maar het was het waard!!! Sinds 12.00 uur vanacht mocht ik eindelijk weer het bos in, dus dat heb ik vanochtend meteen maar gedaan. Lekker vroeg, omdat ik ook nog naar school moest (en ik kan me niet nog meer spijbelen veroorloven...).
Om 5.15 uur kwam ik bij de paarden, en die keken me wel heel raar aan. Adventure gepakt, gepoetst en opgezadeld (ook sinds lange tijd weer in western-uitrusting) en hij snapte er niets van. Maar toen we richting de weg stapten, in plaats van naar de bak, werd hij wel erg vrolijk.
Het is van de wei naar het bos maar een paar honderd meter, maar omdat hij overal van schrok en zo aan het klieren was, deed ik er toch nog 10 min. over.
Eenmaal in het bos werd ie nog gekker en gekker. Ik dacht, toen ik hem een half jaar geleden heb gekocht, dat ik een echte, rustige arabier had gekocht, maar meneer bewees nu echt het tegendeel! Hij liet showde alle bomen zijn mooie gangen en zijn mooie lijf (nou ja, met enorme grasbuik dan..., maar hij vond zichzelf erg mooi en wou dat laten zien.).
Ook ging ie mij pesten, en schrok hij van iedere boomstam en overal zaten spoken...
Toen ie na een halfuurtje eindelijk wat rustiger werd, was ik dus heel erg blij, want dan kon ik ook gaan genieten. Maar: toen kwamen we op de hei, en daar stonden zo'n 25 herten te grazen. Geen reeën van 1 mtr, nee, herten, met mannetjes erbij van ong. 1.80 mtr.
Dat had ie nog nooit gezien (hij komt van texel, en daar heb je zoiets niet) en hij wist nu echt zeker dat ie spoken zag... Wel zielig hoor, hij was nu echt bang...
Maar ja, we zijn toch nog heel thuis gekomen na nog wat zwijnen te hebben omzeilt en na wat bokken omdat meneer rood-wit linten zag die nog waren overgebleven in het bos.
Toen we weer door het dorp reden, keek iedereen ons wel heel vreemd aan. Maar ja, dat was ook wel lache!!!
Vanmiddag ga ik lekker nog een keer, maar dan met Snoops!!!
Groetjes Carola!