Afgelopen week ben ik wezen zeilen op een grote dwarsgetuigde tweemaster, en heb een heerlijke tijd gehad. Wilde nooit meer naar huis.
Ga proberen in de komende paar jaar regelmatig te zeilen en als het lukt wil ik na m'n studie een tijdje echt weg... De paarden, dat komt ooit nog wel. Dat kan altijd nog...
Ik heb nog steeds de blues, de grond die zo stil zit, ik vind het maar niets.... Het is een soort vrijheid, hard werk, simpele dagen... die ik heerlijk vind. En dan gaat de motor uit en is het perfect...