Het valt me namelijk op dat als er een discussie loopt , mensen nogal geëmotioneerd reageren en dingen aannemen als een persoonlijke aanval waarbij ze zichzelf willen verantwoorden terwijl dat eigenlijk helemaal niet de bedoeling is. Is het zo moeilijk om vanop een afstand deel te nemen aan een discussie zonder dat er door emoties geeneens een discussie mogelijk is? Gewoon simpel een vraag beantwoorden zonder een andere mening als een aanval op jou mening te zien?
Bij de onderwerpen over relaties en sex en relatievormen , de wel of niet kind discussie, eigenlijk alle tOptics over maatschappelijke dingen waarbij waarden en normen weleens verschillen valt het me dus op dat tijdens zo een discusie er altijd wel een paar bokkers zijn die zich veroordeelt voelen. Dingen invullen voor de ander en zelfs weigeren met een ander te discussiëren puur omdat ze elkaar niet begrijpen en zelfs niet de minste moeite doen om het te begrijpen.
Bv tijdens bepaalde topics word er op voorhand al gezegd ik hoop dat * naam van een bokker* hier niet deel aan zal nemen of, ohnee hier gaat *naam van de bokker* zich weer kunnen uitleven. Persoonlijk vind ik dat allesbehalve netjes en ik betrap mensen erop dat ze spiegelen wat ze zelf doen. .. je veroordeelt mij (maar eigenlijk veroordelen ze de ander) je moet niks brengen als een feit (maar door te zeggen dat wat de ander zegt geen feit is maken ze hun eigen mening wel een feit) de ander verwijten onvolwassen te zijn terwijl de eigen reacties vaak nog onvolwassener en persoonlijk zijn ipv op de bal.
Waarom is dat eigenlijk? waarom voelen we ons bedreigd door een ander die je niet kent en enkel virtueel is? Word je onzeker omdat je eigen denkwijze onder de loep genomen word? Word je bang omdat de ander je aanzet tot nadenken? Wat is dat eigenlijk dat maakt dat discussieren plots zo moeilijk wordt?
De reden waarom ik dit topic open is omdat ik het mega interessant vind om te discussiëren en praten over het leven en denken en zijn. En ik merk ook op dat soms mensen (onbewust?) vastzitten in een bepaald referentiekader of comfortzone en als dat getriggerd word er opeens gegooid word met allerlei verwijten waardoor een gesprek bijna niet mogelijk is. ( bv je veroordeelt mij, betweter, je begrijpt me niet, je zegt dat wat ik doe fout is en dat vind ik niet ok. ..etc ) terwijl dat dus tijdens een discussie nooit persoonlijk is en het dus ook onnodig is om je aangevallen te voelen. Tenslotte kan er niemand over een ander oordelen en als je oprecht in je schoenen staat is er toch geen reden om je aangevallen te voelen of dan raakt het je toch niet?
Ik vind het ook altijd zo gek dat als je een andere mening hebt en deze deelt... ik dan vaak het idee heb dat mensen denken dat ik hun mening veroordeel. Jij doet dit en ik doe dat en dat is allemaal prima. Ik accepteer de ander altijd en voel me nooit aangevallen of aangesproken als een ander andere keuzes maakt. Als ik dan zeg hoe iets voor mij is en waarom ik dat vind, dan heeft de ander vaak het idee dat ik dus onrechtstreeks hem/haar afkeur. Maar als ik een totaal andere mening heb over er iets en ik breng die standvastig betekent dat toch niet dat ik daardoor de ander afkeur? Vaak merk ik dat je of 1 mening moet hebben want het is onmogelijk een mening te hebben en daarbij een groot begrip voor de meningen van de ander. Het is vaak dit of dat... maar ik heb altijd een voorkeur voor bv dit maar ik begrijp Dat & alles wat er tussen in zit ook, en daar zit nergens een oordeel op! Zo zwart wit is het allemaal niet en ik merk op dat dat soms nogal lastig in discussies is omdat dat blijkbaar onmgelijk is om niet alleen het 1 of het ander te kiezen.
Ik merk dit vooral op bij de essentiële topics die vaak meer "ruimdenkendheid" vragen. (de zwaardere onderwerpen)
Ik ben oprecht benieuwd naar de meningen en eventuele uitleg van andere bokkers waarom het soms zo lastig is om te discussiëren zonder emotioneel in een aanval te schieten omdat je het gevoel hebt dat je persoonlijke keuzes op de proef worden gestelt
en even heel duidelijk melden, ik wil niemand persoonlijk kwetsen. Maar het zou fijn zijn als je je toch gekwetst voelt dat je dan zeker een jou mening deelt en excuses daarvoor!
Kwil gewoon graag een open gesprek 
