Bezoek van een overledene?

Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Bhriseis

Berichten: 6869
Geregistreerd: 22-08-11

Bezoek van een overledene?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-12-13 13:12

Ik twijfelde heel erg om dit topic te openen, maar deze nacht is er iets vrij 'eng' gebeurd, en ik kan mijn gedachten nergens anders op focussen.


Het is niet mijn bedoeling om een verhitte welles-nietes-discussie te starten. Ik sta (uiteraard) open voor alle kritische reacties, maar laten we lief en aardig blijven voor elkaar ;)
Ik hoop vooral dat ik niet zweverig overkom, want dat is allerminst mijn intentie.


Van kindsbeen af ben ik altijd al bang geweest wanneer ik alleen ben, alsof ik een soort van 'aanwezigheid' voel. Pas op; niet altijd; op sommige momenten absoluut niet, en op andere momenten gaat mijn hart als een razende tekeer en moet ik echt onder de mensen/dieren komen. Van het ene moment op het andere kan dat angstige gevoel ook gewoon weggaan, en dan ga ik van zelf op zoek naar een logische, rationele verklaring ("Ik las weer te veel enge boekjes / ik ben van streek door wat ik zag op het nieuws / ik maak een stressy periode mee")

Van thuis uit is deze angst nooit gevoed: ik ben opgevoed vanuit het idee dat je je plan moet trekken en zelfstandig moet zijn, en niet te veel moet miepen. Aan de grond van elke angst ligt wel een logische verklaring, en problemen zijn er om opgelost te worden.

Met ouder te worden (ik was toen een tiener), vernam ik echter dat mijn overgrootmoeder, haar zus en mijn moeder dit ook altijd hebben gehad. Omdat ik zelf weet hoe verschrikkelijk stom en vervelend het is om 's nachts wakker te schieten en badend in het angstzweet niet meer te kunnen slapen, heb ik deze gevoelens - die ik de helft van de tijd zelf afdoe als onzin en fantasie - nooit uitgedrukt ten opzichte van mijn broertje en zusje. Echter heeft mijn broertje exact hetzelfde: hij is ontzettend gevoelig en geeft aan altijd bang en onrustig te zijn als hij alleen is. Hij zou nog liever verdorsten dan even alleen 's avonds een glas water te halen beneden.

Ik heb een aantal onverklaarbare zaken meegemaakt (waarvan op één na allemaal positief), maar daar probeer ik nooit lang bij stil te staan. Vooral sinds de dood van mijn overgrootmoeder (door wie ik grotendeels ben opgevoed), lijkt het alsof er soms 'tekenen' zijn dat de dood niet het einde is. De reden waarom ik hier niet te veel bij stil wil staan, is omdat ik ten eerste open sta voor veel: als er iets is als een hiernamaals, dan vind ik dat fantastisch leuk. Ten tweede probeer ik er bewust op te letten dat ik zo geen 'tekenen' ga verzinnen: ik sta graag met beide voeten op de grond. Ten derde: als het werkelijk mijn eigen geest is die zo truukjes met mijzelf uithaalt als beschermingsmechanisme tegen verdriet, dan heeft het wel effect, aangezien het sowieso troost biedt - verbeelding of geen verbeelding. Als iemand meer info wil wil ik dat best uitleggen in een PB, maar anders wordt het wel een heel lange OP :P

Deze nacht echter maakte ik iets mee wat mij danig overstuur maakte, dat ik het even van mij af moet schrijven.
Een paar maand geleden is een jongen overleden, laten we hem J noemen. J was zo'n negentien jaar, en is verongelukt. J was een klant van mijn moeder, en kwam tegen sluitingstijd altijd een praatje maken (zoals zoveel klanten doen). We hebben J zien opgroeien; J stond altijd paraat om iedereen te helpen, had een gouden hart en ontzettend veel hobby's: van het houden van shetlanders tot waterskieën en met de motor rijden. Hij maakte altijd zo veel plezier en had ontelbaar veel vrienden. Ik heb nog maar zelden een jongen gezien die zo veel hoop en geluk en een goede inborst uitstraalde.
Met ouder te worden kwam J niet zo vaak meer in de zaak van mijn moeder langs, en ik had hem al zeker drie jaar niet gezien.
Toen ik het nieuws hoorde dat hij overleden was, was ik er echt kapot van; ik leek het nieuws niet te kunnen vatten. Het was voor het eerst dat ik het meemaakte dat iemand die zo jong is overlijdt, en hoewel het nieuws op zich gruwelijk erg is, had ik niet verwacht dat het zo'n zware impact op me gehad zou hebben. Ik heb er mij zo enorm rot van gevoeld, 'ook al' kende ik J maar oppervlakkig.

Zoals dat gaat in het leven, dacht ik niet elke dag meer aan J, hoewel ik er natuurlijk af en toe even bij stilstond als ik bijvoorbeeld een familielid van hem zag, of op tv hoorde hoe iemand is verongelukt. Maar verder dacht ik er niet zo veel meer aan - ik kende J immers niet zo goed; hij was eerder een kennis.

Deze nacht had ik een heel bizarre droom. Ik was jarig en mijn vriend gaf een soort van feestje voor me met een gekke act. J, die altijd in was voor een feestje en plezier, was daar ook aanwezig, en was ontzettend gelukkig en hield niet op met lachen. Zijn moeder en zus zaten wat verder op, en waren ontroostbaar aan het huilen van verdriet, omdat ze J zo misten. Toen schoot ik wakker - en dit vind ik heel moeilijk om te omschrijven: ik weet dat ik wakker was: ik wist dat ik had gedroomd en dacht nog: 'he wat vreemd, dat ik nou van J droom, wat een bizarre droom was dat zeg' en vroeg me af hoe laat het was en of ik nog even zou kunnen doorslapen, maar toch voelde het aan alsof ik niet helemaal 100 % wakker was...?
Plots verstijfde ik en ik was echt zeker dat J naast me zat op bed. Ik durfde me niet omdraaien en ben helemaal in de dekens gekropen. Toch was ik niet écht bang - wat ik normaal wel ben als ik denk dat ik 'iets voel', dan baad ik in zweet en voel ik mijn hart tekeer gaan. Ik leek te denken 'het is J, hij heeft geen kwaad in de zin, het is niet erg, maar hij hoort hier gewoon niet thuis'.

Ik ben toen voortdurend gebedjes beginnen zeggen (katholiek opgevoed :o ) en heb gezegd: J, ga naar je moeder en je zus, zij hebben je echt nodig, ik niet, ga aub naar hen toe, want hier hoor je niet thuis'. Het vreemdste was dat ik niet bang was - ik was wel bang van of en wat ik zou zien moest ik me omdraaien en omdat ik wist dat J niet hier hoorde te zijn - maar het was niet te vergelijken met andere nachten. Ik heb dat in mijn halve slaaptoestand voortdurend herhaald tot ik weer in slaap viel, en heerlijk uitgerust wakker werd. Ik voelde me ook zo idioot toen ik opstond: wat een bizarre droom, en dan die hele resem gebedjes, sloeg weer nergens op, dacht ik bij mezelf :roll:

Mijn moeder en ik hadden afgesproken om samen te gaan ontbijten. Ze had zich overslapen, want in tijden had ze niet zo diep geslapen, zei ze. Mijn moeder slaapt normaal heel slecht en onrustig. Toen we wilden afrekenen zei ze plots: jeetje wat heb ik een vreemde droom gehad! Ik droomde van J! Terwijl ik er in tijden niet meer bij heb stilgestaan, raar toch, dat je onderbewuste er nog mee kan bezig zijn?' Ik werd lijkbleek en voelde me onwel. Ik legde haar uit dat ik ook over hem heb gedroomd en hem heb gevraagd weg te gaan. Ze droomde dat J bij haar op de kamer zat, en dat ze hem vertelde dat ze hem zo miste en ze hem een geweldige en door en door goede kerel vond, en dat alles wel goed zou komen; dat zijn mama en zus hem zo missen, maar dat uiteindelijk alles weer goed komt. Toen sliep ze verder als een roosje.

Wat is mijn bedoeling van dit topic? Tja, ik weet het niet zo goed.
Wat moet ik hier nu mee? Is dit toeval? Mijn moeder en ik hebben niet meer over J gepraat in weken; ik ben op kamers en niemand hier kent J. Mijn moeder zegt ook in weken niet meer aan hem te hebben gedacht. Mijn mams neemt me in elk geval niet in de maling, want zij begon over het hele voorval.
Zijn er nog mensen met zo ervaringen?
Wat hebben jullie er mee gedaan?
En als er zoiets is als 'goede geesten', zijn die beangstigende aanwezigheden die ik voel dan 'slechte geesten' - want jeetje, daar ben ik werkelijk doodsbang voor.
Als het allemaal echt was, hoe kan J dan bij mij komen? Ik zag hem in jaren niet; ik heb enorm veel gehuild op zijn begravenis, maar de kerk zat vol, en iedereen was zo emotioneel en kapot van verdriet. Waarom ik dan? Kan je zoiets 'afsluiten' (voor slechte entiteiten), wat zou J van me willen?

Ik ben werkelijk van streek en weet niet wat ik hier mee aan moet vangen. Dat er een hiernamaals is, en dat er 'beschermengelen' zijn, zou mij enorm troosten, maar ergens is het ook best eng. Ik moest het ook nodig even van me afschrijven. Ik hoop werkelijk dat niemand denkt dat ik dit ter plekke zit te verzinnen; in het meest absurde geval is het gewoon toeval - ik ben echt een héél nuchter persoon - alleen lijk ik mezelf daar deze keer echt niet van te kunnen overtuigen.

There is a crack in everything. That's how the light gets in.


Bhriseis

Berichten: 6869
Geregistreerd: 22-08-11

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-12-13 13:51

Bedankt voor al deze snelle reacties! Ik heb hier echt veel aan, wat ik weet echt niet meer wat ik moet geloven (hoewel mijn gevoel me dat duidelijk aangeeft).

Het is inderdaad zo dat ik het 'vreemd' vind om zo dingen te vertellen of toe te geven, want mensen denken meteen dat je met een doek op je hoofd en wierookstokjes door het huis huppelt. Aan dat angstige heb ik al menig verklaring proberen geven, zoals: mijn broertje is erg gevoelig, misschien is het zoals bij de paarden, dat hij mijn angst gewoon altijd al heeft opgepikt, ookal doe ik zo mijn best het te verbergen.

Maar dan nog verklaar ik niet dat ook mijn moeder die droom heeft gehad. Deze ochtend vertelde ik zoals de zoveelste keer aan mezelf dat ik gewoon mijn fantasie op hol liet slaan, maar toen ze me vertelde over haar droom voelde ik de grond onder mijn voeten wegzakken. Ik heb het sindsdien voortdurend koud en voel me koortsig, alsof mijn lichaam me probeert te vertellen dat het allemaal echt gebeurd is... Then again: wat als ook dat een truukje van mijn hersenen is?

Zo'n 'slaapverlamming' heb ik onlangs gehad in Londen, op hotel. Ik werd (zoals zo vaak) wakker om 3.30 u, en kon niet goed meer ademen (het ging heel zwaar en moeizaam), alsof er iemand op mijn borstkas zat. Ik heb toen voortdurend Weesgegroetjes gezegd en 'ga weg, ik wil je hier niet', tot het ophield. Thuisgekomen kwam ik met google meteen op 'slaapverlamming' uit, en dat geloofde ik toen ook écht. Ik heb sindsdien heel vaak tegen mezelf gezegd dat het soorten van slaapverlamming zijn (want das best een troostend idee, als je je zo angstig hebt gevoeld), maar door dit voorval begin ik weer te twijfelen.

Het meest bijzondere vind ik nog steeds dat ik enkel bang was voor wat ik zou aantreffen (want dan zou het plots nog veel échter zijn, en ik ben vooral bang voor het onbekende), en omdat het niet klopte; J hoort hier niet. Ik kon ook snel weer de slaap vatten, terwijl ik normaal minstens een uur verstijfd van angst onder mijn dekbed opkrul.

Interessant dat jullie denken dat hij bij zijn moeder en zusje geen boodschap kan doorgeven... Mijn moeder dacht dat hij misschien in de war was, en dacht dat hij naar mijn moeder toe moest, in plaats van naar zijn moeder. Maar ik had de indruk dat mijn moeder hem vooral moest troosten en geruststellen?


Edit, Mioux: Mijn broertje heeft dat ook lang gehad. Hij kon nog maar net brabbelen, en 's avonds begon hij te lachen uit het niets, en zei hij "Dag mnee, dag mvrouw". Niemand is er ooit op ingegaan, maar ik heb het altijd heel vreemd en eng gevonden. Hij was ook nog veel te klein om het hem te 'laten' zegen, dus het kwam echt volledig uit zichzelf.

There is a crack in everything. That's how the light gets in.

Bhriseis

Berichten: 6869
Geregistreerd: 22-08-11

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-12-13 14:24

Vreemd toch Tabaluga... dan kan je jezelf wel 10 keer herhalen dat het best een gekke droom was (en niet meer), maar als je zoiets dan hoort, voel je je wel heel wat minder zeker...

@Femo: dat zei ik dus ook tegen mezelf deze ochtend. He bizar, na zo'n tijd droom ik er van; ik zal er onbewust wel mee bezig zijn. Maar toen mijn moeder dat vertelde (terwijl ik haar sinds vorige week woensdag niet meer heb gezien), vind ik het echt heel bizar toeval. Te bizar eigenlijk.

Ik ga dat boekje zeker bestellen Mickey, bedankt!
Wat ik zo vreemd vind is; als het allemaal echt is - hoe komt J dan bij mij terecht, 60 km van de plaats dat hij overleden is, en 35 km van de plaats waar hij woonde? Hoe weet hij waar ik ben? Kunnen geesten 'zien' dat je ze kan voelen, creëer je een soort van deur, zeg maar?

En hoe weet je of iemand een échte professional is, moest ik dit alles verder willen uitspitten?
@IHN: Wat bijzonder van dat vriendinnetje... Heb je ooit nog contact met je moeder proberen leggen?
Daar heb je wel een punt, dat je het beter kan meester zijn, dan dat je er bang voor hoeft te zijn.

There is a crack in everything. That's how the light gets in.


Bhriseis

Berichten: 6869
Geregistreerd: 22-08-11

Re: Bezoek van een overledene?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-12-13 14:36

Oh dat verklaart het wel, Zilfstar, zo klinkt het wel logisch...

Mochten er nog reacties komen: ik heb nu les tot vanavond laat, maar na het avondeten ben ik terug online :)

There is a crack in everything. That's how the light gets in.

Bhriseis

Berichten: 6869
Geregistreerd: 22-08-11

Re: Bezoek van een overledene?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-12-13 21:57

Nogmaals bedankt voor alle reacties!
@Morgan: ik wist echt niet goed wat ik er mee aan moest vangen, alleen dat het voor mijn gevoel ‘niet goed zat’ dat hij bij mij was. Ik werd er haast verdrietig van: ik vond echt dat hij dringend bij zijn moeder een kijkje moest nemen; het vrouwtje is er natuurlijk helemaal kapot van. Alsof ik dacht: “het lukt jou nou eindelijk om contact te leggen, toe, ga snel naar je dierbaren!”... zonder te beseffen dat er wel een reden moest zijn waarom hij bij mij was. Nu voel ik me wel enigszins schuldig, op een of andere manier...
Mijn mams had dan weer het gevoel dat ze hem moest troosten. Ik heb er haar net nog even over gebeld, en ze bleef maar zeggen dat ze, zoals iedereen die hem kende, van hem hield en dat alles écht goed zou komen.

@Mickey: Dat is wel een goede tip. Of het nou ‘echt’ is of niet (hoewel alles in mij momenteel schreeuwt dat ik best wéét dat het echt gebeurd is), sowieso is vragen stellen dan een oplossing. Op een of andere manier schrikt het me af, omdat het dan allemaal nog echter zou lijken. Langs de andere kant kan het natuurlijk ook iets moois zijn om te kunnen voelen, en is er mee leren omgaan (zoals vragen stellen) beter, lijkt me.
Kan je ook helemaal uit jezelf en op jouw eigen initiatief contact leggen? Bijvoorbeeld in dit geval met J, die mij eerst uit zichzelf bezocht heeft deze nacht?

IHJ: wat rot hoe die vrouw met je is om gegaan... Als jij dan net contact probeert te leggen met je moeder, moet je toch wel heel harteloos zijn om mensen in de maling te nemen, jeetje... En goede tip, afgaan op je gevoel is vaak het beste.

Eileen: Bedankt ☺ Ik heb net even op zijn doodsprentje gespiekt, en J is op 11 september overleden. Inmiddels is het nu al drie maand verder, en zowel mijn moeder als ik hadden er niet meer over nagedacht de laatste weken. J was immers gewoon een kennis, en ik zelf had hem in jaren niet meer gezien.
Als ik over mijn oma droom, dat kan ik vaak een goede logische verklaring geven: ik mis haar enorm, dus denk ik (ook in mijn onderbewuste) vaak aan haar. Ik dacht ook: het is maar een droom... tot mijn moeder exact hetzelfde droomde. Alleen was zij zo slim om er wel mee te praten.

Phoe bizar Cabloco... zo dingen doen je toch echt gauw denken dat er meer is...

Phor: Bij jou zijn het dus mensen die je wel kent? Ik heb dus hetzelfde. Ik geloof er niet in als ik onder de mensen ben en het zonnetje schijnt, tot het donker wordt en ik alleen ben en haast in mijn broek doe.
Maar sinds dat hele ‘toeval’ met mijn moeder, begin ik er toch wel héél sterk in te geloven. Vriendlief mag meegaan vanavond, als ik iets te drinken wil beneden...
Het is niet zo lang geleden toch, dat je die enge geluiden hoorde? Bah, ik mag er niet aan denken...

@Viva: exact zoals ze het op wiki beschrijven heb ik het dus ook gehad, een week of drie geleden. Ik dacht dat ik bijna dood ging, en het bleef maar duren. Deze nacht voelde ik echter dat ik niet bang hoefde te zijn (alleen voor het onbekende ben ik nog steeds zo bang).

@ Suzanne: ik ga er ook maar even naar googelen, bedankt!
Echter zit ik nog steeds met het probleem dat J vervolgens bij mijn moeder ging aankloppen. En dat vind ik dus zo vreemd!

Lizzi, bedankt voor het filmpje! Ik ga even naar die meneer googelen.
Maar jij ‘ziet’ dus echt dingen? In mijn droom zag ik J dus wel, maar tot nu toe heb ik nog maar 2 keer iets visueel waargenomen. Maar zoals Phor zegt, ik zou het besterven moest ik echt heel duidelijk een geest zien.

Iedereen heeft het over ‘er voor open staan’. Maar hoe weet je eigenlijk of je er voor open staat? Vrolijke geesten, met goede bedoelingen, die ik ken, daar kan ik best mee leven. Maar gemene gevallen, daar heb ik het toch niet zo op...
Bijzonder ook dat iedereen het anders waarneemt. Ik kan het niet beter uitleggen dan dat ik tussen wakker en dromen in ‘iets’ waarneem, in een soort van vage gesprekken, maar waar ik me toch genoeg van bewust ben om een boodschap op te pikken. En gewoon dat ik vaak het gevoel heb dat er iets of iemand is, vaak kwaad, en waar mijn hele lichaam erg primair en instinctmatig op reageert (vaak nog voor ik het zelf door heb, met mijn bewustzijn).

There is a crack in everything. That's how the light gets in.

Bhriseis

Berichten: 6869
Geregistreerd: 22-08-11

Re: Bezoek van een overledene?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-12-13 22:23

Jeetje wat vreemd, van dat meisje, ik krijg er gewoon kippenvel van... maak dat eens mee zeg, heel beangstigend. En wat bijzonder ook, van dat vlindertje... Ik vind het altijd vreemd om te accepteren dat zo zaken toeval zijn.
Net als met dat jij en je neef gewoon wisten dat het voorbij was. Dat zijn dingen die je jezelf ook niet kunt doen geloven, en al helemaal niet als je nadien zo rustig slaapt. Wat gek dat jullie dat gewoon konden voelen. Ik kan me voorstellen dat je moeder er ook wel van schrok toen ze op je bed zat, en je vertelde dat je het al wist.

Offtopic, maar door die vlinder denk ik er aan. Ik geloof niet in reïncarnatie, maar toen bijvoorbeeld mijn overgrootmoeder overleed, is blijkbaar op exact hetzelfde moment het paardje geboren dat mijn vriend heeft gekocht. Hij heeft echt maanden gezocht, en plots had hij zijn droompaardje gevonden. Pas toen vriendlief al beslist had dat hij haar wou kopen, vielen we op de datum en het tijdstip en op de plotse geboorte. Dat vind ik op zich toch minstens merkwaardige gevallen van 'toeval'.

There is a crack in everything. That's how the light gets in.

Bhriseis

Berichten: 6869
Geregistreerd: 22-08-11

Re: Bezoek van een overledene?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-12-13 22:38

Dat is echt een mooie droom over Joris :) Ik kan me voorstellen dat je daar hoe dan ook veel troost en kracht uitput.
Dat bedoel ik nou, met dat je moeder 'voelde dat opa je oma kwam halen'... Dat zijn van die zaken die je gewoon aanvoelt, en ik kan het niet goed op een andere manier uitleggen of verklaren... Ik 'voelde' dat J er deze nacht was, en hoe wazig het nu lijkt, ik wist het gewoon zeker op dat moment. Ik klink nu vast heel zweverig :+ Wat een bijzonder voorval zeg...

There is a crack in everything. That's how the light gets in.

Bhriseis

Berichten: 6869
Geregistreerd: 22-08-11

Re: Bezoek van een overledene?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-12-13 22:46

Dat snap ik helemaal Lara, en je hebt volledig een punt. Maar ik denk dat de meesten in het topic zich ook getroost voelden net door te geloven in een slaapverlamming, omdat je van een slaapverlamming niet bang hoeft te zijn - 't is immers logisch te verklaren, en het heeft niets met geesten oid te maken.

Ik kon mij ook prima bewegen, ik ben in mijn deken opgekruld en heb me zowat achter mijn vriend verstopt. Had ik luidop willen spreken had ik dat ook nog wel gekund. Het was ook niet zo dat ik 'uit mijn lichaam' trad, ofzo. Ik noem het tussen slaap en wakkerzijn in, omdat de boodschap van op een ander niveau leek te komen. Alsof je plots van nature kan communiceren en boodschappen kan overbrengen zonder te spreken, alsof je het gewoon 'voelt'. Ik hoop dat ik het zo een beetje verduidelijkt heb?

There is a crack in everything. That's how the light gets in.

Bhriseis

Berichten: 6869
Geregistreerd: 22-08-11

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 14-12-13 00:21

Bedankt voor je tip! Ik schrik er best van dat er toch heel wat mensen zijn die een soortgelijke ervaring hebben meegemaakt.
Dat geeft wel een beetje moed, nu ik een beetje nerveus ben omdat ik moet gaan slapen :o

Edit: dat is inderdaad wel komisch en heel bijzonder Moonfish :) Toch wel héél erg toevallig!

There is a crack in everything. That's how the light gets in.

Bhriseis

Berichten: 6869
Geregistreerd: 22-08-11

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-12-13 10:03

Bedankt voor alle reacties!
Door een geval van koliek kan ik nu pas antwoorden.

@Ibbel: precies, zo zie ik het ook. Ook al zou het een bekende geest zijn, ik ben bang van het onbekende, namelijk het idee dat een geest contact zoekt. Ik ben erg nuchter en dit staat echt haaks op alles wat ik als 'normaal' beschouw. Bovendien kan ik het me voorstellen dat een geest iemand zou opzoeken wegens unfinished business, en zich daar niet goed bij voelt (bang, boos...). Aangezien het gaat om heel intense gevoelens die je ervaart, lijkt mij dat heel eng te kunnen zijn.

(typo)

There is a crack in everything. That's how the light gets in.

Bhriseis

Berichten: 6869
Geregistreerd: 22-08-11

Re: Bezoek van een overledene?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-12-13 10:09

@Vogeltje M: dat is eigenlijk wel een heel interessante manier om er naar te kijken. Bedankt voor je uitgebreide uitleg!

@Claudia: Een andere bokker heeft me dezelfde tip gePBt. Ik moet me er maar eens over in gaan lezen, want er komt best veel op me af. Ik zou ook niet goed weten zoiets te doen; ik ben nooit met zo zaken beziggeweest en heb me er nooit in verdiept! Heel erg bedankt voor je tip, ga ik zeker iets mee doen!

@Nuvel: Jeetje meid, wat ontzettend erg... Gecondoleerd...
Het was natuurlijk niet mijn bedoeling om bij nabestaanden het verdriet weer naar boven te brengen; ik dacht: hoe groot is de kans dat Nederlandse bokkers een jongen uit Oost-Vlaanderen kennen...
Veel sterkte!

There is a crack in everything. That's how the light gets in.


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: _chou, Amazonbot, Athena1982, DearDarling, GoogleAdsense, Marie111, Nicje87, nimbletje, Queijo, Siebel en 50 bezoekers