Ik wou dat die een eigen mening kreeg, vroeg de hele tijd of die die wou geven, zijn mond open wou trekken.
Op het eind was het al stukken beter.....
We hebben zelfs nog samen gewoond maar steeds meer kreeg ik het idee dat het niet goed was, alles moest eruit geperst worden, alles vond die goed, en zelfs toen die meer zijn mening ging uiten*waar ik nog steeds heel erg blij om ben, laten zien wie je bent is een pre*
Na ruim 6 jaar maakte ik het uit, de gevoelens waren er niet helemaal meer, hij was net mijn broertje, ene hele erg lief broertje die me nooit zou laten zakken, maar waar ik dus nooit verder mee zou willen gaan.
Iets uit iemand persen vergt zoveel moeite en stompt je af.
Het is rot dat het uit is, maar het was simpelweg je grote liefde niet, je gevoel is emt de tijd wel gegroeid, maar voel je je rot omdat het uit is?
Of omdat hij het uitgemaakt heeft?
De manier waarop is natuurlijk niet goed, natuurlijk had die met je moeten praten, maar als die dat niet kan is de koek op.
Succes ermee, ik ga tegenwoordig voor het hele erge eigen mening soort man
Niets beter dan na een felle discussie het fel goed te maken
