Bokt.nl

Cassidy schreef:

Kinderen als lijmmiddel is de oplossing niet. Sterker nog, de kinderen gaan er de dupe van zijn. Even afstand nemen is het beste. Sterkte voor de moeder.

FloortjeM schreef:

juridisch zit het zo: als partijen niet met elkaar gehuwd zijn of een geregistreerd partnerschap aan zijn gegaan, moet de vader het kind erkennen. Dat kan bij de gemeente met toestemming van de moeder. Als moeder de toestemming weigert, kan de vader dit bij de rechtbank verzoeken. Als de vader de biologische vader blijkt te zijn (dat kan worden vastgesteld doordat het niet betwist wordt (vrouwen geven voor een rechter namelijk ook niet graag toe dat ze met meerderen rollebolden in de tijd van de conceptie), doordat moeder het wel betwist, maar medewerking aan een bloedonderzoek weigert, of doordat dat uit het bloedonderzoek blijkt), wordt de toestemming voor de erkenning vrijwel altijd gegeven.
Maar dan ben je er nog niet. Vader zou namelijk niet alleen willen erkennen, maar kennelijk ook gezag willen en een verdeling van de taken van opvoeding en verzorging. Dat gezag kan je wederom met een formuliertje regelen op het moment dat moeder toestemming geeft. Anders kan je dat (ook in dezelfde procedure als waarin je vervangende toestemming voor de erkenning vraagt), aan de rechter voorleggen. Uitgangspunt in de wet is dat ouders gezamenlijk het gezag over hun kinderen uitoefenen, tenzij blijkt dat de kinderen in dat geval 'klem of verloren' raakt tussen de ouders (google maar eens op 'klemcriterium') of het gezamenlijk gezag anderszins de belangen van de kinderen zou schaden. Dit wordt allemaal niet snel aangenomen.

Vervolgens kom je bij de contactregeling. De wet zegt ook dat een kind recht heeft op een gelijkwaardige verzorging van beide ouders (ongeacht het gezag of, strikt bezien, de erkenning). Dus als het even kan, zal een rechter een omgangsregeling vaststellen of partijen naar mediation verwijzen om dat zelf te gaan doen. Als partijen dat niet zelf doen en er feitelijk ook niet achter staan, is de verdeling van de taken van verzorging en opvoeding (omgangsregeling) meestal een gebed zonder eind. Partijen betrekken stellingen, verharden in hun standpunten, interpreteren alles wat de ander doet negatief en zo voort en zo verder. Vervolgens trekt moeder de stekker uit de omgang, waarna vader een kort geding start om de omgang weer op gang te krijgen, waarna de ouder die daar onvoldoende zijn of haar zin heeft gekregen een bodemprocedure vraagt om een nieuwe regeling vast te leggen, waarna de procedures over lijfsdwang, dwangsommen, aangiftes wegens pesterijen, betichtingen van allerhande enge zelf-gediagnosticeerde (lang leve het internet) psychische aandoeningen bij de andere partij, over elkaar heen komen te buitelen. Recht hebben en recht krijgen zijn twee volkomen los van elkaar staande zaken in deze. En ja, ik heb er als specialist op dit rechtsgebied altijd tenminste veertig of vijftig per tijdseenheid in de kast hangen. Er is geloof ik niet veel dat ik nog niet gezien heb (van beide kanten). Maar het blijft een prachtig vak hoor, want als je op zo'n punt iets voor je client kan betekenen, is dat niet in geld uit te drukken.

En die 'wat is het in geld waard'-discussie. Vooral als de een net boven de toevoeggrens zitten en ander er ruim onder, kan laatstgenoemde eerstgenoemde helemaal kapot procederen, en dan is het niet meer een kwestie van 'wat heb je ervoor over', maar 'wat heb je'. Want wat er niet is, kan je ook niet uitgeven en advocaten zijn nu eenmaal kostbaar.

succes

Cassidy schreef:

Natuurlijk is het voor de moeder makkelijker. Zij draagt het kind 9 maanden en zet het met gevaar voor eigen leven op de wereld. Er kan geen discussie zijn over wie de moeder is. De vader daarentegen....