cooper schreef:Bv tijdens bepaalde topics word er op voorhand al gezegd ik hoop dat * naam van een bokker* hier niet deel aan zal nemen of, ohnee hier gaat *naam van de bokker* zich weer kunnen uitleven.
(...)
Waarom is dat eigenlijk? waarom voelen we ons bedreigd door een ander die je niet kent en enkel virtueel is? Word je onzeker omdat je eigen denkwijze onder de loep genomen word? Word je bang omdat de ander je aanzet tot nadenken? Wat is dat eigenlijk dat maakt dat discussieren plots zo moeilijk wordt?
Ik ben oprecht benieuwd naar de meningen en eventuele uitleg van andere bokkers waarom het soms zo lastig is om te discussiëren zonder emotioneel in een aanval te schieten omdat je het gevoel hebt dat je persoonlijke keuzes op de proef worden gestelt
Als je het omdraait, dan heb je in elk geval al een van de antwoorden op de vraag in de 2e alinea:
bij sommige topics heb je nou eenmaal Bokkers die al 10 jaar lang dergelijke onderwerpen aangrijpen om op de man te spelen ipv op de bal. Mensen waarvan de mening in principe ook erg waardevol kan zijn, maar die een normale discussie onmogelijk maken doordat ze als je een algemene hypothese/stelling opwerpt, ze je daar ineens persoonlijk op aanspreken, en als je vervolgens laat zien dat hun aanname over jouw persoonlijk situatie niet klopt, dan hebben ze het ineens weer over het algemeen.Ik heb ook mensen in mijn omgeving die ik persoonlijk enorm waardeer, die echter ook zo 'discussieren' en dat is op den duur erg vervelend omdat je er vanzelf achter komt dat zo iemand helemaal niet bezig is met discussieren in de vorm van op gelijkwaardige basis standpunten/meningen uitwisselen om zo van elkaar te leren, maar dat iemand discussiemiddelen misbruikt om zelf nooit te hoeven erkennen dat hij ook soms iets niet weet/iets geleerd heeft/jou als volwaardige discussiepartner ziet. Natuurlijk kun je je hele ego aan de kant schuiven en alleen maar kijken naar de paar zinnetjes daartussen waar je wel iets mee kunt, maar het discussieert erg lastig als iemand zijn eigen mening als 'waarheid' verkondigt maar intussen op geen enkele manier die mening wil beargumenteren en er steeds andere dingen bij haalt om maar te voorkomen dat anderen op een gelijkwaardige manier met hem kunnen discussieren.
Een fictief voorbeeldje: een topic over of buitenrijden gevaarlijk is.
X: als je paard een hoofdstel/halster om moet hebben om hem te controleren, dan is buitenrijden altijd gevaarlijk
Y: waarom? een hoofdstel/halster is toch juist veiliger omdat anderen het paard dan kunnen vangen als ruiter en paard gescheiden worden?
X: Een écht goede ruiter wordt nooit van zijn paard gescheiden, anders moet je niet buitenrijden.
Y: Maar als je in het worst case scenario zelf flauwvalt/ een beroerte krijgt en eraf valt, dan is het toch prettig als je paard gevangen kan worden?
X: Je zou alleen buiten mogen rijden als je paarden ook buiten altijd bij je blijven, ook als je niet op hun rug zit.
Y: Hoe weet je dat dan zeker als je dat nog niet eerder geprobeerd hebt? Eens is toch de eerste keer, en hoe zit het dan als er inderdaad iets lichamelijk mis is waardoor je knock out raakt: blijft je paard dan een half uur naast je staan? Hoe test je dat voor je die eerste keer gaat buitenrijden?
X: Mijn paard blijft altijd bij me.
Y: Okee, dat is op zich fijn, maar terug naar de vorige vraag: hoe weet je 100% zeker dat je paard een half uur of een uur bij je blijft staan als jij op de grond ligt als je dat nog nooit eerder geprobeerd hebt?
X: Mensen die zich dat soort vragen stellen vertrouwen hun paard niet en mensen die hun paard niet vertrouwen zouden überhaupt geen paard moeten rijden.
enz.
In mijn ogen is dit geen gelijkwaardige discussie: één partij stelt vragen en geeft voor die vragen ook argumenten, en de inbreng van de ander is:
je zou niet buiten mogen rijden als je nog een hoofdstel/halster nodig hebt (geen uitleg waarom), je zou alleen buiten mogen rijden als je 100% zeker weet dat je paard altijd bij je blijft (geen uitleg hoe je dat kunt weten), ook als je eraf ligt (maar hoe je dat dan bereikt/zeker weet? uitleg wordt geweigerd) met als afsluiter: mensen die dit soort kritische vragen stellen zouden uberhaupt niet mogen rijden want die vertrouwen hun paard niet voldoende.
Het onderwerp was buitenrijden, maar deze persoon weet de 'discussie' in een paar posts helemaal naar zich toe te trekken zodat het onderwerp nu is: 'wat X van dingen vindt' - en aangezien X zij mening nooit zal beargumenteren zal dat topic tot aan het einde der tijden door blijven gaan in de vorm: X poneert een stelling, krijgt daarop een vraag en antwoordt met een nieuwe stelling.
Ik vraag me af in hoeverre je dit een goede/gelijkwaardige/zinvolle discussie vindt? Ik vind dit persoonlijk vooral stoorzendergedrag: iemand die zijn mening als feiten poneert en weigert om deze te beargumenteren en hier kritische anderen vooral mee buitenspel probeert te zetten.
Als iemand dat gedrag jaar in jaar uit consequent in alle topics volhoudt, dan snap ik dat mensen tegen de deelname van zo'n persoon op gaan zien.
Ieders reactie is subjectief, ook de jouwe.
en misschien ben ik het ook nog steeds niet helemaal met die persoon eens, maar ik begrijp zijn argumenten wel.
Bijvoorbeeld bij deze reactie op mijn post:
En hoezo die referentie naar paarden trainen met kleine stapjes en negeren, en dat dat ook bij paarden 'schijnt' te werken als dat sowieso bij paarden werkt? Is dat soms cynisch bedoeld omdat ik een clickertrainer ben en paarden positief train en mensen niet positief zou benaderen?
schuif mezelf aan de kant en ga door met het onderwerp ipv de/mijn persoon.