak al genoeg om 'dat mag niet' te herhalen in combinatie met redirecten naar iets anders, en na een aantal herhalingen leren kinderen het dan vanzelf. Nooit ook maar een spoortje straf ofzo voor nodig. Dat is niet atijd genoeg, dat klopt, en vrijwel elk kind gaat wel eens op de rand zitten en dat hoort ook bij de ontwikkeling, maar het idee dat de vriendelijke aanpak meestal niet werkt is onjuist.