Het is heel normaal dat je nog steeds zo terug denkt aan je vader. Het is ook heel normaal dat je nog verdriet hebt. Een jaar is nog helemaal niet zo lang. Dat denken mensen vaak, dat het verdriet
na een jaar "over" moet zijn, maar dat is dus niet zo.

Probeer vooral niet om níet aan je vader te denken! Dat helpt niet. Wat wel helpt is om vaste momenten te maken bij voorbeeld 1 keer per dag een half uur, waarop je echt aandacht geeft aan de herinneringen die je aan je vader hebt, de mooie momenten die er zijn geweest, maar ook even ruimte geeft aan je verdriet. Na dat half uur ga je dan even wat fijns doen.

Als de dan buiten de vaste momenten om aan je vader denkt, en je merkt dat je er niet goed los van kunt komen, zeg je op dat moment "Nee, nu niet" tegen jezelf en ga je jezelf afleiden met iets leuks ( paarden tekenen of zoiets!). Dat kost in het begin even wat moeite, maar je zult zien dat je het echt kunt leren om je aandacht dan op wat anders te richten

Zo kun je én een plaats geven aan je verdriet én ben je er niet de héle dag mee bezig. En onthoudt: het is nog maar pás een jaar! Het is heel normaal dat je daar nu dus nog steeds last van hebt!